ننگ سکوت در برابر سرنوشت غم‌بار هموطنان هندوباور خود را با مبارزه و ایستادگی بزداییم!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در چهارشنبه، 13 سرطان 1397
بار دیگر نجیب‌ترین و پاک‌ترین اقلیت افغانستان، سیک‌ها و هندوها، به دردناک‌ترین صورت ممکن به خاک و خون کشانیده شدند. به تاریخ ۱۰ سرطان ۱۳۹۷ درحالی‌که شهر جلال‌آباد به‌خاطر «تشریف‌فرمایی» اشرف غنی تحت تدابیر شدید امنیتی قرار داشته و حتا هوتل‌ها از مسافران تخلیه گشته و مارکیت‌ها جبرا مسدود بودند، در حمله انتحاری‌ای ۱۹ تن به‌شمول ۱۷ برادر سیک و هندوی ما به شهادت رسیده و ۱۰ تن دیگر مجروح شدند. این قتل‌عام موحش در برابر مقر ولایت به وقوع پیوست که آنان انتظار ملاقات با اشرف غنی را داشتند. رییس‌جمهور پوشالی وعده دروغین داده بود که گویا به قضیه غصب جایدادهای شان توسط جنگسالاران و زورمندان محلی رسیدگی خواهد کرد. بنابر گفته‌ی شاهدان عینی، سران سیک به‌طور مکرر با دفتر حیات‌الله حیات والی ننگرهار تماس گرفته تقاضای ورود به داخل را نموده بودند، اما باوجودی که اشرف غنی در سخنرانی‌اش از ریسک بلند امنیتی سخن گفته بود، آنان در روی جاده ساعت‌ها در انتظار نشانیده شدند تا این که به‌صورت هولناکی قربانی گشتند.
هموطنان سیک و هندو که باشندگان اصلی این سرزمین بوده همیشه برای آزادی و استقلال قربانی داده‌اند، با یورش تنظیم‌های اخوانی بر شهر کابل، با آنچنان فجایع خونین و بیشرمانه مواجه گشتند که تاریخ وطن ما کمتر نظیرش را به‌خود دیده بود. وحشیان تنظیمی بخصوص در منطقه کارته پروان و شهر کهنه ددمنشانه‌ترین جنایات و خیانت‌ها را علیه این اقلیت بی‌پناه کشور مرتکب شدند: به نام کافر و بی‌دین سر بریده شدند؛ جایداد و دارایی شان را غارت کردند؛ بر زنان و دختران شان تجاوز کردند؛ مردان را جبرا ختنه کردند و صد‌ها بربریت دیگر که شرمسار‌ترین و ننگین‌ترین صفحات تاریخ ما را تشکیل می‌دهند. وحوش طالبی نیز نازی‌وار پوشیدن لباس زرد را بر آنان تحمیل کرده ستمگری تنظیمی را در برابر آنان ادامه دادند. اینهمه باعث شد که از هزاران خانواده هندوباور فقط چند ده خانواده باقی مانده دیگران مجبور به ترک سرزمین مادری شان شدند. اکنون که ۱۷ سال از حکومت به‌اصطلاح «دموکراتیک» خیراتی غرب می‌گذرد، هنوز تعدادی از سران باندهای تنظیمی و بخصوص «شورای نظار» در منازل غصب‌شده این هموطنان به‌سر برده کرزی و غنی در مماشات با این غداران برای پس‌گیری این خانه‌ها هیچ تلاشی نکردند. کودکان اینان از درس و تعلیم محروم و با تبعیض و تعصب مواجه بوده و اکثر خانواده‌های شان در نبود سرپناه در درمسال زندگی می‌کنند. موجودات قرون‌وسطایی از نوع قاضی نذیر احمد حنفی‌های لمیده در پارلمان، با بی‌شرمی اخوانی، هموطنان هندو و سیک را «همسایه» خطاب کرده برای آنان ابتدایی‌ترین حقوق انسانی قایل نیستند.
عزیزان هندو و سیک ما نیز باید به تجربه دریافته باشند که از طریق رجوع به حکومت فاسد و ضدملی متشکل از قاتلان فرزندان شان و یا تعلق کرسی‌ای در پارلمان دزدان به آنان هرگز به کوچکترین خواست و حقوق شان نخواهند رسید. فقط در یک جامعه دموکراتیک استوار بر اصول سکیولاریزم می‌توان حقوق تمامی اقلیت‌های دینی را تضمین نمود.
«حزب همبستگی افغانستان» اندوه جانکاه و عمیق خویش را در شهادت هندوباوران افغانستان اعلام داشته گوشزد می‌کند که حمایت و دفاع از ستم‌دیده‌ترین و به‌حاشیه‌‌رانده‌شده‌ترین اقلیت‌های یک جامعه محک تعهد یک فرد و جمع به اصول دموکراسی و عدالت و آزادی‌ست. بناً دفاع قاطع از هم‌میهنان هندو و سیک، باید در راس وظایف هر نهادی قرار داشته باشد که ادعای آزادیخواهی و مترقی‌بودن دارد. در غیر آن، شعارهای شان عوامفریبانه و کاذب خواهد بود. ما انتقام خون رایل سنگهـ، میر سنگهـ، اوتار سنگهـ، بلجیت سنگهـ، نریندر سنگهـ، ویکی کمار، امریک سنگهـ، انوف سنگهـ و دیگر جانباختگان فاجعه جلال‌آباد را وظیفه خود شمرده در کنار بازماندگان شان ایستاده‌ایم.
خون پاک شهدای سیک و هندوی خویش را نمی‌بخشیم!
حزب همبستگی افغانستان
۱۴ سرطان ۱۳۹۷
کابل
