قیمت عبدالخالق فراهی ۵ میلیون دالر، قیمت ۳۱ کارگر افغان صفر
- رده: دیدگاه حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در پنج شنبه، 28 حوت 1393
به تاریخ ۴ حوت ۱۳۹۳، مردان سیاهپوش در ولسوالی شاه‌جوی ولایت زابل، دو بس مسافربری را که از قندهار به‌سوی کابل در حرکت بودند، توقف داده، ۳۱ تن از سرنشیان هزاره آن را به گروگان گرفتند. با گذشت چندین هفته از این فاجعه هنوز از سرنوشت این هموطنان ما اطلاعی نیست و دولت ع و غ هم جز اظهارات بی‌قیمت کار جدی برای رهایی آنان انجام نمی‌دهد.
اکثر این ۳۱ تن کارگران فقیری اند که از فرط بی‌کاری و فلاکت سال‌ها نیروی کار شان را به جمهوری اسلامی ایران می‌فروختند و به امیدی صلح و آرامش به‌سوی دیار خویش برگشتند، بی‌خبر از این که جنایتکاران حرفوی در کمین نشسته‌اند و با ساطور خون‌آلود تیره‌روزترین مردم را هدف قرار می‌ٔدهند.
ارگ‌نشینان فاسد به‌مثابه حاکمان ضدمردمی همراه با اربابان امریکایی شان در برابر سرنوشت ۳۱ گروگان بی‌تفاوت عمل می‌کنند. این درحالی‌ست که تازه‌ترین اسناد بیرون‌شده از محکمه عابد نصیر (پاکستانی متهم به ارتباط با القاعده در امریکا) فاش نمود که در ۲۰۱۰ حدود پنج میلیون دالر پول سی.آی.ای از طریق دولت افغانستان به القاعده پرداخت گردید تا عبدالخالق فراهی را که در پشاور گروگان گرفته شده بود، رها سازند. اینان برای حفظ حیات غلامان شان پول‌های هنگفت را به جانی‌ترین گروه‌ها می‌پردازند اما حیات ۳۱ کارگر بی‌نوای افغان برای شان کوچکترین ارزشی ندارد.
مادر و همسر خدابخش، جوانی که از هرات راهی کابل بود و با سی تن دیگر به چنگ گروگان‌گیر ها افتاد. خدابخش از راه جوالی‌گری نان خانواده هشت نفری‌اش را مهیا می‌کرد که حال تمام شان در سوگ نشسته، برای رهایی او لحظه شماری می‌کنند. (عکس از: بی‌بی‌سی فارسی)
در افغانستان دست‌های استخباراتی مختلف درکار بوده، هرکدام از طریق نوکران خاین شان برای رسیدن به اهداف پلید تلاش دارند. اینان اکثرا مردم نادار و رنج‌دیده ما را طعمه بازی‌های شیطانی شان می‌سازند. بسا حقایق در مورد اینچنین اعمال تروریستی و جنایتکارانه در پرده‌ای از ابهام باقی مانده، مقامات نامحترم نیز نمی‌خواهند واقعیت‌ها را فاش نمایند. مرموزبودن جریان این گروگان‌گیری زمانی ابعاد وسیع‌تر گرفت که جانیان طالب رسما دست‌داشتن شان را در آن رد کردند.
پشت این حوادث خوفناک رازهای ویرانگری خوابیده‌است. امریکای متجاوز با ساخت دولت به‌اصطلاح وحدت ملی و سر و صداهای «صلح» تلاش وسیعی را برای جایگزینی داعش در سنگر طالب راه انداخته، از نظر تبلیغاتی و عملی برای این نوکران جدیدش راه هموار می‌سازد. راه‌اندازی آشوب و تضاد‌های قومی، مذهبی، لسانی، منطقوی و... تلاشی است تا افغانستان را همسان سوریه و عراق بار دیگر به حمام خون مبدل سازد، تا زمینه برای سوارشدن وحشی‌صفتان داعش بر گرده‌های زخمی مردم ما آماده گردد. در جامعه‌ای که غرق فقر و فلاکت و اختلاف باشد، امکان عسکرگیری داعش و هر نیروی مرتجع و پلید دیگر سهلتر می‌گردد. اگر امریکا و متحدانش سود شان را در این‌گونه جنایات نسبت به مردم ما نمی‌دیدند، با همه ساز و برگ نظامی، استخباراتی و فناوری‌ای که در کشور ما جابجا کرده‌اند تثبیت و شناسایی عوامل گروگان‌گیری و موقعیت آنان برای شان مثل آب خوردن است.
از جهت دیگر اهالی منطقه که شاهد بی‌تفاوتی نفرت‌بار دولت ترشیده فعلی در این ماجرا بوده‌اند، تبصره می‌کنند: از آنجایی که رهبران تنظیمی خاصتا خلیلی و محقق درمیان مردم ولسوالی جاغوری و مناطق همجوار هزاره‌نشین منفور شده‌اند، حال می‌خواهند به مردم هزاره ما تلقین کنند که اگر ما نباشیم شما را قلدرهای اقوام دیگر می‌خورند، بنا هرازگاهی دست به چنین توطئه‌هایی می‌زنند تا با ایجاد ترس و وحشت بین مردم، خود را بر آنان بقبولانند. این تبصره‌ها نمی‌تواند دور از واقعیت‌های تلخ جاری کشور باشد و با سرشت شوم و توطئه‌گری رهبران و سایر خاینان ملی همخوانی نداشته باشد. چنانچه در این میان تعدادی از ریزه‌خواران تنظیمی که سال‌های سال در سایه اربابان خویش از خون و پوست ملت تغذیه نموده و اینک بنا به مخالفت‌های درونی از چوکی قدرت افتاده‌اند، با تهدید و دامن‌زدن به اختلافات قومی و سمتی در تقلا اند تا به جایگاه ستمگرانه شان دوباره دست یازند. پرچمداران این روند بدنام نیز اسماعیل، سیاف و چند جانی دیگر اند.
گردهمایی اهالی زابل در همبستگی با اقارب ۳۱ افغان اختطاف‌شده
مردم ما که سال‌هاست قربانی چنین دسایس خاینانه و از پشت خنجرخوردن‌ها از سوی مشتی از جنایتکاران معلوم‌الحال بوده‌اند، دیگر نباید فریب دام‌های تفرقه‌افکنان را بخورند و همانند انگشتان یک دست، متحدانه مشت گردند و بر دهان آنانی که تفرقه‌اندازی می‌کنند و جنگ‌های قومی و مذهبی را دامن می‌زنند، حواله نمایند. همانطوری که قرن‌ها ملیت‌ها مختلف ما در صفا و صمیمیت کنار هم متحد و یکپارچه بر پوزه جنایتکاران درونی و بیرونی کوفته‌اند، بر ماست که دیگر به این آگاهی دست یابیم که تاجیک و هزاره و پشتون و بلوچ و نورستانی و... همه برابر و برادر، دست به دست هم داده اولتر از همه شیادان منسوب به قوم خود را منکوب کنیم تا افغانستان از لوث قومگرایان و جانیان بیگانه‌پرور رهایی یابد.
«حزب همبستگی افغانستان»، درحالی‌که بی‌تفاوتی دولت پوشالی ع و غ را در برابر سرنوشت ۳۱ هموطن اسیر ما شدیدا محکوم می‌کند، همنوا با مردم درددیده خویش تا آخرین رمق علیه اشغالگران بیرونی و غلامان رنگارنگ داخلی شان که عامل بربادی ملت اند، مبارزه و تلاش خواهد کرد. ما یکبار دیگر تاکید می‌کنیم که تا وقتی اکثریت ملت در پرتو وحدت ملی بر گرد تشکل‌های آزادیخواه، مترقی و ضدبنیادگرایی متحد نشوند، ملت ما از فجایع استخوانسوز جاری رهایی نخواهد یافت.
