با حضور امریکا و غلامانش، انتحار و کشتار پایانی نخواهد داشت
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در سه شنبه، 11 ثور 1397
خاطرات سیاه‌روزهای ۷ و ۸ ثور در ذهن مردم ما تازه بوده که ۱۰ثور روز دردناک دیگری را ثبت تاریخ کرد. هنوز خون قربانیان حملات انتحاری وحوش طالبی و داعشی در جاده‌ها نخشکیده که بار دگر جوی خونی در شش‌درک کابل جاری گشت. در این حمله که ظاهرا مسئولیت آنرا داعش بر دوش گرفت، عمدتا خبرنگارانی که برای پوشش انتحاری اولی در ساحه حضور یافته بودند از جمله محرم درانی (رادیو آزادی)، عبادالله حنان‌زی (رادیو آزادی)، یارمحمد توخی (طلوع‌نیوز)، غازی رسولی (تلویزیون یک)، نوروز علی‌رجبی (تلویزیون یک)، شاه‌مری فیضی (خبرگزاری فرانسه)، سلیم تلاش (تلویزیون مشعل)، علی سلیمی (تلویزیون مشعل) و سباوون کاکر (رادیو آزادی) جان باخته و عده‌ای دیگر هم زخمی شدند. همزمان، احمدشاه خبرنگار بی‌بی‌سی در خوست از سوی افراد ناشناس به ضرب گلوله به شهادت رسید.
به ادامه «تقبیح‌کردن‌ها»، دولت پوشالی ع و غ طبق روال همیشگی این حمله انتحاری را نیز «تقبیح» کرد. لیکن این دولت خاین‌پرور حتا حق نکوهش و تسلیت گفتن را هم ندارد، چرا که: زیر پای گلبدین، این قاتل میرویس جلیل (خبرنگار رادیو بی‌بی‌سی) و حامی حملات انتحاری که با بیشرمی آن را «استشهادی» نامیده مشروع می‌داند، فرش سرخ هموار کرده و با ناز و کرشمه از این گدی‌گک سی‌آی‌ای و آی‌اس‌آی استقبال می‌کند؛ طالبان ددمنش، این قصابان اجمل نقشبندی (خبرنگار و مترجم افغان که در ۱۳۸۶ توسط طالبان در هلمند سر بریده شد) و هزاران هموطن بی‌گناه ما را «برادران ناراضی» خطاب کرده و پیدا و پنهان با آنان در معامله است؛ دوستم، شکنجه‌گر نجیب‌الله قریشی (فلمسازی که در جریان ساخت مستند «کاروان مرگ» توسط دوستمی‌ها مورد لت و کوب قرار گرفته مجبور به فرار از وطن شد) را معاون دوم ریاست‌جمهوری تعیین می‌کند؛ عطای قاتل قیس عصیان (خبرنگاری که به خاطر افشای جنایات عطا بوسیله سگان شکاری او ترور شد) را امیر بلخ می‌سازد و بعد چندین وزارت و پست پردرآمد را برایش می‌سپارد؛ سرور دانشی که محافظانش جمال ناصر فرهمند (خبرنگار تلویزیون طلوع) را مورد ضرب و شتم قرار دادند از نازدانه‌های ارگ است؛ محمد سلطان منادی، ذکیه ذکی، شیما رضایی، نعمت‌الله ظهیر، احمد سردار، پلوشه توخی، عبدالمنان ارغند، امید خپلواک، عبدالصمد روحانی و ده‌ها تن دیگر مظلومانه به شهادت رسیدند، ولی این دولت ضدملی عاملان این قتل‌ها را محاکمه نکرد.
حقیقت روشن است که بیشترین رسانه‌ها در افغانستان وابسته به جنگسالاران و نیروهای استعمارگر و ایادی ناپاک داخلی شان بوده تا جاده را برای اعمال شوم آنان صاف سازند. ولی از سوی دیگر تعداد وسیعی از کارمندان این رسانه‌ها برای «غم نان» همچو کارگران روزمزد مجبورا در این شبکه‌ها اشتغال داشته و با وجود فشار شدید و تهدید از سوی روسای شان و مقامات دولتی، با قبول خطر دست به افشاگری‌هایی می‌زنند. غیر از یک اقلیت کوچک، اکثر خبرنگاران ما انسان‌های باوجدانی اند که با استفاده از دریچه‌های کوچک صدای بی‌صدایان می‌شوند.
امریکا از چهل سال بدینسو مستقیم و یا از طریق دولت و استخبارات منفور پاکستان و ایران مشغول جنایت‌پروری و حمایت از تروریزم و ارتجاع در وطن ماست و اگر پشتیبانی پیدا و پنهان امریکا نباشد، هرگز طالب و داعش و دیگر نیروهای عصرحجری نمی‌توانند به این گستردگی به حملات پیچیده متوسل شده و هر روز هموطنان بی‌گناه ما را به ماتم بنشانند.
هموطنان دردمند،
«حزب همبستگی افغانستان» به این باور است که فجایع جاری و آلام ما جان‌گداز‌تر از آن اند که با همدردی در سطح حرف بتوان آن را تسلی بخشید. باید با آگاهی، بسیج و مبارزه، دردهای مشترک خود را به نیرو مبدل کرد تا هیچ قدرت مرتجعی در برابر آن توان ایستادگی نداشته باشد. باید شعار «مرگ بر طالب و داعش» را با شعار ریشه‌ای‌تر «مرگ بر دولت اشغالگر امریکا و متحدانش» تکامل بخشید!
حزب همبستگی افغانستان
۱۱ ثور ۱۳۹۷
