گزارش سفر سیلی غفار به ایتالیا

در سپتامبر و اکتوبر ۲۰۱۹ سیلی غفار سخنگوی «حزب همبستگی افغانستان» به دعوت نهادی موسوم به «با هم می‌توانیم» ((Insieme Si Puo به ایتالیا سفر نموده و با شرکت در چندین کنفرانس پیرامون حقوق بشر، زنان و وضعیت مهاجرین در چندین شهر مردم ایتالیا را در جریان فاجعه جاری در افغانستان قرار داد که اینک گزارش آن خدمت خوانندگان سایت حزب همبستگی ارایه می‌گردد:

شرکت در کنفرانس مرکز بلدوچی و تحصن مقابل پایگاه نظامی امریکا در شهر اویانا

از تاریخ ۲۶ الی ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹ سیلی غفار در کنفرانسی «حقوق بشر، صلح و همبستگی بین المللی» که از در طرف «مرکز بلدوچی» دایر گردیده بود، شرکت جست. این مرکز بیشتر در زمینه حقوق بشر، دفاع از اقلیت‌ها و سکیولاریزم فعال است.

مادر شجاعی که انتقام گرفت

فرسی، یکی از عقب نگهداشته‌ترین ولسوالی‌های ولایت هرات حدود ۲۸۰ کیلومتر از مرکز فاصله دارد و اهالی آن به دلیل دورافتادگی، صعب‌العبور بودن راه‌ها و هوای سرد به شدت از فقر و فلاکت رنج می‌برند. پیشه بیش از ۸۵ فیصد باشندگان فرسی زراعت و مالداری بوده و از دسترسی به ابتدایی‌ترین امکانات تعلیمی، فرهنگی، صحی وغیره محروم اند.

علاوه بر بلایای طبیعی و فقر کشنده، حضور جنایتکاران طالبی زندگی را بر توده‌های بی‌بضاعت این خطه تیره و تار ساخته است.

قریه‌ای که هر خانواده‌اش در سوگ نشسته است

به تاریخ ۲۶ میزان ۱۳۹۸ (١٨ اکتوبر ٢٠١٩) در قریه جودره ولسوالی هسکه‌مینه ننگرهار، حین نماز جمعه در داخل مسجد دو انفجار صورت گرفت که ٦٤ شهید و ٤٨ تن زخمی بجا گذاشت. گفته می‌شود که این انفجارها ناشی از حملات انتحاری بودند ولی هیچ‌کس فرد انتحاری را به چشم ندیده است.

نماینده حزب همبستگی افغانستان که به دیدار باشندگان عزادار قریه رفته بود گزارش می‌دهد که بازماندگان در وضعیت بد روحی بسر برده و خانه خانه به ماتمکده‌ای بدل گشته است.

مقاومت انسان باهمت دربرابر قومندان منفور جمعیتی

مرد میانه‌‌سال به نام بازمحمد در قریه کیمان میانشهر ولسوالی ورسج تخار زندگی دارد. او همواره چه در زادگاه خود و چه در ایران مصروف شغل بنایی بوده و به همین سبب به استاد بازمحمد معروف شده است. این گلکار تنگدست باوجودی که یک عمر کار ساختمانی انجام داده است اما هرگز صاحب سرپناهی برای خودش نشده است.

خیزش مردم علیه بشیر قانت گلبدینی در چاه‌آب

ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﻼﻡ‌ﺣﺴﯿﻦ ﺟﻨﺪﯼ، ﺧﻮﺍﻫﺮﺯﺍﺩﻩ ﺑﺸﯿﺮ ﻗﺎﻧﺖ ﮔﻠﺒﺪﯾﻨﯽ مرکز ولسوالی ﭼﺎﻩ‌ﺁب تخار ﺭﺍ ﺗﻮﺳﻂ موشک و ﻫﺎﻭﺍﻥ مورد هدف قرار داده ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺸﺘﻪ ﻭ ﺯﺧﻤﯽ‌ﺷﺪﻥ ﺩﻩ‌ﻫﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ بی‌گناه ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. دولت به‌طور ﻋﻤﺪﯼ ﻧﻈﺎﺭﻩ‌ﮔﺮ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ منطقه بوده و از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺭﻭﺯ بدینسو ﺗﻤﺎﻡ ﺩﮐﺎﻥ‌ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ مرکز ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺳﮑﻨﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ می‌باشد. ﺷﻤﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ‌ﻫﺎ ساحه ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻩ و ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﺍﻣﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ‌ﺍﻧﺪ.

ﻣﻠﻨﮓ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺷﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺤﻞ می‌گوﯾﺪ:

مراسم عروسی‌ای که ملتی را به ماتم نشاند

شب ۲۶ اسد ۱۳۹۸ حمله انتحاری مرگبار و خونینی در محفل عروسی تالار شهر دبی در غرب کابل، بار دیگر مردم داغدار ما را در ماتم جانکاه نشانده و کابلیان را در سوگ عمیق فرو برد. این فاجعه غم‌انگیز که جان بیش از ۸۰ هموطن بیدفاع ما را گرفت و نزدیک به ۲۰۰ زخمی از خود بجا گذاشت، سیلی محکم دیگریست به روی حکومت دوسره فاسد ع و غ که در نتیجه سیاست‌های خاینانه‌شان هر روز ده‌ها هموطن ما به خاک و خون افتاده و عزیزان شان را از دست می‌دهند. هرچند مسوولیت این حمله را داعشیان خونریز پذیرفتند اما مسوول واقعی چنین قتل‌عام‌های هولناک سران مزدور و جنایتکار دولت پوشالی اشغالگران امریکایی اند که بخاطر اهداف پلید و شوم باداران شان سیاست مرگ زاییده در نتیجه معامله و ساخت و پاخت با خونریز‌ترین گروهها، آنان را جری‌تر می‌سازند.

صبح امروز با قلب مملو از غم و درد به تالار شهر دبی رفتم تا ضمن صحبت با مسوول هوتل در باره حادثه، آدرس میرویس (داماد) و سایر قربانیان را بدست آرم. هوتل به مخروبه مبدل گردیده و سایه شوم وحشت و بربادی مغزم را می‌فشرد. با دیدن لکه‌های خون روی دیوار تصور کردم صدای جیغ و ناله زخمیان را می‌شنوم که مرا به کمک فرا می‌خوانند و تن‌های تکه تکه و پرپر شده‌ی هموطنانم را می‌بینم و....

‌اکمل، جوانی که طعمه راکت‌های گلبدین شد

در جریان جنگ‌های داخلی خانمانسوز و ویران‌کننده‌ی تنظیم‌های دست‌پرورده‌ی پاکستان و ایران مخصوصا راکت‌های حزب ‌اسلامی راکتیار شهر کابل به مخروبه‌ای مبدل شد. بعد از گذشت بیش از سه‌ دهه هنوزهم نشانه‌های جنایات این مزدوران بیگانه در نقاط مختلف شهر به چشم می‌خورند که انتهای کشتار مردم بی‌دفاع و مظلوم ما را به‌شکل بی‌رحمانه آن نشان می‌دهند. یکی از نشانه‌های آن توغ‌هایی می‌باشند که در برخی قسمت‌های شهر دیده می‌شوند و هرکدام آن‌ها بیان‌کننده فرط جنایات تنظیم‌های مزدور و دردهای نهان مردم می‌باشند.

معلمان اعتصاب‌کننده در هرات: «با این معاش نمی‌توان زندگی کرد.»

از ۲۶ ثور ۱۳۹۸ بدینسو، معلمان مکاتب هرات در اعتراض به وضعیت حقوق شان دست به اعتصاب زده و هشدار داده‌اند تا وقتی که به خواست‌های شان رسیدگی نشود به اعتصاب خود ادامه خواهند داد. این در حالی است که حکومت وحشت ملی چندین بار کوشش نموده تا این اعتصاب را خفه کند اما موفق نشده و همواره با جدیت و استقامت بیشتر معلمان روبرو شده است.

قساوت دیگری از بشیر قانت گلبدینیفاضل استوار، جوانی که به دست چوچه‌سگان بشیر قانت گلبدینی به قتل رسید.

سال‌هاﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺎیتکاﺭﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺧﻮﻥ‌ﺁﺷﺎﻡ‌ﺗﺮﯾﻦ ﻗﻮﻣﻨﺪﺍنان ﺣﺰﺏ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍﮐﺘﯿﺎﺭ به نام بشیر قانت ﺩﺭ ﻭﻟﺴﻮﺍﻟﯽ ﭼﺎﻩ ﺁﺏ ﻭﻻﯾﺖ ﺗﺨﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ بی‌دﻓﺎﻉ ﺍﯾﻦ منطقه ﺭﺍ ﮔﺮﻭﮔﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ همراه با داره‌هایش ﺩﺭ کنار ﻗﺎﭼﺎﻕ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ، ﻗﺎﭼﺎﻕ تلا ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ، ﭼﻮﺭ ﻭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﺩﺍﺭﺍﯾﯽﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ جنایات دیگر، ﻧﺠﯿﺐ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺍﻧﺴﺎن‌های ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﺍ با شناعت تمام به قتل رسانده است.

جلال باجگه انتقام باخت خود را از مسافران شمال می‌گیرد

مسیر ولسوالی خنجان ولایت بغلان یگانه شاهراهی است که روزانه انتقالات هزاران وسایط کالای تجارتی و مسافران ولایات شمال - کابل از مسیر آن صورت می‌گیرد توسط جلال باجگه از ۹ ثور ماه جاری مسدود گردیده است. قبل از این، وکیلان باختگی بغلان دوراهی مزار پلخمری را نیز بسته بودند.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 535 نفر