زنان مبارز و پیشرو

در طول تاریخ، زنان پیشرو برای رهایی و شکستن زنجیرهای ستم و اسارت نقش برازنده‌ای ادا کرده‌اند. فرهنگ حاکم مردسالار همیشه این قهرمانی‌ها را زیر زده و تاریخ به پای مردان رقم خورده است. اما حقیقت این است که زنان همیشه برای رسیدن به دنیای عاری از تبعیض و بی‌عدالتی دوشادوش مردان به پیکار بی‌امان علیه زورمندان مبادرت ورزیده اند. آنان خون شان را نثار و یا قلم و صدای شان را شمشیر کرده سینه و مغز ستمگران را نشانه گرفته‌اند. زنان مبارز و ستم‌ستیز زیادی وجود داشته و دارند که با رزم و شهامت شان ثبت صفحات درخشان تاریخ گردیده اند. در آستانه «روز جهانی زن» چند تن از این زنان را مختصرا معرفی می‌کنیم که بر اساس سال تولد رده‌بندی شده‌اند.

پیمان با امریکا

بار دیگر چتری تحت نام «لویه جرگه مشورتی» که دنباله همان سند فروش مادر وطن تحت عنوان «موافقتنامه امنیتی با امریکا» می‌باشد هموار گردیده است. در حالی که از ماه‌ها بلندگوهای تبلیغاتی امریکا سرگرم آماده‌سازی افکار عامه برای آن بودند، سر و پای شهر را با شعارهای میان تهی و فریبنده سرکاری تزیین کردند؛ راه ها را بروی کابل نشینان بستند؛ با بسیج نیروهای امنیتی در شهر کابل آنرا به یک شهر جنگزده همسان ساختند؛ ده‌ها هموطن معصوم ما طی حمله انتحاری وحشیان طالبی قربانی گردیدند و سرانجام ٦ روز کاری را هم فدای جرگه‌ای نمودند که روشن است شرکت‌کنندگان دستچین دولت مطابق میل حکومت کرزی و حکام امریکایی به سندی رای مثبت خواهند داد که جز غلامی و تداوم جنگ و خونریزی دراز مدت پیامدی برای وطن و مردم ما نخواهد داشت. کرزی با این توطئه برنامه شده می‌خواهد از ثبت شدن نامش منحیث شاه شجاع ثالث در تاریخ جلوگیری نموده طوری وانمود سازد که گویا این «نمایندگان ملت» بودند که سند را تایید و امضا کردند.

دفتر طالبان در قطر

گشایش دفتر برای آدمکشان طالبی در قطر تحت نام «امارت اسلامی افغانستان» به معنی به رسمیت شناخته شدن لشکر جهالت و تروریزم آی.اس.آی پاکستان بود که بعد از مذاکرات مخفی میان سران طالبان و امریکا عملی گردید. این دفتر به جلادان طالبی زمینه می‌دهد که رسما با کشورها و نهاد های مختلف تماس برقرار کرده به نفع اهداف شوم شان استفاده کنند. کرزی به خاطر اینکه درین جریان کاخ سفید به او هیچگونه ارزشی قایل نشده و همه کار را مستقل به پیش برده گله‌مند است و کرشمه نمود که روند مذاکرات بر سر پیمان امنیتی با امریکا را به حالت تعلیق در‌می‌آورد، اما کرزی نگفت که روند گرفتن بوجی های دالر از سی.آی.ای را نیز به حالت تعلیق در‌می‌آورد یا از آن دل کنده نمی‌تواند!

طالبان با همه ژست های ضدامریکایی شان، ثابت ساختند که هنوز هم رشته های ناگسستنی با خالق شان دارند و درحالیکه مذاکره با دولت پوشالی را رد می‌کنند اما با مقامات امریکایی در ناروی و سایرجاها دیدار های مخفی انجام می‌دهند و تحت برنامه امریکا به قطر چندین نماینده می‌فرستند.

کنسرت مورچه ها توسط پولیس متوقف شد

هنرمند زمانی در دل ها راه می‌یابد که آثارش بیان درد وطن و جامعه‌اش باشد. متاسفانه هنر در مجموع و هنر موسیقی مخصوصا در افغانستان به ندرت از این کیفیت برخوردار بوده است. ولی طی چند سال اخیر در کنار موسیقی به شدت مبتذل، گوشخراش و بازاری، شاهد عرضه‌ی آهنگ های معترض و با مایه‌ی آگاهیبخش تعدادی از هنرمندان خود بوده‌ایم. این مژده بزرگی است به جوانان ما که در موسیقی فقط با «درد دندان» و «آغا بچه» و . . . عادت داده شده اند.

ترویج هنر سطح بالا و به دور از ابتذال نه تنها سلیقه مردم ما را پالایش می‌دهد، بل آنان را کمک می‌کند تا دریابند در جامعه‌ای بشدت بیمار و فرو رفته در جهل و جنایت و نابرابری، هنر می‌تواند حربه بُرایی برای مبارزه در برابر بیعدالتی ها باشد، نه وسیله‌ای برای تفنن و سرگرمی؛ مرهمی باشد برای التیام زخم ها، نه روغنی که حرکت پیچ و مهره ماشین سرکوب استبداد را تسریع کند.

کرزی غلام امریکا

کرزی باز ظاهرا بر اربابان امریکایی‌اش خشمگین است و در یکی دو سخنرانی اخیر خود حرفهای تندی به زبان رانده است. همه مطبوعات و «تحلیلگران» قراردادی رسانه های افغانستان و نیروهای به اصطلاح «اپوزیسیون» درین چند روز به این مسئله تمرکز داده یکی پی دیگر آنرا محکوم نموده در باره آن تحلیل ارائه می‌کنند.

این نخستین بار نیست که کرزی بر صاحبانش می‌شورد. طی سالهای گذشته پیاپی مطبوعات افغانستان با تیتر های درشت زمانی از «تیرگی روابط کرزی با امریکا»، ‌«اظهارات ضدغربی کرزی»، «حرفهای غرب‌ستیزانه کرزی» و غیره و یا گهگاهی هم از «بهبود روابط» کرزی با امریکا سخن گفته و روزها آنرا به سوژه مناسب برای پرکردن صفحات شان تبدیل کرده اند.

جمعی از رهبران جنایتکار طالبی
در قاموس این رهبران جاهل و جانی طالبی چیزی به نام انسانیت و صلح وجود ندارد.

به گفته یکی از اندیشمندان، «صلح به معنی ختم جنگ نیست،‌ بلکه موجودیت عدالت است.» در تاریخ کشورهای مختلف مثالهای بیشماری موجود اند که ملتها به خاطر نبود عدالت، صلح ظاهری را درهم شکسته با بدست گرفتن اسلحه به جنگ بیعدالتی ها رفته اند. اما در کشورما سالهاست که زیر نام زیبای صلح، بر ارزشهای حیاتی‌ و والایی چون عدالت، استقلال، حقوق بشر، غرور ملی، خواستهای مردم و غیره پا گذاشته می‌شود. به همین علت است که این تلاشهای عبث هرگز منتج به صلح برای ملت ما نشده اند.

درین روزها رهایی چند آدمکش پلید طالبی از زندانهای پاکستان باعث شده تا مقامات افغان و نمایندگان شورای ترشیده به اصطلاح صلح افغانستان به پایکوبی بپردازند و آنرا «گام مهمی در راه صلح در افغانستان» جار بزنند و پیاپی به حکام حیله‌گر پاکستان چاپلوسی کرده این عمل شانرا ستایش کنند. تعدادی از «کارشناسان» و «تحلیلگران» کرایی نیز از طریق رسانه ها با طمطراق رهایی طالبان را نشانه «حسن نیت» پاکستان و قدم مثبت در راه صلح در افغانستان تبلیغ نمایند.

اتحاد نامقدس طالبان و جهادیها

درین روزها سروصدای زیادی در مورد نشست ددمنشان طالبی و آدمکشان «ائتلاف شمال» در پاریس از طریق مطبوعات افغانستان بلند است. به اصطلاح «کارشناسان» و «تحلیلگران» خودفروخته این گفتگوها میان دو جناح جنایتکار را جدی قلمداد کرده آنرا برای حل فاجعه افغانستان بعد از سال ٢٠١٤ مهم و ارزشمند ارزیابی می‌کنند. بخصوص سر و کله وحید مژده، از مقامات سابق رژیم قرون وسطایی طالبان و از مبلغین سوپرمرتجع آدمکشان طالبی، در تمامی رسانه ها پیداست که بطور منزجرکننده‌ و عق‌آور درباره «اهمیت» این تجمع لاشخواران سخنپرانی می‌کند.

اما اکثریت مردم ما که تجارب تلخی از تجمع های گذشته این اراذل در اسلام آباد و پشاور و مکه و غیره دارند، هیچ علاقه‌ای به آن نداشته و به تجربه دریافته اند که همسویی گرگان پیام مرگ برای وطن ما داشته است.

قتل و کشتار در افغانستان

دهم دسامبر مصادف است با روز جهانی حقوق بشر، مقوله‌ایکه در افغانستان جز نام چیزی از آن وجود ندارد، نامی که عده‌ای به وسیله آن تجارت می‌کنند و تعدادی هم آنرا روپوشی برای جنایت و خیانت و فساد و چپاولگری خود ساخته اند.

یازده سال قبل از امروز امریکا و ناتو با مدرنترین زرادخانه‌ تحت این نام که با ساقط ساختن دولت قرون وسطایی طالبان به مردم افغانستان حقوق بشر و دموکراسی ارزانی دارند، بر کشور ما حمله‌ور شدند و طی چند هفته دولت طالبان را برچیدند. اما از همان اولین روزها که امریکا میلیونها دالر را به جیب آدمکشان «ائتلاف شمال» واریز کرد معلوم بود که قرار است با سوءاستفاده از مقوله های زیبای دموکراسی و حقوق بشر یکبار دگر وطن و مردم ما به گنداب کشتار، جهالت و توحش گروه های همجنس طالبان پرتاب کند. از همینرو، طی تمامی این سالهای دردناک، مردم ما در کنار کشتار و ستم آدمکشان طالبی و جهادی، قتل عام و وحشی‌گری های نیروهای اشغالگر را نیز تجربه کرده و می‌کنند.

کودکان فلسطینی قربانیان اصلی

رژیم منفور صهیونیستی اسرائیل یکبار دیگر با بارش پیشرفته ترین بمب و گلوله به ساکنان بی‌پناه غزه، فاشیزم عریانش را مقابل خلق ستمکش فلسطین به نمایش گذاشته است، اما جهان به اصطلاح آزاد، ملل متحد و تمامی نهاد های جهانی حقوق بشر در برابر این نسل کشی سکوت سخیف بر لب زده اند و فقط زخمی شدن چند اسرائیلی توسط راکت های تروریست های حماس را برجسته می‌سازند. تصاویر کودکان و زنان لت و پار شده فلسطینی در حالی در جهان مخابره می‌شوند که امریکا و تعدادی از کشورهای غربی از این موج جنایت و قتل عام حمایت شانرا اعلام می‌دارند.

وزیر داخله اسرائیل با بیشمرمی باورنکردنی اعلام نمود: «هدف عمليات اسرائيل برگرداندن غزه به قرون وسطی است. در آن صورت است که ما برای چهل سال آسوده خواهيم بود.» (روزنامه هآرتص،١٧ نوامبر ٢٠١٢)

کشتار و ویرانی اسرائیل در غزه روزانه تا چهل میلیون دالر هزینه مستقیم دارد که تا حال صدها تن عمدتا زنان و کودکان را قربانی نموده و آن شهر را به یک وحشتکده ویران مبدل کرده است.

بمناسبت یازدهمین سال تجاوز نظامی امریکا بر افغانستان

جنایت امریکا در افغانستان

درست یازده سال قبل به تاریخ ٧ اکتوبر ٢٠٠١ امریکا و ناتو به افغانستان تجاوز نمودند. ملت رنجدیده ما که هنوز از تجاوز چهارده ساله روسها، حاکمیت فاشیستی مزدوران شان و حکمرانی نه ساله کفتاران تنظیمی و طالبی قامت راست نکرده بود در چنگال خونین ابرقدرت دیگری گیر افتاد.

امریکا به هر جا پا گذاشته پیامدی جز خونریزی و ویرانی نداشته است. امریکا عامل کشتار دونیم میلیون انسان در جنگ ویتنام و یک و نیم میلیون انسان در جنگ کوریا شد؛ صد هزار انسان را در جنگ خلیج به قتل رساند؛ اولین کشوری بود که با بمباردمان اتمی هیروشیما و ناگاساکی فاجعه هولناک بشری را به بار آورد؛ کودتا های خونینی را بالای رژیم های دموکراتیک در نقاط مختلف جهان سازماندهی کرد؛ با تمام قوت از تروریزم دولتی اسراییل علیه خلق فلسطین حمایت کرده؛ در عراق جوی خونی را جاری ساخت و حال در شرق میانه و شمال افریقا دستان خونینش را به کار انداخته تا خیزش های مردم را از مسیر انقلابی‌اش منحرف ساخته، با رویکار آوردن رژیم های مزدور بنیادگرایش نتایج قربانی های این ملتها را با خاک و خون یکسان سازد. این کشور طی یازده سال اشغال افغانستان نیز دهها هزار غیر نظامی افغان را به قتل رساند و بنابر آمار رسمی دوهزار سربازش را که جبرا به میدان جنگ آورده میشوند، به کشتن داده است.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 140 نفر