بزرگترین اعتصاب کارگری جهان علیه فقر و ستم در هند
- رده: مقالات
- نویسنده: سمیر
- منتشر شده در سه شنبه، 30 سنبله 1395
به تاریخ ۱۲ سنبله ۱۳۹۵ (۲ سپتامبر ۲۰۱۶)، ۱۵۰ میلیون کارگر هندی برضد سیاست‌های نئولیبرالیستی دولت هند دست به اعتصاب بی‌سابقه‌ای زدند که از نگاه کمیت بزرگترین اعتصاب کارگری جهان بود. این حرکت اعتراضی کشور را فلج و دولت این کشور را ۲،۶ میلیارد دالر خساره‌مند نمود. اتحادیه‌های کارگری ۱۲ خواست داشتند که مهمترین آن‌ها شامل معاش حداقل روزانه ۶۹۲ کلدار هندی، بیمه صحی، منع سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت قطار آهن، بیمه و دفاعی می‌شدند.
جایاتی گوش، پروفیسر اقتصاد توسعه‌ای در پوهنتون جواهر لعل نهرو به روزنامه «گاردین» (۱۲ سنبله ۱۳۹۵) گفت:
«تغییرات دولت مودی بر برنامه ۲۵ ساله اصلاحات نئولیبرالی ساخته شده که وضع کارگران سراسر کشور را بدتر نموده است.
کمتر از ۴٪ کارگران هند تحت قانون تحفظ کار قرار دارند و آن تحفظات هم روز به روز می‌پوسند. فهم عام همین است که دولت به‌جای فقر، فقرا را هدف قرار می‌دهد و هزینه‌ّهای خدمات ضروری عامه کاهش می‌یابد.
در بعضی ایالت‌ها، کارمندان بخش صحت از چندین ماه بدینسو معاش دریافت ننموده‌اند و آن عده کارفرمایان خصوصی که با اتحادیه‌های کارگری مخالفت می‌ورزند، بهشکل فعالانه از سوی دولت مرکزی مورد حمایت قرار می‌گیرند.»
هند که یک سوم فقرای جهان را در خود جا داده است، ۳۷٪ نفوس آن در زیر خط فقر زندگی می‌کنند. شاید جای تعجب باشد ولی بنابر تحقیقی، باوجود رشد بالای اقتصادی، فقر در هند دو برابر کشورهای افریقایی است. تحقیق دیگری توسط «اداره ارزیابی تغذیه ملی» این کشور نشان می‌دهد که نسبت به ۴۰ سال قبل (۱۹۷۵–۱۹۷۹)، امروز هندی‌های روستانشین به غذای کمتر دسترسی دارند.
از سوی دیگر با روی‌کار‌آمدن دولت مودی در کشوری که بصورت مسخره «بزرگترین دموکراسی دنیا» نامیده می شود، زندان و شکنجه‌ی محصلان بی‌وقفه جریان دارد. سال گذشته پس از قتل چند روشنفکر دگراندیش و پیشرو، در واکنش به بی‌پروایی دولت در قبال تعقیب قضایای مذکور، علاوه بر چندین فلمساز این کشور، آرونداتی روی جایزه‌اش را که از سوی دولت در ۱۹۸۹ برای نوشتن بهترین فلمنامه دریافت نموده بود، پس داده و در روزنامه «دی اندین اکسپریس» (۵ نوامبر ۲۰۱۵) نوشت:
«...این قتل‌های مخوف فقط علایم تب درونی اند. حیات برای زندگان هم به‌مثل جهنم است. تمام مردم –میلیون‌ها دالیت [قشر نجس]، بومی، مسلمان و عیسوی– مجبور به زندگی پر از ترس اند، بی‌خبر از آن که چوقت و از کجا بر آنان حمله خواهد شد.
اگر حق نداشته باشیم آزادانه حرف بزنیم، به ملتی مبدل خواهیم شد که از فقدان وجود روشنفکران رنج خواهیم برد، یعنی یک ملت احمقان. در سرتاسر شبه‌قاره‌ی هند این مسابقه‌‌ی تنزل جریان دارد و "هندوستان نوین" هم با اشتیاق به آن پیوسته است. در اینجا، اجرای سانسور به جمعیت (مردان وحشی) واگذار شده است.»
اما جایی که ستم هست، مقاومت نیز هست. در برابر این بی‌عدالتی‌ها، بخش آگاه مردم هند در هر سطح و شیوه‌ی ممکن دست به اعتراض می‌زنند: مبارزه عملی می‌کنند؛ آثار معترض هنری می‌آفرینند؛ بهشکل انفرادی و عمومی اعتصاب می‌نمایند و بخش‌هایی از هند در نتیجه مبارزه مسلحانه گروه‌های چپ مائوئیستی از کنترول دولت خارج گشته اند.
با تمام فقر و فلاکت و بدبختی جاری در هند، دولت مودی به کمک افغانستان شتافته تا کشور ما را میدان جنگ با پاکستان بسازد. ۲۶ سنبله ۱۳۹۵ (۱۶ سپتامبر ۲۰۱۶) حین سفر دو روزه اشرف غنی به هند، نارندرا مودی وعده‌ی کمک یک میلیارد دالری به افغانستان را داد درحالیکه صدهامیلیون هندی در جاده‌ها به دنیا آمده و در جاده‌ها می‌میرند.
