مزارع خشخاش در افغانستان

براساس آخرین آمار «دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل» (UNODC) که در گزارش سالانه شان در دسمبر ٢٠١٣ به نشر رسیده، افغانستان در تولید کوکنار هنوزهم مقام اول را در جهان داراست. گراف افزایش تولید موادمخدر از سال‌های ٢٠٠٣ تا ٢٠١٣ بی‌سابقه و فاجعه‌بار بوده است. در ٢٠١٣ زمین‌های تحت کشت کوکنار الی ٢٠٩٠٠٠ هکتار بالا رفت که رکورد تازه‌ای را به ثبت رسانید، درحال‌که در سال ٢٠٠١ فقط ٨٠٠٠ هکتار زمین تحت کشت کوکنار قرار داشت.

در مجموع حاصلات کوکنار در افغانستان ٥٥٠٠ متریک تن گزارش داده شده است و همچنان براساس همین گزارش تعداد ولایات عاری از کشت کوکنار ١٥ ولایت اعلان گردید درحالی‌که قبلا ٢٢ ولایت بود.

اسماعیل‌خان به شیخ‌های عرب و قطری در میدان‌هوایی هرات

با هجوم بیگانگان سرزمین ما روز تا روز مورد تاخت و تاز تازه‌ای قرار می‌گیرد.

شهزادگان قطری و عربی با ویزه وزارت خارجه به افغانستان آمده و با همکاری اسماعیل ‌خان و سیاف با کاروان مجهز ۱۰۵ نفری عرب، پاکستانی و چیچینی با ۱۱ عراده موتر ضدگلوله (یک عراده آن را به شخص والی فراه بخشش نموده و ده عراده دیگر را در برگشت به اسماعیل خان وعده نموده‌اند)، طیاره، لودر، یک تانکر تیل و یک تانکر آب و وسایل مجهز دیگر عازم ولایت هرات و از آنجا به تاریخ ۱۰/۱۰/۱۳۹۲ به ولایت فراه آمده‌اند. ظاهرا آنان به‌خاطر شکار پرنده کمیاب به نام «طاق‌تارو» که گوشت لذیذ داشته و طاقت جنسی را بالا می‌برد، آمده‌اند. این پرنده برای شهزاده‌های فاسد عربی شکار می‌شوند تا بتوانند دختران بیشتری را مورد تجاوز جنسی قرار دهند. ضمنا آنان یک نوع خزنده به نام سنگساره را که گفته می‌شود برای علاج سرطان مفید است توسط پرنده‌های خاص تربیه‌شده شکار می‌کنند.

ولسوالی باتور برای نیم سال بنابر برفباری‌های پنج ماهه مسدود است.

چندی قبل، زمانی که طی یک سفر طولانی به شهر غزنی و از آنجا به طرف ولسوالی ناهور و مناطق نهایت سردسیر این ولسوالی، از قبیل باتور، نَیَک و... مسافرتی داشتم، توانستم چیزهایی را بیآموزم که تا آن روز هیچ معلمی آن‌ها را برایم نیآموختانده بود و در هیچ کتاب، نشانی از آن‌ها ندیده بودم. زندگی «بی‌نوایان» وطن ما چنان غم‌انگیز است که هر انسانی، در صورتی که چشم بصیر و انسانی داشته باشد، از دیدن اوضاع زندگی این بی‌نوایان با خود می‌گرید و به پهنای بدبختی آن مردمان از انسان‌بودن خود عرق ننگ و آزرم بر پیشانی جاری می‌کند.

کافیست سفری به مناطق فراموش‌شده این سرزمین تحت اشغال و مصیبت‌زده داشته باشید و آن گاه متوجه خواهید شد که «تفاوت ره از کجاست تا به کجا». در دیار مافیایی ما با تاسف ارزش‌ها و انسان‌دوستی، از دیر زمانیست که توسط چاکران بیگانه جایش را به پامالی این ارزش‌ها و ریختن شرف و وجدان در پای ثروت داده‌اند. اما مردمان بی‌همه‌چیز و سیه‌روز این دیار، هنوز به انسانیت می‌اندیشند و ارزش‌های انسانی برای شان معنا و مفهومی دارند، برای آنان به گفته آلبر کامو «آزادی، تنها ارزش جاودانه‌ی تاریخ است» و تاریخ نشان داده که افراد معین برای کسب آن، همه هستی خویش را فدا می‌کنند.

بمباردمان امریکایی‌ها در لوگر

هنوز آمار دقیقی از تلفات غیرنظامیان در نتیجه بمبارد طیاره نیروهای امریکایی در منطقه وازغر ولسوالی سیاگرد ولایت پروان منتشر نشده است اما برخی گزارش‌ها حاکی از کشته‌شدن حدود چهارده کودک، زن و مرد در این منطقه است.

بم‌افکن‌های اشغالگران امریکایی سه‌شنبه شب (١٤ جنوری ٢٠١٤) منازل مسکونی در قریه وازغر را بمبارد کردند و پس از آن در این قریه سرباز پیاده کرده شماری از منازل را بمبگذاری و انفجار داده‌اند. باشنده‌های محل می‌گویند که در این حمله ٢٤ خانه ویران شده که متعلق به مردم بی‌گناه هستند که نه با طالبان و نه هم با دولت کرزی هیچ رابطه‌ای ندارند. آنان همچنان کشته‌شدن چهار فرد مسلح را نیز در این جریان تایید می‌کنند.

کارتون اشغال و مطبوعات در افغانستان

بیش از صد نفر از باشنده‌های ولایت دورافتاده و فقیر غور از مرکز افغانستان به کابل آمده‌اند تا صدای شان را به گوش رسانه‌ها و مسوولان دولتی برسانند. درمیان این افراد زنان و مردان و به ویژه زنان سالخورده نیز حضور دارند.

«مرگ بر مرادعلی مراد!»، «مرادعلی غاصب زمین است!» «ما حق خود را می‌خواهیم!» از شعارهایی بودند که باشنده‌های غور سر می‌دادند.

کودکان افغان قربانیان اصلی جنگ»

موسسات خیریه گزارش می‌دهند که تعداد قضایای سوءتغذی کودکان زیر سن ۵ در دو سال اخیر در افغانستان ازدیاد یافته است.

باآن‌که وزیرک بی‌کفایت صحت عامه هرچندگاهی در اعلانات تجارتی چند هزار دالری ظاهر شده و لاف از کاهش مرگ و میر مادران و کودکان شیرخوار می‌زند، اما وضعیت واقعی از قرار دیگر است. پس از گذشت دوازده سال و سرازیر شدن ده‌ها میلیارد دالر به کشور، فقر، ناامنی، خشونت علیه زنان، بیکاری، تولید بی‌سابقه و قاچاق مواد مخدر در کشور بیداد می‌کند. سوءتغذی کودکان یکی دیگر از مصایبی است که سازمان‌های جهانی خیریه فعال در افغانستان وضعیت را بحرانی خوانده‌اند.

کارتون زن عرب

این تصویر به تاریخ ۲۸ جون ۲۰۱۳ در روزنامه «هافینگتن پست» انتشار یافته است که یک کنفرانس در «پوهنتون القصیم» عربستان سعودی تحت عنوان «زنان در اجتماع» را نشان می‌دهد. در این کنفرانس، نمایندگانی از ۱۵ کشور عربی گردهم آمده‌اند تا روی مسایل زنان به بحث و تبادل نظر بپردازند.

آنچه در این عکس کمیک قابل توجه است، عدم موجودیت حتا یک زن در این کنفرانس می‌باشد! تمامی اشتراک‌کنندگان مردان ریشو با لباس‌های محلی بودند که برای زنان تصمیم می‌گرفتند! این در حالی است که زنان عربستان تحت قوانین طالبانی بسر برده از تمامی حقوق شان محروم اند. در سال ۲۰۱۱ به تعقیب «بهار عربی»، شیوخ‌ عرب از ترس خیزش‌های مردم، برای نخستین بار برای زنان حق قایل شدند که در انتخابات شاروالی‌ها در سال ۲۰۱۵ خود را کاندید نمایند.

شهناز در شفاخانه تالقان

در نخستین روز سال ٢٠١٤ خانم جوانی از شهر تالقان ولایت تخار دست به خودسوزی زد. من او را در وضعیت اسفناک در شفاخانه ملاقات کرده علت واقعه را از خودش پرسیدم. او جواب داد: «شوهرم مرا لت و کوب می‌کرد، او شخص زشت و سن کرده‌یی است. وقتی می‌خواستم از وی اجازه گرفته به خانه خود بروم مرا اجازه نداد با سیلی و لگد به صورتم زد. سیخ آهنی را گرفت می‌خواست با آن مرا بزند من فرار کرده داخل خانه شدم و به حدی از این زندگی فلاکتبار به تنگ آمده بودم که به صورتم تیل انداخته گوگرد زدم تا از شر بدبختی نجات پیدا کنم. اما نمردم و بدبخت‌تر شدم.»

قربانیان حمله انتحاری

طی روزهای گذشته نهاد‌های امنیتی دولت دروغپرداز کرزی اعلان تبلیغاتی‌ای را از شبکه‌های تلویزیونی پیاپی به نشر می‌رسانند که در آن «تامین موفقانه امنیت لویه جرگه مشورتی» بمثابه یک دستاورد بزرگ جلوه داده می‌شود. اما از آنچه حرفی به میان نمی‌آید و با عوامفریبی زیر زده می‌شود، حمله انتحاری‌ای بود که در آستانه برگزاری جرگه در نزدیکی این ساحه به وقوع پیوست و جان ده‌ها هموطن بیگناه و فقیر ما را گرفته و خانواده‌های زیادی را به ماتم نشاند.

صفی‌الله میوه فروش، احمد ذکی قصاب و اسماعیل ترکاری‌فروش سه جوانی بودند که در این حادثه شهید شدند. اینان در گوشه‌ای از چهارراهی در غرفه‌های فقیرانه شان مصروف کسب رزق حلال بودند که انفجار هولناک آنان را لت و پار نمود. حال هنگام رد شدن از برابر غرفه‌های آنان و دیدن تصاویر بزرگ دو تن از این جوانان زحمتکش که توسط خانواده‌های‌ شان در آنجا نصب شده، قلب انسان را پردرد می‌سازد.

حمله ساما بر عساکر روسی

با کودتای ننگین ٧ ثور مردم ما با دستان خالی یا تفنگ‌های بسیار ابتدایی مانند «موش‌کش» و «دهن‌پر» و «یک تکه» به کوه‌ها شتافتند، جبهات مردمی را علیه اشغالگران روسی و مزدوران شان بنا نهاده و بدینصورت از استقلال و غرور ملی شان به دفاع برخاستند. آن زمان که هنوز ویروس بنیادگرایی توسط سی.آی.ای و ارتجاع منطقه در صفوف جنبش مردم رخنه نکرده بود، این جبهات متشکل از اقشار و ملیت‌های مختلف بودند که همه با همدلی و شهامت تمام می‌رزمیدند. در عین جبهه فرد باسواد و بی‌سواد، جوان و پیر، فقیر و پولدار، هزاره و پشتون و تاجک و ازبک و... دوشادوش هم می‌جنگیدند. در اکثر مناطق زنان سهم با ارزشی ایفا نموده و بخصوص در جاهایی مثل نورستان حتا در جنگ اشتراک مستقیم داشتند.

درست ۳۳ سال قبل در همین روز (٨ جدی ١٣٥٨) نیروهای اشغالگر روس در هنگام سومین روز ورود شان به افغانستان، نخستین ضربه‌ را بر پوزه خود خوردند که بر اساس اظهارات شاهدان‌عینی ٧ عسکر به قتل رسیده (یا به گفته مردم عام ما مردار شدند) و تعداد نامعلومی نیز زخمی شدند.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 704 نفر