۸ مارچ، نماد امید و مبارزه برای رهایی زنان افغانستان از چنگال عفریت بنیادگرایی
- رده: اعلامیهها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در پنج شنبه، 17 حوت 1402
روز جهانی زن در حاکمیت زنستیزترین دستگاه تاریخ، این دستپروردگان سیآیای و امآی۶ و آیاسآی فرا رسید و درحالیکه جهانیان، بهویژه زنان دربند و مبارز، به پیشواز این نماد دیرینه پیکار زنان میروند، زنان ستمکش افغانستان هنوزهم اسیر هیولاهای طالبی-جهادی-داعشی و چوبدستان غربی شان اند: دروازه مکتب و پوهنتون و هر نهاد آموزشی بهجز مدرسههای انتحارپروری به روی زنان مسدود اند؛ حق کار از زنان سلب شده است؛ زنان برای نپوشیدن لباسهای مورد پسند طالبی مورد ضرب و شتم قرار گرفته توهین و تحقیر میشوند؛ به زنان در زندانهای طالبان شکنجههای روانی و جسمی، آزار و اذیت و تجاوز جنسی روا داشته میشود؛ و این زنان رنجدیده پس از رهایی توسط طالبان خونآشام وادار به فرار، تبعید و حتا خودکشی میشوند؛ این موجودات قرونوسطایی زنان نترس ما را مجبور به اعتراف در برابر کامره میکنند؛ زنان منکوبشده سرزمین ما در محضر عام به شلاق بسته میشوند؛ بریدن گوش و بینی زنان بیوقفه ادامه دارد و هنوزهم خواهران ما قربانی قتلهای ناموسی میشوند؛ زن و مرد و کودک افغانستان با تنگدستی و گرسنگی دست به گریبان اند؛ طالبان و دیگر عناصر بنیادگرا حتا سعی به گرفتن تفکر و امید از مردم دربدر ما بخصوص زنان میکنند؛ و آلام فراوان دیگر.
اما دستگاه جنایتکار امریکا و قدرتهای بزرگ جهان و دولتهای منطقه برای ماهیگیری از این لجنزار طالبی در رقابت اند: امریکا و ناتو با استفاده عصای قطری شان برای این جانیان ضدزن فرش سرخ هموار کرده و از مصارف شکم گرفته تا کاندوم شان را میپردازند؛ دولت روسیه شانه به شانه با طالبان میایستد؛ دولت چین به رهبری شی جی پین با لب خندان به استقبال نماینده این گروه دهشتافکن میرود؛ دولتهای اروپایی در دادن ویزه و اجازه سخنرانی به نمایندگان طالبی از یکدیگر پیشی میگیرند و به طرفداران طالب، لمیده در اروپا، دست باز دادهاند تا به نفع این گروه آدمکُش در رسانهها و شبکههای اجتماعی تبلیغ کنند؛ دولت منفور پاکستان نقش سخنگوی این تاریکاندیشان تاریخ را در مجامع جهانی ایفا میکند؛ ترکیه، امارات متحده عربی، ایران و اوزبیکستان و دیگران سفارتخانههای افغانستان را دودسته تقدیم این قساوتپیشگانه میکنند.
دولتهای غربی درحالیکه با ارسال بوجیهای دالر دستگاه وحشتناک طالبی را تقویت و سرِ پا نگهداشتهاند، از طریق رسانهها و نهادهای دروغپرداز شان به سفیدهمالی طالب مشغول اند. گاهی افت کشت خاشخاش را برجسته میسازند و گاهی با آمار و ارقام و «سروی»های دروغین وضعیت گورستانیشده افغانستان را وارونه جلوه میدهند. در تازهترین مورد «فریدم هاوس»، نهاد دولتی امریکا اعلام کرد که «وضعیت آزادی و دموکراسی در افغانستان نسبت به ۱۴ کشور جهان بهتر است»!! این فریبکاران هرگز نمیگویند که در افغانستان گروهی حاکم است که دشمن خونی «آزادی» و «دموکراسی» است و سایه این ارزشها را نیز گلولهباران میکند.
به تازگی، سازمان ملل این بازیچه دولت امریکا در حضور چند گدیگک مذکر و مونثاش به نامهای محبوبه سراج، شاهگل رضایی، میترا مهران، لطفالله نجفیزاده و فیضالله زلاند نشستی را در دوحه ترتیب داد که طالبان با عشوه و ناز از اشتراک در آن خودداری کردند. دولت امریکا و شرکا با سرپرستی دفتر یوناما که خود سرنوشت مردم و زنان ما را به نوکران ارزانتر خویش موسوم به طالبان سپردند، اکنون پیرامون وضعیت زنان افغانستان «نگران» اند و هنوزهم تلاش میورزند از ابزار «آزادی زنان» ۲۰۰۱ خویش سود جویند. عجب شوخی دردناکی! بر همگان آشکاراست، همان طوری که در جریان گفتوگوهای تسلیمدهی افغانستان به طالبان جانی چند زن پوشالی، یا به گفتهی هانا آرنت کوتهبین و حقیر، همچون فوزیه کوفی، حبیبه سرابی، ناهید فرید، شهرزاد اکبر، مقدسه یورش، ملالی شینواری، ظریفه غفاری، فاطمه گیلانی، فتانه گیلانی، جمیله افغانی، ماری اکرمی، خاتول مومند، شریفه زرمتی، لیلا جعفری و دیگران را پیش کشید، اینبار مولوی محبوبه سراجالدین، میترا مهران (که زمانی محجبه در رادیو آزادی یا بلندگوی سیآیای مصاحبه میکرد) و شاهگل رضایی به صحنه آورده است تا جاده را برای دولت متشکل برادران طالبی-جهادی و نکتاییپوش شان هموار کنند.
هموطنان و جوانان!
فرار و ترک کشور چارهی دردهای ما نیست. ممکن در انتها چندهزار تنی موفق به بیرونشدن از افغانستان شوند، ولی وجدان انسانی تقاضا میکند که بیتفاوتی را کنار گذاشته و در این جهنمکده دست به اتحاد عدالتخواهانه و پیکار زنیم. وقتی میبینیم که از بطن دستگاه خون و کشتار امریکا، انسانهای آزاده و شرافتمندی چون چلسی میننگ، ادوارد سنودن، جان استاکول، دانیل السبرگ، جاش پاول و در تازهترین مورد آرون بوشنل سر بلند میکنند، در افغانستان خونین ما نیز انسانهایی سر بیرون خواهند کرد، اما نباید در انتظار قهرمان و اسطوره نشست، بلکه هرکدام با دیدن وضعیت اسفناک و دردناک دختران و خواهران مان هم که شده باید از هر طریق ممکن نقشی در مبارزه علیه ستمپیشگان طالبی و جهادی و اربابان شان ادا کرد.
حزب همبستگی افغانستان
۱۸ حوت ۱۴۰۲ - ۸ مارچ ۲۰۲۴
