قتل عام هائیتی

هائیتی کشور کوچکی‌ با حدود ۲۸ هزار کیلومتر مربع مساحت در دریای کارائیب موقعیت دارد و ۹۵ درصد از حدود ده میلیون نفوس آن سیاه‌پوست اند. این کشور نیز مثل افغانستان، چندین دهه می‌شود که قربانی سیاست‌های جنگ‌افروزانه و اشغال‌گرانه دولت امریکا بوده‌است و تحت اداره غلامان امریکا، اکثریت مطلق مردمش تحت فشار فقر و فساد و مواد‌مخدر و بدبختی به‌سر می‌برند.

هائیتی در گذشته‌های دور مستعمره اسپانیا بود و به تعقیب آن زیر حاکمیت فرانسوی‌ها قرار گرفت. با الهام از انقلاب کبیر فرانسه در ۱۷۸۹، مردم هائیتی نیز دست به شورش زدند که نهایتا در ۱۸۰۴ تحت رهبری ژان ژاک دسالین منحیث اولین کشور امریکای لاتین که رهبر آن سیاه‌پوست بود، استقلال خود را از فرانسه گرفت.

کارتون جایزه نوبل

الفرد نوبل، کیمیادان سویدنی صاحب کارخانه اسلحه‌سازی بود که در زمان حیاتش اختراعات زیادی را در این زمینه به ثبت رسانید و مشهورترین آن اختراع داینامیت است که انسان‌های زیادی را به کشتن داد. در سال ١٨٨٨ یک روزنامه فرانسوی به اشتباه خبر مرگ او را پخش نموده، نوشت: «فرشته مرگ مرده‌است، دکتر آلفرد نوبل، فردی که برای ایجاد راهی برای کشتن افراد بیشتر در زمان کمتر ثروتمند شده بود؛ دیروز فوت کرد.» این خبر نوبل را تکان داده خواست کاری کند که بعد از مرگ به نیکی یاد شود. او در وصیت‌نامه‌ای که به تاریخ ۲۷ نوامبر ۱۸۹۵ نوشت، بخشی از سرمایه خود را برای جایزه‌ سالانه در پنج رشته اختصاص داد.

زنان مبارز پژاک

به زنان مبارز راه آزادی،

پشتیبانی از خلق کوبانی و هم‌صدایی خلق افغانستان و مخصوصا زنان مصمم، بااراده و مبارز که در شهرهای مختلف با روحی سرشار از شور انقلابی به میدان‌ها آمدند و نفرت و انزجار خود را از نظام سرمایه‌داری جهانی و مزدوران آنان که داعش و استعمارگران منطقه می‌باشند، نشان دادند. این هم‌صدایی از طرفی ما را به وجد آورد و از طرفی دیگر همبستگی و روح آزادی‌خواهی خلق‌ها و زنان را به ما نشان داد و پیامی نیز به نظام سرمایه‌داری جهانی و استثمارگران بود که روح آزادی و مقاومت در میان خلق افغانستان و زنان این دیار زنده و پویاست. این نیز ما زنان کورد را بیش از پیش به مبارزه و تلاش جهت کسب آزادی دلگرم‌تر نمود. زنان کوبانی که اکنون سمبل مبارزه بر ضد هر نوع نظام ضعیفه‌سازی و به بردگی کشاندن زنان و سرزمین‌های شان می‌باشند برای همه‌ی ما زنان خاور میان مایه‌ی افتخار می‌باشند. ما زنان کورد نیز به زنانی همچون شما که صدای آزادی‌خواهی خود را بلند کرده و از مقاومت کوبانی پشتیبانی می‌کنید، می‌بالیم.

«من شک ندارم که روشنفکر متعلق به طرف ضعیف و بی‌نماینده است.»

ادوارد سعید
فضل‌الرحمن اوریا

یکی از مشخصات فضای حاکم سیاسی طی بیش از یک دهه حضور امریکا و نوکرانش در افغانستان، آلوده‌شدن جمعی از روشنفکران کشور است. دالر و مقام، دام‌هایی بود که تعدادی از مدعیان دموکراسی و عدالت را به آسانی در کامش فرو برده از وجدان انسانی تهی و به زایده‌های بی‌مقدار پلیدترین، ضدمردمی‌ترین و ارتجاعی‌ترین عناصر و نیروها بدل نمود.

فضل‌‌الرحمن اوریا یکی از این قماش افراد است که در اوایل اشغال افغانستان توسط امریکا، نشریه‌ای به نام «مشعل دموکراسی» انتشار می‌داد و با قاطعیت تمام علیه جنگسالاران جنایت‌کار و حاکمیت‌ خونبار شان می‌نوشت و صدای مردمش گشته بود. اما وی به زودی ذوب شده، در گندیده‌ترین گوشه منجلاب غوطه‌ور گشت.

اردوغان در نقاب البغدادی

رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه، به تاریخ ۲۴ نوامبر ۲۰۱۴ در نشستی که موضوع آن «عدالت برای زنان» بود با گفتن اینکه «برابری حقوق زنان با مردان مخالف طبیعت است»، بار دیگر چهره اخوانی و ماهیت ضد زن خود را برملا نمود. او در این سخنرانی گفت جای زن در خانه است و باید به‌حیث مادر به وی احترام داشته باشیم. اردوغان و حزب بنیادگرای «عدالت و توسعه» او که از سال ۲۰۰۲ بدینسو قدرت را در دست دارد، به شدت تلاش می‌کنند تا ترکیه مدرن را به‌سوی قهقهرا و بنیادگرایی سوق دهد.

اردوغان در این سخنرانی که دخترش صومیه نیز در آن شرکت داشت، گفت: «طبیعت ظریف زنان به آنان اجازه نمی‌دهد تا کارهای شاق را انجام دهند.» این بنیادگرا و قاتل هزاران کوردی چون زن را به‌مثابه جنس دوم محسوب می‌کند و به قدرت او باور ندارد، می‌افزاید: «چگونه ممکن است شما به یک مادر که به طفل خود شیر می‌دهد بگویید مثل یک مرد کار کند. شما نمی‌توانید به زن بگویید مثل مرد کار کند، این کار رژیم‌های کمونیستی است. شما نمی‌توانید به زن بیل بدهید و برایش بگویید که به سان مرد کار کند. این مخالف طبیعت نازک زنان است.»

خواهران میرابال

۲۵ نومبر به‌عنوان «روز جهانی محو خشونت علیه زنان» شناخته می‌شود و معمولا نهادهای «جامعه مدنی» برنامه‌هایی به این مناسبت راه‌اندازی می‌کنند. امروز که بازار «جامعه مدنی» و انجیوها در افغانستان گرم است و کوشش می‌شود که هر کارزار جهانی را بوزینه‌وار تقلید کنند، اما کمتر یا حتا هیچ به پیشینه‌ی سیاسی این روز بخصوص در افغانستان پرداخته نشده‌است.

در ۱۷ دسمبر ۱۹۹۹، سازمان «ملل متحد» ۲۵ نومبر را پس از ۱۸ سال تلاش فعالان حقوق بشر که در ۱۹۸۱ آغاز گردیده بود، رسما به‌حیث روز جهانی محو خشونت علیه زنان قبول کرد. این روز به‌مناسبت یادبود سالروز ترور «خواهران میرابال» در جمهوری دومینیکن که به دستور دیکتاتور نظامی این کشور به نام رافایل لینیداس تروخیو به قتل رسیده و به نماد دفاع از حقوق زنان مبدل شده‌ بودند، انتخاب گردید.

نازی‌ها و طالبان معتدل

روزنامه «نیویارک تایمز» به تاریخ ٢۶ اکتبر ٢٠١۴ در مقاله‌ای تحت عنوان «در جنگ سرد، آژانس‌های جاسوسی ایالات متحده از ١٠٠٠ نازی استفاده کردند»، براساس اسنادی که تازه از رده‌بندی خارج شده‌اند فاش نمود که نهادهای استخباراتی امریکا صدها آدم‌کش هیتلر را پناه داده، تاریخچه جنایت‌کارانه شان را پاک و از آنان منحیث خبرچین و جاسوس سود بردند.

نکته قابل توجه در گزارش تازه «نیو‌یارک تایمز» این است که آلن دالس، رییس وقت سی.آی.ای، این نازی‌های جانی را که در خدمت امریکا قرار گرفتند،‌ «معتدل» توصیف می‌کند.

حمله انتحاری

حمله انتحاری ١٦ نوامبر ٢٠١٤ که در آن موتر حامل شکریه بارکزی هدف قرار گرفت، بنابر گفته پولیس باعث شهادت سه هموطن ما و مجروح‌شدن ده‌ها تن دیگر گردید. این رویداد انعکاس وسیع در رسانه‌های اجتماعی یافت و انتقادات جدی را بر بی‌توجهی دولت نسبت به قربانیان این حادثه برانگیخت.

شکریه بارکزی که در امان موتر ضدگلوله‌اش نجات یافته اندکی دستش ضربت دیده بود فوری در بهترین شفاخانه کابل انتقال داده شد و در اولین ساعات مقامات بلندپایه دولتی یکی پی دیگری برای عیادت او شتافتند. وزیر صحت عامه، وزیر دفاع، رییس شورای امنیت ملی، رییس امنیت ملی، روسای پارلمان و سنا، قومندان امنیه کابل و معین امنیتی وزارت داخله، لوی سارنوال، رییس کمسیون انتخابات و جمعی دیگر از مقامات و اعضای پارلمان از جمله عیادت‌کنندگان او بودند.

نارندرا مودی

در ۱۶ اکتوبر ۲۰۱۴، روزنامه «اندیا تایمز» خبر داد که نارندرا مودی، صدراعظم هند، در یک تماس تلفنی حمایتش را از اشرف غنی اعلام نمود و گفت می‌خواهد رابطه نزدیک با افغانستان داشته باشد و در رشد اقتصادی این کشور سهیم گردد.

هند به‌مثابه پرجمعیت‌ترین کشور جهان، که تعدادی به‌صورت خنده‌آور آن را «بزرگ‌ترین دموکراسی جهان» می‌نامند، با آن که از قدرت‌های اقتصادی آسیا به‌شمار می‌رود، اما میزان فقر و بدبختی و بی‌عدالتی به حدی در آن بالاست که در کم‌تر کشوری می‌توان نظیر آن را دید. یک مشت غول‌های سرمایه سرنوشت بیش از ۱.۲۱ میلیارد توده‌های فقیر این کشور را در چنگ گرفته، آنان را می‌قاپند. در آخرین انتخابات هند، نارندرا مودی، از «بهارتیا جناتا پارتی (بی.جی.پی) – حزب مردمی هند»‌، حزب بنیادگرای هندو قدرت را به دست گرفت.

شبه‌نظامیان کلمبیا

گروپ‌های شبه‌نظامی راست‌گرا در کلمبیا همانند باندهای جنگسالار افغان، نیروهایی اند که در بیشترین درگیری‌های داخلی آن کشور دست دارند و به‌مثابه پایگاه اجتماعی امریکا برای خرابکاری و سرکوب عناصر پیشرو نقش بازی می‌کنند. یکی از مشخصات مداخلات امریکا در کشورهای گوناگون این بوده که در کنار دولت‌های دست‌نشانده‌اش، گروه‌های اوباش و جنایت‌کار را نیز حمایت و تسلیح نموده تا از آنان جهت اهدافش سود ببرد. بناً حمایت مستقیم و غیرمستقیم امریکا از طالبان و جنگسالاران محلی افغان و رسمیت بخشیدن به آنان تحت عنوان «اربکی» بر اساس همین سیاست استوار است که تاریخچه طولانی دارد. در این مقاله نمونه کلمبیا را به بررسی می‌گیرم.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 256 نفر