برای عاملان قتل‌عام یکاولنگ مجازات می‌خواهیم!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در جمعه، 19 جدی 1399
به‌خاطر این مردگان، به‌خاطر مردگان‌مان مجازات می‌خواهم! برای آن‌ها که بر خاک میهن خون ریختند مجازات می‌خواهم! برای جلادی که حکم این کشتار را داد مجازات می‌خواهم! برای خیانتکاری که به قیمت خون دیگران بالا رفت مجازات می‌خواهم! برای آن‌که فرمان مرگ داد مجازات می‌خواهم! برای آنان که از این جنایت دفاع کردند مجازات می‌خواهم! -پابلو نرودا
۱۹ جدی یکی از روزهای خون‌بار در تاریخ پردرد افغانستان است که هربار با فرا رسیدنش، اندوه بازماندگان و نزدیکان کشتار جمعی یکاولنگ تازه می‌گردد. ولی امسال این درد و الم بیشتر است زیرا دولت دست‌نشانده به امر باداران امریکایی و پاکستانی‌‌اش در صدد است تا طالبان جاهل و قاتل مردم بیگناه یکاولنگ و سرتاسر کشور را به حلقه خویش افزوده و از کرسی قدرت دولتی به مکیدن خون مردم دربدر ما را ادامه دهد. از جانب دیگر، یک مشت عناصر عاری از شرف و نجابت انسانی زیر نام کارشناس، تحلیلگر و غیره (ولی در حقیقت چتلی‌لیس سفاکی‌های جانیان) با توجیه خودبخشی جنایتکاران آدمکش، تلاش می‌ورزند تا هر گند و مرداری را که خود از سالیان سال چشیده‌اند، تحت عنوان «برقراری صلح» موجه وانمود سازند.
در ۱۹ جدی ۱۳۷۹ (٩ جنوری ۲۰۰۱) طالبان یکجا با جلادان عربی و پاکستانی قتل‌عامی را در ولسوالی یکاولنگ بامیان به راه انداختند که در نتیجه آن بیش از ۳۰۰ تن از توده‌های بیگناه توسط این خونخواران بصورت ددمنشانه‌ای سلاخی شدند، اما به جز چند سازمان سیاسی و مدافع حقوق بشر، دیگران به شمول دولت‌هایی که خود را مدافع حقوق بشر و دموکراسی نامیده و با استفاده از همچو القاب به افغانستان تجاوز نمودند، سکوت مطلق اختیار کردند. هنوز خاطره حاکمیت طالبان و بخصوص آن روز دردناک بر یکاولنگ سایه افکنده و هر باشنده این منطقه کوله‌باری از غم و درد را با خود می‌کشد. برای باشندگان یکاولنگ به کرات ثابت گردیده که رهبران قومی و تنظیمی با آن‌که خود را مدافع مردم قلمداد می‌کنند ولی در درون دولت‌های پوشالی کرزی-غنی لمیده و طرح دوستی با جانیان طالب می‌ریزند تا حلقه جنایتکاران تکمیل‌تر گردد.
به بازماندگان قربانیان یکاولنگ باید بالید که از بیست سال تمام بدینسو جهت محاکمه قاتلان جگرگوشه‌های شان دادخواهی نموده و همه‌ساله یاد آنان را پرجوش و خروش گرامی می‌دارند. گوشه و کنار افغانستان شاهد یکچنین قتل‌عام‌ها و درندگی‌ها طی چهار دهه گذشته بوده که باید بازماندگان سایر مناطق کشور نیز تلاش‌های پیگیر اهالی شرافتمند یکاولنگ را سرمشق قرار دهند. فقط با اتحاد مردمی و حرکت‌های عملی خود علیه ستمکاران و قاتلان، خواهیم توانست بالاخره به عدالت رسیده و از به وقوع پیوستن همچو فجایع جلو گیریم.
«حزب همبستگی افغانستان»، به مثابه مدافع و حامی مردم ستمدیده، رسالت خود می‌داند که صدای عدالتخواهی بازماندگان این قساوت‌ها باشد. ما در همکاری با مردم محل، در نخست شهرت قربانیان را جمعاوری نموده و سپس به یاری خانوادههای قربانیان در ۱۹ ثور ۱۳۹۵ سنگ بنای منار یادبودی را در میدانی نهادیم که بیشتر قربانیان در آن محل تیرباران شده بودند. بنابر کمبود امکانات مالی، نمایندگان حزب همبستگی خود در بیشتر کارهای شاقه شانه داده و سنگ‌ها را بر دوش کشیدند تا سرانجام به تاریخ ۱۸ جدی ۱۳۹۵، درست در شانزدهمین سالروز یادبود از این قربانیان «منار یادبود شهدای قتل‌عام یکاولنگ» رونمایی گردید. اگر امروز جمعی بنابر تحریکات طالبان و رژیم جلاد ایران در صدد اند تا به بهانه‌های گوناگون به این بنای یادبود ضربت وارد کنند، به یاد داشته باشند که بر خون شهدای قتل‌عام یکاولنگ پا گذاشته و نه تنها مورد نفرین خانوادههای قربانیان بلکه مورد کراهت و کینه تمامی مردم رنجبر بامیان و سایر ولایات افغانستان قرار خواهند گرفت.
«حزب همبستگی افغانستان» که با پرچم عدالتخواهی در دست به مردم افغانستان ندا سر می‌دهد که هیچ قاتلی از نوع خلقی-پرچمی، تنظیم‌های جهادی، طالبی-داعشی و باداران امریکایی، پاکستانی، ایرانی و عربی شان برای ما ارمغان‌آور صلح و امنیت به شمار نرفته و تاریخ سیاه جانیان نشان داده است که در جنگ و خونریزی بقای خود را دیده و می‌دانند که با برقراری عدالت و صلح پایدار، تمامی این درندگان خونریز و خاین به میز محاکمه مردمی کشانیده خواهند شد.
یقینا دستان نیرومند و ستم‌دیده‌ی توده‌های ما بدون درنظرداشت قوم، مذهب، زبان، سمت و غیره باهم گره خورده و آن روز دیگر جنایتکاران توانی در برابرمان نخواهند داشت، چرا که آن روز، ما یکپارچه ایستاده‌ایم!
حزب همبستگی افغانستان
بامیان، ۱۹ جدی ۱۳۹۹
