پنتاگون چگونه تروریست‌ها را در امریکا آموزش نظامی می‌داد؟
- رده: ترجمه از منابع بیرونی
- نویسنده: نویسنده: جان کی. کولی | مترجم: احمر
- منتشر شده در پنج شنبه، 08 قوس 1397
جان کی. کولی (۲۵ نوامبر ۱۹۲۷ - ۶ اگست ۲۰۰۸) روزنامه‌نگار و نویسنده امریکایی بود که در یونان زندگی می‌کرد و به‌مثابه کارشناس امور گروه‌های اسلام‌گرا و خاورمیانه، شناخته می‌شد. آقای کولی چندین کتاب در مورد سیاست‌های سیطره‌جویانه دولت امریکا نوشته است که «جنگ‌های نامقدس: افغانستان، امریکا و تروریزم بین‌المللی» یکی از آن‌ها می‌باشد. وی در این کتاب، چنانچه خود در پیشگفتارش نوشته، از «رابطه عجیب عاشقانه» دولت امریکا و بنیادگرایان اسلامی صحبت می‌کند و سیاست‌های جنگ‌افروزانه این دولت را افشا می‌کند که در ازای شکست شوروی هیولاهای خطرناک بنیادگرا را تقدیم جهان کرد.
کتاب نامبرده نکات ارزنده فراوانی دارد، اما من فقط قسمت‌هایی از فصل «استخدام‌کنندگان، آموزگاران، کارآموزان» را ترجمه کردم. در این بخش کولی در مورد پایگاه‌های نظامی‌ای در داخل خاک امریکا می‌نویسد که در آن‌ها بنیادگرایان افغان، پاکستانی و کشورهای عربی در جریان سال‌های اشغال افغانستان توسط روس‌ها، آموزش نظامی داده می‌شدند.
جان کی. کولی
آموزش رسمی در داخل خاک امریکا در ۱۹۸۰ تحت نظارت اداره کارتر آغاز گردید.... صاحب‌منصبان برگزیده «کلاه سبزها» (نیروهای ویژه ارتش امریکا مربوط نیروهای زمینی این کشور. م) که بیشتر کهنه‌سربازان کارکشته‌ی جنگ ویتنام بودند، پس از ادای سوگند برای مراعات پنهانکاری شدید شروع به ماموریت آموزش مخفی برای جنگ افغانستان کردند. اکثر آنان با مهمترین ساحه آموزش شان به نام «فورت براگ» در کارولینای شمالی از قبل آشنا بودند.... دگروال چارلز بیک‌ویت (مسوول ماموریت ناکام نجات کارمندان سفارت امریکا در ایران. م) تصمیم گرفت که «نیروی نخبه دلتا»ی خود را از «فورت براگ» به جای کوچکتر و امن‌تری انتقال دهد، جایی که دگروال بیک‌ویت «کمپ سموکی» (Camp Smoky) می‌نامید، در واقع همان «کمپ پیَری» مربوط سی‌آی‌ای بود. به‌زودی این اردوگاه نقش بسزایی در آموزش برای جنگ مقدس در جنوب آسیا ایفا کرد.
کتاب «جنگ‌های نامقدس: افغانستان، امریکا و تروریزم بین‌المللی»
«کمپ پیَری» (Camp Peary)، که در دنیای جاسوسی امریکا با نام مستعار «دی فارم – پرورشگاه حیوانات اهلی» (The Farm) شناخته می‌شود، جای اصلی سی‌آی‌ای برای آموزش جاسوسان، نفوذی‌ها و ماموران مخفی بود و شاید هنوز هم باشد. اینجا به‌مثابه محل پنهان رده‌بندی شده بود تا این که در اوایل دهه ۱۹۹۰ چندین بازدیدکننده در موردش پی برده و نوشتند. «دی فارم» قطعه زمینی به مساحت ۲۵ میل مربع می‌باشد که در شمال‌شرق شهر ویلیامزبرگ ایالت ویرجینیا میان شاهراه «یو.اس. روت ۶۴» و دریای جیمز واقع شده است. برخی از آموزگاران جنگجویان آینده افغانستان به‌ویژه پاکستانی‌ها که توسط آی‌اس‌آی فرستاده شده بودند در اینجا تربیت یافتند.... افزون بر این، «کمپ پیَری» جایی بود برای اعضای «برنامه آموزش کارمندان» سی‌آی‌ای، اکثر مامورانی که در صدد ارتقای رتبه و ماموریت‌های جدید در عملیات مخفی در افغانستان و جاهای دیگر بودند، در آن جا تعلیم دیده کار کردند. مضمون‌هایی که برای کارآموزان جنگ افغانستان تدریس می‌شدند، عبارت بودند از: کشف مواد انفجاری؛ جاسوسی و ضدجاسوسی؛ چگونگی نوشتن گزارش‌ها مطابق معیارهای سی‌آی‌ای؛ استفاده از سلاح‌های گوناگون؛ پیشبرد عملیات‌های ضدتروریزم، مبارزه با موادمخدر و شبه‌نظامی. همچنان صنف‌هایی درمورد مسایل مهم استخدام ماموران نو، پیک‌ها و افراد کمک‌کننده برگزار می‌شدند. آموزش شبه‌نظامی همچنان در اردوگاه مشترک دیگری میان سی‌آی‌ای و نیروهای ویژه نظامی در هاروی پواینت در کارولینای شمالی پیش می‌رفت.
ساحه‌ی دیگری که در ایالت ویرجینیا برای برنامه آموزش افغانستان به کار گرفته می‌شد، «فورت ای.پی. هیل» (Fort A.P. Hill) می‌باشد که در کنار شاهراه میان‌ایالتی واشنگتن-ریچموند واقع شده است، منطقه‌ای که «کلاه سبزها» در جنگ‌های پنهانی و نیمه‌پنهانی هندوچین دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ از آن استفاده می‌کردند. بسان ساحه «فورت لی» ویرجینیا، اینجا هم محل تصویب‌شده برای فرود آمدن با پاراشوت بود. در اینجا، پیلوت‌ها و دیگر کارمندان سیستم CARP (شیوه‌ای برای محاسبه دقیق فرود آمدن از طیاره به نقطه از پیش تعیین شده روی زمین. م) را تمرین می‌کردند. این مهارتی بود که در ۱۹۸۳ در عملیات بمباران جزایر کاراییب و گرنادا به کار گرفته شد.... در «فورت ای.پی. هیل» و «کمپ پیکیت» در ویرجینیا، «کلاه سبزها» و «نیروهای ویژه دریایی امریکا» صاحب‌منصبان پاکستانی و گاهگاهی مجاهدین بلندپایه بازدیدکننده (افغان یا پاکستان و به‌ظاهر نه داوطلبان عرب و خارجی دیگر) را در شیوه‌های نفوذ، بیرون‌کشیدن همسنگران زخمی، اسیران و سلاح‌های به غنیمت گرفته‌شده از عقب خطوط دشمن آموزش می‌دادند. (مایکل سپرنگمان در کتابش «ویزه برای القاعده» آموزش نظامی جنگجویان عرب را در این اردوگاه‌ها تصدیق می‌کند. م) از این که کهنه‌سربازان عرب که در افغانستان جنگیده بودند در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ به کشورهای شان برگشتند، شیوه‌های مشابه در حملات شورشیان در شمال مصر و الجزایر نمایان گردیدند.
