بازهم چانه زنی برای ازدیاد معاشات دالری مقامات
- رده: مقالات
- نویسنده: واحد منصوری
- منتشر شده در یکشنبه، 24 جدی 1391
حکومت طرح تازه قانون ازدیاد معاشات و امتیازات مقامات عالیرتبه دولتی را جهت تصویب به پارلمان فرستاد. چند ماه پیش از فرستادن این طرح به پارلمان، کرزی طرحی را رد کرد که بر بنیاد آن برای معلولین و ورثه شهدا پنج هزار افغانی معاش ماهانه در نظر گرفته شده بود!!
در این طرح معاشات ماهانه چنین در نظر گرفته شده است:
- برای رییس جمهور ۴۸۷ هزار افغانی
- برای معاونان ریاست جمهوری ۲۷۶ هزار افغانی
- برای وزیر، مشاور، امنیت ملی و لوی سارنوال ۱۹۵ هزار افغانی
- برای روسای نهادهای مستقل از ۱۶۲ هزار تا ۱۳۰ هزار افغانی
- برای معیننان وزارت‌ها ۱۲۶ هزارافغانی
- برای وزیر مشاوران ۱۳۰ هزار افغانی
- برای روسای شورای ملی ۲۲۷ هزار
- برای معاونان شورای ملی ۱۶۲ هزار افغانی
- برای منشی ها ۱۵۶ هزار افغانی
- برای سایر اعضای شورای ملی ۱۵۱ هزار افغانی
- برای رییس ستره محکمه ۲۲۷ هزار افغانی
- برای سایر اعضای ستره محکمه ۱۹۵ هزار افغانی
- برای والی ولایت های درجه اول ۹۷۵۰۰ افغانی
- برای والی ولایت های درجه دوم ۸۱۰۰۰ افغانی
- برای والی ولایت های درجه سوم ۶۵۰۰۰ افغانی
در این طرح برای رییس جمهور حدود ده هزار دالر، معاونانش هر یک حدود پنج هزار دالر، رئیس و دیگر اعضای ستره محکمه هرکدام حدود چهار هزار دالر معاش پس از پایان دوره کاری شان نیز مشخص شده است. در کنار معاش، برای تمامی اینان خانه، امنیت، خدمات صحی، موتر و پاسپورت سیاسی به صورت مادام‌العمر در نظر گرفته شده است.
گل رحمان قاضی، رییس کمیسیون نظارت بر تطبیق قانون اساسی در دفاع از این کیسه‌بری نوین مقامات از جیب ملت می‌گوید «تضمین آینده مقام ها، برای آرامش فکری آنها و برای جلوگیری از فساد اداری داشتن همچنین تضمینی ضروریست.» اما او به این حقیقت چشم می‌پوشد که این مقامات غرق در فساد هرکدام میلیونها دالر در دوران حاکمیت خود از راه نامشروع به جیب زده اند و آینده شان از نظر اقتصادی کاملا تضمین است. اما از چیزی که اینان تضمین ندارند و هراس اند، تنفر و دادخواهی ملت است که شما با دادن پاسپورت سیاسی بعد از خدمت به اینان زمینه فرار از محاکمه را مهیا می‌کنید تا با خاطر آرام همانند صدیق چکری، قدیر فطرت، نادر آتش، زلمی حقانی و .... به زیر بال باداران خارجی شان بروند و با دالر های بادآورده در اثر خیانت به ملت عیاشی کنند.
زمانیکه طرح تازه حکومت روی میز اعضای ولسی جرگه قرار گرفت، طبق معمول اکثریت اعضا قبل از آنکه به فکر رد و یا تصویب این طرح شوند زمینه را برای افزایش امتیازات خود مساعد دیده یک بار دیگر چانه زنی برای معاشات خود را آغاز نمودند.
مار های خفته در آستین مردم گاهی خود بخشی می‌کنند و با تصویب قانون جنایت های خود را می‌بخشند و گاهی هم برای آسودگی خود پاسپورت سیاسی می‌گیرند و نمبر پلیت های "و-ج " و "م-ج" نصب می‌کنند. پاسپورت سیاسی برای کار و بار قاچاق هیرویین در خارج و نمبر پلیت های ویژه برای خود کامگی ها در داخل. معاشات دالری بلند، موتر های ضد گلوله، منازل و قصر های میلیون دالری، سفر های تفریحی به دوبی و پاریس و لندن و واشنگتن و دهها امتیاز دیگر همه برای رفاه وزرا و وکلا و روسای است که تکیه بر کرسی های بلند دولتی زده اند.
افزا یش چهل درصدی حقوق اعضای پارلمان در افغانستان:
چندی قبل کمیسیون امتیازات و مصونیت ولسی جرگه فیصله کرد که باید امتیازات اعضای مجلس افزایش یابد. بر اساس این فیصله:
- شصت و هفت هزار و پنجصد افغانی تنها خرج دسترخوان هر عضو مجلس در نظر گرفته شده است.
- سی هزار افغانی کرایه منزل
- دوازده هزار افغانی برای روغنیات موتر
- هفت هزار افغانی برای مصرف تلفن
هم اکنون یک عضو پارلمان ماهوار یکصدو سی هزار افغانی معاش دریافت می‌کند که با افزایش چهل درصدی آن به درخواست کمیسیون امتیازات و مصونیت ولسی جرگه این رقم می‌شود یکصد و نود دو هزار افغانی.
کابینه و پارلمان در یازدهمین سال حکومت مافیایی کرزی پا لچ کرده اند تا آخرین شانزده پولی دخل دولت را به جیب زنند. در حالیکه مردم حتی مجبور شده اند تا کودکان دلبند خود را به فروش برسانند تا از گرسنگی نمیرند.
درحالیکه میلیونها خانواده بی‌بضاعت در زمستان سرد کودکان شانرا برای کارهای شاق میفرستند تا از گرسنگی نمیرند، اما حکام ضدمردمی و فاسد تنها به فکر جیب و شکم خود اند و از حق ملت دزدی کرده به سرمایه خود می‌افزایند.
برخی رسانه ها در افغانستان اخیرا گزارش دادند که یک خانواده در مزارشریف از فرط بینوایی مجبور به فروش کودک یک ساله خود در بدل ١٣ هزار افغانی شد. همچنان همین گزارش ها حاکی از آن است که یک خانواده دیگر در چاریکار مرکز ولایت پروان کودک شش ماهه خود را در بدل هفت هزار افغانی به فروش رسانید. این خبر های تکان دهنده نهایت اوج بدبختی و بیچارگی افغانها در این کشور جنگ زده و فقیر را نشان می‌دهد. اما به قیمت فقر مردم مظلوم ماست که قدرتمندان بر سر اقتدار با گذشت هر روز چاقتر شده بر سرمایه های حرام شان افزود می‌گردد.
در برخی ولایت های افغانستان مردم زمستان سردی را پشت سر می گذرانند. برف در ولایت های بدخشان، ارزگان، دایکندی، غور و بادغیس راه های اکثر ولسوالی ها به مرکز این ولایت ها را مسدود کرده و مردم در گرسنگی بسر می‌برند.
همه روز ه بر آمار شش میلیون بیکار که همین حکومت جنایت پرور آنرا ارایه کرده افزوده می شود. عاید روزانه چهارده میلیون افغان تنها صد افغانی یا معادل آن (دو دالر) است.
سه صد هزار کارمند رسمی دولت از چهار تا هجده هزار افغانی ماهوار معاش دریافت می‌کنند، معاشی که بخور نمیر است و حتی کرایه یک ماهه خانه هم نمی‌شود.
قیمت گاز، تیل، آرد و روغن به طور سرسام آور افزایش یافته و مردم دیگر توان خرید را از دست داده اند.
زندگی مردم را می‌توان تنها با گذراندن یک شب در کمپ هلمندی ها در منطقه چهارراهی قمبر کابل از نزدیک دید. هلمندی هاییکه چند سال می‌شود با دست خالی و شکم گرسنه انتظار کمک از این حکومت فاسد را دارند و روزی نیست که از طریق تلویزیون ها ناله شانرا به گوش کرزی و کابینه چپاولگرش نرسانند.
زندگی مردم را می‌توان تنها با گذراندن یک شب در کمپ هلمندی ها در منطقه چهارراهی قمبر کابل از نزدیک دید. هلمندی هاییکه چند سال می‌شود با دست خالی و شکم گرسنه انتظار کمک از این حکومت فاسد را دارند و روزی نیست که از طریق تلویزیون ها ناله شانرا به گوش کرزی و کابینه چپاولگرش نرسانند.
طرح افزایش معاشات از سوی کرزی در حالی به پارلمان می‌رود که هنوز ارگ نشینان، هم کاسه هایشان و باداران خارجی اینان حساب شصت میلیارد دالر کمک شده به افغانستان را نپرداخته اند. دولت مافیایی کرزی هنوز حساب میلیارد ها دالر عواید گمرک های افغانستان را نپرداخته و میلیارد ها دالر دیگر که به نام تکس و مالیه و تعرفه از انجو ها و موسسات داخلی و خارجی اخذ شده گم و غیب است.
اینجاست که باید ٩٩ فیصد مردم مظلوم برخیزند و حق شانرا از حلقوم ١ فیصدی های ظالم بگیرند. تنها درینصورت است که حق به حقدار می‌رسد و وطن ما می‌تواند از شر شکم گنده هایی که سیری ناپذیر شیره ملت را می‌مکند رهایی یابد.
