طالبان جانی با حمایت امپریالیزم امریکا بر مردم دردمند ما حکمروایی می‌کنند!

سه سال دهشتناک از امارت چوچه‌های آی‌اس‌آی و نازدانه‌های سی‌آی‌ای تکمیل شد. دولت امریکا و کشورهای ناتو با سپردن سرنوشت مردم زجرکشیده افغانستان به خونخواران طالبی، سرزمین ما را بیشتر در گودال جهالت و استبداد و فقر و بینوایی غوطه‌ور کرده به زندان زنان و آزادی و دموکراسی و عدالت مبدل ساختند. به ظاهر چنین می‌نمود که امریکا و شرکا قدرت را به نوکران کم‌مصرف‌تر شان سپرده‌اند ولی پس از نشر گزارش «سیگار» که حکایت از کمک ۲۱ میلیارد دالری این کشور طی مدت ۳ سال اخیر به طالبان می‌کند، می‌توان پی‌برد این دست‌نشاندگان شان حتا دُردانه‌تر از گلبدین، ربانی، سیاف، مسعود وغیره در دوران جهاد ۱۴ ساله شان می‌باشند. اکنون به درستی می‌توان گفت که امریکا غلامانش را تعویض کرد تا اهداف شوم‌ جیوپولتیک‌اش علیه رقبای نوظهورش را با قربانی ساختن مردم ما با شیوه‌های جدید ادامه دهد.

خیزش درایم و ارگو، سرآغاز خروش سرتاسری مردم ما علیه استبداد طالبی است!

روز جمعه، ۱۴ ثور ۱۴۰۳، باشندگان ولسوالی درایم بدخشان علیه استبداد طالبان شوریدند و سپس دامنه آن به ولسوالی ارگو نیز کشانیده شد. این اعتراض‌ها پس از آن بلند شدند که جمعی از طالبان خون‌آشام زیر نام محو کوکنار به این ولسوالی رفته و در کنار تخریب زمین‌های زراعتی که یگانه منبع درآمد باشندگان تنگدست آنجا می‌باشد، به خانه‌ مردم حمله‌ور شده دیوارهایی را واژگون کرده و حتا به زنان دست‌درازی می‌کنند. به گفته‌ی معترضان، آنان را تهدید کرده‌اند که زنان شان را به‌مثابه مال غنیمت با خود می‌برند. در اثر رگبار این گروه آی‌اس‌‌آی‌زاده دو تن کشته و چندین تن دیگر زخمی شده‌اند.

۸ مارچ، نماد امید و مبارزه برای رهایی زنان افغانستان از چنگال عفریت بنیادگرایی

روز جهانی زن در حاکمیت زن‌ستیزترین دستگاه تاریخ، این دست‌پروردگان سی‌آی‌ای و ام‌آی۶ و آی‌اس‌آی فرا رسید و درحالی‌که جهانیان، به‌ویژه زنان دربند و مبارز، به پیشواز این نماد دیرینه پیکار زنان می‌روند، زنان ستمکش افغانستان هنوزهم اسیر هیولاهای طالبی-جهادی-داعشی و چوب‌دستان غربی شان اند: دروازه مکتب و پوهنتون و هر نهاد آموزشی به‌جز مدرسه‌های انتحارپروری به روی زنان مسدود اند؛ حق کار از زنان سلب شده است؛ زنان برای نپوشیدن لباس‌های مورد پسند طالبی مورد ضرب و شتم قرار گرفته توهین و تحقیر می‌شوند؛ به زنان در زندان‌های طالبان شکنجه‌های روانی و جسمی، آزار و اذیت و تجاوز جنسی روا داشته می‌شود؛ و این زنان رنج‌دیده پس از رهایی توسط طالبان خون‌آشام وادار به فرار، تبعید و حتا خودکشی می‌شوند؛ این موجودات قرون‌وسطایی زنان نترس ما را مجبور به اعتراف در برابر کامره می‌کنند؛ زنان منکوب‌شده سرزمین ما در محضر عام به شلاق بسته می‌شوند؛ بریدن گوش و بینی زنان بی‌وقفه ادامه دارد و هنوزهم خواهران ما قربانی قتل‌های ناموسی می‌شوند؛ زن و مرد و کودک افغانستان با تنگدستی و گرسنگی دست به گریبان اند؛ طالبان و دیگر عناصر بنیادگرا حتا سعی به گرفتن تفکر و امید از مردم دربدر ما بخصوص زنان می‌کنند؛ و آلام فراوان دیگر.

دو سال استبداد طالبی، ادامه بیست سال جنایت اشغالگران امریکایی و پوشالیانش!

دو سال از نصب دوباره تاریک‌اندیشان قرن می‌گذرد و همان‌طوری‌که دیروز برادران جهادی شان بر سرنوشت تار مردم ما نصب شدند، امروز این سی‌‌آی‌ای-آی‌اس‌آی‌زادگان با زور دالر هفته‌وار و کمک‌های پنهان دیگر امریکا و شرکا سر پا نگه‌ داشته شده‌اند. افغانستان تحت تسلط فاشیزم طالبی به زندان عظیمی بخصوص برای زنان ستمکش آن مبدل گشته است.

حاکمیت نحس طالبی، ادامه روزهای شوم ۷ و ۸ ثور

روزهای ننگین ۷ و ۸ ثور برای بار دوم و در دور دوم تسلط نکبت‌بار وحوش طالبی در حالی از راه می‌رسند که کابوس قربانیان این پنج دهه خون و خیانت هنوز تازه و تکراری‌ست. وقایع فاجعه‌بار که برای هم‌میهنان ستمدیده ما فقط یادآور موحش‌ترین جنایات خلقی-پرچمی-جهادی‌هاست: اگر با کودتای ننگین ۷ ثور ۱۳۵۷، مردم ما بمباران، زندان، شکنجه، اعدام، سربه‌نیست و زنده‌به‌گور شدند؛ با یلغار ددمنشان جهادی در ۸ ثور ۱۳۷‍۱ به کابل، افغانستان به عصر حجر برگشت و هر گوشه و کوچه و پس‌کوچه شهر به سنگر یکی از باندهای منفور مبدل شد که در نتیجه ۷۰ هزار کابلی به خون تپیدند، دار و ندار عامه و خصوصی چپاول شد، زنان قربانی ترس‌ناک‌ترین انواع جنایات جنسی و غیرجنسی واقع شدند، مردم زنده در کانتینرها سوختند، میخ بر فرق‌ها کوبیده شد و نمایشات رقص مرده به راه افتاد. چهار سال حاکمیت خونبار جهادی باعث شد که آی‌اس‌آی‌زادگان قرون‌وسطایی موسوم به طالبان بر سرپنجه پاکستان و امریکا و انگلیس و عرب به میدان آمدند که پیامدش قتل‌عام یکاولنگ و مزار و سوزاندن تاکستان‌های شمالی، منفجرساختن بت‌های بامیان، جنایات جان‌گداز سنگسار، تیرباران، دست‌وپا بریدن و سفاکی‌های بی‌شمار دیگر بود. پس از پنج سال امارت شلاق و گلوله و نازهای نوکر بالای بادار، مهره‌های متواری جهادی به زور بی‌-۵۲‌ی امریکا دوباره به قدرت نشانده شدند و با هم‌دستی تکنوکرات‌‌های دست‌نشانده غرب‌نشین دولت ملا-مافیایی‌ای را ساختند که با ظاهر پرزرق و برق و شعارهای عوام‌فریبانه «دموکراسی» و «حقوق بشر»، مردم بی‌دفاع و بی‌صدای ما بیست سال دیگر در ماتم‌سرای حملات انتحاری، بمباردمان‌ و قتل‌عام‌های کور امریکا و ناتو، فساد گیج‌کننده، زورگویی‌های مرگ‌آور و هزارویک مصیبت دیگر خورده شدند. امروز دوباره هیولای طالب بر سرنوشت افغانستان نگون‌بخت ما حاکم ساخته شد و ملت ما در جهنم‌کده لبریز از تنگ‌دستی، ناآگاهی، کشتار، انفجار و فاشیزم کشنده دینی می‌سوزند.

سرنوشت تار مان را تنها جان‌فشانی‌های زنان و مردان مبارز تغییر خواهد داد، نه جایزه‌بگیران سرکاری!

در روزگاری که هیولای زن‌ستیزی وحشیانه‌تر از هر گذشته‌ای، زنان اسیر سرزمین‌مان را در چنگال‌های خونین سی‌آی‌ای‌زادگان اسیر و پرپر می‌کند، در آستانه روز جهانی زن قرار داریم. طالبان با دد‌خویی روزافزون علیه زنان دربند ما می‌تازند و می‌درند: زنان ناپدید شده و به قتل می‌رسند؛ در ورزشگاه‌ها شلاق می‌خورند؛ آمار خودکشی زنان به طرز کم‌سابقه‌ای فزونی گرفته؛ دروازه‌های مکتب و پوهنتون بر روی زنان مسدود است؛ زنان حق کار ندارند؛ هرگونه صدای اعتراض با رذالت‌پیشگی‌های نوع جهادی-طالبی سرکوب می‌شود؛ حق گشت‌وگذار و ورزش و حمام‌رفتن زنان سلب شده است؛ زنان به صورت اسف‌بارتر از مردان با تنگ‌دستی و بی‌کاری و سیه‌روزی مواجه اند که حتی وادار به فروش جگرگوشه‌های شان می شوند و... و در برابر این همه نکبت و سیه‌روزی، دولت‌های امپریالیستی، ملل متحد و دیگر سازمان‌های وابسته‌شان خاموش بوده یا غم‌بارتر از آن، با همان چند جمله مهوع «ابراز نگرانی» کرده و حتا در بسیاری موارد به نفع این گروه تبهکار تبلیغ نموده مشغول سفیدنمایی آن اند.

به خیزش شکوهمند مردم ایران علیه رژیم منفور «ولایت فقیه» درود می‌فرستیم!

قساوت دیگری از رژیم خونریز مذهبی ایران: زجرکش‌کردن مهسا (ژینا) امینی! اما مردم ایران برای دادخواهی از خون مهسا امینی و ریشه‌کن ساختن رژیمی به پا می‌خیزند که بنیادش با کشتار و فریب نهاده شده است: رژیمی که برای جلوگیری از حاکمیت نیروهای چپ و انقلابی به یاری امپریالیزم امریکا، فرانسه، انگلستان، آلمان طی کنفرانس گوادلوپ بر اریکه قدرت نصب گردید ولی پسانتر بازی موش و پشک را با سازندگان خود شروع کرده و هنورهم ادامه دارد؛ رژیمی که کوردها و بلوچ‌ها را تکه تکه کرد؛ ترک‌ها، گیلک‌ها و لرها را مورد تمسخر قرار داد؛ در تابستان ۶۷ دست به کشتار جمعی ده‌هاهزار زندانی سیاسی زد؛ در ۱۸ تیر (سرطان) ۱۳۷۸ جنبش دانشجویان را بی‌رحمانه سرکوب نمود؛ طی قتل‌های زنجیره‌ای بهترین فرزندان خلق ایران را به‌خاطر دگراندیشی از بین برد؛ پس از جنبش سبز، زندانیان را مورد تجاوز جنسی قرار داده و برهنه نمود؛ با پناهجویان افغان برخورد سازمان‌یافته غیرانسانی دارد؛ ‌رژیم انسان‌کشی که خون سعید سلطانپور، فرزاد کمانگر، شیرین‌ علم‌هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، مهدی اسلامیان، شاهرخ زمانی، ستار بهشتی، بکتاژ آبتین، پویا بختیاری، ریحانه جباری، نوید افکاری و صد‌ها مبارز دیگر از اعدام‌گاه‌هایش جاری‌ست؛ در اعتراضات آبان خونین ۱۳۹۸ بیش ۱۵۰۰ تن را به گلوله بست؛ با گاز اشک‌آور، باتوم و گلوله به سرکوب معترضان آبادان و شهرهای دیگر پرداخت؛ فریاد مقاومت زینب جلالیان، نسرین ستوده، سپیده قلیان، اسماعیل بخشی، امیر امیرقلی، رضا شهابی، سهیل عربی، نرگس محمدی، اسماعیل عبدی، جعفر عظیم‌زاد، رسول بداقی، بهنام ابراهیم‌زاده، آرش صادقی و صدها زندانی سیاسی دیگر از شکنجه‌گاه‌های دستگاه ضدبشری خامنه‌ای جلاد بالاست.

چنبر خون‌آلود امپریالیزم و بنیادگرایی را فقط مردم آگاه و متحد ما دریده می‌توانند!

یک سال از حاکمیت نکبت‌بار ستم‌پیشگان طالبی گذشت. حاکمیتی که از سوی باداران امریکایی، پاکستانی و قطری طی معامله‌ ننگین دوحه زیر نام «صلح» و «پایان جنگ» به استفراغ‌شدگان تاریخ بخشش گردید. دولت امریکا که افول‌اش از دور پیداست و فاجعه کرونا و عفریتی به نام ترامپ عمق پوسیدگی درونی‌اش را آفتابی می‌نماید، دیگر توان یکه‌تازی بر جهان را ندارد و رقیبان چینی و روسی مقتدری در مقابلش قد علم کرده‌اند، ترجیح داد تا برای ادامه حیات با دم و دستگاه جنگ‌افروز و ضدبشری‌اش افغانستان را ترک نموده ولی با شیوه‌های کم‌هزینه‌تر و غیرمستقیم تضییق چنگال پلشت‌اش را بر گلوی مردم بی‌دفاع ما قایم ‌دارد. معامله کاخ‌ سفید تحت سرپرستی زلمی ذلیلزاد در دوحه آن چنان سخیف و خاینانه بود که حتا دیوید پتریوس، قومندان پیشین آیساف و همچنان رییس پیشین سی‌آی‌ای، آن را «بدترین توافق‌نامه سیاسی تاریخ امریکا» و نشانه «زوال» این کشور نامید.

خواهران گریه نه، ایستادگی و مبارزه کنیم!

یاد بگیر ساده‌ترین چیزها را
برای آنان که بخواهند یاد بگیرند
هرگز دیر نیست
الفبا را یاد بگیر، کافی نیست، اما
آن را یاد بگیر، مگذار دلسردت کنند
دست به کار شو، تو همه چیز را
باید بدانی
تو باید رهبری را به دست گیری...
-برتولت برشت

زنان افغانستان از میان خون و خاکستر برمی‌خیزند!

امسال روز جهانی زن در حالی فرا می‌رسد که زن‌ستیزترین گروه موسوم به طالبان بر اریکه قدرت در افغانستان نصب شده‌اند، گروهی که هرچند سعی می‌ورزد تا هم‌سان برادران جهادی‌شان که یک‌شبه مدافع دموکراسی و حقوق زن شدند، چهره پیشرفته به خود گرفته و گویا به مردم فقط توصیه دینی می‌کنند، اما این گروه جانی و انتحاری و زاده آی‌اس‌آی هر روبندی بر چهره پرخون خود بکشند، دنبل ضدیت دیوانه‌وار شان علیه زنان از دور آشکاراست. از کدام شناعت این گروه دشمن زنان باید گفت: اجازه نیافتن زنان به دفاتر کار یا نرفتن دختران به مکتب و پوهنتون؛ ممنوع‌شدن روزنامه‌نگاران و هنرمندان زن در رسانه‌های تصویری؛ وادار شدن زنان به پوشیدن لباس‌های مخالف خواست‌ شان؛ اختطاف و کشتار زنان؛ سرکوب اعتراض‌های مسالمت‌آمیز زنان؛ بازداشت و شکنجه فزیکی و روانی و اعتراف‌گیری اجباری زنان معترض در برابر کمره؛ محدودیت بر گشت‌و‌گذار زنان در تکسی‌های شهری؛ نیمه‌‌فرمان‌هایی از اجازه نداشتن زنان بدون محرم؛ و ده‌ها ستم دیگر.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 311 نفر