تصاویری از سیهروزی و فلاکت مردم ما
- رده: مقالات
- نویسنده: واحد منصوری
- منتشر شده در جمعه، 15 قوس 1392
طی ١٢ سال گذشته دهها میلیارد دالر زیر نام کمک به مردم افغانستان سرازیر شد اما به جیب یک مشت جنایتکار و خاین و ضدملی ریخت و فقط قطره‌هایی از آن در پروژه های رفاهی به مصرف رسید. همین جمعی که طی بیش از یک دهه از غارهایشان بیرون شده زیر نام «جهاد»، «دموکراسی» و «بازسازی» میلیونرها و حاکمان پوشالی کشور شدند، امروز برای باداران غربی شان عذر و زاری دارند که ماشین جنگی و کشتار شانرا از کشور بیرون نکنند ورنه سرمایه های بادآورده آنان در خطر قرار خواهد گرفت.
درحالیکه حتی آدمکشان طالبی طی یک دهه میلیاردها دالر از مواد مخدر و کمکهای غرب بدست آوردند، اما وضعیت اکثریت مطلق مردم ما تیره‌گشت، فقر و فلاکت سراسر جامعه را فرا گرفته است و بیش از دومیلیون دیگر در دام موادمخدری افتیدند که بیشترین سودش به جیب جنایتکاران و اشغالگران غربی ریخت. مقام اول دولت افغانستان در فساد و مافیایی شدن جامعه «دستاورد» بزرگ امریکا برای وطن ما بود که آینده کشور را به تباهی سوق خواهد داد.
من به تاریخ اول دسامبر ٢٠١٣ در شهر کابل با چند هموطن بربادرفته‌ای مواجه شده به داستانهای پردل و ناله شان گوش فرا دادم. آنان به دولت کرزی و آنانی که به امریکا سرمی‌سایند نفرین می‌فرستادند و می‌گفتند که طی این ده سال جز عذاب و لگدمال شدن بدست مقامات فاسد و جنگسالاران به چیزی دست نیافتند.
روزی خان
نواب خان
با روزی خان ده ساله و نواب خان یازده ساله در شهرنو کابل سر خوردم. آنان برای کاریابی و یافتن لقمه نانی از بغلان به کابل آمده اند. این دو کودک هر روز صبح ساعت پنج تا هشت یا نه شب در کثافت‌دانی های شهر برای جمعاوری کاغذ و آهن پاره‌ها سرگردان اند. شبها در مساجد و یا هم در گوشه‌ای از شهر پناه می‌برند و شب های سرد را با مشقت صبح می‌کنند. عاید روزانه هردوی شان در بهترین حالت به صد افغانی می‌رسد.
بر اساس سروی سازمانهای غیرانتفاهی، تنها در کابل نزدیک به صد هزار کودک مصروف کار های شاق اند.
حبیب الله ٦٨ سال عمر دارد و از چهار ماه بدینسو از ایران ردمرز شده است. او می‌گوید اعضای خانواده‌اش در ایران بسر می‌برند و او تنها نان‌آور خانواده هشت نفره است. حبیب الله شبها در خانه یک خواهرش که بیوه است در منطقه کوته‌سنگی در یک خانه محقر کرایی بسر می‌برد. گدایی تنها راه بدست آوردن پول برای اوست تا برای خانواده‌اش فرستاده آنان را از مرگ حتمی نجات دهد.
سلطان حسین هشتاد ساله در حالیکه اشک از چشمانش جاری بود سوگند یاد کرد که شب گذشته با خانواده شش نفره‌اش گرسنه خوابیده اند. او با دستان لرزان و جسم نحیفش صبح تا شام کاغذ باطله جمع می‌کند تا برای سوخت و گرم کردن بخاری خانه از آن استفاده کنند. نان خشک و بعضا آب جوش داده غذای روزانه خانواده سلطان حسین است. او می‌گوید از راه گدایی پول بدست آورده برخی مواد اولیه غذایی خریداری می‌کند اما اگر دست خالی برگشت برخی شبها گرسنه می‌خوابند.
عبدالمجید ٣٨ ساله باشنده میربچه کوت کابل انجیر فروشی می‌کند. او پانزده هزار افغانی از فردی قرض گرفته و عاید بدست آمده از این طریق را دو تقسیم کرده و یک مقدار ناچیز را خرج مصارف فامیل دوازده نفری خود می‌کند. او می‌گوید تلاش کرد تا وظیفه‌ای بیابد اما موفق به اینکار نشده است و سالهاست بعضا بیکار و بعضا دست فروشی می‌کند. او حالا خوش است که با یک کراچی‌گک شکسته و ریخته و مقداری انجیر زندگی را به پیش می‌برد.
در افغانستان فاصله میان فقر و ثروت هرگز به این حد وسیع نبوده است. یک مشت اقلیت در دالر می‌لولند، اما اکثریت مطلق مردم در سیر کردن شکم اولاد شان در مانده اند. در کشوری که اینچنین بی‌عدالتی حاکمیت داشته باشد، سخن گفتن از موجودیت دموکراسی حرف پوچ است.
این دو جوان که اصلا نخواستند حرفی بزنند اما از وضعیت هر دو معلوم بود که نشه هیروئین تا چه حد آنان را ناتوان و در ورطه مرگ کشانیده است. پارک شهر نو کابل در حدود سه صد متری ارگ ریاست جمهوری بهترین مکان برای معتادین در جریان شب است. آنان آنقدر تحت فشار زندگی و مشکلات غرق عالم خود اند که حتی سرمای زمستان سرد کابل را هم احساس نمی‌کنند. بیکاری و یاس جوانان زیادی را به کام مواد مخدر کشانیده است.
وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان بیکاری شش میلیون نفر را تائید می‌کند اما سازمان های غیردولتی و نهاد های ناظر بر اوضاع افغانستان رقم بیکاران در کشور را بالاتر از این رقم می‌گویند. اگر چه ارقام دقیق و واقعی معتادان افغانستان مشخص نیست اما چند روز قبل راشدی سرپرست وزارت مبارزه با مواد مخدر گفت تعداد معتادان در کشور به بیش از دومیلیون تن رسیده اند.
بر اساس سروی سازمان ملل، در سال ٢٠١٣ بیش از ٢٠٩هزار هکتار زمین در افغانستان کوکنار کشت شده است که رکورد تازه‌ای را به ثبت رسانید. در سال ٢٠٠١ فقط ٨هزار هکتار زمین تحت کشت کوکنار قرار داشت، اما حضور امریکا آنرا بصورت بیسابقه‌ای رشد داد و بدینصورت به یکی از اهدافش در جنگ افغانستان که چنگ انداختن به سود سرشار موادمخدر بود دست یافت.
