به تاریخ ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۴، روزنامه «هشت صبح» کنفرانس سالانه خود را در واشنگتن دی‌سی مطابق سیاست امریکا با چند بحث بی‌ارزش و سطحی که به ریشه مشکلات فعلی افغانستان و چگونگی تحویل دادن قدرت به طالبان و ده‌ها جنایت دیگر امریکا و غرب هیچ اشاره‌ای نشد؛ برگزار نمود. سخنرانان اصلی آن چند چهره منفور، ضد ملی و وطنفروش چون سیما سمر، سپنتا و فرهاد دریا بودند که با نشر اعلان این کنفرانس مورد تمسخر کاربران شبکه اجتماعی فیسبوک قرار گرفت. از شروع معلوم‌دار بود که این بازی‌های مسخره در اصل بخاطر گرفتن فند و در حقیقت توهین به شعور مردم است ولی بزرگترین و نابخشودنی‌ترین توهین این کنفرانس دادن تندیس «تاریخ غبار» به سیما سمر بود که خشم تعداد زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی را برانگیخت.

مت نلسون

از آغاز نسل‌کشی رژیم فاشیست اسراییل در غزه، برای سومین بار یک امریکایی شرافتمند در اعتراض به وحشیگری صهیونیست‌ها و حمایت دولت امریکا از آن دست به خودسوزی می‌زند. به تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، مت نلسون در برابر قنسلگری اسراییل در بوستون خودش را به آتش کشید اما تقریبا تمامی رسانه‌های اصلی غرب آن را با توطئه سکوت برگزار کردند.

امپریالیزم و بنیادگرایی: ابزارهای سرکوب انقلاب‌های ملی در الجزایر

«جبهه آزادی‌بخش ملی» با مبارزات پیگیر و تقدیم قربانیان فراوان، در سال ۱۹۶۲ استقلال الجزایر را از فرانسه گرفت. با تاسیس حکومت ملی و مردمی، برنامه‌های وسیع و مترقی در این کشور اجرا شد. در این حزب، زنان پیشرو و مبارزی مانند مریم بن میلود، جمیله بوعزا، جمیله بوحیرد، جمیله بوپاشا، زهرا دریف، بهیه روچین، سامیه لخداری و زهور زراری نقش مهمی ایفا کردند، که بسیاری از آنان در راه کسب استقلال، جان خود را فدا کردند.

فوزیه کوفی زیر رگبار سیلی‌های مجازی هموطنان

فوزیه کوفی، بدنام‌ترین زن جمهوریت پرفساد، شریک جرم جنگ‌سالاران و از قاچاقچیان مواد مخدر است که داستان‌های فساد، دزدی، نصب برادران مستبدش در کرسی‌های حکومتی و حمایت از فساد و گندیدگی شان برای همه آشناست. همچنین نوشته‌های مستند از فساد، چپاول و ستم او بر مردم بدخشان در سایت «حزب همبستگی افغانستان» منتشر شده است. او که عضو گروه مذاکره‌کننده با طالبان بود، به دستور ارباب امریکایی‌اش از تغییر ماهیت طالبان سخن گفت و در میزهای گرد تلویزیونی با زبان یک‌متره‌اش جار می‌زد که طالب امروز با طالب بیست سال قبل تفاوت دارد و برای افغانستان و زنان برنامه‌های خوبی دارد. اما با نصب دوباره این گروه جهل و جنایت، به سرزمین ارباب خود پناه برد تا از الطاف و مرحمتش بهره‌مند شود.

زمریالی طرزی

زمریالی طرزی زاده ۱۹۳۹، پس از فراغت از لیسه استقلال جهت تحصیلات عالی و اخذ دوکتورا رهسپار فرانسه شده و در سال ۱۹۷۲ به افغانستان برگشت تا منحیث سرپرست عمومی باستان‌شناسی و حفظ آبدات تاریخی ایفای وظیفه نماید. با اشغال افغانستان توسط شوروی، وی همسان هزاران دانشمند، نویسنده، هنرمند و روشنفکر وادار به ترک کشور گردیده و به تدریس در پوهنتون استراسبورگ فرانسه پرداخت.

بعد از نشر «ملک‌ستیز از بی‌ننگی پرچمی‌گری تا فرومایگی صهیونیستی» نامه‌ای با عنوان بالا به ما رسید از احمد زینو (که گفته نام مستعارش را از دو امدادگر هلال احمر فلسطینی وام گرفته که یکجا با هند رجب شش‌ساله به شهادت رسیدند) حاوی عکس‌ها و پست‌هایی از ملک‌ستیز و طرفدارانش و نیز تصاویری حاکی از نسل‌کشی اسراییل. او شرح عکس‌ها و نوشته‌ها را به ما واگذارده است.

اگرچه مواد ارسالی برای شناخت بهتر «متخصص حقوق» بسیار جالب و گویا اند اما آوردن همه آنها گنجایش نداشته و می‌ماند به بعد.

مارکسیست سابق، دلقک کنونی غرب و رییس «یوناما»

سازمان ملل متحد به خاطر معامله‌گری‌هایش با دستگاه قرون‌وسطایی طالبی این روزها زیر انتقاد تند افغان‌ها قرار دارد. دیگر مردم ما به تجربه دریافته‌اند که این نهاد منحیث بازوی امریکا در کشور ما عمل کرده و بخصوص طی سه سال گذشته ماموریت اصلی پس‌پرده آن تقویت دستگاه ضدبشری «امارت اسلامی» و تلاش برای تداوم آن بوده است. انتقال بوجی‌های دالر به طالبان، چشم بستن بر ستم کم‌نظیر تاریخی در برابر زنان و دختران، خاموشی و صرفا «اظهار نگرانی» بر جنایات موحش تروریست‌ها، راه‌اندازی نشست‌های خاینانه دوحه طبق میل طالبان و... گوشه‌ای از خیانت سازمان ملل متحد به افغان‌های ستمدیده است.

قسمت دوم

خشونت در عملیات عمیقا عادلانه و ضدتروریستی ۷ اکتبر، خشونت ستم‌دیدگان دهه‌ها استیلای فاشیزم بود که تنها وجدان‌سوختگانی از جنس ملک ستیزها آن را «تروریزم» و «جنایت» و... نام می‌نهند . ولی چنانچه گفتیم نامبرده از سر بلاهت محض نیست که به حماس و در اصل کل مقاومت فلسطین برچسب «جنایتکار» می‌زند. نگرش و ایدیولوژی او را معلمان امپریالیست و صهیونیست‌اش شکل داده‌اند که وی را وا می‌دارد چنین هار و بی‌مهار برضد باشکوه‌ترین مقاومت قرن دهانش را ملوث نماید. این فرد که «حقوق و روابط بین‌المللِ» دایما ورد کلام‌اش را مایل است در دعواهای خانوادگی هم به کار گیرد، از همان معلمان صهیونیست آموخته است و آن را مجموعه قواعد و قوانین ازلی و ابدی برای تنظیم مناسبات کشورها ترسیم می‌نماید که در برخورد به حقوق ملت‌ها جز «بی‌طرفی»، «برابری» و «عدالت» معیاری نمی‌شناسد! لیکن ماهیت این ادعای دروغ و زجرآور را مخصوصا مردم ما که در جمهوریت فساد و رذالت پوشالیان، خلیلزاد، یوناما، «جامعه جهانی» و کنفرانس پشت کنفرانس کشورهای غربی در باره افغانستان را تجربه نموده و امروز بازی عشق و نفرت آی‌اس‌آی و امپریالیست‌ها را در ظلمت قرون‌وسطایی طالبان نظاره‌گر اند، بیشتر و بهتر از هر ملت اسیر لمس کرده‌اند که روابط بین‌الملل هرگز «بی‌طرف» و تساوی‌طلبانه نی بلکه محصول و در خدمت‌ امپریالیزم و بیانگر تقویت نیروی اقتصادی و سیاسی آن ‌است که همچو ابزاری به قصد استثمار، ستمگری، در انقیاد نگهداشتن ملل و کشورهای محروم و وابسته در کار اند. موازی با وعظ ارتجاعی و فریبکارانه‌ی «روابط بین‌الملل» پیچیدن نسخه «نئولیبرالیزم» ۱ برای افغانستان و کشور‌های مشابه نیز از وظایف ملک ستیزها است.

ما در «پیروز باد مقاومت آزادی‌بخش مردم فلسطین!» نشان دادیم که داکتر ملک ستیز در «افغانستان اینترنشنال» در برابر منشه امیر موش شده و به دفاع از جنگ ضدامپریالیستی و ضدصهیونیستی در فلسطین زبان نگشود. ولی اینک شش ماه بعد می‌بینیم که به مقاومت پرافتخار زمان ما بی‌حیاتر لجن می‌پاشد. او در بحث با صهیونیستی به اسم میئر جاودان‌فر، مستانه‌تر به دهل سیا، موساد و... رقصیده غرید:

وحشت حاکمان امریکا در سرکوب جنبش ضد جنگ ویتنام و فلسطین

قتل‌عام دهشتناک اسراییل در غزه و حمایت همه‌جانبه مالی، دیپلوماتیک و تسلیحاتی دولت امریکا از این جانگدازترین تراژدی معاصر موجی از اعتراضات وسیع را در مهم‌ترین پوهنتون‌های امریکا شعله‌ور ساخت که خاطره جنبش شکوهمند علیه جنگ ویتنام را در خاطره‌ها زنده ساخت. در سال‌های پایانی دهه شصت میلادی، با تشدید حملات بر ویتنام و قتل‌عام مردم آنجا و درعین‌حال کشته و زخمی‌شدن هزاران سرباز امریکایی، اعتراضات دامنه‌دار در پوهنتون‌ها و مکاتب عالی امریکا اوج گرفت. این جنگ جیب‌ شرکت‌های بزرگ اسلحه‌سازی را پر می‌نمود، اما مردم ویتنام و امریکا قربانیان آن بودند. این امر باعث انزجار امریکاییان ضدجنگ و آزاداندیش شد، صدها هزار تن در اعتراض به آن برخاستند و قوه فشاری بود که در کنار مقاومت حماسی مردم ویتنام در نهایت امریکا مجبور گردید با افتضاح تمام نیروهایش را فرا بخواند.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 104 نفر