ساینس‌دان‌های لیبریایی: امریکا مسوول شیوع ویروس ایبولا در غرب افریقا است
- رده: ترجمه از منابع بیرونی
- نویسنده: تیموتی الکسندر گوزمن
- منتشر شده در چهارشنبه، 12 قوس 1393
نویسنده: تیموتی الکسندر گوزمن | مترجم: احمر
منبع: نشریه «گلوبل ریسرچ - تحقیقات جهانی»، ۱۷ اکتوبر ۲۰۱۴
داکتر سیریل برودیریک، دانشمند لیبریایی و پروفیسور پیشین آسیب‌شناسی نباتات در فاکولته زراعت و جنگلداری پوهنتون لیبریا، می‌گوید که کشورهای غربی بخصوص امریکا مسوول شیوع ویروس ایبولا در غرب افریقا اند. او ادعاهایش را در یک مقاله‌ی ویژه برای روزنامه «دیلی ابزرور» مستقر در مانروویا، پایتخت این کشور، چنین می‌نویسد:
«وزارت دفاع امریکا آزمایش‌های ایبولا بر انسان‌ها را تمویل می‌کند. این آزمایش‌ها چند هفته پیش از شیوع ایبولا در کشورهای گینه و سیرالئون آغاز شد. در ادامه گزارش، اظهار می‌دارد که وزارت امریکا قراردادی به ارزش ۱۴۰ میلیون دالر را به شرکت ادویه‌سازی کانادایی به نام تیکمیرا داد تا روی ایبولا تحقیق کند. کار این تحقیق، تزریق و القای ویروس کشنده ایبولا در بدن انسان‌های سالم بود. بنابر این، وزارت دفاع امریکا به‌حیث همکار در آزمایش بالینی برای اولین بار بر انسان‌ها (NCT02041715) قرار گرفت. این آزمایش‌ها در جنوری ۲۰۱۴ کمی پیشتر از اعلام شیوع ایبولا در غرب افریقا در مارچ ۲۰۱۴ آغاز شد.»
جسد بی‌جان قربانی ایبولا در یکی از جاده‌های مانروویا
در ۲۹ اگست ۲۰۱۴، روزنامه «دیلی میل» با نشر این عکس از قول مقامات بلندرتبه لیبریا گزارش داد که سگ‌های ولگرد اجساد قربانیان ایبولا را در جاده‌های این کشور می‌خورند.
آیا ممکن است که وزارت دفاع امریکا و دیگر کشورهای غربی به‌طور مستقیم مسوولیت ملوث‌کردن افریقایی‌ها با ویروس ایبولا را دارند؟ داکتر برودیریک ادعا می‌کند که دولت امریکا آزمایشگاه تحقیقاتی در شهر کینیما در سیرالئون دارد که به گفته وی «تب ویروسی بایوتروریزم» را مورد مطالعه قرار می‌دهد. این همان شهری است که داکتر برودیریک آن را «منبع اصلی شیوع ایبولا در غرب افریقا» می‌خواند. آیا این حقیقت دارد؟ یا این که، داکتر برودیریک یک نظریه‌پرداز توطئه‌گر است؟ او می‌گوید که «ضرورت فوری است برای گام مثبت در حفاظت از ناداران کشورهای فقیر بخصوص شهروندان افریقا که کشورهای شان توجه زیادی به علوم و صنعت مانند امریکا و کشورهای غربی نکرده‌اند که منبع اصلی تغییر جنین باکتریاها و ویروس‌ها اند و به‌طور استراتیژیکی جهت استفاده سلاح‌های بیولوژیکی این مکروب‌ها را طراحی می‌کنند.» و در این اظهارش، سوالی را نیز مطرح می‌کند «دردآور است که دولت امریکا روی برنامه بایوتروریزم ویروس تب خون‌ریزی [ایبولا] در آزمایشگاهی در سیرالئون تحقیق می‌کند. آیا این برنامه در جاهای دیگر هم است؟»
خوب، چنین به نظر می‌رسد که ادعاهای داکتر برودیریک حقیقت دارند. تاریخ به ما نشان می‌دهد که دولت امریکا برای سالیان متمادی بر آزمایش امراض کشنده روی انسان‌ها کار می‌کند. یکی از مثال‌ها گواتیمالا است. بین سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۸، دولت امریکا تحت رهبری رییس‌جمهور هاری اس. ترومن در همکاری با رییس‌جمهور گواتیمالا، خوان خوسی اریبالو، و کارمندان بلندرتبه صحی‌اش از میان ۵۵۰۰ گواتیمالی که در این آزمایش شرکت جسته بودند، به‌طور عمدی بیشتر از ۱۵۰۰ عسکر، روسپی، زندانی و حتا مریضان با اختلال‌های روانی را با سفلیس و دیگر امراض مقاربتی مانند سوزاک و زخم آتشک ملوث کردند. بدتر از همه این است که تمام افراد مورد آزمایش که با این امراض ملوث شدند بدون آگاهی در مورد امراض، حاضر به شرکت در این برنامه شده بودند. در ۲۰۱۰، نشریه «بوستن گلوب» کشف تاریخدان و پروفیسر طب، سوسان ایم. ریوربی، در کالج ویلیسلی، تحت عنوان «پروفیسر ویلیسلی وحشتی را آفتابی می‌کند: آزمایش‌های سفلیس در گواتیمالا» را به نشر رساند. در آن شرح داده شده که چگونه پروفیسر ریوربی بدین کشف رسید:
«در جریان جستجو آرشیف دوسیه‌های پوسیده در پنسلوانیا، یکی از پروفیسرهای ویلیسلی به کشف تکان‌دهنده‌ای دست یافت: در ۱۹۴۰، دانشمندان دولت امریکا صدها گواتیمالی را بدون اجازه خود شان با مکروب سفلیس و سوزاک ملوث کردند. سوسان ایم. ریوربی، تاریخدان طبی، هنگامی که چهار یا پنج سال پیش تحقیقات بدنام سفلیس انستیتوت تسکیگی را مورد مطالعه قرار داده بود، به این اسناد برخورد که پسان‌ها یافته‌هایش را با کارمندان بلندرتبه دولت امریکا درمیان گذاشت.
این تحقیقات غیراخلاقی تا دیروز در محضر عام قرار نگرفته بود، تا این که رییس‌جمهور اوباما و دو عضو کابینه از دولت و مردم گواتیمالا معذرت خواسته و تعهد سپردند که اشتباه‌های گذشته تکرار نشوند. زمانی این غیرمعمول نبود که داکتران بدون رضایت مریضان، بر آنان آزمایش‌هایی را عملی می‌نمودند.»
کیوبا ۴۶۱ داکتر و کارمند صحی را جهت مداوای بیماران ایبولا به غرب افریقا فرستاد. از ۱۹۶۰ بدینسو، کیوبا ۱۳۵۰۰۰ داکتر و کارمند صحی را برای کمک به نقاط مختلف جهان اعزام نموده است.
براساس نوشته نشریه «بوستن گلوب» پس از کشف پروفیسر کالج ویلیسلی، ظاهرا دولت اوباما از رییس‌جمهور گواتیمالا، الوارو کولوم، پوزش خواست:
«دیروز، اوباما به رییس‌جمهور گواتیمالا، البارو کولوم کابایروس، جهت پوزش زنگ زد. سخنگوی اوباما به خبرنگاران گفت که این آزمایش "دردآور بود و امریکا به تمام معنا از همه کسانی که متاثر شده‌اند، معذرت می‌خواهد."
هیلری کلنتون، وزیر خارجه امریکا، شب پنجشنبه با کولوم تماس گرفت تا این خبر را به او بدهد. اورتور بالینزویلا، دستیار وزیر خارجه در امور نیم‌کره غربی، گفت که کلنتون در جریان صحبت‌هایش با رییس‌جمهور گواتیمالا "تاثرات شخصی و پشیمانی عمیق خود را در قبال انجام چنین تحقیق نابخشودنی" بیان داشت.»
این تحقیق در گواتیمالا زیر نظر جان کتلر به پیش برده می‌شد که داکتر داخل خدمت امریکایی بود و در آزمایش‌های بحث‌برانگیز مکروب سفلیس انستیتوت تسکیگی که در دهه ۱۹۳۰ آغاز شده بود، نیز دخیل بود. محققان می‌خواستند تا تاثیرات خانواده انتی‌بیوتیک‌ها به نام پنسیلین را بر افراد متاثر، مورد مطالعه قرار دهند. این آزمایش‌ها، جلوگیری و تداوی سفلیس و دیگر امراض مقاربتی را احتوا می‌کرد. هرچند، این مریضان به کمک انتی‌بیوتیک‌ها مداوا می‌شدند ولی بنابر خبر بی‌بی‌سی در ۲۰۱۱، بیشتر از ۸۳ تن جان باختند که پس از صدور اعلامیه داکتر امی گوتمن، رییس کمیسیون ریاستی مطالعات مسایل اخلاق طبی، به نشر رسید:
«کمیسیون اظهار داشت که بین سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۸، در حدود ۵۵۰۰ گواتیمالی در تمام آزمایش‌ها دخیل شده بودند. از این میان، به‌طور تقریبی ۱۳۰۰ تن آنان عمدا با مکروب سفلیس، سوزاک و امراض دیگر مقاربتی مانند زخم آتشک ملوث شدند. از این گروه فقط ۷۰۰ تن مورد تداوی‌هایی قرار گرفتند. مطابق اسناد مطالعه‌شده توسط این کمیسسون، تا اخیر ۱۹۵۳ حداقل ۸۳ تن از جمع ۵۵۰۰ موضوع آزمایش جان باختند.»
۱۹ اکتوبر ۲۰۱۴: اعزام نیروی نظامی امریکایی به لیبریا
اوباما اعلام نمود که ۳۰۰۰ نیروی نظامی به لیبریا جهت مبارزه با بیماری ایبولا می‌فرستد و بعدها این رقم به ۴۰۰۰ افزایش یافت. این در حالی است که نظامیان گسیل‌شده هیچ‌نوع تخصصی جهت مبارزه با بیماری ایبولا ندارند.
واکنش واشنگتن پیراموان این گزارش مسخره بود. پوزش از دولت گواتیمالا، فقط برای فریب اذهان عامه بود. واشنگتن از گذشته در مورد آزمایش‌های انسانی با امراض کشنده توسط آزمایشگاه‌های تمویل‌شده با پول دولت و تاثیرات ناگوار آن بر انسان‌ها می‌داند. دولت امریکا برای اجرای تجربیات متعدد طبی بر انسان‌ها گناهکار است که نه تنها در گواتیمالا بلکه در کشورهای دیگر و سرزمین خودش صورت گرفته‌اند. قسمی که در گزارش نشریه «بوستن گلوب» اشاره شده، «تحقیق سفلیس انستیتوت تسکیگی» درمیان سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۷۲ توسط سازمان «خدمات عامه صحی امریکا» انجام شده‌است تا «پیشرفت طبیعی» سفلیس تداوی‌ناشده بر جمعیت امریکایی‌های افریقایی‌تبار را مطالعه نمایند. در ۱۹۳۲، سازمان «خدمات عامه صحی امریکا» و «انستیتوت تسکیگی» در همکاری با یکدیگر ۶۰۰ دهقان خر‌ده‌پا از شهر میکن کونتی ایالت الاباما را جهت مطالعه مرض سفلیس نام‌نویسی کردند. اگر چه در گزارش چنین نوشته شده که حداقل ۴۰۰ تن اینان از بیماری سفلیس (هیچ‌گاهی به آنان گفته نشده بود که مصاب به سفلیس هستند) رنج می‌بردند ولی ۲۰۰ تن دیگر گرفتار این مرض نبودند. در صورت شرکت در این تحقیق، آنان به تداوی، غذا و حتا تکفین رایگان دسترسی می‌یافتند. اسناد مذکور آشکار می‌سازد که به آنان گفته شده بود «خون کثیف» دارند، این بدین معنا است که در کنار سفلیس از امراض دیگر نیز رنج می‌برند. ساینس‌دان‌های «انستیتوت تسکیگی» بدون معالجه اشتراک‌کنندگان به مطالعه شان درمورد سفلیس ادامه دادند و معلومات ضروری پیرامون کارآیی پنسیلین جهت تداوی سفلیس و امراض مقاربتی از آنان پنهان شده‌است. افراد مورد آزمایش این طور تصور می‌کردند که آنان از جانب دولت امریکا خدمات رایگان صحی دریافت می‌کنند، درحالی‌که همین اداره درمورد آزمایش‌های عمدی دروغ گفته‌است. واشنگتن درمورد آزمایش‌های انسانی با امراض کشنده آگاهی کامل دارد. براساس نشریه «بوستن گلوب»، دولت گواتیمالا همچنان درمورد آزمایش‌های سفلیس می‌دانست:
«نماینده دولت گواتیمالا گفت که ملت شان نیز درمورد نقش قابلیت مجازات اعضای بلندرتبه دولت این کشور تحقیق می‌کنند. اسناد ثبت‌شده آزمایش‌ها نشان می‌دهد که کارمندان بلندرتبه دولت گواتیمالا آگاهی کامل درمورد این آزمایش‌ها داشته و در بدل دریافت انباشته‌های پنلیسین به آن مجوز قانونی داده‌اند.»
هرچند، «دیپارتمنت خدمات صحی و بشری امریکا» در تحقیقاتی به نام «معلومات عمومی پیرامون مطالعه واکسین‌های امراض مقاربتی توسط خدمات عامه دولت امریکا در سال‌های ۱۹۴۶-۱۹۴۸»، مجبور به اقرار درمورد آزمایش‌های سفلیس در گواتیمالا شد:
«در جریان تحقیق تاریخی در مورد مطالعه انستیتوت تسکیگی پیرامون سفلیس تداوی‌نشده، اخیرا پروفیسر سوسان ریوربی از کالج ویلیسلی به اسناد آرشیف‌شده مرحوم داکتر جان کتلر، مامور صحی "خدمات صحی دولت امریکا" و محقق انستیتوت تسکیگی، دسترسی پیدا نمود. اسناد مذکور درمورد مطالعه غیراخلاقی دیگری شرح می‌دهد که توسط دولت امریکا حمایت می‌شد و طی آن جمعیت به‌شدت آسیب‌پذیر گواتیمالا با مکروب امراض مقاربتی به‌طور عمدی ملوث شدند. این مطالعه که در جریان سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۸ با آگاهی کامل روسای داکتر کتلر صورت گرفت، با پول "انستیتوت ملی صحت دولت امریکا" از طریق "اداره دولتی صحی پان امریکایی" (بعدها به "سازمان صحت پان امریکایی" مسما شد) به وزارتخانه‌های دولت گواتیمالا، تمویل شده بود.»
امریکایی‌های افریقایی‌تبار در آزمایش برنامه تسکیگی
پس از ۶۲ سال که بسیار دیر بود، دولت امریکا این عمل پست خود را پذیرفت. چیزی را که داکتر برودیریک نوشته، به هیچ‌صورت کدام دسیسه‌سازی نیست. دولت امریکا در بیوتروریزم دخیل است و قضیه گواتیمالا یکی از نمونه‌هایش شده می‌‌تواند. داکتر برودیریک درمورد نقش مردم عام در جلوگیری دولت‌های شان، بخصوص دولت‌های غربی جهت ایجاد آزمایشگاه‌ها و تجربه بر انسان‌ها، می‌نویسد:
«این معضل جهانی است و ما تقاضای همکاری از همگان در هرجا به شمول چین، جاپان، آسترالیا، هند، آلمان، ایتالیا و حتا انسان‌های مهربان در امریکا، فرانسه، انگلستان، روسیه، کوریا و عربستان سعودی و دیگر جاها که خواستار مدد اند، می‌کنیم تا به ما کمک کنند. وضعیت به‌مراتب مبهم‌تر از چیزی است که از بیرون به نظر می‌رسد و باید به هر صورت ممکن مساعدت فراهم نماییم. برای تضمین آینده‌ای کمتر با این تمثیل‌ها، مهم است حالا از رهبران و دولت‌های خود بخواهیم تا در عملکرد‌های خویش صادق، شفاف، عادل و کارا باشند. باید به مردم جوابگو باشند. لطفا برای توقف آزمایش ایبولا و شیوع این مرض مهلک به پا خیزید.»
پس از مقصربودن دولت گواتیمالا با دولت امریکا که قصدا مردم را با مکروب سفلیس ملوث کردند، ملت‌های غرب افریقا باید به‌طور جدی به مبارزه دولت امریکا علیه ویروس ایبولا، به دیده شک بنگرند. پروفیسر فرانسیس بایل از کالج حقوق پوهنتون ایالت ایلینویز امریکا، عملکرد اداره اوباما در غرب افریقا را مورد سوال قرار داد. اخیرا تلویزیون دولتی روسی «ار.آی.ای نووستی» با پروفیسر بایل مصاحبه‌ای نمود و او چنین گفت:
«سازمان‌های دولتی امریکا تاریخچه طولانی در انجام عمدی تحقیقات دفاعی سلاح‌های بیولوژیکی در لیبریا و سیریا لیون دارند. این شامل سازمان "مراکز کنترول و جلوگیری امراض – سی.دی.سی" می‌گردد که حالا مسوولیت مدیریت جلوگیری ویروس ایبولا به خاک امریکا را دارد.
چرا اداره اوباما سربازانی را به لیبریا گسیل داشت که هیچ‌نوع آموزشی جهت کمک طبی به افریقاییان در حال مرگ را ندیده‌اند. چطور ویروس ایبولا از کنگو به غرب افریقا رسید، ۳۵۰۰ کیلومتر دورتر از جایی که در ۱۹۷۶ تشخیص شده بود.»
این سوال خوبی برای واشنگتن است، ولی آیا مردم عام کدام جوابی دریافت خواهند کرد؟ نه به این زودی‌ها، چون بیشتر از ۶۲ سال را دربر گرفت تا آزمایش‌های سفلیس گواتیمالا در محضر عام قرار بگیرند، آنهم نه توسط دولت امریکا بلکه یک تاریخدان طبی.
