یادبود از شهدای قتل‌عام یکاولنگ توسط حزب همبستگی
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در چهارشنبه، 18 جدی 1398
به تاریخ ۱۷ جدی ۱۳۹۸، «حزب همبستگی افغانستان» با همکاری بازماندگان قربانیان محفل یادبود شهدای قتل‌عام یکاولنگ را بار دیگر در بازار نیک (مرکز یکاولنگ) برگزار نمود. در نخست، همه شرکت‌کنندگان محفل برای دقیقه‌ای به یاد لحظات تیرباران جانباختگان سکوت نمودند. سپس، اعلامیه حزب توسط فانوس، یکی از جوانان حزب همبستگی خوانده و کلیپ‌هایی که آلام بازماندگان این فاجعه را به تصویر می‌کشید نمایش داده شد که اشک شرکت‌کنندگان را جاری ساخت.
عبدالاحد، جوانی که پدرش را در قتل‌عام مردم بی‌گناه یکاولنگ از دست داده بود، شعری را دکلمه کرد:
حرف ما گر نزند گرز به اندام ستم
فکر ما گر نکند مکتب عشق را آباد
گام ما گر نشود پله به‌سوی خورشید
پوچ و بی‌معنا است
زندگی شور مرا
دست ِتوانای ترا می‌طلبد
موج از خودگذری خلق کنیم
راه هموار شدنی‌ست
هرکه در بی‌عملی مُرد
رفیقِ ما نیست.
زلا به‌نمایندگی از حزب همبستگی در سخنانش بیان داشت:
«هموطنان درددیده! فاجعه است. جنایتکاری به نام گلبدین که دیروز خانه‌های مان را ویران کرد؛ مردم ما را به خاک و خون یکسان نمود؛ به عفت زنان ما تجاوز کرد؛ مردم ما را بی‌وطن و فراری ساخت، چندی قبل زیر نام صلح از سوی امریکای متجاوز و دولت فاسد ع و غ همچو فرزند نازدانه نوازش داده شده و بر گرده‌های زخمی مان تحمیل شد. اکنون همین مزدور چند‌قاته‌ي امریکا، پاکستان، ایران حدود سیصد نفر تنها محافظ معاش‌بگیر دارد و ماهانه میلیون‌ها دالر و افغانی از بودجه ملت فقیر، از درک مالیه و زحمات مردم که دیروز همه‌ی شان را نیست‌و‌نابود می‌کرد به جیب‌اش سرازیر و مصرف می‌کند و حتا برای حفاظت این جانی ارگ دیگری برایش ساخته‌اند.
مردم باور کنید فاجعه است و اگر خاموشی اختیار کنیم این بربریت تکرار می‌شود، دیروز گلبدین را این گونه آوردند و امروز می‌خواهند طالبان خونخوار و قاتلان هزاران هموطن بی‌گناه ما را سهیم در قدرت ساخته و برای آنان نیز که خون مردم ما از سر و صورت شان جاری‌ست را چنین ناز دهند و سرانجام دست شان را در ادامه فساد و جنایات بیشتر قانونی سازند.»
در ادامه، اشتراک‌کنندگان به «میدان قتل‌عام یکاولنگ» رفته و با گذاشتن اکلیل گل در پای منار شهدا همه با هم فریاد کشیدند: «ما قاتلان عزیزان مان را نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم!»
در پایان، سردار که پدرش را در جریان این قساوت طالبان از دست داده به‌نمایندگی از مردم داغدار یکاولنگ تعهدش را چنین بیان کرد:
«من به‌عنوان یک جوان و یکی از بازماندگان قربانیان قسم یاد می‌کنم: پدر جانم آرام بخواب! هم‌دیاران عزیز یکاولنگی‌ام که جان را بی‌محابا در راه حرمت و شرافت این خاک نثار کرده‌اید، آرام بگیرید! خون ترا پدر جان و خون هزاران هزار هموطن سراسر کشورم را هرگز به معامله و سودا نخواهیم گرفت. و این خانیان ملی و معامله‌گران سیاسی را که جان شیرین شما را به سادگی فروخته و به دست گرگان طالبی سپردند و تا امروز به این سفاکی و وطن‌فروشی ادامه می‌دهند، ما چه که حتا سنگ و چوب یکاولنگ نخواهند بخشید. پدر جان به آبله‌های دستان‌ات و به عرق پیشانی‌ات که صادقانه برای فرزندان‌ات شب و روز کار می‌کردی، قسم می‌خورم که جنایتکاران و قاتلان این سرزمین را تا به محاکم ملی و بین‌المللی نکشم -چه زنده باشند و چه در زیر خاک- هرگز آرام نخواهم گرفت!»
