مردم مصر اینبار علیه دیکتاتوری مذهبی برمی‌خیزند
- رده: از سایت‌های دیگر
- نویسنده: تلویزیون کومه له
- منتشر شده در دوشنبه، 13 قوس 1391
انقلاب ناتمام مصر ادامه می‌یابد
منبع: گفتار روز تلویزیون «کومه له»،١٢ قوس ١٣٩١
طبق خبر خبرگزاری «رویترز» روز شنبه ١١ قوس ١٣٩١ (١ دسامبر ٢٠١٢) حدود ٥٠ هزار نفر از حامیان اخوان‌المسلمین و سایر احزاب اسلامی در خارج دانشگاه قاهره گرد آمدند تا پشتیبانی خود از فرمان اخیر محمد مرسی، رئیس جمهور مصر، را نشان دهند. آنها خواهان اعمال اصول شریعت اسلام، بر طبق پیش نویس قانون اساسی جدید، شدند. در شهر صنعتی الکساندریا نیز پشتیبانان مرسی، با همین خواست، تجمع کردند و بین آنها و مخالفین کشمکش در گرفت.
یک روز پیش از آن، یعنی روز جمعه ١٠ قوس، صدها هزار نفر از مخالفین رژیم اسلامگرای حاکم به معترضین چادر زده در میدان التحریر قاهره پیوستند. آنها پیش نویس به عجله تهیه شده کنونی را ضد سکولاریزم، ضد زن و ضد آزادیهای فردی و اجتماعی شمردند و خواهان انداختن آن به سطل زباله شدند. معترضین فریاد زدند: "مردم میخواهند رژیم را سرنگون کنند." مبارزین در شهر الکساندریا نیز تظاهرات کرده و شعار دادند: "ما حسنی مبارک را ساقط نکردیم تا دیکتاتور دیگری جایش را بگیرد."
محمد مرسی در ٢ قوس یک فرمان قانون اساسی، یا حکم حکومتی، صادر کرد و طبق آن تمام قدرت اجرائی، قضائی و قانونگزاری را در دستان خود جمع نمود. او حق قانونی قوه قضائی برای انحلال مجلس موسسان موجود را هم از بین برد و دادستان مصر را هم خلع کرد. این فرمان یک روز پس از آن صادر شد که جنگ اسرائیل علیه غزه با پا در میانی مرسی به آتش بس منتهی گردید. هیلاری کلینتون، وزیر خارجه امریکا، در همین روز به قاهره سفر کرد تا شخصا به خاطر برقراری آتش بس بین حماس و اسرائیل، از مرسی تشکر کند. در ضمن صندوق بین‌المللی پول یک وام ٤ میلیارد و ٨٠٠ میلیون دلاری در اختیار دولت گذاشت تا پشتیبانی امپریالیزم امریکا از این حاکمیت اسلامگرا را نشان دهد.
عفیف السعید، یک خبرنگار و فعال زن شرح داد که چطور وقتی در میدان تحریر مصروف تظاهرات بود توسط گروهی از مردان مورد بدرفتاری و تجاوز قرار گرفت. او می‌گوید کاملا مطمئن است که حمله کنندگان «جانیان مربوط اخوان‌المسلمین» بودند. لارا لوگان خبرنگار شبکه تلویزیونی سی.بی.ایس. در میدان تحریر برای نیم ساعت مسلسل مورد بدرفتاری جمعی از مردان قرار گرفت. او می‌گوید که آنان «با دستان شان برمن تجاوز کردند». فعالان ضد اخوان‌المسلمین از بیست واقعه دیگر اینچنین حملات جنسی بر زنان معترض پرده برداشته اند. باندهای آدمکش معمولا ابتدا در کنجی از میدان دیوار انسانی تشکیل می‌دهند و بعد بر زنان حمله کرده بر آنان تجاوز می‌کنند.
اما این اقدامات کسی را نفریفت و روز ٣ قوس اعتصابات، اعتراضات، تظاهرات و گردهمائیهای کنونی شروع گردید. در این روز کارگران، چپها و سکولارها در صفوف صدها هزار نفره به خیابانهای قاهره، الکساندریا، دلتای نیل و سایر شهرهای مصر ریختند و خواهان لغو فرمان مرسی شدند. گرچه دفتر ریاست جمهوری اعلام کرد که جمع شدن قدرت در دست رئیس جمهور موقتی است و دادستان مصر نیز ابقا گردید، اما خود فرمان لغو نشد. به همین جهت اعتراضات ادامه پیدا کرده و به جمع تظاهر کنندگان افزوده شد. مرسی ضمن دیدار با قضات عالی کشور و رسیدن به توافق با آنها هواداران اخوان‌المسلمین و سلفی ها را به جان مخالفین انداخت. در نتیجه خشونت نیروهای اسلامی و پلیس بیش از ٤٥٠ نفر زخمی و سه نفر جان خود را ازدست داده اند. اما این اقدامات معترضین را به عقب نشینی وادار نکرد.
سران اخوان‌المسلمین و دولت آنها در گرماگرم این مبارزات و درگیریها فرصت را غنیمت شمرده و رویاروئی مستقیم با کارگران را شروع کردند. دولت سیاست ریاضت اقتصادی مورد درخواست صندوق بین‌المللی پول را با قطع یارانه سوخت شروع نمود. این یارانه ٢٠ در صد بودجه کشور بود و قطع آن موجب گران شدن سوخت خانه ها، کارگاهها و کارخانه ها گردید. مرسی در روز ٦ قوس نیز فرمانی صادر کرد و طی آن قوانین و مقررات حاکم بر انتخاب هیئت امنای "فدراسیون اتحادیه های کارگری مصر" و اتحادیه های همبسته آنرا فسخ کرد. او به وزیر نیروی انسانی، که از چهره های شاخص حزب مرسی است، اجازه داد تا هیئت های امنا را منصوب کند. وی نیز ١٥٠ نفر از ٥٠٠ عضو هیئت های امنا را با وابستگان به اخوان‌المسلمین جایگزین کرد. این ١٥٠ نفر در راس اتحادیه هائی بودند که با فرمان دیکتاتور منشانه رئیس جمهور به مخالفت برخاسته بودند. گرچه این فدراسیون حامی دولت مبارک بوده و همیشه علیه کارگران و فعالین مستقل دسیسه کرده بود، اما ٨٠٠ اتحادیه مستقل موجود با فرمان مرسی مخالفت کردند. این تشکلها ٣ میلیون زن و مرد کارگر را در صفوف خود متشکل کرده اند. استدلال رهبران اتحادیه ها اینست که تحول در فدراسیون حامی مبارک باید توسط توده اعضا آن انجام گیرد و لازم است همان اعضا از طریق انتخابات هیئت های امنا را انتخاب کنند. "فدراسیون مستقل اتحادیه های کارگری مصر"، که در پایان جنوری ٢٠١١ و ١١ روز پیش از سقوط مبارک تاسیس گردید، برای روز ٧ قوس یک راه پیمائی اعتراضی را فراخوان داد. در این روز دهها هزار زن و مرد کارگر در محلات کارگری المحله و شوبرا در قاهره تظاهرات کردند. آنها علیه سیاست ریاضت اقتصادی، فرمان ضد کارگری اخیر و پشتیبانی امریکا از مرسی و اسلامگراها شعار داده و خواهان لغو سیاستها و اقدامات مذکور گردیدند. آنها در همانحال پشتیبانی خود از مطالبات معترضین جمع شده در میدان تحریر را اعلام نمودند.
دولت امریکا در جنوری ٢٠١١ برای سرکوب انقلاب مصر و نجات حکومت حسنی مبارک تلاش فراوان به عمل آورد. اخوان‌المسلمین نیز در همان هنگام با سیاستهای دولت امریکا همراهی نشان داد. ابتدا سران اخوان‌المسلمین اعلام کردند که کاندیدائی برای ریاست جمهوری معرفی نخواهند کرد و در عمل با محمد حسین طنطاوی، وزیر دفاع حسنی مبارک، همکاری کردند. آنها تنها وقتیکه دریافتند که ارتش قادر به کنترل موج مبارزات انقلابی نیست مرسی را به عنوان کاندیدای خود معرفی کردند و راسا سکان حکومت را به دست گرفتند. اما آنها نه تنها رفاه و آزادی مورد درخواست مردم را تامین نکردند، بلکه در دل امواج بحران جهانی سرمایه داری و مشکلات داخلی اوضاع را بدتر کرده و نفوذشان رو به کاهش رفت. یکی از دلایل توسل اخوان المسلمین به دیکتاتوری فردی همین کاهش نفوذ توده‌ای است.
بورژوازی مصر جز از طریق دیکتاتوری طبقاتی جمع شده در دست یک تن قادر به اداره کشور نخواهد بود. طبقه کارگر مصر در چند ماه گذشته برای تحقق خواسته هایش به بیش از هزار اعتصاب بزرگ و کوچک دست زده است. این نیروی عظیم، که قدرت اصلی سرنگون کننده حسنی مبارک بود، تنها قوه ایست که امکان نجات مصر از گرداب کنونی را دارد. طبقه کارگر مصر اگر بر موانع پیش روی خود یعنی فقدان حزب سیاسی پیشرو کارگری و فقدان تشکلهای طبقاتی رادیکال فایق آید نه تنها مصر که خاورمیانه را دچار تحولاتی عمیق به نفع طبقه کارگر و مردم آزادیخواه خواهد کرد.
زنان شجاع مصر نقش مهم در انقلاب داشتند.
