یوازی د نیواکګرو او د هغوی چوپړانو په شړلو سره دموکراسۍ او هوساینی ته رسیدلی شو!

پر افغانستان د امریکا له تیري څخه څوارلس کاله تیر شول. نیواکګر د «ترهګرۍ سره مبارزې» تر نامه لاندی ډګر ته راغلل او په وژنه، لوټولو، په بی‎ساری توګه د مخدره توګه وده او جګړې ته په لمنه وهلو او هیرویین‎سالارانو په پنډولو یی، دغه هیواد د بی‎دفاع خلکو په هدیره بدل کړو. نیواکګرو خپلو اقتصادی او اوږدمهاله موخو ته رسیدو لپاره په افغانستان کی پوځي هډې جوړې کړی ترڅو وکولای شی تر ډیرو کلونو زمونږ په خاوره کی د ځناورتوب او شډلتیا اور بل وساتي.

له خپلواکۍ څخه بی‌برخې ولس، هیڅکله عدالت، دموکراسۍ او پرمختګ ته نشي رسیدلی!

د افغانستان خپلواکۍ بیرته لاسه‎روړو ۹۶مې کلیزې په درشل کی یو او نن هم زمونږ هیواد د امریکایی یرغلګرو او د هغوی سیمیزو چوپړانو په ولکه کی ډیری سختی ورځې تیروي.

امان الله خان او د هغه مشروطه‎غوښتونکو یارانو په ټینګ هوډ او له نړۍ او خلکو څخه په صحیح تحلیل سره بیکاره، عیاش، خپل‎سری او د هیواد پرمختګ خنډ شاه په یو حیرانونکی حرکت سره له منځه یووړ او د انګلیسی یرغلګرو پر وړاندی یی توره له پوښه راویستله او زمونږ د نیکونو د وینو په بیه یی راتلونکی نسل لپاره د آزادۍ او خپلواکۍ زیری راوړو.

کرغیړن ملاعمر د امریکا او پاکستان د لاس نیانځکه وه!

له دوه لسیزو راهیسی زمونږ کړیدلي ولس د یوه ناپوه، ځناور او د ملاعمر په نامه یو نامعلوم کس په فرمانونو صادرولو سره، وینه‎بهیدنه او ویجاړی او کړاونه و آزمایل. ملا عمر د وطن‎پلورنې او ناپوهۍ او شلډلتیا نښه وه او د طالبان «تحریک» هم زمونږ د هیواد په تاریخ کی د انسان او ښځې ضد ډلې په توګه ثبت شوی.

نور نو ټولو ته په ډاګه ده چی ملاعمر او ډله یی د امریکا او انګلستان ګډه پروژه وه چی د پاکستان آی‎اس‎آی په مرسته هغه سینګار او ډګر ته راکښته شوه. ملاعمر ددی عصر «ملای لنګ» په څیر، د آی‎اس‎آی شیطانی دستګاه د لاس یو بی‎واکه نیانځکه وه چی له کلونو راهیسی یی هغه په کویټه او کراچی کی تر خپل نظر لاندی په پټنځایونو کی بندی وساته، خو په رسنیو کی د «امیرالمومنین» تر نامه لاندی د هغه په لاسلیک اعلامې خپرولی او ویره یی منځته راوړله. کله چی ددغې نیانځکی د ګټې اخیستو موده پای ته ورسیده، له راز او ذلت څخه ډګ مرګ یی د بادار له لوری اعلان شو.

د فرخندې وینه د هر شرافتمند افغان وجدان دی، پرې‎نږدو چی خاینان زمونږ وجدان تر پښو لاندی کړي!

په کابل کی په ځناورتوب سره د فرخندې وژل‎کیدو نه یوازی افغانستان بلکه ټوله نړۍ ولړزوله. فرخنده د هغه اولس پر وړاندی د ځناورتوب بیلګه شوه چی له څلورو لسیزو راهیسی د نیواک او ناپوهۍ او جنایت په دوزخ کی سوزیږي. دغې پیښې اولس سره یو کړ او له هری‎خوا د عدالت‎غوښتنی آواز را اوچت شو چی په پایله کی د «ملی ځناورتوب» دولت اړ شو د اولس قهر کښینولو لپاره یوه فرمایشی محاکمه ونیسی.

خو له لومړیو ورځو څرګنده وه چی واکمن انسان‎وژونکي غواړي د فرخندې اصلی داړونکی له مرګه وژغوري او په چل او ول د خلکو اعتراضونه مهار کړي. په سر کی هغه امنیتی ځواکونه چی په دندی کی بی‎پروای کړی وه او هغه چارواکی چی له دغی پیښې څخه یی ملاتړ کړی وو له پوښتلو وژغول شول، وروسته یی د شورای نظار د حبیب ده‎افغانان په څیر څو تنو کوڅه‎ډوبو چی په دی پیښه کی ښکیل ول د نیول ژمنه وکړه ولی تر ننه پوری و نه نیول شول.

د ښوونکو اعتصاب په سراسری غورځنګ بدل ګړو!

څو ورځې کیږي چی د افغانستان کړیدلي ښوونکي له «بیوزله ښوونکي او د دولت درواغجنی ژمنې»، «ښوونکی ډوډۍ نلری، ښوونکی استوګنځي نلری، ښوونکی پوره‎وړی دی» او شعارونو سره...د اعتراض په توګه په ۱۹ ولایتونو کی کاری اعتصاب کړی ولی د تل په څیر د دولت غوږونه کاڼه دی او غواړی چی له دغی ولولې سترګې پټی کړي.

برسیره پردی چی زمونږ په هیواد کی ښوونکي ستر رول لوبوي، ولی هغوی د ټولنی بی‎برخی او ځپل شوی قشرونو پوری تړاو لری چی د لاسپوڅو رژیمونو په بدلون سره دوی پرته له بدمرغۍ او بیوزلۍ او دربدرۍ په خپل ژوند کی هیڅ هوساینه نده لیدلی.اوس هم هغوی د وزارت یا وکالت څوکۍ ترلاسه کولو لپاره مبارزه نکوی او نه له دغه فاسد دولت څخه کومه لوړه تمه لري. هغوی وای، غنی او عبدالله چی د جان کیری په مرسته د ملی‎ځناورتوب دسترخوان ګِرد چاپیره ناست دی، د ټاکنو پر مهال دوی ژمنه کړی وه چی د واکمنۍ په لومړیو ۶ میاشتو کی به هر ښوونکي ته یوه نمره ځمکه، د تنخوا لوړول او د لوست ساعتونو کمول اجرا کړي، ولی تر ننه پوری هغوی د ښوونکو ژوند ښیرازۍ ته هیڅ پام ندی کړی نو ځکه دا ځل هغوی په مدنی توګه راولاړ شوی، غواړي چی خپل حق ترلاسه کړي.

د غویي اوومې او اتمې ناولې څیرې لاتراوسه د ملت په برخه‎لیک واکمنې دي!

زموږ د خاورې وینې تویونې تاریخ کې د غویي اتمه او اوومه، دوه غمجنې او ناورین څخه ډکې ورځې دي چې جنایت او ویجاړتوب سره یې نه پریکیدونکې غوټه خوړلې او هیڅ کله به د یاده ونه ویستل شي.

که څه هم د ۱۳۵۷ کال د غویي په اوومه د خلق او پرچم واکدارانو د شوروي یرغل لپاره لاره هواره کړه او د ویجاړتوب او مهاجرت ترڅنګ یې د یونیم میلیون انسانانو وینه وبهوله، دغه راز د ۱۳۷۱ کال د غویي اتمې هم نه یوازې د روسیې پروړاندې د مقاومت جګړې ۱۴ کلنې هڅې دمنځه ویوړې، بلکې د هغه څخه څو وارې په ناوړه توګه افغانستان یې د وینو په حمام او کنډوالې بدل کړ. د غویي اتمې عاملینو د هیواد ټولې زیربناوې او روبناوې له خاورو سره خاورې کړې او د خلکو د ژوند نظام یې ټوټه ټوټه کړ.

فرخنده

څرنګه چی څرګنده وه، د امریکا لخوا د ملی ځناورتوب حکومت پر خلکو تپلو سره، افغانستان نور هم د بدمرغیو او ننګونو کندی ته ورولوید. بیوزلي او بی‎کاري او فساد او زورواکي له یوې خوا او د جګړې زوراخیستنه او ځان‎وژنو او چاودنو له بل پلوه زمونږ د بی‎ګناه خلکو ژوند تورتم کړی.

په بی‎رحمۍ سره د فرخندې تر وژل کیدو وروسته، په بدخشان، هلمند، بلخ، غزنی، خوست، ننګرهار، کابل، فراه او ټول افغانستان کی په زړه‎بوږنوکو پیښو کی د هیوادوالو وژنې په هیواد کی د خواشینۍ وریځې خورې کړې. د ۳۱ بیوزلو هیوادوالو برمته کول، په بدخشان کی د داعشیانو له‎خوا د ملی اردو سرتیرو سرونه پرې کول او ددی ناخوالو پر وړاندې د ع-غ او د هغوی د تالي‎څټو چوپتیا، ددغه شړیدلي او فاسد دولت پر وړاندی د خلکو کینه لا زیاته کړه.

فرخنده

یوواری بیا د ارګ په یو کیلومترۍ کی د ښځې پر وړاندې ځناورتوب، ویښ وجدانونه ورګړول. ۲۸ کلنه فرخنده توراندو ځناورو د قران‎سوځولو په درواغجن تور د پولیسو په شتون کی ووژله، او ټوټې ټوټې وجود ته یی اور ورپوری کړ. که څه هم د ملانیازي، سیمین حسن‎زاده، حشمت استانکزي، زلمی زابلي په څیر څو تنو نا‎انسانانو د فرخندې ټوټه کیدل په ښکاره تایید کړل، ولی په واقعیت که د جنایتکارانو او ناپوهانو څخه ډک دولت چارواکو له دغې پیښې ګټه پورته کړه. ولی له نیکه‎مرغه زمونږ خلکو چی د څو لسیزو راهیسې یی د دین ټیکه‎دارانو دوکې او تیرایستلو سره بلد دي، په چټکۍ او یو آواز دغه هیتلری کړنه وغندله، او د ع او غ رژیم څارګرو ملایانو او نورو کوڅه‎ډبو خولې داسی وتړلې چی په هماغه لومړیو شیبو کی پر خپل ځای کښیناستل او چوپتیا یی غوره کړه.

د کوبانی مبارزی ښڅی

څو اونۍ کیږی چی د کوبانی جنګیالي خلک ښځینه او نارینه د ناپوهو او ځناور لښکریانو پر وړاندی داسی په میړانه او زړورتوب مبارزه کوی چی د نړۍ د آزادۍ‎غوښتونکو او باشرفه انسانانو ملاتړ یی ځان ته جذب کړ. د نړۍ په لویو ښارونو کی د کوبانی څخه په ملاتړ لاریونونه په لاره واچول شول، ولی بیا هم په اصلاح آزادې نړۍ او آزادو رسنیو پر هغې سترګې پټې کړې.

هغه څه چی د کوبانی غورځنګ ته ځانګړتیا وربخښي او له نورو خوځښتونو څخه یی جلا کوی پدی غورځنګ کی د زړه‎ورو او ننګیالیو ښځو ګدون دی. پر وطن مینې ښځې اوږه په اوږه له سړو یو ځای د دښمن پر وړاندی جکړه کوی او له سره تیری دي، ولی خپله خاوره د منځنیو پیړیو جلادانو ته نه ورکوي. په کوبانی کی د کوردي ښځو پرتمین ګډون، د نړۍ ټولو په بند کی راښکیلو ولسونو ته او په ځانګړې توګه ښځینه سازمانونو ته د انسانیت او پر هیواد د مین‎توب لوست ورکوی او هغوي ته دا په ډاګه کوی چی «یو موټی خلک هیڅ کله ماتی نه خوري.»

کودک زخمی در اثر حملات هوایی ایالات متحده در کنر

د امریکایي یرغلګرو او د دوی هملاسو لخوا د افغانستان د نیواک دیارلس کاله پوره شول. هغه نیواک چې د سپتمبر د یولسمې وینې تویونې دسیسې سره ترتیب او د ملګرو ملتونو او ناټو ځواکونو پرمټ او د بي ۵۲ الوتکو په غوریدو سره پیل او په ارګ کې خپلو چوپړانو سره د غلامۍ سند په لاسلیک کیدو خپلې وروستۍ موخې ته نیږدې شو. امریکا د بن خاینانه ناستې په لړ کې د ملت پیژندل شوي دښمنان چې ډیر مهال یې د تربیې لاندې نیولي وو، یو ځل بیا یې د «تروریزم پروړاندې مبارزې»، «دموکراسۍ»، «بشري حقوقو» رامنځته کولو او «بیارغونې» په پلمې سره د ملت په ټپي شویو پښتورګو ودرول چې زموږ ملت ته یې د دوه ګونې وینې تویونې، ویجاړتوب، لوټمارۍ، بې وزلۍ او د بربریت او تروریزم ملاتړ پایله درلوده، لیکن یو شمیر خاینین او هیوادپلوري یې میلیاردر کړل.

مقالی

هنر او ادبیات

د تاریخ له پاڼو څخه

مونږ 285 میلمانه آنلاین لرو