جنایات امریکا و ناتو در یوگوسلاویا
- رده: مقالات
- نویسنده: زلمی
- منتشر شده در پنج شنبه، 08 میزان 1395
یوگوسلاویا، سرزمینی در جنوب‌شرق اروپا بود که در اثر توطئه قدرت‌های غربی به کام جنگ فرو رفته نهایتا در ۲۰۰۸ به هفت کشور (بوسنیا ـ هرزه‌گونیا، کروشیا، مقدونیه، کوسوو، مونتینیگرو، صربستان و سلووینیا) تجزیه شد. این کشور در اواخر جنگ جهانی اول (۱۹۱۸) با حکومت شاهی بوجود آمد و در ۱۹۲۹ به یوگوسلاویا مسمی شد که تا اواخر جنگ دوم جهانی مردمان بومی آن بارها از سوی کشورهای غارتگر سلاخی شدند و اختلافات قومی به شکل حاد دامن زده شد. در جنگ جهانی دوم، یوگوسلاویا آماج حملات وسیع نیروهای محور (آلمان، ایتالیا و هنگری) قرار گرفت و ایالت کروشیای آن با یک دستگاه حاکم پوشالی زیر اشغال نازی‌ها درآمد و پس از جنگ در ۱۹۴۶ توسط مارشال تیتو دوباره به نام جمهوریت سوسیالیستی فدرال یوگوسلاویا یکپارچه شد. او اختلافات قومی را از بین برد و یک کشور متحد با شعار «برادری و وحدت» را بنیان نهاد که در آن تمامی اقوام از حقوق و امتیازات مساوی برخوردار بودند.
یوگوسلاویا زیر اداره مدبرانه تیتو به یک کشور مرفه بدل شد که در آن خدمات صحی و تعلیم به همه رایگان بود، بیکاری به صفر رسید و خدمات فوق‌العاده ترانسپورتی را به شهروندان تقدیم نمود. در بخش صنعت و زراعت نیز یوگوسلاویا پیشرفت چشمگیر نمود. اوسط عمر به ۷۲ سال رسید و تولید ناخالص داخلی سالانه ۷ درصد رشد داشت.
رویکار آمدن سیستم سوسیالیستی درین خطه سبب شد قدرت‌ّهای غربی آنرا خطر پنداشته، آلمان، ایتالیا، فرانسه، انگلستان و امریکا جهت تجزیه و نابودی یوگوسلاویا دست به کار شوند. امریکا که پس از آبروریزی‌اش در ویتنام خود را خوار و ذلیل یافته بود تصمیم گرفت مدتی برای تسخیر کشوری از تجاوز مستقیم صرف‌نظر کند و با حمایت از گروه‌های تروریستی، گروه‌های شبه‌نظامی و مداخله در بازار کشورهای مورد هدف از طریق بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول ثبات را برهم زند. به همین دلیل زمینه را مساعد ساخت که یوگوسلاویا از این دو نهاد چپاولگر وام بگیرد.
چون یوگوسلاویا در جریان جنگ سرد از جمله کشورهای «غیر متعهد» بود فلهذا می‌توانست از بانک جهانی قرضه بگیرد که تا سال ۱۹۸۱ این کشور از بانک جهانی ۲۰ میلیارد دالر قرضه دریافت کرده بود. صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی این کشور را وادار ساخت تا از سیاست «نیولیبرالی» پیروی کند و خدمات عامه را کم و مالیه را بلند ببرد. سب‌سایدی لغو شد، بر اعتصابات و اعتراضات محدودیت وضع گردید. تولید ناخالص ملی که در سالی ۷ درصد رشد داشت در سال ۱۹۹۰ به منفی ۱۰ در صد سقوط کرد. ۶۰۰۰۰۰ کارمند از کار اخراج شدند و صدها هزار دیگر بدون معاش کار می‌کردند. تورم سیر صعودی داشت و مزد حقیقی ۴۱ در صد سقوط کرد. در همین حال بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول کنترول بانک مرکزی یوگوسلاویا را بدست گرفت و محدودیت‌های بیشتری وضع نمود که زندگی مردم را با خطر مواجه ساخت.
در همین حال آلمان که عضو ناتو بود در ایالات سلووینیا و کرواسی از تجزیه‌طلبان حمایت کرد که این حمایت شامل آموزش نظامی و دادن اسلحه به آنان بود. در سال ۱۹۹۱ هر دو کشور استقلال خود را اعلان نمودند و فوراً از سوی آلمان به رسمیت شناخته شدند.
ناتو تحت رهبری امریکا در صربستان زمینه به قدرت رسانیدن اسلوبودان میلوسویچ را مساعد ساخت و انتظار داشتند که او بازارها را بیشتر بر روی سرمایه‌گذاری خارجی باز کند ولی تا سال ۱۹۹۹ نزدیک به ۷۵ درصد صنایع بزرگ در دست دولت ماند و بیشتر از نیم میلیون کارگر بر ضد سیاست‌های آی‌ایم‌ایف دست به اعتراض زده نمی‌خواستند تمامی قوانین یوگوسلاویای سوسیالیستی را ملغا گردند. رسانه‌های غربی تبلیغات وسیع به راه انداختند که میلوسویچ خواهان توسعه‌طلبی است و در صدد ایجاد «صربستان بزرگ» است.
در سال ۱۹۹۲ سازمان ملل بر یوگوسلاویا تحریم‌های بیشتر وضع نمود و آن کشور را که در بحران عمیق دست و پا می‌زد به کلی منزوی ساخت. عاید سرانه به ۷۰۰ دالر سقوط کرد، بیکاری به ۶۰ فیصد بلند رفت و انفلاسیون به رقم بی‌سابقه ۳۶۳ کوادریلیون (۳۶۳,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰) فیصد رسید.
ناتو با وجود مخالفت روسیه و چین زیر نام «بشردوستی» در ۱۹۹۹ بمباردمان دونیم‌ماهه خود را علیه صربستان در کوسوو آغاز می‌کند. این حمله که به شفر «عملیات قوای ائتلاف» یاد می‌شد، بزرگ‌ترین حمله تاریخ ناتو بود و بدون اجازه ملل‌متحد به راه انداخته شد. در حالیکه یوگوسلاویا کشور مستقل بود و به هیچ یک از اعضای ائتلاف تهدیدی شمرده نمی‌شد.
ناتو در جریان ۷۸ روز ۲۳۰۰ راکت و ۱۴۰۰۰ بمب خوشه‌یی و بمب‌های با ترکیب یورانیم را بر این سرزمین ریخت که در اثر آن ۲۰۰۰ تن جان باختند و هزارها انسان دیگر زخمی و معیوب شدند. همچنان باعث برباد شدن هزارها خانه و صدها مکتب و شفاخانه و اماکن تاریخی شد و تاثیرات شدیداً مخرب این حملات روی اقلیم و زراعت و صحت مردم تا حال دیده می‌شود. تمامی خسارات این مدت را دولت یوگوسلاویا حدود صد میلیارد دالر تخمین کرد، چیزی که دولت امریکا آن را عوارض جانبی نامید و دلیل آن را هم مشکلات تخنیکی اعلان کرد.
دیده‌بان حقوق بشر در گزارشی که در ماه جون ۲۰۰۰ نشر کرده می‌نویسد:
«تاریخ نشان میدهد که چندین بار ناتو زمانی که به مقاصد خود نرسیده به حملات وحشتناکی مثل بمباردمان یوگوسلاویا توسل جسته است. هر آن چه نیت ناتو بوده باز هم تخطی جدی از قوانین جنگی کرده که منجر به قتل عام مردم بیگناه شد.»
جیمز بیسیت که در چند کشور اروپای شرقی سفیر کانادا بود به تاریخ ۲۰ می ۲۰۰۴ طی سخنرانی‌ای در پوهنتون البرتا گفت:
«امریکا و ناتو ادعا کردند که بیش از ۱۰۰۰۰۰ آلبانیایی توسط صربی‌ها کشته شده اند، ولی متخصصان کشف و تحقیق بیشتر از ۲۰۰۰ جسد نیافتند اند که اکثر آن هم خود صربی‌ها بودند و مهم‌تر از آن این که در حملات هوایی ناتو ضایعات کل جنگ به مراتب بیشتر از جنگ‌های داخلی بود.»
در اواخر اگست سال ۲۰۱۶ جو بایدن معاون رییس جمهور امریکا در سفری به صربستان باعث تظاهرات خشماگین صدها تن گردید و معترضان می‌گفتند که ما فراموش نکرده‌ایم که جو بایدن از حامیان و طراحان اصلی بمباردمان این مرز و بوم بود.
بد نیست بدانیم که جو بایدن شخصی بود که در چندین مصاحبه از جمله در برنامه «لاری کنگ»، سی‌ان‌ان در ۱۹۹۳ گفت که مردم صربستان مردم بی‌سواد، فاسد، قاتل کودکان، قصاب و تجاوزگر اند و گفت باید صربی‌ها در کمپ‌هایی مثل کمپ‌های حزب نازی اسیر و تربیت شوند. همچنان خواهان تعرض به یوگوسلاویا به سبک لشکرکشی‌های روسیه و جاپان شد.
تلویزیون «آر.تی» در ۲۰۱۴ که پانزده سال از جنایات جنگی ناتو گذشته بود، مستندی بنام «زاشتو؟» (چرا؟) به نشر سپرد.
در این مستند مردی که شاهد عینی حملات ناتو بود و خانمش هم در آن زمان حمل داشت و بالاخره طفلش در جریان جنگ تولد یافت، می‌گوید: «روزی پسرم گفت بلی یادم است بمباردمان و انفجارات و... ما گفتیم این امکان ندارد تو تازه یک ساعت پیش به دنیا آمدی و او گفت نه بعضی وقت‌ها که خواب میبینم همیشه صداها و صحنه‌های بمب و انفجار است.
یکی از حملات ناتو بالای یک پل زمانی بود که ریلی از آن می‌گذشت. یکی از مسافران می‌گوید: «همکارم را دیدم که سالم بیرون آمد و شدیداً ترسیده بود همین بود که راکت دیگری خورد و او را تکه تکه کرد. این چیز تا حالا برایم حل نشده که چرا؟ چرا؟! اگر راکت اول اشتباه بود پس دوم و سوم و چهارم چی؟»
مرد دیگری که پسر ۱۴ ساله‌اش را در حملات ناتو از دست داده می‌گوید: «میدانی NATO یعنی چه؟ یعنی سازمان جدید تروریستی امریکا (New American Terrorist Organization). او در ادامه می‌گوید: «ببین اخبار آن زمان چقدر ناقص است، همیشه می‌نوشتند که روزانه حدود صد عسکر میلوسویچ در عملیات‌های ما از بین می‌روند و این جا عکس جنازه پسر خودم است که نوشتند مراسم تشییع جنازه یکی از این عساکر.»
امریکا که در آن زمان کابوس ابدی ویتنام را هم در پیش چشم داشت و از کمونیزم ضربات شدید و عمیق دیده بود، خواست تا آخرین بقایای آن را در اروپا از بین ببرد و زمینه وحدت دوباره یوگوسلاویا به هیچوجه ممکن نباشد. بر علاوه از نفوذ آلمان به این مناطق هم ترس داشت که مبادا با راه یافتن به قسمت‌های شمال آن برتری اقتصادی یابد. به همین منظور از آخرین امکانات خود استفاده نمود و آن کشور را تکه و پارچه و بدبخت ساخت.
