گرامی‌داشت از روز جهانی زن
- رده: فعالیت‌های حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در دوشنبه، 18 حوت 1399
هشتم مارچ را به روز نبرد علیه تجاوزگران خارجی و نوکران داخلی شان مبدل سازیم!
۱۸ حوت ۱۳۹۹- کابل: حزب همبستگی افغانستان طی محفلی از روز جهانی زن با شرکت عده کثیری از اعضا و هوادادران‌اش گرامی‌داشت به عمل آورد.
در مقدمه، گرداننده برنامه ابراز داشت:
«امریکا و متحدانش که با شعارهای دروغین "دموکراسی" و "آزادی زنان" افغانستان را اشغال کردند، رسانه‌ها و جارچیان مزدبگیرشان نیز وظیفه گرفتند تا نصب مشتی از زنان شرف‌باخته جهادی و فولبرایتی و انجویی چون فوزیه کوفی، سیمین حسن‌زاده، ملالی شینواری، شاه‌گل رضایی، زینب موحد، ماری اکرمی، شهرزاد اکبر، ناهید فرید، سیما سمر، حبیبه سرابی و غیره در نهادهای حکومتی و غیرحکومتی را "آزادی" زنان تبلیغ کرده و تجاوز به کشور اسیر وحوش جهادی و طالبی را توجیه نمایند. نیرنگ و فریب تا دیر دوام نکرد، وقتی دولت متجاوز امریکا در نخستین اقدام، هارترین دشمنان زنان موسوم به "ائتلاف شمال" را در دولت پوشالی‌‌اش گماشت و چهره‌ی واقعی و خیانت‌اش به مردم و زنان کشور از پشت ماسک قلابی "دموکراسی" و "حقوق بشر" بیشتر برملا گردید.»
سپس از همه حضار جهت ادای احترام به زنان قربانی کشتارهای اخیر مانند شهید شهناز رووفی، شهید مرسل وحیدی و شهید سعدیه سادات به پا ایستادند.
خانم زلا، به نمایندگی از حزب همبستگی در لابلای صحبت‌هایش اظهار داشت:
«هشتم مارچ، روز خجسته‌ای است که توسط کلارا زتکین در "کنفرانس جهانی زنان سوسیالیست" در ۱۹۱۰ به پاس مبارزات زنان کارگر منحیث روز جهانی زن پیشنهاد گردید و تا امروز در سرتاسر جهان برگزار می‌گردد. ما در حالی به پیشواز این روز می‌رویم که مردم زجردیده و پردرد ما و به ویژه زنان این کشور از بلایای گوناگون اشغال، بنیادگرایی، زن‌ستیزی، فقر و فلاکت، کشتار و خونریزی و... رنج می‌برند؛ زنان شوربخت سرزمین ما هنوز گوش و گلو بریده می‌شوند و مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند؛ سنگسار و سوزانیده می‌شوند؛ آنان برای نجات از تمام این آلام دست به خودکشی و خودسوزی می‌زنند؛ و ده‌ها ستم دیگر را متحمل می‌شوند.
...
مردم ما هیچ‌گاهی نباید فراموش کنند که در حضور حاکمان جهادی، طالبی و تکنوکرات که دم همه‌ی شان عمدتا در دست امریکا، پاکستان و ایران است، هیچ‌‌گونه حکومتی، چه "جمهوریت"، چه "امارت"، چه "موقت" و یا هر نام دیگر روزگار تار ما تغییر نمی‌دهد. این نام‌ها فقط لباس‌های دست‌دوز دولت امریکا و شرکایش اند که به کمک آن‌ها تن گندیده نوکران هیولایش را بپوشانند. هرگز نباید فراموش کنیم که اگر طالب جانی با انتحار و انفجار مردم ما را می‌کشد، دولت پوشالی با گرفتن لقمه نان، مردم ما را وادار به مرگ می‌کند.
هیچ گرگی ما را از دندان گرگ دیگر نجات نمی‌بخشد. می‌دانیم که دشمنان مان قدرتمند و ثروتمند اند، ولی نباید رازی را فراموش کرد: آنان از اتحاد ما هراس دارند. باید با شعار "نه امریکا، نه جهادیان، نه طالبان؛ قدرت به دست مردم!" به جنگ شان رویم.»
پروین یک تن از جوانان حزب همبستگی شعری را دکلمه کرد و جوان دیگری مطلبی را درمورد مبارزات و ازخودگذری‌های «مادران شنبه»، مادران انقلابیون ناپدیدشده ترکیه تقدیم نمود. همچنان، هواخواهان و جوانان حزب، بر علاوه چند پارچه موسیقی بی‌کلام، دو آهنگ «من یک زنم!»، سروده زنده‌یاد پری‌دخت آیتی، و «فریاد مادران» از خانم روژان را اجرا نمودند.
در پایان برنامه، آقای ربیع پوپل چند پارچه ستار نواخت.
