بزرگداشت از هشت مارچ در ولسوالی ورس بامیان

۸ مارچ، روز همبستگی زنان، طی محفلی توسط فعالین زنان ولسوالی ورس و جوانان همبستگی تجليل شد. در اين گردهمایی بيش از ۶۰۰ تن كه اكثريت شان را زنان تشكيل می‌دادند، اشتراك ورزیدند. این اولین بار است که محفلی به چنین وسعت در این ولسوالی برگزار می‌گردد. قابل ذکر است که تمام برنامه توسط جوانان محل ترتیب داده شده بود که هرچند برای نخستین بار دست به چنین ابتکاری زده بودند ولی کیفیت کار بسیار عالی بود. در این محفل، برعکس تمامی برنامه‌های سرکاری به ریشه‌های ستم‌کشیدگی زن پرداخته شده بر حقوق مساوی زن و مرد تاکید گردید. باوجود هوای سرد و برف و باران، تعداد زیاد زن و مرد از قریه‌های دوردست در این محفل شرکت جسته بودند ولی کمبود جا باعث گردید که در حدود ۲۰۰ تن در بیرون از تالار به برنامه گوش دهند. برگزاری چنین برنامه‌ها در ارتقا آگاهی مردم نقش به‌سزایی ایفا کرده می‌تواند تا ماهیت خاینان حاکم و اربابان خارجی شان را دریافته، برای کسب حقوق شان بسیج و هم‌صدا گردند.

نمونه‌هایی از جنایت علیه زنان وطنم در تخار

در سرزمینی زندگی می‌کنم که با نیم پیکر جامعه‌ام همچون متاع معامله می‌شود؛ لت و کوب می‌شوند؛ مورد شکنجه و تجاوز قرار می‌گیرند؛ گوش و بینی و گلو بریده می‌شود؛ خرید و فروش می‌گردند؛ ولی از سوی دیگر جنایتکاران با خیال آرام و مفتخر به ترکتازی اربابان شان ادامه می‌دهند. گاهی اوقات بعضی از جوجه جنایتکاران مورد بازپرس قرار می‌گیرند ولی کوسه‌ها آزاد می‌گردند. احیانا اگر از خشونت علیه زنان حرف زده می‌شود، این جنایات در سطح جنایت فردی تقلیل می‌یابد و هیچ‌گاهی تمرکز بر این نمی‌شود که تبعیض و خشونت از سوی نظام حاکم بر زنان مستولی می‌گردد، حالانکه در کشورهای زن‌ستیز عامل اصلی آن دولت‌های فاسد شان است.

مادران شهیدان

این فریاد مادران داغداریست که فرزندان جوان شان به دست رژیم سفاک آخندی ایران به شهادت رسیده‌اند و حال چند تن شان از ولایت هرات به نشانه اعتراض و دادخواهی به کابل آمده‌اند. آنان در مصاحبه با نماینده «حزب همبستگی افغانستان» خواهان همکاری اند تا صدای پردرد شان به گوش‌های کر و وجدان‌های خفته برسد. ما ضمن ابراز تسلیت، آنچه در توان ماست در زمینه همکاری خواهیم نمود.

به تاریخ ۳ سنبله ۱۳۹۱، گروه ۱۳ نفری از کارگران جوان افغان مربوط ولسوالی‌های کُهستان، گلران و غوریان ولایت هرات به نیت مزدوری، به سوی ایران رهسپار می‌گردند. این جوانان مظلوم که فقر و تنگ‌دستی مجبور شان کرده که به امید یافتن کاری به سوی ایران بروند، مرز تایباد را عبور کرده، وارد خاک ایران می‌گردند. در ۵ کیلومتری تایباد در دشت «دره مادر حسن» منتظر موتر هستند تا آنان را به شهر مشهد منتقل سازد. یکی دو تن از این جوانان طی تماس تلفنی با خانواده‌های شان موقعیت خود را به اطلاع آنان رسانده از این که مرز را به آرامی گذشته‌اند، اطمینان می‌دهند. اما غافل از این که موتر گشت و یا گزمه سرهنگ علی اکبر آقابیگی فرزند کربلایی، فرمانده انتظامی تایباد، به تعقیب شان است و همین که به آنان نزدیک می‌گردد، به زیردستانش دستور رگبار داده و همگان را جابه‌جا تیرباران می‌کنند. بعد برای پوشانیدن این جنایت، اجساد کشته‌شدگان را در منطقه پیرشاداب این شهر در گوشه‌ای دفن می‌کنند. خانواده‌های آنان روزها در انتظار فرزندان لادرک شده شان شکنجه روحی می‌کشند، تا این که روزی سربازی از این دسته که تلفن یکی از قربانیان را گرفته‌است، طی تماسی به فامیلش می‌گوید که فرزند شما دیگر در این جهان نیست و شما در پی اجساد فرزندان تان در فلان ساحه تلاش نمایید.

شاهراه بدخشان

شاهراه تخار ـ بدخشان که از ولسوالی کشم بدخشان شروع و به فیض آباد (مرکز بدخشان) متصل می‌شود از بی‌صاحب‌ترین و بی‌کس‌ترین شاهراه‌های افغانستان است. این شاهراه با هزینه بیش از ۱۱۰ میلیون دالر امریکایی اعمار گردید و از جمله مهم‌ترین سرک‌های اسفالتی بدخشان به حساب می‌آید.

حفظ و مراقبت این سرک در حقیقت حفظ و مراقبت دارایی‌ای است که برای این سرک به مصرف رسید و وظیفه آن به ریاست فواید عامه ولایت بدخشان تعلق گرفته و از این ناحیه ده‌ها کارمند ماهانه معاش به دست می‌آورند.

چوپان‌های افغانستان

یکی از روزهای بهاری سفر داشتم به ولایت کوهستانی بدخشان. در مسیر راه رمه‌های گوسفندان را دیدم که گله گله به جهت موتر ما در حرکت اند. گوسفندان گاهگاهی داخل خط سرک شده باعث توقف وسایط نقلیه و اعصاب‌خرابی رانندگان می‌گردیدند. چندین بار پیشانی راننده موتر خودما را دیدم که ترش می‌شود و زیر لب حرف‌های بد نثار چوپان‌ها می‌کند. دلیلش واضح بود و می‌خواست بگوید که چرا آن‌ها جلو ورود گوسفندان شان را به جاده نمی‌گیرند. اما کسی این محاسبه را نمی‌کند که دویدن اینسو آنسو پشت گوسفندان در مسیر ۲۰۰ الی ۳۰۰ کیلومتر انرژی و توانی می‌خواهد که چوپان‌ها در همان دو سه ساعت اول حرکت خود آنرا به مصرف رسانده‌اند.

دانگام ولسوالی

از یک ماه بدینسو جنگ خونین میان طالبان و دولت در ولسوالی دانگام ولایت کنر جریان دارد، که در نتیجه این جنگ صدها تن ملکی کشته و یا هم زخمی شده‌اند. خانه‌های شان سوزانده، مال و دارایی شان چور و چپاول گردیده و باشندگان این منطقه را مجبور به ترک خانه‌های شان نموده‌اند. این جنگ جبهوی در حالی به راه انداخته شده که دولت و نیروهای بین‌المللی بارها ابراز داشتند که طالبان توانایی جنگ جبهوی را ندارند و تنها به جنگ‌های چریکی می‌پردازند.

در اثر این جنگ تا کنون چهار نفر از فامیل دواجان که شامل سه طفل و یک زن، و سه نفر از «قیام‌کنندگان مردمی» به نام‌های متین پسر لعل‌محمد، خان محمد پسر شیرخان و نفر سومی هم پسر جمدر خان به شکل وحشیانه توسط طالبان کشته شده و بیشتر از ۲۰ تن دیگر از مردم ملکی نیز زخم برداشته‌اند.

زن گدای افغان

چیزی که در هر گوشه‌ای از جهان بیشتر به چشم می‌خورد، نابرابری‌های اقتصادیست که عواقب وخیم سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را نیز در‌بردارد. از مرگ اطفال گرسنه در افریقا گرفته تا ضعف طفلک اسپندی در افغانستان؛ از تن‌فروشان مبتلا به ایدز در هندوستان گرفته تا زاییدن مادر حامله‌ای روی جاده جلو شفاخانه‌ در مکسیکو؛ از بی‌خانمان‌های امریکایی تا آنانی که در پاکستان برای چندی گرده شان را می‌فروشند؛ همه ریشه در فقری دارد که حاصل همین نابرابری‌هاست. ثروت عظیم سرمایه‌داران از بخش‌های مختلف از قبیل امور مالی، خدمات صحی، بیمه، تکنولوژی، خرده‌فروشی و استخراج گاز و نفت وغیره با استثمار میلیون‌ها کارگر به دست می‌آید. شرکت‌های فراملیتی نیز با استفاده از مواد و نیروی کار ارزان کشورهای جهان سوم به ثروت شان می‌افزایند. با درنظرداشت نظام اقتصادی، توزیع ناعادلانه سود به‌دست‌آمده منجر به گسترش شکاف طبقاتی می‌گردد.

زن افغان

به تاریخ ۱۲ جدی ۱۳۹۳، عبدالباسط کارمند محبس ولایت نورستان، مسکونه قریه کوخی ولسوالی علینگار لغمان که از وظیفه به خانه برگشته بود، با برادرش به نام عبدالخالق برای هواخوری به مزرعه‌ نزدیک خانه‌ شان رفته بودند. ساعت ۰۴:۳۰ عصر بود و دو برادر روی پلوان نشسته بودند. شخص نامعلومی که با طالبان رابطه داشته، از حضور عبدالباسط در قریه به طالبان تلفنی احوال می‌دهد. دو طالب نقاب‌پوش از راه می‌رسند و بگومگوهای شان با این دو برادر شروع می‌شود. طالبان، عبدالباسط را شناسایی کرده و کشان کشان کمی دورتر می‌برند و یکی شان بر سر او تفنگچه را نشانه می‌گیرد و طالب دومی شروع به تلاشی عبدالباسط می‌کند و تمام اشیای جیبش را می‌گیرند. در این اثنا برادر دوم سروصدا راه می‌اندازد و زنان خانواده باخبر می‌شوند.

خورته‌ها

کودکان افغانستان از رنج‌های چند لایه درد می‌کشند. یک جمع وسیع آنان بخصوص در دهات، به‌جای رفتن به مکتب و تجربه دنیای کودکانه شان، در نخستین سال‌های زندگی، بار بزرگی را بر شانه‌های نحیف شان حمل می‌کنند. در شمال افغانستان، به کودکان فقیری که برای خانواده‌های دیگر کار می‌کنند «خورته» خطاب می‌کنند. این مزدورهای کم‌سن معمولا در کنار انجام کارهای خانواده‌های متوسط و مرفه، حیوانات خانگی آنان را پرورش می‌دهند.

اطفال خردسن به دلیل این که مزد کمی می‌ستانند، محرم خانه‌ها هستند و مهم‌تر از همه انواع کارهای شاق خانواده‌های متوسط و مرفه دهات را انجام می‌دهند، استخدام می‌شوند. این کودکان اولاد دهقانان فقیر، چوپان‌ها، پیشه‌وران و کاسبانی هستند که به دلیل هجوم تولیدات خارجی اقتصاد شان ورشکسته شده، پیشه شان را که به کمک آن یک لقمه نان حلال به دست می‌آوردند، از دست داده‌اند. این اطفال همین که یک اندازه بزرگ شدند به کارهایی گماشته می‌شوند تا کمک به خانواده بخت‌برگشته خود نموده باشند. با توجه به وضیعت اقتصادی و اجتماعی دهات افغانستان، به جرات گفته می‌توانیم که وضیعت اکثریت ولایات افغانستان به همین شکل است.

قربانیان حملات انتحاری

در ۱۹ دسمبر ۲۰۱۴ طی کنفرانس مطبوعاتی در نیویارک، نیکولاس هیسم - نماینده خاص سرمنشی ملل متحد برای افغانستان و رییس هیئت معاونت ملل متحد در افغانستان (یوناما)، اعلام نمود که در سال جاری دفتر «یوناما» بیشترین تعداد کشته و زخمی شهروندان ملکی این کشور را ثبت نموده‌است. از ۲۰۰۹ بدینسو، «یوناما» شروع به ثبت کشته و زخمیان شهروندان ملکی افغانستان نمود و بنابر گفته رییس نهاد مذکور، از شروع سال تا ۳۰ نوامبر ۲۰۱۴ آنان بیشترین رقم قربانیان را درج نموده‌اند.

در مقایسه با ۲۰۱۳، در این سال تلفات غیرنظامیان افغان ۱۹٪ و درمیان کودکان به ۳۳٪ افزایش یافته‌است. مطابق آمار «یوناما» تا اخیر نوامبر ۲۰۱۴، ۳۱۸۸ کشته و ۶۴۲۹ تن زخمی شده‌اند. به علاوه تلفات ماه دسمبر و تعداد آنانی که در تمام سال درج نشده‌اند، این ارقام به‌مراتب افزایش می‌یابند.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 658 نفر