مردم افغانستان تا هنوز در آتش جنایتکاران ۷ و ۸ ثوری می‌سوزند
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در پنج شنبه، 07 ثور 1396
۷ و ۸ ثور، لکه‌های ننگ تاریخ ماست که تا امروز میهن و مردم ما را در آتش می‌کشند و از آن پیاپی انواع جدید جنایتکاران و جاهلان و فروخته‌شدگان زاییده می‌شوند. دو روز سیاهی که اغلب مردمان این سرزمین آرزو می‌کنند کاش در تقویم وجود نمی‌داشت تا خاطرات هولناک آن همه‌ساله در ذهن شان نمودار نگردد: خاطرات کودتای خونین؛ ناپدید شدن‌ها و اعدام ده‌هاهزار انسان بی‌گناه؛ شکنجه و زنده به گور شدن‌ها؛ دربدری و فرار از بم‌های روس‌ها؛ تحمل توهین و تحقیر در ایران و پاکستان. و به تعقیب آن، جلادان ۸ ثوری افغانستان نگونبخت را در چنگال سیاه شان فشرده جنایات فجیع‌تری بر مردمانش روا داشتند که خاطرات پیشین را می‌شوید: هر کوچه شهر کابل تبدیل به خط اول جنگ می‌گردد؛ در اولین روزها تمام اماکن عامه و دفاتر چور می‌گردند؛ مادران ۷۰ ساله و کودکان معصوم مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند؛ دیدن زایمان زنان به سرگرمی افراد تفنگ به دست بدل می‌گردد؛ شکریه‌ها و ناهیدها و صدها زن و دختر پرپر می‌شوند؛ نسل‌کشی در افشار صورت می‌گیرد؛ میخ بر سر انسان‌ها کوبیده شده «رقص مرده» نمایش داده می‌شود؛ بر اسیران ادرار خورانیده شده در کانتینرها زنده به آتش کشیده می‌شوند، خاینانه‌ترین و شرم‌آورترین اعمال در برابر هموطنان هندو و سیک ما صورت گرفته دارایی و جایداد شان غصب می‌گردد؛ فابریکه‌های کشور و تسلیحات نظامی در بدل نرخ آهن‌پاره به پاکستان به فروش می‌رسد؛ کابل به شهر ارواح بدل می‌گردد، کشور در آتش جنگ‌های قومی و سمتی و زبانی و مذهبی به آتشدان بدل می‌گردد، دستان خونین دولت‌های مرتجع پاکستان و ایران تا عمق در کشور ما باز گذاشته می‌شوند و صدها قساوت و میهنفروشی و شیادی دیگر. پس از آن، مردم ما باوجود تحمل شلاق و استبداد قرون‌وسطایی طالبان، با پرتاب بم‌های امریکا و شرکایش مواجه شده یکبار دیگر همان جلادان ۸ ثوری برما تحمیل گردیدند که این بار دست به دست شرکای جرم ۷ ثوری خود داده با دریافت بوجی‌های دالر، یکونیم دهه تمام است که با نکتایی و دریشی اما با همان افکار متعفن و دستان پرخون، خیانت و ستم و فساد و میهنفروشی نموده افغانستان را برای مردمش دوزخ ساخته‌اند.
نمونه‌ای از عکس‌های رنگ‌خورده و پاره‌شده گلبدین توسط جوانان
اما امسال تحت سایه شوم تصاویر قصاب کابلیان در گوشه و کنار شهر، آن همه خاطرات دردآور بیشتر بر کابلیان سنگینی می‌کند که خوشبختانه قبل از ورود راکتیار جمعی از جوانان شرافتمند با پاره کردن تصاویر و چتلی و رنگ پاشیدن بر آن‌ها نشان دادند که ولو امریکا هزار بار بکوشد چوچه‌سگانش را رنگ و لعاب «صلح» بزند، ملت این اراذل ستمکار را نخواهد پذیرفت. شهری که باشندگانش هنوزهم صفیر راکت‌های گلبدین نجواگر گوشهای شان است و کابوس شیون و ناله کودکان، زنان و مردان زخمی خواب شان را به هم می‌زند، این غلام بیگانگان را تحمل نخواهند کرد. شاید امریکا و دولت مزدورش موفق شوند چند صباحی به زور میلیون‌ها دالری که «اتحادیه اروپا» برای راحتی او فراهم آورده و لشکری از محافظان تا دندان مسلح در گوشهای از کابل این جلاد را جابه‌جا سازند، اما او دیگر به لاشه گندیده‌ای بدل گشته که در مخفیگاهش نیز از ترس محاکمه و دادخواهی ملت، خواب آرام نخواهد داشت.
۷ و ۸ ثور، سیه‌روزهایی اند که نمی‌شود با تغییر قیافه عاملانش، آن همه خاطرات رنج‌آور را از روان مردم زدود. تحقق عدالت شرط حتمی التیام زخم‌های عمیق این ملت است و یگانه راه رسیدن به صلح آبرومند مبتنی بر عدالت. آنانی که سخن از «فراموش کردن» و «بخشیدن» می‌زنند، یا از تاریخ چیزی نمی‌دانند و یا اینکه اجیرشدگانی اند در خدمت استعمار و ارتجاع. تاریخ جهان به ما می‌آموزد که جنگ‌افروزان بیگانه‌پرست هرگز پیام‌آور صلح شده نمی‌توانند. برای زدودن جنگ و دربدری، باید عاملان آن را محاکمه و مجازات کرد ولو عملی شدن این خواست بزرگ، نیازمند وقت و تلاش بیشتر و طولانی‌تری باشد.
«حزب همبستگی افغانستان» یگانه راه بیرون‌رفت از این همه بدبختی را در آگاهی، بسیج و مبارزه مردم افغانستان می‌بیند. هیچ نیروی بیرونی و دست‌نشاندگانش ما را از این فلاکت نجات داده نمی‌تواند، کلید نجات ما در دست خود ماست. از اینرو به تمام تشکل‌ها و افراد پیشرو و آزادیخواه ندا سر می‌دهد که در جهت آگاهی و بسیج این ملت ستمدیده تلاش به خرج داده، با قبول خطر و سختی، بیگانگان و چاکران شان را وادار به تسلیم سازیم. بیداری این ملت، روز آخر حاکمیت این جانیان است. باید در این ره نترس بود و قربانی داد، چون هر قطره خونی که در راه استقلال، آزادی، عدالت و دموکراسی نثار می‌گردد، افق بیداری مردم را بارورتر می‌سازد.
حزب همبستگی افغانستان
۸ ثور ۱۳۹۶ – ۲۸ اپریل ۲۰۱۷
