انتخابات ریاست‌جمهوری، در گرو اشغالگران و جنایت‌کاران
- رده: دیدگاه حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در شنبه، 16 حمل 1393
همهمه‌های دلخراش انتخابات ریاست‌جمهوری زیر سایه اشغال و دولت مزدور که با قربانی‌کردن هموطنان بی‌دفاع ما همراه گردیده به پایانش نزدیک می‌شود. ولی آنچه ملت را در این مقطع زمان هم‌زبان و هم‌جهت ساخته این است که نه رای ما بلکه کاخ سفید با انتصابش سرنوشت آینده را همسان سالیان پیش رقم خواهد زد. بناً کسی به کرسی ریاست‌جمهوری تکیه خواهد زد که بیش از دیگران سرسپرده و مُطیع متجاوزان امریکایی باشد.
بدون شک انتخابات یکی از پایه‌های اساسی دموکراسی راستین در تمامی جوامع بشری بوده که نیروهای ملی-دموکرات با اعتقاد راسخ در راه رسیدن به آن می‌رزمند. اما هنگامی که دموکراسی وجود ندارد و سرزمین ما به طعمه‌ی اشغالگران و درندگان مزدورش مبدل شده‌است، داد از «انتخابات آزاد و شفاف» و «کاندیدان مستقل» زدن همانند صدها شعار زیبا ولی مضحک، عوام‌فریبی‌ای بیش نیست. زیر چتر متجاوزان امریکایی و همراهان آدم‌خوارش این انتخابات نمایشی با تقلب، فریب و ناامنی بدرقه خواهد شد و کوچک‌ترین بهبود و تغییر مثبتی را در زندگی مردم مظلوم ایجاد نخواهد کرد.
از جهت دیگر، اگر امریکا و چاکرانش بدانند که انتخابات سرنوشت واقعی ملت را رقم زده و شخص ملی با آرای مردم بر خلاف سلطه‌ی پرآشوب و خونینش در راس قدرت سیاسی قرار می‌گیرد، هرگز اجازه برگزاری چنین انتخابات را نمی‌داد و راه دیگری را برای به اسارت‌کشانیدن ملت جستجو می‌کرد.
مردم ما با تجربه سیزده ساله شان به ماهیت کثیف اشغالگران و موزه‌پاکان آن پی‌برده، می‌دانند که تمامی کاندیدهای ریاست‌جمهوری سر از آستین متجاوزان و جنایت‌کاران معلوم‌الحال بدر کرده و آزموده‌شدگانی اند که تداوم همین نظام فاسد، مافیایی و پوشالی را آرزو دارند. به همین سبب تمام شان متحدالقول، حضور نظامی امریکا را نعمت خدایی دانسته، از حالا اعلام می‌دارند که نخستین قدم شان امضای قرارداد سند فروش افغانستان به امریکا خواهد بود. به همین منوال سرجنایت‌کاران هر قوم و قماش بر اساس قوم‌بازی‌های خاینانه و با شعارهای کاذب و میان‌تهی دور هم جمع شده، داد از «وحدت ملی» می‌زنند و سرانجام همگان با کلاه نو و افکار کهنه تیم‌های کلیشه‌ای و مزدور را سر و سامان بخشیده‌اند. اکثر اینان طی دوازده سال جز همدستی با تجاوزگران، غارت و به جیب‌زدن، جنایت آفریدن، چاق‌کردن ستمگران، دروغ و جعل‌کاری برای ملت انجام ندادند.
دیدن لشکری از کاندیدان آزموده‌شده و بدنام آنچنان مردم را نسبت به انتخابات منزجر ساخته که دولت و عامیان جهانیش راهی نداشتند مگر این که با استفاده از سلاح رسانه‌ای شان، تبلیغات بی‌سابقه و گزارش‌ها و نظرسنجی‌های ساختگی راه‌اندازی و اذهان ملت را مورد بمبارد تبلیغاتی قرار می‌دهند تا بتوانند جمعی از آنان را پای صندوق‌های رای بکشانند. طی چند ماه گذشته آنقدر دروغ و ریا و کذب به خورد ملت داده شد که شاید کم‌تر در تاریخ وطن ما نظیر داشته باشد. صدای واقعی ملت از هیچ رسانه‌ای انعکاس نیافت. اما وقتی در کوچه و بازار پای صحبت مردم فقیر بنشینید، آنگاه میزان آگاهی آنان از وضع خیله‌خند جاری را درخواهید یافت که اکثر شان چگونه با «انتصابات»نامیدن پروسه جاری آن را مورد تمسخر قرار داده، بی‌میلی خویش را به شرکت در آن ابراز می‌دارند.
شعارهای گول‌زننده‌ای را که اینان زیر نام «برنامه» و «پلان» عرضه داشتند، چیزی نیست مگر دامی برای فریب مردم.
از لابلای این شعارها فقط یک حقیقت را همه کاندیدان هم‌صدا اعتراف می‌کنند که دولت کرزی –با آن که خود در گذشته پایه‌های آن محسوب می‌شدند– در برقراری امنیت و عدالت، بازسازی، محو فساد و جنگ‌سالاری، رفاه مردم، قانون، تامین حقوق زن، پیشرفت وغیره وعده‌هایی که پنج سال قبل به مردم سپرده بود کاملا ناکام و بی‌توجه بوده‌است. در عین حال تمامی اینان به تداوم همین رژیم تاکید می‌ورزند که مفهومی جز پابندبودن شان به ادامه فاجعه جاری ندارد.
انتخابات همان گونه که طی ۱۲ سال گذشته چیزی را به سود مردم ما تغییر نداد، حال هم نخواهد داد ولو هر کدام از کاندیدان برنده میدان اعلان گردد. نه وضعیت اقتصادی بهبود می‌یابد و نه وضع سیاسی، نه امنیت نسبی حکم‌فرما خواهد گشت و نه جنایت‌کاری از صحنه رانده خواهد شد. همان پوستین چرکین با روکش نو عرض اندام خواهد کرد و به جای یک دزد، دزد دیگر به ارگ نصب خواهد شد.
البته در این میان وضعیت آن روشنفکران وجدان‌فروخته و پشت‌کرده به مردم تماشایی و وقاحت‌انگیز است که در بدل دالر، هفته‌هاست از طریق دستگاه‌های دروغ‌پراکنی استعمار برای رنگ‌آمیزی مضحکه انتخابات به سود این و آن کاندید معلوم‌الحال گلو می‌درند. دروغ‌های شاخدار، جنگ‌های زرگری و بگومگوهای پوچ و دفاع حقیرانه مهره‌هایی چون وحید عمر، عبدالعلی محمدی، سانچارکی، حمیدالله فاروقی، محمود صیقل، محمود کرزی، فهیم کوهدامنی، فضل‌الرحمن اوریا و ده‌ها ایدئولوگ دیگر صف رای‌دهندگان را افزایش نخواهند داد زیرا مردم ما به تجربه دریافته‌اند که وعده‌های رنگین و کاذب زیر یوغ اشغالگران گره‌گشای کوچک‌ترین مصایب شان نبوده و فردی که قدرت آینده را در دست خواهد گرفت، به‌مثابه یک گدی‌گک بی‌صلاحیت وظیفه ادامه پیشبرد سیاست‌های استعماری را خواهد داشت و بس.
حزب تروریست گلبدین و جهالت‌پیشگان خونریز طالب که در نقش «اپوزیسیون مسلح» و «برادران ناراضی» در پناه آی.اس.آی جاده‌‌بازکنان برنامه‌های جهان‌گشایی امریکا و غرب در منطقه اند، هردو به اشاره اربابان شان در این بازی سهم دارند. حزب اسلامی با فرستادن یکی از سرتروریستانش در جمع کاندیدان، تنور انتخابات را گرم ساخت ولی طالبان وحشی کماکان با تهدید و جنایات در برابر مردم بی‌گناه، در حفظ بی‌ثباتی و بدامنی نقش شان را ادا می‌کنند تا زمینه برای امضای پیمان با امریکا مساعد گردد. تلوارکشی این گروه جهالت‌پیشه در برابر کارزار انتخابات، برنامه‌شده و موازی با سیاست امریکا و غرب است بناً پشیزی ارزش ندارد. در اینجا فقط ملت زجردیده ما اند که قربانی قساوت‌های طالبان وحشی قرار می‌گیرند و بس.
«حزب همبستگی افغانستان» به‌مثابه پرچم‌دار حقیقی استقلال، آزادی، دموکراسی و عدالت با در نظرداشت وضع جاری کشور همان طوری که ۵ سال قبل انتخابات ریاست‌جمهوری زیر سایه اشغال را مردود و مسخره دانست، امروز هم با همان قوت انتخابات ریاست‌جمهوری را کاذب دانسته اعلام می‌دارد که نتیجه آن هرچه باشد، هیچ دردی از دردهای ملت را مداوا نخواهد کرد بلکه تلاشی است برای «مشروعیت»بخشیدن به سلطه دستگاه مافیایی دست‌پرورده بیگانگان. مردم افغانستان تا رسیدن به یک انتخابات واقعی راه طولانی در پیش داشته و بدون پیکارهای سخت و جانفشانی ناممکن است به آن دست یافت.
