موسس سایت «ویکیلیکس» راز «گوگل» را فاش کرد
- رده: مقالات
- نویسنده: شکور
- منتشر شده در چهارشنبه، 03 سنبله 1395
«گوش به گوشی وصل است
گوشی به آیفون
آیفون به انترنت
انترنت به گوگل
و گوگل به دولت امریکا وصل است»
جولیان آسانژ
جولیان آسانژ، موسس سایت افشاگر «ویکیلیکس» رابطه نزدیک و پنهانی گوگل را با هیلری‌کلنتن و وزارت خارجه امریکا در کتابش با نام «وقتی گوگل با ویکیلیکس دیدار کرد» فاش می‌سازد. اریک اشمیت، یکی از ثروتمندترین افراد جهان که آنزمان مدیر عامل شرکت گوگل بود با سه عضو دیگر این شرکت که آسانژ آنان را «ماموران خاص وزارت خارجه امریکا» می‌داند (ص ١٧)، در سال ٢٠١١ به دیدار موسس ویکیلیکس می‌روند. هدف این دیدار ظاهراً تحقیق در مورد کتاب اریک اشمیت با نام «عصر جدید دیجیتال» بوده که در سال ٢٠١٣ منتشر شد.
جولیان آسانژ
درین کتاب، آسانژ ما را متوجه جنبه‌های مخرب دنیای انترنت و نوع عملکرد ما در مقابل آن می‌سازد هنگامی که برای انجام کوچکترین کارهای روزمره به راحتی از گوگل یا فیسبوک استفاده می‌کنیم، و هشدار می‌دهد که ما با مکالمات خود اطلاعاتی در اختیار گوگل می‌گذاریم که روزی از آنها علیه ما استفاده خواهند کرد. بلی، گوگل این کار را آنچنان هم مخفی انجام نمی-دهد. نامه‌های الکترونیک، ویدئوهای یوتیوب، تصاویر، فایل‌هایی که در «گوگل درایو» ذخیره‌کرده اید و اطلاعات دیگر تان نزد گوگل به آسانی انباشت می‌شوند، و حتی خود تان می‌توانید از این لینک آنها را دریافت کنید.
و یا اگر می‌خواهید بدانید که آیا گوگل موقعیت جغرافیایی شما را کشف کرده است یا خیر، از طریق این لینک از خود گوگل بپرسید.
از رابطه شخصی اریک اشمیت و هیلری کلنتن همه می‌دانند. گوگل یکی از ابزار اصلی کارزار انتخاباتی هیلری محسوب می‌گردد.
آسانژ ضمن افشاگرهای دیگر می‌نویسد که چگونه موسسات بزرگ دیجیتال امریکا مانند گوگل، فیسبوک، اپل، یاهو و آمازون همه روزه اطلاعات میلیون‌ها کاربر انترنت را بشکل آسان و بی سروصدا جمعآوری کرده به نظامیان و سازمان‌های جاسوسی دولت امریکا منتقل می‌کنند. آسانژ مشخصاً به گوگل اشاره می‌کند که این غول فناوری جهان به طور تنگاتنگ و به شکل ساختاری با وزرات امور خارجه ایالات متحده امریکا پیوند دارد. وی حتی فراتر می‌رود که این موسسات خود ایالات متحده امریکا را نیز زیرنظر دارند و کنترل می‌کنند. جولیان آسانژ رابطه دره سیلیکون (Silicon Valley)، مکان ابرقدرت‌های فناوری امریکا مانند گوگل، فیسبوک، اپل، یاهو و آمازون را با نظامیان دولت امریکا چنین پرده‌برداری می‌کند:
۲۰۰۹: اریک اشمیت رئیس هیأت مدیره و مدیر اجرایی وقت شرکت گوگل با اوباما در کاخ سفید.
«همکاری نزدیک بین دره سیلیکون و موسسات بزرگ نظامی دولت امریکا را همه کسانی که طی سال‌های ١٩٧٠ و ١٩٨٠ درین رابطه تحقیق کرده اند از جمله نوآم چامسکی، خوب می‌دانند. برداشت آن زمان از فناوری کمپیوتر این بود که نظامیان امریکا این فناوری را درخدمت موسسات بزرگ امریکایی قرار می‌دادند. درآن زمان، نظامیان بودند که امور توسعه دولت امریکا را بعهده داشتند مانند رفتن به ماه، ساخت سلاح‌های اتمی و... این روند در سال‌های دهه ١٩٩٠ تغییر یافت هنگامی که دره سیلیکون یک بازار مصرفی در حال توسعه را از طریق ارائه خدمات فناوری اطلاعات برای عامه مردم، بوجود آورد. این تحول، شرکت‌هایی را که در دره سیلیکون فعالیت داشتند، نزد مصرف‌کنندگان "دوستان" مردم معرفی می‌کرد. موسسات بزرگی چون اپل، گوگل، آمازون و اخیراً فیسبوک از این توهم بهره بردند و دیدگاه منفی قبلی که دنیای فناوری در خدمت منافع نظامی دولت امریکا قرار دارد، پاک شد. درین هنگام، شرکت‌های نوظهور مانند گوگل رابطه تنگاتنگی با دولت امریکا و به ویژه وزارت خارجه برقرار نمود و اطلاعات میلیون‌ها کاربر انترنت را در اختیار آنها قرار می‌دهد. روسای فعلی گوگل مثل اریک اشمیت و جیرد کوهن افکار سیاسی مشابه با سیاست‌های خارجی امریکا دارند.»
«پیشرفت فناوری اطلاعات که در گوگل خلاصه می‌شود منادی مرگ حریم خصوصی برای اکثر مردم است و جهان را به سمت تمرکز قدرت (اقتدارگرایی) سوق می‌دهد.» (صفحه ٥٧).
گوگل: شیطان نباش!
گوگل با شعار رسمی «شیطان نباش» (Don’t be evil)، در تلاش است تا چهره‌ی معصوم از خود نمایش دهد که گویا ماموریتش «تنظیم و ترتیب اطلاعات جهان و ایجاد زمینه دسترسی جهانی و استفاده مفید از آنهاست» ولی جولیان آسانژ، گوگل را آنقدر هم بی‌غرض نمی‌داند (ص ٣٥). به قول آسانژ، گوگل که زمانی توسط دو محصل مبتکر در پوهنتون استنفورد کالیفرنیا شکل گرفت، بعدها با ساختار قدرت کاخ سفید پیوند خورد. آسانژ شرح می‌دهد که گوگل می‌کوشد با تظاهر به اینکه شرکتی نیست که تنها به فکر سود باشد و به وسیله دادن فضای رایگان ذخیره‌سازی برای تمام انسان‌ها، از خود تصویر مثبت و بشردوست به نمایش بگذارد تا این پیوند مخفی با کاخ سفید را بشکلی از دید عمومی پرده‌پوشی نماید. به عقیده آسانژ، ایده ساخت گوگل به عنوان محصول یکی از اتاق‌های فکر واشنگتن به بوجود آمده است. ادوارد اسنودن، کارمند سابق «سی‌آی‌ای» و پیمانکار «آژانس امنیت ملی» یا NSA با آسانژ درین رابطه همنوا است و گوگل را یک «NSA خصوصی» می‌داند. اسنودن که در سال ٢٠١٣ مخزن اسناد محرمانه NSA را به رسانه ها داد، نشان می‌دهد که گوگل بازیگر اصلی برنامه «جاسوسی مخفی و گسترده» یا PRISM است که اطلاعات را بشکل محرمانه در اختیار آژانس امنیت ملی ایالات متحده امریکا قرار می‌دهد.
به نظر آسانژ، فضای رایگان مجازی دنیای واقعی را رهبری می‌کند. ٧٨% کاربران انترنت از گوگل استفاده می‌کنند، فیسبوک ١.۶۵ میلیارد کاربر دارد و ۶٠% از جمعیت امریکا در حال حاضر اخبار خود را از طریق گوگل، فیسبوک و توئیتر دریافت می‌کنند. این ابرشرکت‌های مجازی با قد و قواره عظیم و انحصارهای شان، امپراتوری دیجیتالی را بوجود آورده که خدمات مرکزی دولت را چنان اداره و کنترل می‌کنند که گویی خود دولت هستند. نتیجه یک تحقیق معتبر بین‌المللی (SEME) نشان می‌دهد که گوگل اکنون می‌تواند نتیجه بیش از ٢٥ درصد از انتخابات‌های ملی را در جهان تغییر دهد، بدون آن‌که هیچ‌کس از این موضوع باخبر شود و گوگل با رابطه نزدیکی که با هیلری کلنتن دارد، می‌تواند نقش موثری در انتخابات امریکا داشته باشد. گوگل و فیسبوک گردش مالی به مراتب بیشتر از تولید ناخالص اکثر کشورهای پیشرفته جهان دارند.
در تازه‌ترین مورد، روزنامه «دیلی میل» بریتانیا و دیگر رسانه‌های جهان به تاریخ ۲۳ اگست ۲۰۱۶ گزارش دادند که گوگل با دستکاری موتور جستجویش، آنرا بصورتی تنظیم نموده است که دیدگاه های منفی در مورد خانم کلنتن را در نتایج جستجو پنهان نماید.
اما برای آنانی که می‌خواهند از اینترنت و ابزار موجود آن به مثابه حربه‌ای در مبارزه برای عدالت و دموکراسی سود برند، شیوه‌های متنوع و امن دور زدن جال‌های دیجتال گوگل و سایر نهادهای وابسته به سازمان‌های جاسوسی غرب موجود اند که با فراگیری و کاربرد آن می‌توان امنیت مکاتبات و داده‌های اینترنتی را تامین نمود.
