حاکمیت نحس طالبی، ادامه روزهای شوم ۷ و ۸ ثور
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در پنج شنبه، 07 ثور 1402
روزهای ننگین ۷ و ۸ ثور برای بار دوم و در دور دوم تسلط نکبت‌بار وحوش طالبی در حالی از راه می‌رسند که کابوس قربانیان این پنج دهه خون و خیانت هنوز تازه و تکراری‌ست. وقایع فاجعه‌بار که برای هم‌میهنان ستمدیده ما فقط یادآور موحش‌ترین جنایات خلقی-پرچمی-جهادی‌هاست: اگر با کودتای ننگین ۷ ثور ۱۳۵۷، مردم ما بمباران، زندان، شکنجه، اعدام، سربه‌نیست و زنده‌به‌گور شدند؛ با یلغار ددمنشان جهادی در ۸ ثور ۱۳۷۱ به کابل، افغانستان به عصر حجر برگشت و هر گوشه و کوچه و پس‌کوچه شهر به سنگر یکی از باندهای منفور مبدل شد که در نتیجه ۷۰ هزار کابلی به خون تپیدند، دار و ندار عامه و خصوصی چپاول شد، زنان قربانی ترس‌ناک‌ترین انواع جنایات جنسی و غیرجنسی واقع شدند، مردم زنده در کانتینرها سوختند، میخ بر فرق‌ها کوبیده شد و نمایشات رقص مرده به راه افتاد. چهار سال حاکمیت خونبار جهادی باعث شد که آی‌اس‌آی‌زادگان قرون‌وسطایی موسوم به طالبان بر سرپنجه پاکستان و امریکا و انگلیس و عرب به میدان آمدند که پیامدش قتل‌عام یکاولنگ و مزار و سوزاندن تاکستان‌های شمالی، منفجرساختن بت‌های بامیان، جنایات جان‌گداز سنگسار، تیرباران، دست‌وپا بریدن و سفاکی‌های بی‌شمار دیگر بود. پس از پنج سال امارت شلاق و گلوله و نازهای نوکر بالای بادار، مهره‌های متواری جهادی به زور بی-۵۲ی امریکا دوباره به قدرت نشانده شدند و با هم‌دستی تکنوکرات‌‌های دست‌نشانده غرب‌نشین دولت ملا-مافیایی‌ای را ساختند که با ظاهر پرزرق و برق و شعارهای عوام‌فریبانه «دموکراسی» و «حقوق بشر»، مردم بی‌دفاع و بی‌صدای ما بیست سال دیگر در ماتم‌سرای حملات انتحاری، بمباردمان و قتل‌عام‌های کور امریکا و ناتو، فساد گیج‌کننده، زورگویی‌های مرگ‌آور و هزارویک مصیبت دیگر خورده شدند. امروز دوباره هیولای طالب بر سرنوشت افغانستان نگون‌بخت ما حاکم ساخته شد و ملت ما در جهنم‌کده لبریز از تنگ‌دستی، ناآگاهی، کشتار، انفجار و فاشیزم کشنده دینی می‌سوزند.
در این روزها سروصدای گردهم‌آمدن جمعی از چهره‌های منفور رژیم کرزی-غنی-عبداله تحت رهبری احمد مسعود و دیگر جمعیتی‌ها باز بالاست و برخی رسانه‌ها چنان برایش تبلیغ می‌کنند که گویا فرشته‌هایی از آسمان فرود آمده‌اند تا افغانستان را از شر زامبی‌های طالب «انشاالله» رهایی بخشند. اما خوش‌بختانه که مردم ما امروز به ماهیت این مهره‌های سوخته و مطرود به خوبی پی برده و می‌دانند که عاملان اصلی بدبختی‌های‌شان طی نیم قرن اخیر همین‌ها اند که در حکومت پوشالی بیست ساله کرزی-غنی-عبدالله همین سرخاینان و نمایندگان نفرت‌انگیزتر از خودشان از خوان و جان و همه‌چیز مردم ما چاپیدند. اکثریت مردم دیگر به تجربه دریافته‌اند که میان افکار شوم آلوده به ویروس بنیادگرایی عطا، محقق، خلیلی، خاندان مسعود و ربانی، دوستم وغیره با افکار دیوبندی طالب کوچک‌ترین تفاوتی وجود ندارد.
امپریالیزم غرب و در راس امریکا به‌مثابه خالق این مولودات پوشالی، همان سیاست قدیمی را مکرراً در پیش دارد که در صورت بازی‌گوشی و کرشمه‌های یاغیانه یکی از چاکران علیه بادار، دستان‌اش را از پشت ببندد تا توسط چاکر دیگر دوانده و دریده و در صورت نیاز نابود شود. چنان‌چه امپریالیزم امریکا نیروهای تروریست طالب را به طور کامل حذف نکرد و امروز از آن سود می‌برد و باز اگر در آینده ضرورت به استفاده از ابزار خوشنمای «دموکراسی» و «حقوق زن» شد، همین عوامل بوگرفته نشست ویانا را به میدان خواهد آورد، از همین‌روست که این جمع خودفروخته و فراش‌های‌شان را زیر این و آن نام در آستین نگه‌می‌دارد.
امریکا در تلاش است تا نوکران طالبی‌اش را کاملاً در چنگ داشته باشد که مبادا در دست رقبایی چون چین و روسیه بیفتند و از این جهت می‌خواهد به کمک حربه ملل متحد این گروه قسی را باوجود «اظهار نگرانی»های نمایشی و رسمیت اعلام‌ناشده جهانی برسرکار نگهدارد. حال مهم نیست که طالبان به رسمیت شناخته می‌شوند یا نه، نکته اساسی این است که سرنوشت مردم افغانستان توسط امپریالیزم امریکا با تمام ساز و برگ نظامی و غیرنظامی به‌جامانده از ناتو دودسته به مزدوران طالبی‌اش هدیه گردید و سپس با سرازیرشدن علنی پول‌های هفته‌وار چهل میلیون دالری و گسیل بسته‌های دالر به صورت مخفی، امارت‌شان سر پا و به‌اصطلاح متحد نگه‌داشته شده‌است، اما واقعیت عیان و تلخ این است که بسته‌های پیدا و پنهان میلیون دالری فقط سرکردگان طالبی را به‌سان برادران جهادی‌شان فربه ساخته و عمر ننگین‌شان را اندکی طولانی می‌سازد.
همانگونه که طی دو سال حاکمیت قرون‌وسطایی طالب، زنان شجاع افغان در خط اول مبارزه علیه این هیولای وحشت قرار داشته است، شکی نداریم که جنبش آزادیخواهانه مردم ما بازهم اوج‌گرفته طالب و هر گروه مزدور و جنایت‌پیشه جاهل دیگر قادر نخواهد شد مدت طولانی بر این سرزمین و مردمش حاکمیت نماید. همانگونه که دولت پوشالی غنی و جهادی‌ها یک‌شبه بادِ هوا شد، حاکمیت طالب نیز که از بیرون دستور می‌گیرد به زباله‌دان تاریخ خواهد پیوست.
هموطنان غم‌دیده!
تاریخ ملل بلااستثنا ثابت نموده که هیچ کشور اشغال‌گر و ایادی خاین داخلی‌اش رفاه و آرامش به مردم آن سرزمین آورده نمی‌توانند. این نیروهای مرتجع با هر نام و شگرد و حربه‌ای که وارد صحنه شوند، فقط به آلام و شقاوت مردم به‌جان‌آمده ما خواهند افزود. ما نباید دل به سراب‌ها خوش کنیم زیرا هیچ رهایی‌بخشنده‌ای وجود ندارد که ما را از این گودال نگون‌بختی بیرون کشد، مگر این که با اتکا بر دستان خود و با انسجام و بسیج و سازمان‌دهی از آن به در آمده و شاهد سپیده‌دم استقلال، سکیولریزم دموکراتیک و عدالت اجتماعی باشیم.
نه طالبان نه جهادیان، قدرت به دست مردم افغانستان!
حزب همبستگی افغانستان
۸ ثور ۱۴۰۲ - ۲۸ اپریل ۲۰۲۳
