سرباز باوجدان نازی که قهرمان یوگوسلاوی شد
- رده: به روایت تصویر
- نویسنده: هیله نوری
- منتشر شده در جمعه، 04 جدی 1394
به تاریخ ۲۰ جولای ۱۹۴۱ در اوج جنگ دوم جهانی، ۱۶ تن از مردان یوگوسلاوی به جرم حمایت از پارتیزان های تحت رهبری مارشال تیتو توسط نازی ها دستگیر و حکم اعدام شان صادر می‌شود. در قریه‌ای به نام اسمدرفسکا پلانکا (واقع صربستان کنونی) هشت سرباز آلمانی تحت قومانده افسر نازی وظیفه داشتند که این جمع را که با چشمان و دستان بسته در گوشه‌ای صف بسته بودند تیرباران کنند. افسر امر آماده باش می‌دهد، اما از میان سربازان یکی به نام جوزف شولز (Joseph Schultz) اعلام می‌کند که نمی‌خواهد بر مردمی که گناهی ندارند آتش بگشاید. افسر برآشفته شده به او اعلام می‌‌دارد که در تیرباران سهم بگیرد و یا خودش هم در جمع «مجرمان» برای مرگ آماده شود. جوزف اسلحه، کلاه آهنی و سایر وسایل نظامی‌اش را یکی پی دیگری به زمین نهاده با گردن افراشته به صف دستگیرشدگان قرار گرفته لحظاتی بعد با آنان یکجا تیرباران شده در گور گروهی مدفون می‌گردد.
نازی‌ها برای پوشانیدن نافرمانی سرباز شان، علت مرگ او را «کشته شده در جنگ» ثبت می‌کنند. اما با شکست نازی‌ها تصاویر این جنایت از آرشیوهای نظامی آلمان بیرون شد و بعد وقتی قبر قربانیان گشوده شد، فردی با لباس نظامی آلمانی نیز در میان کشته شدگان یافت شد.
سالها بعد در ۱۹۷۲ والتر، برادر جوزف برای یافتن سرنخی از برادرش به یوگوسلاوی سفر می‌کند و در تصاویر منتشره جنایت قریه پلانکا، برادرش را شناسایی می‌کند. در ضمن خبرنگار یوگوسلاوی به نام جانکوویچ قضیه را تعقیب کرده جریان دقیق ماجرا را در نشریه «پولیتیکا» منتشر می‌سازد.
جوزف به چهره شناخته‌شده در یوگوسلاوی سابق بدل گشت و در سال ۱۹۷۳، دانکو پوپوویچ فلم‌ساز آن کشور صحنه حماسی و انسانی مرگ جوزف را در فلم هنری به نام «جوزف شولز» به تصویر کشید.
در یوگوسلاوی، جوزف یک قهرمان محسوب گردیده بنای یادبودی برای تجلیل خودگذری وی در محل کشته‌شدنش اعمار گردیده و حتی سرودی برای احترام به او ساخته شده است.
