عبدالله به بهای خون ملت لباس چند هزار دالری می‌پوشد
- رده: مقالات
- نویسنده: هیله نوری
- منتشر شده در سه شنبه، 01 سرطان 1395
شیک‌پوشی به سبک بچه‌های فلم و پول بادکردن‌های دبل عبدالله همیشه موضوع بحث‌های مردم و شبکه‌های اجتماعی و یکی از دلایل تنفر شدید ملت از او بوده است. اما شاید کمتر کسی به این امر واقف باشد که او همسان میلیاردرهای عربی و هالیودی از مشتریان قیمتی‌ترین مغازه های جهان است.
اخیرا روزنامه «اطلاعات روز» گزارش موثقی را در این مورد به نشر رسانده فاش نمود که نام عبدالله به‌مثابه مشتری دایمی با آب تلا در گران‌ترین فروشگاه جهان حک شده است. افزون بر آن، این مسئله توسط سایت اسپانیوی زبان notiver.com.mx و اجتماع تاجیکستانی‌های مقیم کانادا نیز گزارش شده است.
در گزارش «اطلاعات روز» می‌خوانیم:
نام حک‌شده‌ی عبدالله با آب تلا در شیشه بیرونی فروشگاه «خانه‌ی بیژن» (عکس از: روزنامه «اطلاعات روز»)
«هاوس‌آف بیژن [خانه‌ی بیژن] به افتخار مشتریان شناخته‌شده‌ی خود نام آن‌ها را بر شیشه‌ی بیرونی فروشگاه با آب طلا حک کرده است. نام افرادی که بر شیشه‌ی هاوس‌آف بیژن، زیر عنوان "درود به سلیقه و سبک خوب و فرازمانی مردان قدرت" حک شده‌اند، شامل: ...الولید بن طلال بن عبدالعزیز عضو خانواده‌ی شاهی و میلیاردر عربستانی؛ جورج دبلیو بوش رییس جمهوری پیشین امریکا؛ باراک اوباما رییس جمهوری امریکا؛ ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه؛ تونی بلر نخست‌وزیر پیشین انگلستان؛ جان‌کری وزیر امور خارجه‌ی امریکا؛ خوان کارلوس شاه اسپانیا و داکتر عبدالله‌عبدالله، وزیر خارجه‌ی پیشین افغانستان.»
بیژن پاکزاد در گوشه‌ای از فروشگاه تصاویرش را با مشتریان همیشگی به نمایش گذاشته است. (عکس از: روزنامه «اطلاعات روز»)
«خانه‌ی بیژن» (House of Bijan) گران‌ترین فروشگاه جهان در منطقه بورلی هیلز لاس‌انجلس امریکا است که مالک آن یک طراح امریکایی ایرانی‌تبار به نام بیژن پاکزاد می‌باشد. این مرد که با طرز تفکر «مردان بزرگ را از روی پوشش شان می‌توان شناخت» لباس‌های مردانه بخصوص دریشی طراحی می‌کرد، در سال ۱۳۹۰ فوت نمود. ایرانی‌های آزاداندیش از بیژن منحیث چهره کثیف سرمایه‌داری یاد می‌کنند. او و ادامه‌دهندگان تجارتش همیشه کوشیده اند در کنار طراحی برای ستاره‌های ورزشی و سینمایی، جنایات سیاستمداران شریر گیتی را با دریشی‌های چند هزار دالری پنهان نمایند. این فروشگاه به روی عموم باز نیست و باید از قبل وقت دیدار بگیرند و آنانی که فروشگاه آمده نمی‌توانند، بیژن نزد آنان می‌رفت و طرح‌های تهیه شده برای یک مشتری هیچ‌گاهی برای بار دوم در اختیار دیگران قرار نمی‌گیرد. به گفته‌ی بیژن، قیمت دریشی‌های طراحی‌شده‌اش به ۲۵ هزار دالر و نکتایی به ۱۲۰۰ دالر می‌رسد و ادعا می‌کند که مشتریانش مداوما از فروشگاه وی دیدن نموده و هربار به‌طور اوسط ۵۰۰ هزار دالر خریداری می‌نمایند.
صفحه ارگ در فیسبوک، «ثبت دارایی ۹۰٪ مقامات» را بخش مهمی از «اصلاحات» و مبارزه علیه فساد برجسته ساخته است. اولا عبدالله با دروغ تمام مجموع داراییش را به ارزش ۱۶۰۰۰۰دالر عنوان کرده است، ثانیا و مهمتر از همه صرفا ثبت دارایی که از راه غارتگری بدست آمده دردی را دوا نمی‌کند، خواست اصلی ملت اینست که عبدالله و همفکرانش به این سوال پاسخ دهند که در جریان «جهاد» نان خوردن و یک خر لنگ نداشتند، اما چگونه به سرمایه‌های قارونی دست یافتند.
در کشوری که مادری برای زنده‌ماندن دیگر کودکانش، مجبور می‌شود یکی از جگرگوشه‌هایش را به فروش برساند، می‌بینیم که برادر کرزی و فهیم از پول‌های دزدی‌شده‌ی «کابل بانک» ویلا در جزیره‌های نخلی دبی می‌خرند که ارزش هر ویلا از ۱.۵ تا ۱۰ میلیون دالر می‌رسد؛ پسر ربانی «هوتل هیتال» را داراست؛ خلیلی صاحب شهرک و هوتل مجلل در بامیان مغاره‌نشین است؛ و ده‌ها سرمایه‌های آشکار و پنهان دیگر زورمندان. عبدالله هرقدر تلاش نماید ظاهرش را با دریشی‌های مفشن بپوشاند ولی بازهم واقعیت پنهان نمی‌ماند و رسانه‌های غربی لقب «پیام‌آور مرگ» را برایش اعطا می‌کنند.
در محکومیت عبدالله لازم نیست فقره‌های بی‌شمار جنایت و پلیدی‌هایش را برشمرد، تنها قرار گرفتن او در قطار خرپول‌های بزرگ در «شاپنگ» از گران‌ترین فروشگاه جهان کافیست که او را منحیث عنصر ضدملی طرد و محاکمه کرد. او اگر شمه‌ای حس ملی می‌داشت، شرم و حیا پیشه می‌کرد که در جایگاه «رییس اجراییه» فقیرترین و تیره‌روزترین کشور جهان، ده‌ها هزار دالر بادآورده و چپاول شده را این گونه حیف و میل می‌نماید.
