منبع: مجله هفته، ۷ عقرب۱٣۹۲
نویسنده: ا. م. شیری

گورباچف

روز ۲۱ اکتبر مراسم افتتاح سیزهمین نشست بین المللی برندگان جایزه صلح نوبل، که معمولا اینگونه نشستها را میخائیل گارباچوف، «اولین و آخرین رئیس جمهور» اتحاد شوروی و شخصیت بسیار محبوب غرب افتتاح می کند، پیش نرفت. زیرا، این نشست بدون حضور گارباچوف و در شرایط پریشان حالی میزبان، لخ والسا، «رئیس جمهور» سابق لهستان (۱۹۹۰-۱۹۹۵) در ورشو، پایتخت لهستان گشایش یافت و دقایقی بعد، با سخنرانی مایرید کوریگان (Mairead Corrigan)، یکی دیگر از برندگان جایزه صلح نوبل به افتضاح کشیده شد.

مارید کوریگان، صلحدوست ایرلندی، برنده جایزه صلح نوبل سال ۱۹۷۶ (مشترکا با بتی ویلیامز) بخاطر حل و فصل مناقشه ایرلند شمالی، در بخشی از سخنان هیحان انگیز خود، اعطای جایزه صلح نوبل سال ۲۰۰۹ به باراک اوباما را بشدت تقبیح نمود و با حمله بی پروا به آمریکا و اروپا، ارتش ناتو را یک ارتش اشغالگر و متجاوز خواند. او گفت:

منبع: خبرگزاری خاورمیانه، ۱۶ میزان ۱۳۹۲
نویسنده: مسعود حسن زاده

جنایتکار دوستم

عباراتی که دوستم برای (به گفته‌ی رسانه ها) معذرت خواهی استفاده می‌کند، از جنس عباراتی هستند که به حوزه ادبیات قدرت تعلق دارند. ادبیاتی توصیفی، کلی گویانه، مطمین و کمی فخر فروشانه و تعیین گرایانه. اما مگر این عبارات برای معذرت خواهی نیستند؟ چرا در فقدان عنصر اساسی «عذرخواهی» یعنی «اعتراف» مطرح می‌گردند؟

من نمیخواهم در چاهی که رسانه ها افتادند بیفتم. هیچ نشانی از معذرت خواهی در این عبارات نیست. عبارات دستور اند. دستوراتی برای تنظیم فضای انتخاباتی و نزدیک کردن پارادوکس ها به هم. دوستم می گوید:

احمد شاملو

متنی که در زیر می‌خوانید سخنرانی احمد شاملو، شاعر، نویسنده و اندیشمند مبارز ایران است که در سال ١٩٨٨ در كنگره نويسندگان آلمان (اينترليت)، با موضوع «جهان سوم، جهان ما» ایراد نموده‌است. آنچه را شاملو ٢٥ سال قبل درمورد وضعیت کشورهای جهان سوم و چپاولگری جهان سرمایه تحلیل نموده، امروز به‌صورت موحش‌تر در برابر چشمان ما رخ می‌دهد. بنا وظیفه‌ای که شاملو برای روشنفکران جهان سوم تعیین کرده، با تاکید هرچه تمامتر نیاز عصر ما را می‌سازد: «روشنفكر جهان سوم بايد معجزه‏‌يی صورت دهد و در كوه غيرممكن‏‌ها تونلی بزند.»

همراه با بخش هایی از نظر های مرجان افتخاری (فیس بوک)، سولماز بهرنگ (گروه پروسه)، جنبش توده‌ای دولت اردوغان را به چالش می‌گیرد (برگردان فریدا صفایی)

ترکیه و تجربه جنبش ها

خیزش مردم ترکیه

…اما در مورد اعتراضات در ترکیه، هر اعتراض، اعتصاب و یا جنبشی را بر اساس مطالبات، خواسته ها، و همچنین طبقات، اقشار، طیفهای اجتماعی شرکت کننده باید مورد بررسی و تحلیل قرار داد. در همان ابتداء درصد بالائی از شرکت کننده در اعتراضات را جوانان، دانشجویان، زنان، روزنامه نگاران و روشنفکران تشکیل میدادند. خواسته های آنها بیشتر در چارچوب آزادیهای اجتماعی است، بخصوص مطبوعات و رادیو، تلویزیون که در این چند سال اخیر مورد سرکوب حزب اسلامی در قدرت (عدالت و توسعه) قرار گرفته اند. بطوریکه طبق روزنامه نگاران بدون مرز، ترکیه بیشترین روزنامه نگاران زندانی را حتی نسبت به چین و ایران دارد. در ضمن لائیسته که از سال ۱۹۲۴ در این کشور رسمیت دارد (حتی در این سطح) برای مردم ترکیه بخصوص روشنفکران، زنان و جوانان جایگاه ویژه ای دارد. با روی کار امدن حزب اسلامی عدالت و توسعه، این دستاورد تاریخی بطور ارام و با تبلیغات مورد هجوم قرار گرفته است. اسلامیزه کردن بخش های اجتماعی، تاسیس مدارس اسلامی، ازدواج دختران کمتر از ۱۸ سال، اختصاص محلی برای نماز در پروازها ی خاورمیانه ای و گذاشتن حجاب مهمانداران زنان و محدودیت های دیگر برای انها، باز ممنوعیت سقط جنین و اخیرا تنظیم مصرف الکل موارد سیاسی و اجتماعی هستند که مورد اعتراض هستند. به این مجموعه سانسور مطبوعات و رسانه های جمعی هم موضوعات مهم اعتراضات چند روزه هستند.

سلوادور آلنده

به تاریخ ١١ سپتامبر ١٩٧٣، دولت سالوادور آلنده، رئیس جمهور دموکراتیک و منتخب شیلی طی کوتادی خونین نظامی تحت رهبری جنرال آگوستو پینوشه که مستقیما توسط «سی.آی.ای» حمایت و دیکته می‌شد سقوط داده شد. با سرنگونی دولت مترقی شیلی، سه دهه تمام فاشیزم و ترور و کشتار بر شیلی سایه افکند و هزاران آزادیخواه و دگراندیش زندانی و «ناپدید» شدند.

باوجود تلاش امریکا برای جلوگیری از محاکمه پینوشه، او بالاخره در سال ١٩٩٧ به جرم جنایت علیه بشریت و فساد مالی بازداشت و تحت محاکمه قرار گرفت اما پیش از اعلان نتیجه محکمه در اثر بیماری در سال ٢٠٠٦ به زباله دان تاریخ رفت.

منبع: روشنگری

مهاجرین افغان در ایران

آنچه اینک بر کارگران افغان می‌گذرد سرنوشت روز عظیم ترین بخش توده های کارگر دنیاست. با این وجود عمق فاجعه‌ای که نظام سرمایه داری بر این جمعیت وسیع چندین میلیونی و با احتساب افراد خانواده آن ها چند ده میلیونی، تحمیل کرده است از سنخ تراژدیک ترین جنایات تاریخ است. اینان در کشور محل تولد خویش از زمین و آسمان آماج شنیع ترین شبیخون های بورژوازی هستند. قبل از هر چیز بیکار و گرسنه اند، به هیچ نوع امکانات دارو و درمان و آموزش و هیچ یک از مایحتاج اولیه معیشتی دسترسی ندارند. فقر و فلاکت و محرومیت از ابتدائی ترین امکانات زندگی آن ها را در معرض سوء استفاده های بربرمنشانه هر مافیای بورژوازی قرار داده است.

کودکان افغان
کودکان پرورشگاه دولتی تخار، مدیر این پرورشگاه را متهم می‌کنند که در داخل پرورشگاه و بیرون از آن، با کودکان رفتارهای مغرضانه و غیراخلاقی می‌کند.

شماری از کودکان پرورشگاه دولتی تخار می‌گویند که مسوولان این پرورشگاه، در کنار تحمیل کارهای شاقه، از آنان استفاده‌ی جنسی نیز می‌کنند.

کودکان پرورشگاه دولتی تخار، مدیر این پرورشگاه را متهم می‌کنند که در داخل پرورشگاه و بیرون از آن، با کودکان رفتارهای مغرضانه و غیراخلاقی می‌کند.

این کودکان مدعی‌اند که تاکنون از ترس مدیر پرورشگاه، نتوانسته‌اند مشکل‌های خود را با مسوولان ریاست کار و امور اجتماعی تخار در میان بگذارند.

نویسنده:‌ پل کرگ رابرتز
منبع فارسی: تارنگاشت عدالت، ۲ حمل ۱۳۹۲ | منبع آلمانی: ردگلوب

پل کرگ: «واشنگتن بيش از هر چيز از انسان‌های واقعی که خودفروش نيستند، متنفر است.»

چاویز يک معجزه بود!

«پل کرگ رابرتز» چپ نيست. اين فرد متولد ٣ آوريل (اپریل) ١٩٣٩ و کارشناس علوم اقتصادی است که در دوران رونالد ريگان معاون وزير دارايی او بود و به عنوان يکی از معماران سياست اقتصادی نئوليبرالی آن زمان (ريگانوميکز) شهرت داشت. او در مقام سردبير روزنامه‌هايی چون «وال‌استريت جورنال» و يا «بيزنس ويک» فعاليت داشت و به عنوان کارشناس بيش از ٣٠ بار به کميسيون‌های تحقيقی کنگره دعوت شده بود. او روز سه‌شنبه گذشته در بلوگ اينترنتی خود مطلبی در سوگ رييس‌جمهور فقيد ونزوئلا، هوگو چاویز، انتشار داد که تا اندازه‌ای کوتاه شده در زير انتشار می‌يابد:

سایت: «کو مه له»، ۲۳ حوت ۱۳۹۱

برگزاری مراسم روز جهانی زن در افغانستان
برگزاری مراسم روز جهانی زن در افغانستان

روز ٨ مارس ٢٠١٣، برابر با ۱۸ اسفندماه، مراسم بزرگی به مناسبت روز جهانی زن در کابل پایتخت افغانستان برگزار شد. شعار اصلی این گردهمائی «تنها با آگاهی و مبارزه متحدانه می‌توان زنجیر های ستم را گسست» بود . در آن مراسم بیش از یکهزار تن شرکت نمودند.

سخنرانان مراسم تاکید نمودند که با شعار و التماس ممکن نیست آزادی و بهروزی برای زنان ما بدست آید. آنها تاکید کردند که تنها از طریق مبارزه زنان متحد به همراه مردان سکولار و آزادیخواه میتوان به خشونتها علیه زنان خاتمه داده و حقوق زنان را متحقق نمود.

آرگو فلم سیاسی که برنده اعلان شد

اسکار از مهمترین و پربیننده‌ترین مراسم اعطای جایزه فلم در جهان می‌باشد که همه ساله توجه علاقمندان و رسانه ها را روزها به خود معطوف می‌دارد. فلم هایی که برنده و حتی کاندید جوایز می‌شوند در سطح جهان مطرح شده تعداد زیادی را به خود جلب می‌کنند. همانند تمامی جوایز مهم جهانی، در اسکار نیز اکثرا سیاست حاکم امریکا در انتخاب فلم ها نفوذ نموده و این مراسم را اکثرا به یک نمایش سیاسی مبدل می‌سازد. بخصوص امسال انتخاب فلم های برنده انتقاد منتقدان فلم را برانگیخته است چون فلمهایی برجسته شدند که از نظر هنری در موقعیت برتر قرار نداشته اند اما بر اساس انگیزه های سیاسی بالا کشیده شدند.

کاندید شدن «پسران بزکشی» ساخته سم فرنچ در بخش فلم های کوتاه اسکار، دعوت از فواد و جوانمرد برای شرکت در مراسم اسکار و تبلیغات بیسابقه برای ایندو در مطبوعات جهان در روزهایی که ادامه جنگ امریکا و ناتو در افغانستان اعتراضات گسترده مردم غرب را برانگیخته است، همه از همین سیاسی بودن مراسم حکایت دارد. در واقع امریکا خواست با «افغانی» نامیدن «پسران بزکشی» و سپس برجسته ساختن آن طوری وانمود سازد که گویا طی دهسال توانسته افغانستان را آنچنان رشد دهد که سینمایش تا اسکار میرسد و نوجوانانش از دستفروشی به «سوپر استار» مبدل می‌شوند! این درحالیست که سینمای افغانستان با فلم های مبتذل و ضدهنری‌اش در سطح پایین تر از فلم های پشاوری تولیدات داشته نمی‌تواند چیز قابل اعتنایی عرضه نماید.

مقالات برگزیده

مقالات رسیده

هنر و ادبیات

از صفحات تاریخ ما

تعداد مهمانان حاضر: 92 نفر