امپریالیزم امریکا کفتاران‌اش را عوض کرد!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در سه شنبه، 26 اسد 1400
دولت اشغالگر امریکا بار دیگر ماهیت پلید و ضدانسانی‌اش را با افتضاح تمام در برابر دید جهانیان به نمایش گذاشت. در سال ۲۰۰۱ این دولت جنایت‌پیشه در تبانی با دیگر امپریالیست‌های ناتو، افغانستان را زیر نام «مبارزه با تروریزم»، «دموکراسی» و «حقوق زن» اشغال و با ساقط ساختن نظام قرون‌وسطایی طالب ظرف چند روز، در عوض برادران جهادی شان را به قدرت نصب نمود. لاکن پس از ۲۰ سال و قتل صدها هزار هموطن ما، امروز با پا درمیانی خاینی به نام زلمی ذلیلزاد، کشور ما را دو دسته تقدیم مولودات دیرین‌اش طالبان کرده و افغانستان مافیایی و تباه‌شده مملو از انواع تروریست‌ها را ترک گفت. حزب همبستگی از سالیان سال، برخلاف ادعای جارچیان افغان دولت امریکا پیرامون «دستاورد»های ۲۰ سال اخیر، ابراز داشته است که تمامی «دستاوردها» ظاهری بوده و اشغالگران و پوشالیان شان هرگز برای مردم ارزشی نمی‌آفرینند، و دیدیم که این «دستاوردها» آنچنان کاغذی و شکنند بود که خود باداران شان را هم انگشت به دهان و مجبور به اعتراف ساخته است.
بر همگان هویداست که امپریالیزم امریکا هیچگاهی حکومت‌های پوشالی‌اش را آن قدر زمینه و اختیار نمی‌دهد که میان مردم جای پا پیدا کرده و روزی در برابر بادار برخیزد. از همین رو، حکومت ۲۰ ساله کرزی و غنی متشکل از جنگسالاران، جانیان و دزدان، آنچنان فاسد و مافیایی و منفور جامعه گشت که زمینه برای پا گرفتن طالبان فراهم گشته و جز انگشت‌شمار فیسبوکی‌های وجدان‌خفته و دالرخوار، کسی به حمایت از دولت برنخاست. حال مالکان خارجی و طالبان مزدور هر دو در خلایی گیر مانده‌اند. پنتاگون در بیرون کردن کارمندان سفارت و حامیانش «غافلگیر» شده و صحنه‌های عذاب‌دهنده میدان‌هوایی کابل که تعدادی از جوانان خود را به طیاره‌های امریکایی می‌آویزند تا از وحشتکده طالبی فرار نمایند و از ارتفاع سقوط می‌کنند، به سرخط اخبار جهان تبدیل شده و یادآور فرار ذلتبار امریکا از ویتنام است. این صحنه‌ها نمایانگر ضعف و اضمحلال امپراتوری امریکاست و نقطه پایان بر جهان تک‌قطبی شمرده می‌شود. سرجنایتکاران طالب در قطر نیز درمانده‌اند که حکومت آینده طالبی افغانستان را چگونه شکل دهند که خواست‌های بادار امریکایی نیز در آن مدنظر گرفته شود. ملابرادر اعتراف کرد که «ما هرگز این گونه توقع رسیدن به قدرت را نداشتیم اما این مدد و نصرت الله پاک بود»، چون نمی‌خواهد بگوید که «مدد امریکا بود»! اشرف غنی با آن همه لاف‌وپتاق‌های مضحک‌اش بنابر افشاگری سفارت روسیه با پول فراوان با چند تن از چوکره‌‌هایش پا به فرار نهاد. اما باید اذعان داشت که هنوز هم این نوکرک غالمغالی از جمله خوشبخت‌ترین‌هاست که با سرنوشت نوریگا، پینوشه، ضیاءالحق، صدام حسین و معمر قذافی سردچار نشد. جهادیان و جنگسالاران از نوع عطا، دوستم و اسماعیل چنان برای بادار بی‌ارزش شدند که حتا زحمت انتقال آنان را به خود نداد و با ذلت تمام فرار کردند. جمعی چون قانونی، ولی و ضیا مسعود، صلاح‌الدین ربانی، خلیلی، محقق، لطیف پدرام و دیگران خود را زیرپای مقامات پاکستانی در اسلام‌آباد انداختند تا منحیث مزدوران سابقه‌دار بازهم رسمیت داشته و در حکومت بعدی جایگاهی را نصیب گشته و سرمایه‌های قارونی شان در امان بماند. باید خاطرنشان ساخت که امپریالیزم هیچ دوست و دشمن دایمی ندارد و فقط به فکر منافع استراتژیک خود می‌باشد، پس تعجب‌آور نیست طالبان و دولت امریکا هردو امنیت یکدیگر را تامین می‌کنند. اگر جهاد طالبان فقط متوجه مردم ما نمی‌بود، چرا به شش‌هزار سرباز امریکایی که همین حالا در میدان هوایی کابل مستقر اند کاری ندارند؟ به خاطر داشته باشیم که در فردای نه چندان دور دوباره تمامی غلامان بیگانگان چه جهادی و تکنوکرات و طالبی باز دور یک استخوان جمع شده باهم جور می‌آیند چون هیچ فرق ماهوی باهم ندارند.
این صحنه‌های افتضاح‌آمیز خروج امریکا از افغانستان ثبت تاریخ شد و اضمحلال این امپراتوری دروغ و جنایت را به جهانیان برملا ساخت.
با حاکمیت رژیم قرون‌وسطایی طالبان سوار بر سرپنجه پاکستان، ایران، قطر، عربستان و... وطن ما فصل جدیدی از روزگار تیره و فاجعه‌باری را تجربه خواهد کرد. طالبان هرچند می‌کوشند خود را متفاوت از گذشته وانمود سازند، اما اقدامات شان در سراسر افغانستان می‌رساند که همان درندگان زن‌ستیز و آزادی‌ستیز قبلی اند و کوچکترین تغییری نکرده‌اند. قدرت‌های بزرگ بخصوص چین و روسیه نیز که میدان را خالی می‌بینند در پی کسب منافع شان از پیکر وطن زخمی و نیمه‌جان ما اند و با استقبال گرم از سران جنایت‌پیشه طالبان نشان دادند که حاضرند با قاتلان مردم ما دست به معامله‌های ننگین زنند. پس افغانستان کماکان میدان رقابت شدید قدرت‌های بزرگ مانده پا گرفتن گروه‌های تروریستی چون داعش و فاطمیون و غیره، بلاهای تازه‌ای را متوجه مردم افغانستان و منطقه خواهد ساخت.
دولت استیلاگر امریکا که سلطه جهانی‌اش به‌ویژه پس از بحران اقتصادی و ناتوانی در مهار ویروس کرونا رو به زوال است، جهت رسیدگی به معضلات داخلی نیروهایش را از افغانستان و عراق فراخواند چون بیم دارد که در اثر خیزش‌ها و اعتراضات سرتاسری که روزتاروز اوج می‌گیرند، سرنگون گردد.
تاریخ سفاکی‌های اشغالگران امریکایی و بخصوص ۲۰ سال اسارت افغانستان بار دگر نشان داد که هیچ حاکمیت پوشالی نجات‌دهنده ما نبوده و عمر درازی نخواهد داشت. طالب نیز منحیث یک نیروی وابسته و پمپ‌شده بیگانگان قادر نخواهد بود برای همیشه مردم را در چنبره وحشت و استبداد اسیر سازد. مردم افغانستان مردم بیست سال قبل نیستند و جهان نیز دو دهه به جلو رفته است پس طالبان هرگز قادر نخواهند شد قوانین عقب‌مانده و مندرس قبلی شان را کامل پیاده نمایند چون حتی صاحبان عربی شان مجبور به عبور از این مرزهای جاهلانه گشتند.
جهادی‌های خاین و فاسد با ورود طالبان به کابل نزد اربابان پاکستانی شان شتافتند که بار دیگر مورد نوازش قرار گرفته در حکومت بعدی جایگاهی برایشان داده شود.
هموطنان دردمند و دربدر!
هرجایی که ستم هست مقاومت نیز هست. اکنون که در چنگ خونریزترین نوع ارتجاع گیر مانده‌ایم بر ماست که به مبارزه و مقاومت خود در هر سطح ممکن ادامه دهیم. راه دیگری جز ادامه ایستادگی با شیوه‌های نوین وجود ندارد. آنانی که تعهد پولادین به آزادی و عدالت و دموکراسی واقعی دارند در خونین‌ترین و اختناقی‌ترین شرایط می‌توانند بهتر و وسیع‌تر و متناسب با وضعیت، به بسیج مردم و مبارزه علیه میهنفروشان و خاینان دست زنند. ما ایمان کامل داریم که جنبش مترقی ضدطالبی و ضدبیگانگان در کشور ما اوج می‌گیرد و «حزب همبستگی افغانستان» در این پیکار بزرگ نقش‌اش را همچو گذشته ایفا خواهد کرد.
حزب همبستگی افغانستان
۲۸ اسد ۱۴۰۰ (۱۷ اگست ۲۰۲۱)
