معامله ننگین با طالبان و رهایی هزاران ویروس طالبی خیانت ملی است!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در یکشنبه، 25 حوت 1398
حال که امریکا در جورآمدی به طالبان، قرار است در کنار دادن امکانات وسیع، حدود ۵ هزار زندانی طالبان جانی را نیز از بند آزاد کند، با گوش‌تاوی امریکا، اشرف غنی برای صدمین بار از «خط سرخ» نمایشی‌اش عبور کرده، در مغایرت با تمامی اصول عدالت و حقوق بشر پنج هزار ویروس خطرناک را به جان مردم ما رها می‌سازد. امریکا و غلامانش همانند آدمکشان گلبدینی، این بار نیز لشکری از عناصر مغزشویی‌شده و بیگانه با انسانیت را بدون محاکمه مورد عفو قرار می‌دهند که زنان را سنگسار کرده و به شلاق بسته‌اند؛ در محاکم صحرایی مردم مظلوم را سر بریده و قصاص کرده‌اند؛ انتحار و انفجار کرده‌اند؛ افغانستان را به دور عصر حجر برگشتانده‌اند؛ مردان را به‌خاطر نداشتن ریش و موی مطابق میل شان لت و کوب نموده‌اند؛ عامل قتل‌عام یکاولنگ، شمالی، مزار و... اند؛ زنان را از حقوق ابتدایی چون تحصیل و کار محروم و جاهلانه‌ترین قوانین را بر آنان تحمیل کرده‌اند؛ بت‌های بامیان را منفجر ساخته و افغانستان را مطابق خواست صاحبان پاکستانی شان به‌سوی سیهروزی کشانیده و هزاران جنایت و ستمگری و پلیدی دیگر را مرتکب شده‌اند.
غنی که بر کرسی نشانده شده است تا سیاست‌های استعماری امریکا و ناتو را با عوامفریبی عجیبی مو به مو اجرا نماید، داد و واویلا سر داد که رهایی طالبان خط سرخ حکومت است، اما همانگونه که خلیلزاد منحیث نماینده کاخ سفید بدون حتا در جریان گذاشتن ارگ رهایی پنج‌هزار زندانی را به چوچه‌های طالب‌اش وعده داده بود، از اول معلوم بود که غنی صلاحیت رد این حکم بادار را نداشته «خط سرخ» او نیز شیادی‌ای بیش نیست. مایک پومپیو وزیر خارجه امریکا به پرسش خبرنگاری که «غنی حاضر به رهایی زندانیان طالبان نیست»، بر دلقک ارگ‌نشین امریکا پوزخند زده پاسخ داد «هرکس برای مشهور شدن سروصداهایی می‌کند»! روشن است که هیچ دولت دست‌نشانده نمی‌تواند دارای «خط سرخ» در دفاع از منافع ملی باشد، پس این‌بار هم غنی «خط سرخ» خود را در بدل ماندن در کرسی قدرت زیرپا نمود. البته عبدالله و اطرافیانش نیز برای دلربایی به خلیلزاد از به‌اصطلاح طرح معامله «بدون قید و شرط» با طالبان سخن گفتند که مورد توجه بادار واقع نشد. مگر غنی و چتلی‌لیس‌هایش به‌سان شاه حسین مرتضوی و صدیق صدیقی در آستانه رهایی انس حقانی فریاد نزدند که «انس حقانی خط سرخ حکومت است» اما دیدیم که چگونه زرد کردند و امروز این تروریست بین‌المللی و طراح ده‌ها حمله انتحاری خطرناک در برابر مردم ما از دوحه به ریش ملت می‌خندند.
امریکا برای این چرخش در برنامه‌های اشغالگرانه‌اش در وطن ما بازهم جهت اغوای مردم کارزارهایی را جهت ذهنیت‌سازی و انحراف افکارعامه راه انداخته است. این روزها گواه کارزارهای پروژه‌ای زنان به‌اصطلاح جامعه مدنی هستیم: چندتایی چادری رنگارنگ به سر کرده و گپ از بخشیدن طالب می‌زنند و شمار دیگر هم پُس‌پُسَک «حق من کجاست؟» را بلند کرده‌اند. شما گدی‌گک‌های رنگی به یاد داشته باشید که هر قدر هم که میل دارید طالب و جانیان چهار دهه اخیر را ببخشید، ولی بازماندگان قربانیان و باشندگان باوجدان و آگاه این سرزمین هرگز نمی‌بخشند، و زنان افغانستان و جهان چادری را پس از حکومت شوم طالبان به‌مثابه زندان جهالت و ستم بر زنان این کشور جهادی-طالب‌گزیده و اشغال‌شده می‌پندارند نه آزادی آنان؛ رنگ سرخ و سبز چادری فقط تلاش مذبوحانه‌ای‌ست برای پوشانیدن آلام زنان ما. عده‌ای که از تلف شدن «حق» زنان در روند ساخت و پاخت امریکا و غلامان‌اش با طالبان گپ می‌زنند، مگر زن افغان در این سال‌ها کدام حقی داشته است که از آن محروم شود؟ شماها با نشستن تان در پهلوی متباقی زن‌ستیزان و سرجنایتکارانی که ننگ تاریخ ما بوده و بر مادر هفتاد ساله و دخترک هفت ساله هم رحمی نکرده‌اند، حق زنان افغان را از سالیان سال به معامله گرفته و خون و جنایت را از سر و روی عاملان آن لیسیده‌اید.
«حزب همبستگی افغانستان» همانگونه که قبلا اعلام نموده است، تاکید می‌دارد که صلح با طالبان ددمنش و رهایی جلادان آنان از زندان، جز تشدید جنگ و تباهی هیچ ارتباطی به صلح و امنیت ندارد. طالبان تنها با صاحبان امریکایی شان صلح کرده، اما «جهاد» شان را در برابر مردم بی‌دفاع و ستمکش ما ادامه می‌دهند. ما بدین باوریم که صلح میان جنایتکاران هرگز آرامی و ثباتی به مردم افغانستان در پی نداشته و برای حاکمان جانی هیچ معیار، ارزش و منافع ملی وجود ندارد، آنان برای دستیابی به منافع شان هرگونه ارزش را زیر پا می‌کنند. فقط در حاکمیت یک دولت دموکراتیک و ملی، می‌توان صحبت از خط سرخ حفظ ارزش‌های والای انسانی کرد.
حزب همبستگی افغانستان
۲۵ حوت ۱۳۹۸ – ۱۵ مارچ ۲۰۲۰
