رسوایی مفتی پاکستانی با یک مدل

مفتی عبدالقوی یکی از ملاهای پاکستانی است که در کنار شهرت دینی‌‌اش، عضو شورای علما و کمیته «رویت هلال» این کشور می‌باشد. این مفتی که گاهی برای فتوای جهاد در افغانستان و زمانی هم برای جایز بودن نکاح با زنان بی‌شمار در سرخط رسانه‌های پاکستان قرار می‌گیرد، این بار در جریان ملاقات با یک مدل پاکستانی به نام قندیل بلوچ به دام افتاده افتضاح به بار آورد.

قصه زمانی شروع شد که مفتی عبدالقوی در برنامه زنده «تلویزیون نیو» خواهان ملاقات با قندیل بلوچ (مدل و بازیگر پاکستانی که بنابر ادعاهایی در محله‌ی روسپیان لاهور موسوم به «هیرا مندی – مندوی الماس» به دنیا آمده است) گردید و او هم جواب مثبت داد. سپس مفتی مذکور چندین بار به بهانه‌هایی از شهر دیگری به کراچی می‌آید و خواستار دیدار می‌گردد ولی هر بار بلوچ بنابر مصروفیت‌هایش ابا می‌ورزد. اما چند روز قبل، ویدیوی را که قندیل بلوچ توسط موبایل خود از ملاقات خصوصی در خلوت اتاق هوتلی در کراچی در جریان ماه رمضان گرفته در صفحه تویتر خود پست نمود. این کلیپ همه جا پخش شد و موضوع بحث داغ رسانه‌های برقی، چاپی و اجتماعی پاکستان شده است.

جنبش معلمان دلیر مکسیکو در برابر اصلاحات نئولیبرالیستی

۳۱ جوزای ۱۳۹۵ – ۲۰ جون ۲۰۱۶: طی اعتراضات معلمان ایالت اوآخاکای مکسیکو برضد قوانین استعماری آموزش هشت تن در اثر رگبار پولیس ضدشورش جان باختند و ده‌ها تن دیگر زخم برداشتند.

این اعتراضات در سال ۲۰۱۳، پس از اعلام ۱۱ مورد اصلاحات نئولیبرالیستی (سیاست اجتماعی و اقتصادی‌ای که مطابق آن تمام زمام اقتصاد به بخش خصوصی سپرده شده و دولت به ندرت در امور اقتصادی مداخله داشته باشد تا چند تن سرمایه‌دار با دست باز شیره جان طبقات ستمکش را بمکند) توسط رییس‌جهمور این کشور که آموزش در صدر آن قرار می‌گرفت و بیشتر ایالت‌های فقیرنشین را هدف قرار می‌داد، آغاز گردید. براساس اصلاحات مذکور، تمام معلمان مناطق فقیر و خشونت‌زده باید دوباره برای کسب وظیفه معلمی امتحان بدهند، اما معلمان معترض شاکی اند که امتحان تحمیل‌شده تخصص‌های ویژه معلم پیرامون تدریس در مناطق دوردست را مورد ارزیابی قرار نمی‌دهد.

یکی از کارشناسان آموزش ضمن این که می‌گوید اصلاحات مزبور توسط «بانک جهانی» و «سازمان همکاری‌ اقتصادی و توسعه» به دولت مکسیکو دیکته شده، علاوه نمود:

عبدالله به بهای خون ملت لباس چند هزار دالری می‌پوشد

شیک‌پوشی به سبک بچه‌های فلم و پول بادکردن‌های دبل عبدالله همیشه موضوع بحث‌های مردم و شبکه‌های اجتماعی و یکی از دلایل تنفر شدید ملت از او بوده است. اما شاید کمتر کسی به این امر واقف باشد که او همسان میلیاردرهای عربی و هالیودی از مشتریان قیمتی‌ترین مغازه های جهان است.

اخیرا روزنامه «اطلاعات روز» گزارش موثقی را در این مورد به نشر رسانده فاش نمود که نام عبدالله به‌مثابه مشتری دایمی با آب تلا در گران‌ترین فروشگاه جهان حک شده است. افزون بر آن، این مسئله توسط سایت اسپانیوی زبان notiver.com.mx و اجتماع تاجیکستانی‌های مقیم کانادا نیز گزارش شده است.

در گزارش «اطلاعات روز» می‌خوانیم:

افشاگری و عذرخواهی کارمندان سابق طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا

حملات طیاره‌های بی‌سرنشین از برنامه‌های شوم نظامی امریکا در افغانستان است که از ۲۰۰۱ تا به اکنون ادامه دارد و زیر نام «مبارزه علیه تروریزم»، با ریختن هزاران تن بمب‌های مدهش و حاوی مواد مرگبار، بخصوص دهات افغانستان را به تباهی کشانیده است. نظر به یافته‌های «اداره روزنامه‌نگاری تحقیقی» بین‌ سالهای ۲۰۰۸ الی ۲۰۱۲، کشور ما مورد بیش از ۱۰۰۰ حمله‌ اینگونه قرار گرفته است. تنها در سال ۲۰۱۵، حدود ۴۱۱ حمله صورت گرفت که در اثر آن ۱۴۴۱ تن که شامل کودکان نیز می‌شدند، کشته شده اند. تحقیقات اخیر این اداره از سال ۲۰۱۶ نیز نشان می‌دهد که تا اکنون ۱۷۸ حمله انجام یافته که نتیجه آن بالاتر از ۶۰۰ کشته بوده است.

«دموکراسی نو!» صدای بی‌صدایان

تسخیر افکار عامه با پخش اخبار عوامفریبانه و تبلیغات زهرآگین بخش مهمی از وظایف دم و دستگاه‌ دولت‌های امپریالیستی به‌شمار می‌رود و در مقایسه با ماشین جنگی نظامی از اسلحه رسانه‌ای به‌مراتب به پیمانه وسیع‌تری استفاده می‌گردد. در جریان جنگ سرد امریکا و هم‌پیمانانش تعدادی از رسانه‌ها را به غول‌های تبلیغاتی جهانی مبدل کردند تا افکار جهانیان را مسموم سازند.

در همچو فضایی تعدادی از شخصیت‌های عدالت‌خواه و مترقی با امکانات ناچیز ولی همت بالا دست به کار شدند تا صدای بی‌صدایان و آن ملت‌هایی گردند که در بند دولت‌های خودکامه، دست‌نشانده و فاسدِ حامی امپریالیست‌ها گیر مانده‌اند.

رسانه‌ای موسوم به “Democracy Now!” از این زمره می‌باشد که در ۱۹ فبروری ۱۹۹۶ توسط خانم امی گودمن (Amy Goodman) به راه انداخته شد. در بیستمین سالگرد تاسیس‌اش روی سایتش می‌خوانیم:

«در سال ۱۹۹۶ امی‌گودمن برنامه رادیویی را بنام “Democracy Now!” به منظور تمرکز بر مسایل و جنبش‌هایی که معمولا توسط مطبوعات فاسد نادیده گرفته می‌شوند، آغاز نمود. امروز “Democracy Now!” بزرگ‌ترین رسانه جمعی در امریکاست که در نقاط مختلف دنیا ۱۴۰۰ استیشن رادیویی و تلویزیونی را دارا می‌باشد.»

این مرجع همواره تلاش داشته تا درد و آلام ملت‌های تحت ستم را منعکس ساخته و آواز رسای جنبش‌ها و سازمان‌های آزادیبخش در سرتاسر جهان باشد. در برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی این شبکه جنبش‌های ضدامپریالیستی و آزادیخواه‌ مانند جنبش‌‌ ضدجنگ و اکسیون‌ها علیه اشغال افغانستان و عراق، جنبش «۹۹ فیصد» وال‌استریت، اعتراضات مردمی بخاطر کشته شدن سیاه‌پوستان توسط پولیس و... معرفی و فعالیت‌های‌شان وسیعا انعکاس داده شده است.

«دموکراسی نو!» صدای بی‌صدایان
«دموکراسی حالا!، بیست سال پوشش جنبش‌هایی که امریکا را تغییر داد» نام کتابی است که در باره راه پرپیچ و خم این رسانه مترقی طی دو دهه گذشته به قلم امی گودمن، دوید گودمن و دنیس موینهاین اخیرا انتشار یافته است.

کار ارزشمند “Democracy Now!” افشای جنایات جنگی امریکا می‌باشد که زیر نام «جنگ ضدتروریزم» در عراق، افغانستان، پاکستان، لیبیا، سوریه، سومالیا، یمن وغیره مرتکب گردیده است. خانم امی‌گودمن و همکارانش در برنامه‌های مختلف برعکس سایر غول‌های رسانه‌ای چون سی‌ان‌ان، فاکس‌ نیوز، ان‌بی‌سی و غیره، دروغین و پوچ‌بودن ادعاهای ایالات متحده و ناتو را در مورد «جنگ ضد تروریزم» افشا می‌نمایند. این رسانه به دفاع از قربانیان بمباران‌های طیاره‌های بی‌سرنشین پرداخته و در برابر سیاست جنگ‌افروزانه اداره اوباما که بی‌شرمانه مدعیست این حملات تلفات غیرنظامی را به حداقل رسانیده است، ایستاده و خواهان توقف فوری آن اند. گودمن در یکی از برنامه‌هایش (۱۶ جنوری ۲۰۱۶) ضمن انعکاس تظاهرات صلح‌طلبان علیه بمباران طیاره‌های بی‌سرنشین در افغانستان و پاکستان، سرگذشت بازماندگان این حملات در وزیرستان شمالی را چنین بازگو می‌کند: «ما همیشه به ندرت نام این قربانیان را در می‌یابیم. به‌طور مثال در ۲۴ اکتوبر ۲۰۱۲ سی‌‌آی‌ای در وزیرستان شمالی پاکستان حملات هوایی را با طیاره‌های بی‌سرنشین براه انداخت. مامانا بی‌بی مادرکلان ۶۷ ساله حین چیدن بامیه [در مزرعه] کشته شد، نواسه‌های بی‌بی، زبیر رحمان ۱۲ ساله و نبیلای ۸ ساله‌ در میان زخمیان بودند.» زبیر رحمان که با خواهر زخمی‌ و همراهی پدرش جهت مداوا به امریکا سفر کرده‌اند، در مصاحبه با “Democracy Now!” می‌گوید: «من دیگر آسمان آبی را دوست ندارم. به راستی، من حالا آسمان ابری را ترجیح می‌دهم. طیاره‌های بی‌سرنشین در آسمان ابری قادر به پرواز نیستند....»

امی گودمن در برنامه‌های مختلف “Democracy Now!” جنایات امریکا در افغانستان را بررسی نموده و از جمله صدای افراد بی‌گناهی را که توسط امریکا و دولت دست‌نشانده‌اش به اتهام ارتباط با طالبان سال‌ها را بدون هیچ جرمی در زندان گذشتانده‌اند، به گوش جهانیان رسانیده است. قندی یکی از چنین افرادی است که توسط نیروهای امریکایی به‌عنوان «دشمن» دستگیر شده بود. وی در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۵ در مصاحبه‌ای با گودمن اظهار نمود:

«ساعت ده شب با کیبل‌ها آمدند. شروع به لت و کوب تمام بدنم نموده و بیضه‌هایم را فشردند، به استثنای تنبان تمامی لباس‌هایم را کشیدند. آنان برویم آب ریختند. در آن موقع شب بسیار به شکل بد به دست‌ها و پاهایم می‌زدند. آنان پیراهنم را درآورده و با کیبل لت کوب کردند. بلی، صاحب، من با چشمان خود دیدم که آنان مردم را کشتند.»

امی گودمن به خاطر این تلاش‌های عدالتخواهانه‌اش تا کنون برنده چندین جایزه معتبر جهانی و از جمله «نوبل الترناتیو» گردیده است.

فعالیت‌های پیشتازانه و افکار آزادیخواهانه امی‌ گودمن، برادرش دیوید گودمن و تعدادی از سایر همراهانش باعث شد که در جریان تظاهرات ضد جنگ در سال ۲۰۰۸ با اتهام «خشونت علیه پولیس» دستگیر و زندانی گردند. این عمل بار دیگر نقاب «دموکراسی» به‌شدت کاذب و ریاکارانه نظام حاکمه امریکا را دریده و ثابت نمود که در صورت مواجهه با افراد و نیروهای جدی و مبارز مخالف این هژمونی، هارترین چهره‌اش را به نمایش می‌گذارد.

آقای خلیلزاد، مردم و تاریخ شما و گلبدین تان‌ را نمی‌بخشند!

در بازی تازه جان بخشیدن به لاشه فرسوده گلبدین، امریکا و غلامانش با تحمیق مردم تقلا دارند لکه‌های خون و خیانت در چهره این نوکر سرسپرده «سیا» را با لباس «فرشته صلح» پوشانیده، یکبار دیگر او را بر ملت ‌ما تحمیل کنند. مشاوران امریکایی و چاکران داخلی قصر سفید در افغانستان توجه همه را به جنجال «توتاپ» و هدف قرار دادن ملا منصور منحرف کردند تا برنامه «تشریف‌فرمایی» یکی از خونخوارترین چهره‌های تاریخ چهار دهه گذشته را زمینه‌سازی ‌کنند. گلبدین، این بچه نازدانه امریکا که در پانزده سال گذشته ظاهرا «ناراض» پنداشته می‌شد اما عملا نیمی از کابینه را در چنگ داشت، به زودی مهمان ارگ خواهد بود. اما از قبل همه تلاش‌ها بر این نکته متمرکز شده که با چه نیرنگی این منفورترین و بوگرفته‌ترین جنایتکار را سفیده‌مالی کرده در حکومت دو سره وحشت ملی پیوند زنند. در این بازی خاینانه، زلمی خلیلزاد هم پاچه بر زده است.

فرانسه باردگر مهد خیزش‌های بزرگ کارگری

اعتراضات خشماگین صدهاهزار کارگر فرانسه با گذشت دوماه هنوز ادامه داشته زندگی عادی در این کشور به ویژه پاریس را فلج ساخته است. کارگران بلاوقفه در شهرهای مختلف آنکشور در مخالفت بر اصلاح قانون کار و فشار بر زحمتکشان در جاده‌ها دست به اعتصاب و تظاهرات زده در مواردی در اثر دخالت پولیس، کارزارهای آنان به خشونت کشیده شده است. پولیس تا کنون صدها کارگر را دستگیر و راهی زندان‌ها کرده است. در درگیری‌های چند روز گذشته میان معترضان و پولیس ضد شورش موترها و فروشگاه های زیادی حریق شده و ده‌ها سرباز پولیس نیز زخمی شده اند. برخورد ضدانسانی و وحشیانه پولیس باعث شد که مردم بیش از پیش نفرت شانرا نسبت به دولت ضدکارگری ابراز نمایند.

بازی موش و پشک گلبدین و دولت امریکا

هرچند طی پانزده سال گذشته حزب منفور گلبدین شعارهای عوامفریبانه ضد امریکایی سر داده به این نام مردم بی‌گناه را به قتل رسانیده است اما کیست نداند که این حزب مرتجع و آدمخوار از اول تا امروز از جیره‌خواران و مولودات استخبارات امریکا بوده است. به همین دلیل کاخ سفید این نیروی سیاه و خونخوار را موثرترین حربه برای اشغال افغانستان و پیشبرد سیاست‌های جنگ‌افروزانه‌اش در وطن ما تحت تربیت و حمایت گرفت ولو در حرف گاهگاهی آنرا دشمن می‌پنداشت اما در عمل هیچگاهی قیضه آنرا رها نکرده است و کلیدی‌ترین مهره‌های این باند ضدملی را در پست های مهم دولت پوشالی‌اش نیز نصب کرد.

«افتخار» سرجلاد رژیم ایران، ننگ و شرم مردم ما

سایت دیکتاتور مذهبی ایران با انتشار تصاویر و ویدیویی از دیدار خامنه‌ای با جمعی از افغان‌هایی خبر داده است که عزیزان شان را که در قالب نیروهای نظامی ایران به جنگ سوریه فرستاده شده بودند، از دست داده اند. سرجلاد به آنان گفت «من به شما افتخار می‌کنم».

اگر فاشیست‌های برسراقتدار ایران به این کشته‌شدگان «افتخار» می‌کنند، اما مردم افغانستان آنانی را که برای کشتار و بربادی ملت دیگری سوق داده می‌شوند مایه ننگ می‌شمارند. با انتشار ویدیوی افغان‌هایی که در سوریه کشته و اسیر شده و در رسانه‌های غربی وسیعا انعکاس یافته اند، تصویر بدی از افغانستان و مردمش منحیث جنگ‌افروزان و ویرانگران به جهانیان ارایه می‌گردد. یک جوان شرافتمند باید مرگ را بر جنگیدن داوطلبانه یا جبری در ارتش منفور «ولایت فقیه» ترجیح دهد. به همین دلیل افغان‌هایی نیز بوده اند که از میدان های جنگ سوریه به سوی ترکیه و اروپا فرار نموده اند چون نمی‌خواستند همچون سگان شکاری بازیچه دست یک دستگاه پلید و جنگ‌افروز گردند.

رهبر جماعت اسلامی بنگله‌دیش به جرم جنایت جنگی اعدام شد

دولت بنگله‌دیش، مطیع‌الرحمن نظامی، رهبر ۷۳ساله جماعت اسلامی را که متهم به جنایت جنگی، بدرفتاری، تجاوز جنسی و قتل‌عام در جنگ سال ۱۹۷۱ در آن کشور بود به تاریخ ۱۱ می ۲۰۱۶ اعدام کرد. او قبلا از جانب کمسیون بررسی جنایات جنگی محکوم شناخته شده بود. در این جنگ که منجر به جدایی بنگله‌دیش از پاکستان گردید، جماعت اسلامی در همدستی با نیروهای ارتش پاکستان مسبب قتل و جنایت سیستماتیک گردیدند.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 333 نفر