د امریکا، ناتو او د هغوی د لاسپوڅو په شتون کی، سوله او نیکمرغي ناشونی ده!

د اکتوبر اوومه هغه بدمرغه ورځ ده چی زمونږ خلک یی نور هم د جنایت او ځناورتوب او بدمرغۍ کندې ته وغورځول. پوره شپاړلس کاله وړاندی امریکا او ناتو خپل بمونه د «دموکراسۍ لیږدولو» او «ښځو آزادۍ» تر نوم لاندی پر هغه کړیدلی ولس وورول چی له تیرو درې لسیزو راپدیخوا د جنایتکاره دولتونو له لوری لکه خلقیانو او پرچمیانو، د پیښور اوه‎ګوني او تهران اته‎ګوني تنظیمونو او ځناورو طالبانود خپلو ختیځو او لویدیځو بادارانو په ملاتړ، هره ورځ ځپل کیدل او وژل کیدل. خو

تر هغې چی راولاړ نشو، ددې خاورې هر ګوټ به میرزاولنګ وی!

یوځل بیا زمونږ ولس په سرپل کی د بی‎ګناه هیوادوالو په ویر کی ډوب شو. د ۱۳۹۶ کال د زمري په ۱۵مه ځناورو داعشیانو او طالبانو د سرپل ولایت صیاد ولسوالۍ میرزاولنګ کلی ونیوه او د رسنیو راپور پر بنسټ، له ۵۰ څخه زیات ولسی وکړي یی په ځناوریزه توګه ووژل او په لسګونو بیوزله کورنۍ یی برمته نیولی دي. داسی بی‎رحمی چی انسان ته د بامیانو په یکاولنګ کی ۱۳۷۹ کال د مرغومی میاشتی ټول‎وژنه وریادوی، خو دا ځل په خونړۍ توګه آن پر ښځو او ماشومانو هم رحم ونشو او د بی‎دفاع انسانانو سرونه پرې شول و جسدونه یی هم ټوټه ټوټه او په مردکیو وویشتل شول.

د افغانستان خلک تر اوسه د غویی اوومې او اتمې جنایتکارانو په اور کی سوزې

د غویی اوومه او اتمه زمونږ په تاریخ کی هغه دوه کرغیړنې ورځې دي چی تر نن ورځې پوری زمونږ هیواد او خلک په اور کی وسوځوی او پر لپسې له هغې څخه ډولا ډول جنایتکاران زیږول کیږي. هغه دوه تورې ورځې چی ددې خاورې اوسیدونکی هیله کوی کاشکی په کلیزه کی نه وای تر څو د هغو ویرونکې یادونه هر کال په ذهنونو کی راڅرګندې نشي: د خونړۍ کودتا یادونه؛ د زرګونو بی‎ګناه انسانانو اعدام و ورکیدنه؛ ربړونه او ژوندي ښخول؛ در په دري او د روسانو له بمونو څخه تیښته؛ په ایران او پاکستان کی د سپکاوي زغمل. ورپسې د ښه راتلونکی په تمه، د غویی اتمې جلادانو بدمرغه افغانستان په خپلو تورو منګولو کی راګیر کړ او داسی ناوړه جنایتونه یی ترسره کړل چی پخوانی یادونه یی پاک کړل: د کابل ښار هره کوڅه د جګړې په لومړي کرښه بدلیږي؛ په لومړی ورځو کی ټول عامه ځایونه او دفترونه لوټ‎یږي؛ پر ۷۰ کلنو میندو او وړو نجونو جنسي تیری کیږي؛ د ښځو زیږون لیدنه د ټوپکسالارنو په تفریح بدلیږي؛ شکریه او ناهید او په لسګونو نورې ښځې او نجونې لوټ کیږي؛ په افشارو کی نسل‎وژنه ترسره کیږي؛ د انسانانو په سرونو میخونه ټکوهل کیږي د «مړو نڅا» نندارې ته وړاندی کیږي؛ پر بندیانو میتیازې څښکل کیږي او په کانتینرونو کی ژوندی سوځول کیږي؛ د هندو اوسیک هیوادوالو پر وړاندې خاینانه او شرمناکې کړنی ترسره کیږي او د هغوي شتمنې او جایدادونه نیول کیږي؛ کارخونې او پوځي وسلې د کباړ په بیه پر پاکستان خرڅیږي؛ کابل د روحونو په ښار بدلیږي؛ هیواد د قوم او ژبې او مذهب په اور کی په اورغالي بدلیږي؛ د پاکستان او ایران مرتجع هیوادونو خونړي لاسونه زمونږ په هیواد کی پرانستی پریښول کیږي او په سلګونو نور ظلمونه او هیوادپلورنه او ټګمارۍ. خو له هغې څخه وروسته، زمونږ خلکو د منځنیو پیړیو طلبانو زورواکی او دُرې وزغملې، د امریکا او ملګرو له بمونو سره مخ شول او یوواری بیا د غویی اتمې جلادان پر مونږ را وتپل شول چی دا ځل د غویی اوومې جنایتکارانو سره یوځای د ډالر بوریو په اخیستلو سره، یوه نیمه لسیزه کیږي چی له نیکتایی او دریشۍ خو کرغیړونو فکرونو او خونړیو لاسونو سره، خیانت او ناتار او فساد او هیواد‎پلورنه کوی او افغانستان یی خلکو ته په دوزخ بدل کړی دی.

پری‎نږدو چی افغانستان د زبرځواکونو د وسلو د سیالۍ ډګر وګرځي!

دا ځل امریکا د خپل سلاح‎کوټ تر ټولو ستر غیرهستوی بم چی د «ټولو بمونو مور» په نوم شهرت لری، پرته له کوم خنډ او اندیښنې څخه زمونږ په هیواد کی وازمایه. که ددغو ویرونکو آزمایښتونو پر وړاندی چُپ پاتی شو، زمونږ افغانستان به یووار بیا د زبرځواکونو د وسلو د سیالیو ډګر وګرځي آن تردې چی د هستوی بم خطر به هغه وګواښي.

پری‎نږدو ځناور واکمنان زمونږ په یادښت باندې لوبه وکړي د فرخندې په وړاندې ترهه هیره شي!

د فرخندې له مړینې دوه کاله تیر شول، هغه زړه‎بوږنونکي جنایت چی د افغانستان او نړۍ باوجدانه انسانان یی ولړزول خو نامحترمه «چارواکو» غوږ هم پری و نه خوږاوه او تر نن ورځې ددغه بی‎ساري ځناورتوب اصلی ترسره کونکو لکه شرف بغلانی، حبیب ده‎افغانان او ددوی ملاتړي سرجنایتکارانو ته د خپلو کړنو سزا ورنکړای شوه او په آزاده توګه ښکته پورته ګرځي. څو تنو د ښځو ضد او کرغیړنو لکه ملا ایاز نیازی، سیمین حسن‌زاده، زلمی زابلی، حشمت ستانکزی د فرخندې وژونکو ملاتړ وکړ او که د فیسبوک کارونکو بمبار لاندی نه وای نیول شوی، په ډاډ سره ډیر شمیر نور دولتی همفکران یی هم د ځان مسلمان ښودنې لپاره له هغوی سره یوځای کیدل.

نیواک او بنسټ‎پالۍ پر وړاندې مبارزه، د افغانې ښځې د خلاصون لپاره لومړنی ګام دی!

سږ کال په داسی حال د ښځې نړیواله ورځ لمانځو چی د فرخندې او رخشانې وینې لا وچی شوی نه وی چی، د هیواد په ګوټ – ګوټ کی په زرګونو نورې ښځې د تاوتریخوالي او زور زیاتي په سور تنور کی وسوځیدلې. یوه نیمه لسیزه کیږی چی د افغانې ښځې له نوم او بدمرغیوه څخه ناوړه ګټه پورته کیږي په شعار کی د «افغاني ښځې خلاصون» په اړه خبری کوی خو په عمل کی د هیواد له هر لوری څخه د نجونو او ښځو زړه‎بوږنونکی کوکاری را پورته کیږي. په هیواد کی روانې ناخوالې یواځې د مریم، سحر، مروې، سحرګل، بی‎بی‎کل او نورو پر وړاندی په جنایت او ځناورتوب کی نه خلاصه کیږي، زمونږ خلک په پکتیا او هلمند او کنړ او شاه‎شهید او په ټول افغانستان کی د امریکا او ناټو نیواکګرو ځواکونو له لوری بمبار کیږي؛ په ښارونو کی د طالبانو او داعشیانو ځان‎وژنې او چاودنې د سلګونو بی‎ګناه هیوادوالو ژوند اخلی؛ جګړه‎ماران د اربکی او «ولسی پاڅون» تر نامه لاندی په رسمي توګه مسلح کیږي د پاټک‎سالارۍ ځناورتوب دور بیا ژوندی کوي، د ارګ او طالب او داعش تر منځ د پیشکې او موږک په لوبه کی زمونږ په زرګونو کلی اوسیدونکی در په دره دي؛ جنګي جنایتکاران او فسادکونکي په مکیز او نخرو د واک پر څوکیو پراته دي؛ مذهبی او دیني لږه‎کي وژل کیږي؛ پرمختللو او روڼ‎آندو قوتونو ته ورځ تر بلی د کار ساحه تنګیږي؛ سانسور او د ځان‎سانسورول ورځ تر بلی واکمنیږي؛ بیوزلی او بیکاري په هیواد کی کوکاری وهي؛ له دغه ویرځپلی هیواد څخه د ناهیلو ځوانانو د تیښتې لړۍ دوام لري؛ خیالی ښونځیو او کلینیکونو او عسکرو زمونږ هیواد نیولی دی، د ولس لوټلو له لاری، مافیایی دولت چارواکي پنډیږي؛ او په لسګونو نورې داسی ناخوالی. په دې ټولو یادو مواردو کی ښځي لومړنۍ او آسانه قربانیانې دي چی جسمي او روحي فشارونه زغمي.

تاریخ او خلک د راکټیار او د ده د ویجاړیو شریکان هیڅکله هم نه بخښي!

د امریکا نیواکګر دولت او لاسپوڅي یې هڅه کوي څو د ګلبدین خوسا شوی مړی د «سولې» د نوم لاندې یو ځل بیا زموږ د خلکو پر ټپي پوښتورګو سپور کړي. که څه هم ډیر شمیر ګلبدینان د دغه شړیدلي دولت برخه ده، خو نیواکګر او کورني پلورل شوي لاسپوڅي سره یوځای په پام کې لري، څو له دغه مړي څخه په ګټې اخیستنې سره، دده کرکجن اسلامي ګوند چې عملا د ویجاړۍ په لور روان دی، بیا ورغوی او د خپلو جنایتکارو کړنو لپاره یې په خپل چوپړ کې ونیسي.

د غویی اوومې او اتمې جنایتکارانو له محاکمې پرته، زمونږ خلک سوله او ښیرازي نشی لیدلی!

که څه هم د غویی اتمې او اوومې له تورو ورځو کلونه تیریږي، خو لا تراوسه هم زمونږ کړیدلي خلک ددغو دوه بدمرغه ورځو له ناورین څخه خلاصون نلري. دوه کرغیړنې ورځې چی زمونږ له ولس څخه یی په زرګونو قربانیانې واخیستلې؛ په میلیونونو یی بی‎کوره کړل؛ زرګونو په آزادۍ‎مین او باوجدانه انسانان یی له منځه یوړل؛ له ۷ کلن ماشوم څخه تر ۷۰ کلنو میندو جنسی‎تیری وشو؛ زمونږ ټولنیز او اقتصادی بنسټونه له منځه ولاړل؛ د ولس شتمنۍ لوټ او ویجاړې شوي؛ او په سلګونو نورې بی‎رحمۍ او کړاونه. ټول ولس ته دا په ډاګه شوه چی د هیواد نننې ناورین او بدمرغیو لاملان د خلق ـ پرچم مشران او د تنظیمي ډلو واکداران دي. ددوی د خیانت پایله وه چی افغانستان د پاکستان او ایران زورواکو دولتونو او د امریکا تر مشرۍ لاندې د څلویښتو هیوادونو د لاسوهنو په ډګر بدل شو.

د فرخندې په وینو ککړې جامې د بنسټ‎پالانو او نیواکګرو پر وړاندې د مبارزې بیرغ کړو!

په کابل کی د فرخندې د وژل کیدو له ویرونکی ورځ یو کال تیر شو چی نه یواځی زمونږ ولس بلکه ټوله نړۍ یی په هیبت او ویره کی ډوبه کړه. خو د کرغیړنو واکمنانو ناولو وجدانونو هیڅ ټکان ونخوړ او تر اوسه اصلی وژونکی او د هغوی ملاتړی د عدالت له منګولو څخه بهر دی او په تیر یو کال کی په ګڼو چارو هڅه وشوه چی زمونږ د وخت د تاریخ په زړه‎بوږنونکی ځناورتوب پرده واچول شي.

د بنسټ‎پالۍ او نیواک پر وړاندې مبارزه د افغان ښځو خلاصون په لار کی لومړنی ګام دی!

سږ کال په داسی حال کی د مارچ اتمه د ښځو نړیواله ورځ لمانځو چی له بده‎مرغه په هیواد کی هره ورځ د ښځو پر وړاندی د وژنې، تیري، وهلو ټکولو د غوږونو او پوزو د پری‌کولو شاهدان یو. په همدې حال کی ګورو چی لاتر اوسه هم د فرخندې، رخشانې او ددې خاورې لسګونو نورو ښځو وژونکي پرته له محاکمې او پوښتلو خپلې زورواکۍ ته دوام ورکوي او د دولتي او غیردولتي سترو جنایتکارانو ملاتړ له ځانه سره لري.

مقالی

هنر او ادبیات

د تاریخ له پاڼو څخه

مونږ 202 میلمانه آنلاین لرو