برگزاری مراسم روز جهانی زن در افغانستان
- رده: از سایت‌های دیگر
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در چهارشنبه، 23 حوت 1391
سایت: «کو مه له»، ۲۳ حوت ۱۳۹۱
برگزاری مراسم روز جهانی زن در افغانستان
روز ٨ مارس ٢٠١٣، برابر با ۱۸ اسفندماه، مراسم بزرگی به مناسبت روز جهانی زن در کابل پایتخت افغانستان برگزار شد. شعار اصلی این گردهمائی «تنها با آگاهی و مبارزه متحدانه میتوان زنجیر های ستم را گسست» بود . در آن مراسم بیش از یکهزار تن شرکت نمودند.
سخنرانان مراسم تاکید نمودند که با شعار و التماس ممکن نیست آزادی و بهروزی برای زنان ما بدست آید. آنها تاکید کردند که تنها از طریق مبارزه زنان متحد به همراه مردان سکولار و آزادیخواه میتوان به خشونتها علیه زنان خاتمه داده و حقوق زنان را متحقق نمود.
از طرف "حزب همبستگی افغانستان" در این مراسم پیامی خوانده شد که مورد استقبال حاضرین قرار گرفت. خلاصهای از بندهای این پیام نشاندهنده روح حاکم بر مراسم و جسارت زنان مبارز افغانستان در شرایط سخت و دشواری است که زنان این کشور در آن قرار دارند. بندهای چندگانه این بیانیه را می توان چنین خلاصه کرد:
ادامه ستم، تحقیر، آزار جنسی، تهدید، قتل و صدها مورد وحشتناک دیگر افغانستان را به صورت زندان بزرگی برای زنان درآورده است. زنان افغانستان طی سالیان متمادی اولین و آسانترین قربانیان ددمنشی های باندهای آدمکش بنیادگرا بوده اند.
با اشغال افغانستان توسط امریکا و متحدانش این وضع به شدت وخیم تر شده است. این یک حقیقت مسلم است که «حق دادنی نیست، گرفتنی است» به همین علت ادعا های امریکا و غرب که گویا برای بازگرداندن آزادی زنان به افغانستان لشکرکشی نموده اند جز دروغ بیشرمانه چیزی نبود. اینان نه تنها کوچکترین خدمتی به زنان افغانستان نکردند بلکه با حمایت بیدریغ از مرتجع ترین و ضدزن ترین گروهها و افراد و تحمیل یک دولت فاسد و زن ستیز، زنان را عمیتقراز پیش در زنجیر های جور و حقارت اسیر کردند.
اینان با بمباران های کور و قتل عام پیاپی، رنج ها و مصائب فراوان دیگری را بر مردم و بخصوص زنان تحمیل کردند.
آمریکا با تبدیل افغانستان به پایتخت مافیای مواد مخدر و فاسد ترین و بی‌دروازه ترین کشور جهان عملا زنان را با بلایای جدیدی مواجه ساخت. امروز از نظر مرگ و میر مادران افغانستان در صدر فهرست جهان قرار دارد. زنان نخستین قربانیان فقر و بینوایی حاکم در کشور گردیده به سوی تباهی بیشتر کشانیده شده اند. میزان خودکشی میان زنان با هیچ کشوری قابل مقایسه نیست. تجاوز جنسی و قاچاق زنان به بالاترین حدش رسیده است.
ستم بر زن ریشه های عمیق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دارد. هیچ کس و نیرویی نمی‌تواند برای زنان آزادی و رفاه بیاورد مگر اینکه خود به آگاهی رسند و متحدانه برای کسب حقوق شان تلاش نمایند. در کشورهایی که زنان به حقوق ابتدایی شان دست یافته اند، نتیجه چندین دهه جانفشانی و فعالیت های هماهنگ سازمانهای مبارز زنان بوده است.
امروز بنیادگرایان از هر جنس چه طالبی چه تنظیمی و چه نوع «ولایت فقیه» که نقش پایگاه ناتو را در کشور ما بازی می‌کنند، همه دشمنان قسم خورده زنان و حامی جنایت علیه زنان اند. بنابراین نبرد ضدبنیادگرایی و ضد اشغالگران گام اول برای رستگاری زنان نیز محسوب می‌گردد .
سال گذشته نیز مراسم روز زن را در کابل برگزار شد و بیش از دو هزار زن و مرد سکولار در آن شرکت کردند. امسال در چند ایالت دیگر افغانستان با برگزار مراسمها، نمایشگاههای نقاشی زنان و بازیهای ورزشی زنان از روز جهانی زن تجلیل به عمل آمد.
جمهوری افغانستان، تا پیش از سقوط آن به دست اسلامیون مورد حمایت دولت آمریکا در فروردین ۱۳۷۱، سیستمی سکولار داشت. در قانون اساسی کشور حقوق برابر زن و مرد به رسمیت شناخته شده و روز جهانی زن تعطیل رسمی و سراسری اعلام شده بود. این تعطیل هنوز به قوت خود باقی است. اما علیرغم این امر زنان در افغانستان جز بی حقوق ترین زنان دنیا هستند.
اما همین زنان در کنار مردان سکولار در حد توانایی خود علیه تبعیضات و ستم ها مقاومت و مبارزه کرده که برگزاری روز جهانی زن در کابل و مناطق دیگر افغانستان از نمونه های آنهاست. برگزاری مراسم علنی در کشوری که جهادیون جنگ سالار و نیروهای ضد بشری طالبان در هر گوشه و کنار آن دست به هر جنایتی میزنند تا زنان و حتی دختران در جامعه و در کلاسهای درس حاضر نشود، حرکت مهمی به حساب می آید.
مراسم روز جهانی زن در افغانستان نشان داد آنچه که امروز در افغانستان میگذرد و فضای تروریستی و ارتجاعی و خفقان آوری که بر این کشور حاکم شده است سرنوشت محتوم مردم این کشور نیست. صدای آزادیخواهی و برابری طلبی پژواک اجتماعی دارد و امید به رهائی از شرایط فلاکتبار کنونی در این کشور زنده است.
