مقایسه دردناک تاریخی
- رده: از صفحات تاریخ ما
- نویسنده: کاوه عزم
- منتشر شده در پنج شنبه، 29 سرطان 1396
حدود صد سال قبل شاه امان الله خان با برگشت از سفر مشهور اروپایی اش، لویه جرگه‌ای دعوت نمود که در آن بخاطر پیشرفت و ترقی کشور یک سلسله قوانین جدید را تصویب نمود. با آنکه این شاه مردم‌دوست بخاطر بهبود وضعیت مردم و آبادانی کشور طرح‌های خوبی داشت اما تعدادی از روحانیون و ملاهای مرتجع سد برنامه‌های مترقی او شدند.
در همین لویه جرگه، قانونی در مورد «القاب رسمی و خصوصی» تصویب شد که در آن آمده است:
«در افغانستان القاب سردار؛ جلالتمآب؛ صاحب معظم؛ عالیشان و امثال آن لغو است. در مکاتیب رسمیه برای عموم مامورین خورد و بزرگ تنها اسم شخص به زیادت لفظ خان؛ و صفت ماموریتش نگاشته شود؛ و به حضور شاهانه اعلیحضرت عزیز پادشاهم و یا اعلیحضرت پادشاه عزیزم نوشته شود و در مکتوب‌های خصوصی بالای اسم شخص مخاطب؛ عزیزم نوشته شود.»
قانونی در مورد «القاب رسمی و خصوصی»
اما پس از تشکیل حکومت دوسره ع و غ که مضحکه انتخابات و آمدن جان کیری و تشکیل حکومت «وحشت‌ملی» این دو تن را در میان مردم بی‌انتها بدنام ساخت، بخاطر کسب هویت کاذب و تحمیل نمودن خود؛ عبدالله به تمام ادارات دولتی دستوری صادر کرد تا وی را «جلالتمآب» خطاب کنند! در مکتوبی تحت عنوان «متحدالمال» که از سوی «دفتر ریاست اجرائیه» ارسال شده چنین نگاشته شده:
«به عموم وزارت‌ها و ریاست‌های محترم مستقل جمهوری اسلامی افغانستان!
چنانچه بعضاً به ملاحظه می‌رسد، در مراسلات رسمی لقب مقام عالی ریاست اجرائیه به گونه‌های مختلف نگارش یافته است. القاب دقیق جلالتمآب شان به لسان‌های دری، پشتو و انگلیسی حسب ذیل به توجه رسانیده می‌شده و تقاضا به عمل می‌آید تا القاب مذکور را حین ارسال مراسلات مد نظر داشته ممنون سازند: جلالتمآب محترم دکتور عبدالله عبدالله
رئیس اجرائیه جمهوری اسلامی افغانستان
جلالتمآب ډاکټر عبدالله عبدالله
د افغانستان د اسلامی جمهوریت اجرائیه رئیس
با در نظرداشت مراتب بالا، از وزارت جلیله امور خارجه تقاضا به عمل می‌آید تا ضمن ارسال یادداشت/ نامه متحدالمال به عموم سفارت‌های خارجی، دفاتر سازمان ملل متحد، سازمان‌های بین‌المللی مقیم کابل و نمایندگی‌های سیاسی – قونسلی ج.ا.ا مقیم خارج، القاب دقیق جلالتمآب رئیس اجرائیه ج.ا.ا را به توجه ایشان رسانیده ممنون سازند.....»
تنها با در نظرداشت همین یک مورد می‌توان فهمید که چرا با گذشت صد سال امروز هم امان‌الله خان در قلب و ذهن مردم افغانستان جا دارد. او نه به شهرت بل بخاطر ترقی و پیشرفت افغانستان فکر می‌کرد؛ او دریشی‌های ۴۰۰۰ دالری نمی‌پوشید بلکه از تکه وطنی لباس جور می‌کرد و اطرافیانش را نیز تشویق می‌کرد که از محصولات وطنی کار گیرند؛ او با زخمیان حادثات مرگبار عکس یادگاری نمی‌گرفت بلکه جلو چنین حادثات را گرفته بود.
امان‌الله خان یگانه شاه عدالت‌خواه و وطندوست کشور بود که مردم او را تا امروز دوست دارند و نیازی ندارد که به زور بالای ملت تحمیل گردد. بدون اینکه با خرج دههاهزار دالر برایش منابع رسمی پوستر چاپ کرده مراسم نمایشی برگزار کنند، هر سال در روز استقلال افغانستان هزاران تن داوطلبانه به خاطر ادای احترام به آرامگاهش حضور می‌یابند.
مکتوبی تحت عنوان «متحدالمال» از سوی «دفتر ریاست اجرائیه»
