مسلح‌سازی جنگسالاران عامل تیره‌روزی مردم چاه‌آب تخار
- رده: گزارش‌ها
- نویسنده: پرویز حقجو
- منتشر شده در دوشنبه، 02 حمل 1395
بشیر قانت همراه با شرکای جرمش هر یک ملا پیرم‌قل و کبیر مرزبانبه تاریخ ٢ حوت ۱۳۹۴ سفری به چاه‌آب تخار داشتم. این ولسوالی قبلا پرجمع و جوش بود، مردم آن سرزنده و بشاش بودند، ولی این بار برعکس گذشته آنرا افسرده و مکدر یافتم و از آن چهره‌های بانشاط اثری نبود و شهر عاری از جمع و جوش به نظر می‌رسید.
چاه‌آب از ولسوالی‌های دور افتاده تخار است که تقریبا ٦٠ فیصد باشندگان شهری آنرا تجار، دکانداران، پیشه‌وران و کسبه‌کاران تشکیل می‌دهد و تجارت نسبت به تمامی ولسوالی‌های تخار درین شهر رونق دارد، زیرا ولسوالی های شهر بزرگ، راغ و درواز بدخشان به علت نزدیک بودن خرید و فروش خود را درین ولسوالی انجام می‌دهند.
داکتر عبدالرحیم، کارمند مرکز صحی ولسوالی چاه‌آب از سوی افراد مسلح ناشناش کشته شد و سپس مردم محل قاتلان را دستگیر و در ملاء عام تیرباران کردند.
مردم شهر چاه‌آب تقریبا همه از یک قوم تشکیل یافته اند که به زبان دری تکلم می‌کنند و باهم خیلی صمیمی بوده و مردم آن شوخ‌طبع و سرشار بودند ولی حالا آنان را افسرده و رنجور یافتم. از دوستان و آشنایانم دلیل پریشانی و افسردگی مردم را جویا شدم، برایم گفتند: بعد از اینکه طالبان ولسوالی درقد را تصرف کردند و قصد حمله بر ولسوالی های ینگی‌قلعه و خواجه‌بهاالدین را کرده به آنان یورش بردند، ولسوال چاه‌آب به افراد اجازه داد که با سلاح خود از منطقه شان دفاع نمایند. تعدادی از اوباشان ازین سیاست و اوضاع استفاده کرده با سلاح‌های خود ظاهر شدند و حالا که ولسوالی درقد از وجود طالبان پاک شده، این افراد مسلح جنگسالار به بلایی برای مردم بدل گشته اند. آنان از طرف روز سلاح‌های شان را پنهان کرده و شبانه گروپ‌های متعددی ساخته اند که مصروف چور و چپاول و انواع بی‌ناموسی‌ها می‌شوند. از دکانداران، کسبه‌کاران و افراد کمزور پول مطالبه می‌کنند و اگر خواسته‌های شان را برآورده نسازند، آنان را به قتل می‌رسانند و حتی به خانه‌ّهای مردم به زور داخل شده دست به تجاوز می‌زنند که فقط موارد اندک آن در رسانه‌ها انعکاس می‌یابد.
آمر بشیر (به گفته اطرافیانش «الحاج تورنجنرال محمد بشیر قانت چاه‌آبی») از جنگسالاران خونخوار تخار از سوی عبدالله حمایت می‌شود.
بعد از نماز خفتن و در بعضی جای‌ها حتی بعد از نماز شام کسی از خانه بیرون شده نمی‌تواند چون ذریعه افراد مسلح چور می‌شوند. مردم محل تمام این ناامنی‌ها، تجاوزها و چپاولگری‌ها را به افراد آمر بشیر قانت یکی از جنایتکاران محلی نسبت می‌دهند. این جنگسالار به این صورت می‌خواهد در بین مردم رعب و ترس ایجاد کرده از آب گل‌آلود ماهی بگیرد.
وضع مردم چاه‌آب بی‌نهایت خراب و وحشت‌زاست و من مشت نمونه خروار به چند مثال بسنده می‌کنم:
- در اواخر دلو ۱۳۹۴ دزدان مسلح به خانه خلیفه مسلم «سلمان» آمده پرزه‌ای را به این خانواده می‌دهند که در آن نوشته اند تا فردا شب مبلغ یکصدهزار افغانی تهیه نمایند و یا کفن خود را بر تن کنند. بیچاره‌ها تمام روز دویده از اقارب و دوستان شان قرض کرده مبلغ مذکور را تهیه می‌کنند که شب دیگر نفر مسلح سر رسیده پول را اخذ می‌کند.
- در خانه یک داکتر دندان که نمی‌خواهد نامش گرفته شود، به همین صورت پزره گذاشته یکصدهزار افغانی مطالبه می‌کنند، این داکتر به صد مشکلات این پول را تهیه کرده تسلیم دزدان مسلح می‌کند.
- از عبدالرزاق صراف دزدان مذکور پول زیادی مطالبه نموده بخانه‌ی وی پرزه می‌دهند اما صراف که آدم شجاعی بوده از دادن پول ابا می‌ورزد که دزدان چندین راکت به خانه و مهمانخانه وی شلیک می‌کنند که یک قسمت از خانه‌اش تخریب می‌شود.
من ملاآذان از خانه بیرون شدم و با صاحب‌خانه طرف بندر تالقان در حرکت بودم که موتری از عقب ما می‌آمد و زمانی که ما را دید توقف کرده به عقب دور خورد و فرار کرد، دوستم گفت این راننده ما را دزد تصور کرده و قبلا در بندر تالقان ده‌ها موتر در حال حرکت بود و قبل از آذان صبح بندر پر از سواری و موتر بود ولی حالا کسی در بندر موجود نیست. خلاصه بعد از چند ساعت انتظار ما حرکت کردیم و راکبین همه به آمر بشیر لعنت فرستاده او را عامل همه ناامنی‌ها و بی‌ناموسی‌ها می‌خواندند. وضع دیگر ولسوالی‌ها هم بهتر از چاه‌آب نیست. در رستاق و مناطق همجوار قومندانان سابق جهادی اوباشان را مسلح نموده به چور و چپاول می‌پردازند. بطور مثال پیرم‌قل تمام افراد خود را بنام اربکی مسلح کرده امنیت منطقه را برهم می‌زند.
