اعتراضات کارگران در امریکا نشانه فروپاشی سیستم استثمارگر
- رده: مقالات
- نویسنده: کاوه عزم
- منتشر شده در جمعه، 29 قوس 1392
یکبار دیگر جامعه امریکا که دولتش ادعای «صدور دموکراسی»، «حقوق بشر» و «عدالت» به سایر کشور های جهان را دارد، با موجی از اعتراضات و اعتصابات کارگری مواجه گشته است که در برابر بیعدالتی حاکم برخاسته اند. به تاریخ ٢ دسامبر ٢٠١٣ کارگران رستورانت‌های غذای آماده (فاست فود) بخاطر بلند بردن مزد در شهرهای نیویارک، شیکاگو، واشنگتن دی‌سی، دیترویت و میشیگان دست به اعتصاب زدند. این کارگران که تعداد شان به هزاران تن می‌رسید تصمیم داشتند که در ١٠٠ شهر امریکا به اعتراض شان ادامه دهند. به گزارش «اسوشیتید پرس» این بزرگترین راهپیمایی در زمینه پایین بودن دستمزدها در چند سال اخیر بود.
معترضان با شعار «ما نمی توانیم با مزد ٧.٢٥ دالر در ساعت زنده بمانیم!» راهپیمایی را همراهی می‌کردند. در این تظاهرات کارگران خواهان افزایش معاش شان از ٧.٢٥ دالر به ١٥ دالر در ساعت بودند. آنان می‌گفتند با مزد فعلی نمی‌توانند ضروریات مورد نیاز شان را خریداری کنند چون نرخ مواد خوراکی و پوشاک و ادویه بسیار بلند است و اکثریت این کارگران ادعا دارند که فرزندان شان شبانه گرسنه به خواب می‌روند.
کارگران این رستورانت‌ها در طول هفته بطور متوسط ٢٠ ساعت کار می‌کنند و هیچ نوع بیمه صحی ندارند زیرا به اساس قانون جدید بیمه، کارگرانی که در طول هفته کمتر از ٣٠ ساعت کار کنند شامل بیمه کارفرمایان نمی‌شوند. خانم تیشا یکتن از معترضان این راهپیمایی می‌گوید رئیسش میداند که در این تظاهرات شرکت کرده بنا ممکن از کار سبکدوشش کند. او می‌افزاید که کارفرما در طول هفته بیش از ٢٠ ساعت کار برایش نمی‌دهد تا شامل بیمه نشود.
«ارزش ما بیشتر از این است»
٥٠ میلیون تن در امریکا بدون بیمه صحی زندگی می‌کنند و بخاطر فقر گسترده به داکتر مراجعه نمی‌توانند و یا توان خرید ادویه تجویز شده را ندارند. قیمت ادویه و خدمات صحی نیز در امریکا به حدی بلند است که اصلا با سایر کشورهای جهان قابل مقایسه نیست.
مایکل مور، مستندساز عدالتخواه امریکا، در فلم مستند آگاهگرانه و دیدنی «سیکو» میزان وحشتناک بیعدالتی و فریب و نیرنگ در سیستم صحی امریکا را به تصویر کشیده آنرا با امکانات وسیع و رایگان صحی در کشور کوچک کیوبا به مقایسه گرفته است. دیدن این فلم به خودی خود کافیست که عمق استبداد و غارت در امریکا را درک کرده بر شعارهای دروغین و رذیلانه حاکمان آنکشور خط بطلان کشید.
در امریکا بیش از ٥٠ میلیون گرسنه وجود دارند که این رقم همه ساله بلند می‌رود. در این اواخر سنای امریکا تصمیم گرفته تا کمک مواد خوراکی به نام «سناپ» یا همان کوپن را نیز قطع کند. باب آیکن مدیر عامل «فیدینگ امریکا» می‌گوید اگر این طرح سنا عملی شود تا دهسال آینده هر سال ١ میلیارد و ٥٠٠ میلیون بسته‌های غذای که شامل نان صبح و شب است کمتر به فقرا توزیع خواهد شد. در همین حال ٦٠٠ هزار زن حامله و کودک زیر پنج سال از برنامه حمایت از زنان و کودکان نوپا (WIC) به بهانه کمبود بودجه نیز حذف شدند. در حال حاضر در امریکا ٢٤٠ میلیون تن در سن اشتغال وجود دارند که از آن جمله فقط ١٤٠ میلیون کار دارند. در آنکشور ٢٥.٨ فیصد سیاهپوستان بیکار اند. بیش از ٢٢ فیصد کودکان امریکایی در فقر مطلق زندگی می‌کنند. در برخی از شهرها تقربیاً ٥٠ فیصد از جمعیت آن بی سرپناه اند و ٣٨ میلیون نفر از طریق کوپن زندگی خود را پیش میبرند که این رقم در طول ٥٠ سال اخیر بیسابقه است. این درحالیست که به علت بحران اقتصادی دهها هزار واحد مسکونی متعلق به شرکتهای بزرگ خالی از سکنه اند.
«ما نمی توانیم با مزد ٧.٢٥ دالر در ساعت زنده بمانیم!»
فقر در امریکا روز بروز افزایش می‌یابد ولی دولت خونخوار و استعمارگر آن به جای حمایت از مردمش بالای جنگ و خونریزی سرمایه‌گذاری می‌کند و بار تمام این مصایب را مردم فقیر و بی‌بضاعت آن از طریق پرداخت مالیات کمرشکن متحمل می‌شوند.
دولت امریکا سالانه بیش ٧٠٠ میلیارد دالر صرف مصارف نظامی داخلی می‌کند. در این بودجه مصارف جنگ افغانستان، عراق و بیش از ٧٠٠ پایگاه در ١٣٠ کشور جهان و «بودجه سیاه» که مقدار آن را فقط رئیس جمهور میداند، شامل نمی‌باشد. این درحالیست که مصارف هر سرباز امریکا در افغانستان سالانه به دو عشاریه یک میلیون دالر میرسد. بر اساس گزارش تحقیقی پوهنتون هاروارد، مصارف جنگ های جنایتکارانه امریکا در افغانستان و عراق سربه چهار الی شش تریلیون دالر خواهد زد، پولی که اگر در راه درست به مصرف می‌رسید، فقر نه تنها در امریکا که در سراسر جهان ریشه‌کن می‌شد.
«گسترش فقر را متوقف سازید»
علت این همه بدبختی و فقر در امریکا و جهان توزیع ناعادلانه ثروت است، چون سیستم در آنجا طوری تنظیم شده که حاصل زحمات اکثریت در دست چند نفر محدود متمرکز شده که به جنگ و تجاوز و اشغال دامن می‌زنند و از این طریق میلیاردها دالر به جیب شان واریز می‌شود. بر اساس گزارش مجله فوربز ٤٠٠ نفر از ثروتمندترین افراد جهان از امریکا اند که معادل ٥٠ فیصد مردم آنکشور سرمایه دارند و بر اساس گزارش موسسه آکسفام طی بیست سال گذشت ٦٠ در صد درآمد ثروتمندان جهان افزایش یافته.
استیگلیتز برنده نوبل اقتصاد در یک مصاحبه به بی‌بی‌سی گفت:
«امریکا دوست دارد خودش را به چشم سرزمین عدالت و فرصت‌ها نگاه کند. اما آمار خلاف این را نشان می‌دهد. امریکا یکی از بدترین نرخ‌های توزیع عادلانه فرصت‌ها را در بین اقتصادهای پیشرفته دارد.»
این همه بدبختی و فقر که امروز دامنگیر مردم امریکا و جهان است از بین نخواهد رفت تا زمانیکه نادارترین و محرومترین مردم جهان خود دست به مبارزه گسترده، پیشرو و پیگیر نزنند و حق خود را از حلقوم این یک فیصد طفیلی و مفتخوار به زور نگیرند.
