عطا محمد با توبره‌ای از جنایت و چپاول
- رده: مقالات
- نویسنده: کاوه عزم
- منتشر شده در چهارشنبه، 06 جوزا 1394
عطا محمد سرپرست فعلی ولایت بلخ که از هم‌کاسه‌های رژیم فعلی است، از چندی بدینسو در موارد مختلف حکومت شاریده و فاسد ع-غ را تهدید نموده و ادعا می‌کند که در صورت برآورده نشدن خواست‌هایش دست به قیام «سبز و نارنجی» و «حرکت مردمی» خواهد زد. اما بوی چپاول و قاچاقبری‌های او مدتی‌ست که در رسانه‌های معتبر جهان نیز بلند است.
به تاریخ ۲۸ دسامبر ۲۰۱۴ مجله شپیگل آلمان در مطلبی تحت عنوان «امروز تمام ما خواهیم مرد: زورمندان افغانستان و میراث فرهنگ معافیت» فاش نمود که به اسناد محرمانه «ناتو» دست یافته که نشان می‌دهد عطا در قاچاق مواد مخدر دست دارد و در سال ۲۰۱۰ شامل لیست سیاه آن سازمان گردیده است. مطلب می‌افزاید که ناتو و امریکا به جای کشتن، عطا را زنده نگهداشتند تا بحیث یک مهره از وی استفاده نموده و معلومات بیشتری از نزدش بدست آورند.
به تاریخ ۲ مارچ ۲۰۱۵ «دیده‌بان حقوق بشر» گزارشی تحت عنوان «امروز تمام ما خواهیم مرد: زورمندان افغانستان و میراث فرهنگ معافیت» به نشر سپرد که در آن نیز به جنایات و وحشیگری چند تن از قومندانان محلی و جهادی بشمول عطا اشاره شده است. پس از نشر این مطلب عطا دست و پاچه شده و کارزار دفاع از خود را به راه انداخت. او افرادش را در جلو درب ورودی و خروجی روضه سخی مستقر نمود و هر کسی که از آنجا عبور می‌کرد، می‌بایست طومار «دفاع از عطا» را جبرا امضا می‌نمود. عطا ادعا نمود که علیه «دیده‌بان حقوق بشر» در دادگاه بین‌المللی اقامه دعوا می‌کند اما تا امروز از آن خبری نیست.
اسناد فراوانی در مورد جنایات و قاچاق مواد مخدر عطا موجود است. «واشنگتن‌پست» مورخ ۱۲ اپریل ۲۰۱۵ در مطلب «جنگ تعیین‌کننده در افغانستان: تکنوکرات‌ها در مقابل زورمندان» در مورد عطا و جایدادهای وی و رابطه‌اش با قاچاقبران و اختطافگران نوشته است. عطا از ده سال بدینسو با زور پول و قدرت، نفوذش را در شمال و خاصتا بلخ گسترش داده است. او با تمامی قومندانان جهادی سابق که گذشته جرمی دارند رابطه تنگاتنگ داشته و با دادن پول و امکانات به آنان قدرت خویش را استحکام می‌بخشد. در ده سال گذشته عطا با اعمار بلند منزل‌ها بر زمین‌های فراوان غصب نموده صاحب میلیون‌ها دالر شد. روزنامه « اشپیگل» می‌نویسد: «طبق گفته‌های دیپلمات‌های غربی و فعالان حقوق بشر، نور زمین‌ها و پست‌ها را به عنوان هدیه میان صدها نفر از قومندانان و جنگجویان سابق توزیع کرده است. نور، بر رسانه‌ها، سیستم قضایی و حیات اقتصادی آن ولایت حاکمیت عام و تام دارد. گفته می‌شود که وی درآمدهای گمرگی بسیاری دارد و همچنین مالک ده‌ها شرکت است که برخی از آن‌ها قراردادهای دولتی را نیز دریافت می‌کنند و از سوی کشورهای غربی مورد حمایت مالی قرار می‌گیرند.» تلویزیون «آرزو» از کمال نبی‌زاده و «میترا» مربوط عطا بوده و در خدمت وی قرار دارند که از آن طریق تبلیغات وسیع به نفع خود کرده و کسی جرئت نشر و پخش جنایات عطا و همقطاران او را ندارد.
قیس عصیان، خبرنگاری که قتل یک پسر جوان را در میدان بزکشی توسط افراد وابسته به عطا فلمبرداری نموده بود، توسط اوباشان لمپن به شکل مرموز به قتل رسید.
قیس عصیان فوتو ژورنالیست تلویزیون «آرزو» که جریان قتل یک پسر جوان را در میدان بزکشی توسط افراد وابسته به عطا فلمبرداری نموده بود، ابتدا توسط اوباشان لمپن تهدید و بعد به شکل مرموز به قتل رسید و هیچ کس دوسیه او را تعقیب ننمود.
«واشنگتن‌پست» می‌نویسد: «والی بلخ در دهه ۱۹۸۰ میلادی و پیش از تمام تحولات سیاسی، یک معلم مکتب بود به همین دلیل است که او را "استاد" می‌خوانند. وی بعدها به مجاهدینی پیوست که در برابر اشغال شوروی مقاومت می‌کردند و از سوی امریکا پشتیبانی می‌شدند. نور بعدها ریش انبوهش را تراشید و لباس نظامی را با لباس‌های مناسب غربی عوض کرد.» عطا و امثالش در زمان حکومت کرزی رشد زیاد کردند و علت آن هم نصب این افراد در پست‌های بلند دولتی و دادن پول هنگفت به آنان است. «دیده‌بان حقوق بشر» در گزارش خود می‌نویسد: «در حال حاضر، والی بلخ شبکه‌ای از شبه‌نظامیان را فرماندهی می‌کند که برخی از آن‌ها در جرم‌های مختلفی از جمله کشتار، ضرب و شتم، آدم‌ربایی، اخاذی و غصب زمین دست داشته‌اند.»
«واشنگتن‌پست» در ادامه می‌نویسد که بر اساس گزارش محرمانه امنیتی نیروهای امریکایی و ناتو، عطا محمد، با استفاده از گروه‌های مختلف از طریق ترور و آزار و اذیت مخالفان سیاسی‌اش، به دنبال تقویت جایگاه سیاسی خویش است. ارتباط عطا با جنایتکاران، به ویژه قاچاقچبران مواد مخدر، سودآور بوده و به منابع مالی او کمک کرده است.
عطا محمد در سیزده سال گذشته تلاش نمود تا رقبای سیاسی خود را نابود و یا از آن ولایت دور کند. در سال ۲۰۰۳ طی چند نبرد توانست مخالف سرسخت خود رشید دوستم را از مزار بیرون کند. امروز هم کسانی که به خواست‌های او تسلیم نشوند از صحنه برداشته می‌شوند. شمس‌الدین شمس تاجر ازبک‌تبار در مصاحبه با «واشنگتن‌پست» اظهار داشته است: «به خاطر قدرت عطا محمد دیگر نمی‌توانم کارم را آزادانه انجام دهم زیرا وی زمین‌هایم را به زور مصادره کرده، و همچنین چندین بار به دستورش به زندان افتادم و نیز پوهنتونی را که تأسیس کرده بودم بست.»
عطا و افراد مانند او تا زمانی که در پناه باداران خارجی شان هستند می‌توانند به ستم و بربریت خود ادامه دهند. امروز به زور پول و سلاح بر مردم حکمرانی می‌کنند ولی با بیرون شدن اشغالگران جمیع جنایتکاران یتیم شده و مثل گذشته یا به کشورهای خارجی پناه خواهند جست یا به غارهای نامعلوم شان برخواهند گشت. آنوقت ملت ما با مصادره سرمایه‌های بادآورده چپاولگران خواهند توانست افغانستان را بازسازی کرده و به شاهراه ترقی سوق دهند.
