نامه‌ای از «جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان» به بخش زنان حزب همبستگی
- رده: مقالات
- نویسنده: کژار
- منتشر شده در جمعه، 21 قوس 1393
به زنان مبارز راه آزادی،
پشتیبانی از خلق کوبانی و هم‌صدایی خلق افغانستان و مخصوصا زنان مصمم، بااراده و مبارز که در شهرهای مختلف با روحی سرشار از شور انقلابی به میدان‌ها آمدند و نفرت و انزجار خود را از نظام سرمایه‌داری جهانی و مزدوران آنان که داعش و استعمارگران منطقه می‌باشند، نشان دادند. این هم‌صدایی از طرفی ما را به وجد آورد و از طرفی دیگر همبستگی و روح آزادیخواهی خلق‌ها و زنان را به ما نشان داد و پیامی نیز به نظام سرمایه‌داری جهانی و استثمارگران بود که روح آزادی و مقاومت در میان خلق افغانستان و زنان این دیار زنده و پویاست. این نیز ما زنان کورد را بیش از پیش به مبارزه و تلاش جهت کسب آزادی دلگرم‌تر نمود. زنان کوبانی که اکنون سمبل مبارزه بر ضد هر نوع نظام ضعیفه‌سازی و به بردگی کشاندن زنان و سرزمین‌های شان می‌باشند برای همه‌ی ما زنان خاور میان مایه‌ی افتخار می‌باشند. ما زنان کورد نیز به زنانی همچون شما که صدای آزادیخواهی خود را بلند کرده و از مقاومت کوبانی پشتیبانی می‌کنید، می‌بالیم.
آشنایی با زنانی نظیر شما که در منطقه به مبارزه در راه آزادی و دموکراسی می‌پردازند، برای مان بسیار امیدبخش است. همچنان که شما نیز آگاه هستید، روزگارانی زنان و مردان این دیار (خاورمیانه‌ای که پهنایی به اندازه‌ی کوردستان تا افغانستان دارد) آزاد می‌زیستند. جامعه با ظلم و بردگی بیگانه بود. پس از هزاران سال، حاکمیت و طمع قدرت‌طلبانه‌ی مرد، نظام زندگی آزاد و دموکراتیک را تخریب نمود. نظام قدرت از طریق مرد، خود را حاکم گرانید و زنان را به سلطه‌ی خویش در‌آورد. مرد نیز در نظام سلطه‌گری که خود آن را بنیان نهاد، تمامی ارزش‌های انسان‌ای را که جامعه‌ی آزاد آفریده بود، رفته رفته بلعید. بعدها نظام مردسالار، تمامی جامعه را به بردگی کشاند و نظام طبیعی جامعه را دچار تخریب نمود.
زنان مبارز کوردستان علیه رژیم منفور جمهوری اسلامی ایران سلاح گرفته و به مبارزه ادامه می‌دهند.
همچنان که نظام مردسالارانه، آفریننده‌ی این هیولاست در منطقه‌ی خاورمیانه نیز رژیم واپس‌گرای ایران نمودی از سیستم است که هر روز و هر‌آن زنان و مردان شرافتمند و مبارز راه آزادی را به خاک و خون می‌کشد. پیکارگران راه آزادی توسط استعمارگران بدون رعایت هیچ مبادی اخلاقی، با دشوارترین شکنجه‌ها روبه‌رو می‌گردند؛ مورد تجاوز قرار می‌گیرند؛ با زهر کشته می‌شوند و به دار آویخته می‌شوند.
همچنان که شما نیز می‌دانید، این سرزمین همان مکانی است که سهم به‌سزایی در آفریدن ارزش‌های انسانی داشته و مهد مبارزه در راه آزادی است. از همین رو، این دیار شایسته‌ی آن نیست که با هیچ نوع اشغال و استعمار و واپسگرایی مواجه گردد. مستحق سلطه و ظلم نیست. روا نیست که خلق‌هایش مورد شکنجه و بردگی قرار گیرد. مستحق مجازات چوبه‌ی دار و سنگسار نیست. یعنی تنها چیزی که شایسته‌ی این سرزمین است، آزادی است.
ما نیز همچون شما، زنانی هستیم تشنه‌ی آزادی. زنانی هستیم با این اندیشه که: این سرزمین، تنها مستحق آزادی‌ست و بس. دردهایمان، اشک‌هایمان، فریادهایمان یکی‌ست. آرزو‌ها و امید‌هایمان مشترک است. ممکن است ما در کوردستان و شما نیز در افغانستان باشید حتا ممکن است که از لحاظ مکانی هزاران کیلومتر بین‌مان فاصله باشد اما ما می‌دانیم که از یکدیگر دور نیستیم! بین ما، فاصله‌ای معنوی موجود نیست. چون ما زنانی هستیم که در مبارزه برای تغییر سرنوشتی هستیم که از سوی نظام مردسالاری و سلطه‌گرا بر ما تحمیل گشته‌است. زنانی هستیم که مسایل مشترکی، ما را می‌آزارد و مبارزات مشترک‌مان، ما را مسرور می‌سازد. زنانی هستیم که راه آزادی را انتخاب کرده‌ایم و در برابر بردگی به قیام برخاسته‌ایم. زنانی هستیم که اگر پیکرهایمان تکه تکه گردد، با سخت‌ترین شکنجه‌ها رویاروی مان شویم و به چوبه‌ی دار مان نیز بکشند، هرگز از مبارزه در مسیر آزادی خود دست نخواهیم کشید. آزاده زن کورد شیرین علم هولی (روناهی) یکی از چنین زنانی است. مقاومت شیرین و سه تن دیگر از همرزمانش (فرزاد کمانگر، علی حیدریان و فرهاد وکیلی)، ظلمتی را که رژیم ایران بر جامعه گسترانیده بود، در خود فرو بلعید. ظلمتی را که بر روی جامعه سایه افکنده بود، درهم شکست. سیمای شیاد، توطئه‌گر و ظالم سیستم را از هر جهت رسوا نمود. مقاومت روناهی و رفقایش، بنیان رژیم واپس‌گرای جمهوری اسلامی را به لرزه درافکند. همچون گفته‌ی زنان افغانستان، رژیم را به پرتگاه کشاند. در صفوف مبارزات مان صدها زن و مرد مقاوم در حال فعالیت‌اند. سال‌هاست که هزاران زن کورد در برابر ظلم و ظالم جنگیده، مقاومت نموده و به صفوف شهدا پیوسته‌اند. هزاران تن از آنان زندانی گردیده و مقاومت می‌نمایند. هزاران نفر نیز اسلحه بر دوش، در کوهستان‌ها مشغول پیکارند.
شیرین علم هولی، زن مبارز کورد که در ۱۹ ثور ۱۳۸۹ توسط رژیم پلید ایران یکجا با فرزاد کمانگر و سه هم‌بند دیگرش اعدام شد.
ما به‌عنوان «جامعه‌ی زنان آزاد روژهلات (شرق) کوردستان – کژار» (KJAR)، با این هدف که زن سازماندهی‌شده و آزاد، به معنای جامعه‌ای سازمان‌یافته و آزاد می‌باشد در راستای نهادینهنمودن پارادیم جامعه‌ی دموکراتیک، اکولوژیک و آزادیخواهی زنان، مبارزه می‌کنیم. با کسب چنین بینش و آگاهی‌ای جهت سازماندهی و ایجاد جامعه‌ای اخلاقی-سیاسی تلاش نموده و بر این مبنا در برابر ذهنیت مردسالارانه، اقتدارگرا و دولت‌گرایی که خشونت و نسل‌کشی را بر ما زنان تحمیل می‌کنند، با شالوده‌ی قراردادن حیات آزاد و نهادینهنمودن خط مشی رهایی زنان مبارزه‌ای نظام‌مند و مستمر را در پیش می‌گیریم. سازماندهی کنفدرال همه‌ی زنان را بسط و گسترش داده و در راستای آزادی زنان، تشکیل ملت دموکراتیک را امری ضروری می‌دانیم. تفاوت‌مندی‌های هویتی، فرهنگی، باورداشتی و... را همچون غنای تاریخی جوامع دانسته و بر مبنای نیاز تمامی اقشار جامعه و افرادش سازماندهی داتی و مشارکتی دموکراتیک را گسترش می‌دهیم. هم در برابر حاکمیت مرد، مبارزهی آزادی زن را به پیش می‌بریم و هم در برابر نماینده‌ی این ذهنیت که نظام‌های سلطه‌ی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای می‌باشد. بر این باوریم که زنان می‌توانند در خاورمیانه با پیشاهنگی خود حیاتی آزاد در خاورمیانه‌ای دموکراتیک را بیافرینند. در این راه مبارزه‌ای نستوهانه می‌نماییم و در این مورد از بذل هر تلاش و دادن هر بدیلی دریغ نمی‌ورزیم. ما همانند جامعه‌ی زنان آزاد روژهلات کوردستان کژار در صدد آن هستیم تا مبارزه را به چنان سطحی برسانیم که هر زنی بتواند ذهنیت جامعه‌ی مردسالارانه را آنالیز کند و با اتکا به شناخت فلسفه و ایدئولوژی رهایی زن، در عرصه‌ی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به هویتی آزاد دست یابد. از طریق فعالیت در این راستا مشکلات اجتماعی موجود را به‌طور ریشه‌ای چاره‌یابی خواهیم نمود. بر این مبنا، رسیدن به سیستمی مستقل و ویژه برای تمامی زنان، یکی از مهمترین اهداف ما می‌باشد. از سوی دیگر ما برای چاره‌یابی مشکلات در عرصه اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و... تمامی زنان را گرد هم آورده و سازماندهی می‌نماییم.
ما نیز همچون شما در همین منطقه‌ی خاورمیانه زندگی کرده و مبارزه می‌نماییم. از کوردستان گرفته تا افغانستان هر روز در این سرزمین، اشک و خون می‌بارد. در میهن مان روز به روز خشونت علیه زن و جامعه مان بیشتر می‌شود از این رو مقاومت مان راسخ‌تر و عظیم‌تر می‌گردد. دل‌هایی که در سینه‌ها برای آزادی می‌تپند، اگر مبارزه‌ای عظیم صورت گیرد، در سنگر مقاومت همدیگر را باز خواهند یافت.
آنچنان که باید شما را از نزدیک نمی‌شناسیم اما می‌دانیم که دل‌های مان برای یک هدف مشترک که آن هم آزادی‌ست می‌تپد. احساسات زنان از یکدیگر دور نمی‌باشند. حتا اگر زنان مناطق جداگانه‌ای نیز باشیم، زبان دل‌های مان یکی‌ست. این زبان می‌تواند ما را به همدیگر رسانده و به هم بشناساند. می‌خواهیم از نزدیک با شما آشنا شویم. خود را نیز به شما بشناسانیم. بر این باوریم که با شناخت همدیگر، می‌توانیم مبارزه و فعالیت مشترکی را به پیش ببریم.
زنان می‌توانند با پشتیبانی معنوی و فکری و سازماندهی‌شده از همدیگر، مبارزهی آزادی‌خواهانه‌ی خود را تقویت نمایند. از صمیم دل بر این باوریم و برای رسیدن به چنین خواسته‌هایی با پشتکار هر چه بیشتر با جان و دل تلاش خواهیم کرد.
برای مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی شما آرزوی موفقیت داریم.
به امید آزادی همه زنان و انسانیت!
با سلام و درود انقلابی!
«جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان – کژار» (KJAR)
