اعلامیه مشترک کژار و حزب همبستگی افغانستان در مورد وضعیت زنان در منطقه
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: جامعه زنان آزاد شرق کردستان/ حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در شنبه، 01 سرطان 1398
ذهنیت زن‌ستیز مردسالار هزاران سال است که استمرار و پایه‌های خود را بر روی استثمار و به بردگی کشاندن زنان بنا نهاده و در ادامه تداوم و نهادینه شدن آن در جوامع، تحت عناوین مذهب، ناموس، دین و سنت، زنان را بیش از هر دوره‌ای از تاریخ به انقیاد کشیده و از تمامی حقوق انسانی و فردی محروم ساخته تا بدین گونه سلطه خود بر جوامع را مستحکم‌تر نمایند. مشروعیت کاربرد زور و خشونت در قوم و قبیله توسط پدرسالار در دوران معاصر از سوی دولت اعمال می‌گردد. تمرکز قدرت موجب گشت دولتها و سران آنان برای استعمار و حاکمیت در جوامع ابتدا زنان را مورد اهداف شوم خود قرار دهند و خشونت و سرکوب زنان به اشکال هولناک هر روز ابعاد گسترده‌تری به خود می‌گیرد. در سیستم‌های دولتی نه تنها زنان بلکه حقوق انسانی همه افراد پایمال می‌گردد تا جامعه‌ای رمه‌وار ایجاد و استیلا بر آن آسان‌تر گردد. در جغرافیای خاورمیانه به دلیل کهن بودن فرهنگ و تاریخ، نقش سنت و دین بسیار پررنگ است و مفتیان دینی و مذهبی و دولتمردان برای حفظ بقای خود دین و مذهب را به عنوان ابزاری جهت قدرت‌طلبی و زورگویی مورد استفاده قرار می‌دهند و زنان از نخستین قربانیان این نگرش هستند. کافی است به وضعیت زنان در کشورهای عراق، ترکیه، ایران، پاکستان و افغانستان نظری بیافکنیم که چگونه هر روز کرامت و شان انسانی آنان نادیده گرفته می‌شود و کشتن، سنگسار، تجاوز و تعرض به آنان مشروع شده است. ماهیت ذهنیت مردسالاری در تمامی سیستم‌های دولتی مشابه است و فقط در ظاهر و اشکال خشونت تفاوت وجود دارد.
در افغانستان مانند سایر کشورهای منطقه زنان طی قرن‌هاست که پامال ستم جامعه مردسالار و زن‌ستیز بوده اند، لیکن این ستم در جریان چهار دهه جنگ و خشونت شکل وحشیانه‌تر بخود گرفته است. به ویژه بعد از حاکمیت بنیادگرایان جهادی و سپس طالبی در اوایل دهه ۹۰ میلادی دست و پا و مغز زنان افغان بیشتر از هر زمان دیگر در زنجیرهای سیاه بسته شد و خشونت و جنایت بر آنان بیداد کرد.
امپریالیزم امریکا و متحدانش در ۲۰۰۱ با آنکه «رهایی زنان افغانستان» را بصورت عوامفریبانه بهانه‌ای برای اشغال افغانستان ساختند، اما در عمل زن‌ستیزترین و ارتجاعی‌ترین نیروها و افراد را در دولت دست‌نشانده‌ی خود جابجا نموده دست آنان را در جنایت و خشونت علیه زنان کاملا باز گذاشتند. امروز اکثریت قاطع موارد خشونت علیه زنان، که شامل کشتن، قتل‌های ناموسی، تجاوز جنسی (در بسا موارد تجاوز جنسی گروهی)، سوزانیدن، اختطاف و لت و کوب زنان می‌شود، توسط قومندانان جهادی و نیروهای اربکی که توسط امریکا و دیگر کشورهای غربی حمایت می‌شوند، صورت می‌گیرد.
یکی از فجایع خاموش که در بسیاری از مناطق ایران و شرق کردستان روی می‌دهد قتل‌های ناموسی است که در بسیاری از موارد مسکوت باقی می‌مانند. تلاقی ذهنیت مردسالاری و سنت‌گرایی آمیخته به ارتجاع در تشدید این قتلها نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. قتل‌های ناموسی محصول تعصب کور و خشونت است. تا زمانی که هویت فردی زنان در جامعه به رسمیت شناخته نشود و از موقعیت ناموس و غیرت مردان که ساخته و پرداخته عقلانیت نظام مردسالاری است خارج نگردند، روایت تلخ و تراژیک این قتلها پایانی نخواهد داشت.
تبعیض، سوءظن، تعصب، ازدواج اجباری و فضای فرهنگی در بروز قتل‌های ناموسی نقش مهمی دارند. در روزهای اخیر بار دیگر اخبار قتل زنان و دختران به بهانه ناموس، زخم زنان ایران را که قربانی رویکردهای ضد زن هستند را تازه نمود و با واکنش بسیاری از فعالین زن مواجه شد. قتل دو خواهر سنه‌یی توسط پدر و برادر خشونت عریان علیه زنان را آشکار نمود. سیستم قانونگذاری و قضائی ایران و اهمال و سکوت آنان در مجازات عاملین قتل‌های ناموسی موجب مشروعیت بخشی به این قتلها و خشم زنان گردیده است. اشاعه چنین سیاستی بر میزان خشونت و سلامت روانی جامعه تاثیر سوئی خواهد گذاشت.
یکی از راه‌های ریشه‌کن نمودن قتل‌های ناموسی مبارزه با ازدواج‌های تحمیلی، نگرش‌های بسته و جزمی، باورهای ازلی و ابدی و سنت‌ها و باورهای کهنه و نخ‌نما شده است که در افکار و اذهان جوامع لانه ساخته است. فقر اقتصادی و فرهنگی در مناطقی که بیش از سایر نقاط قتل‌های ناموسی رخ می‌دهد، یکی از مولفه‌های افزایش خشونت است زیرا سوءظن محصول فقر و محرومیت است و در بروز بسیاری از مسائل زنان و آسیب‌های اجتماعی نقش مادر ایفا می‌کند. یکی دیگر از فاکتورهای اصلی در این مورد اصلاح قوانین و مجازات قاتلان است. از سوی دیگر آموزش زنان از دیگر فعالیت‌هایی است که در آگاهی و کنش‌مندی زنان در مقابل هرگونه خشونت تاثیرگذار خواهد بود.
ما همچون کژار (جامعه زنان آزاد شرق کردستان) و کمیته زنان «حزب همبستگی افغانستان» در برابر هرگونه حق‌کشی و قتل زنان با مواضعی مشخص شده در چارچوب اراده و فکر آزاد مبارزه و مقاومت می‌نماییم و اساس همه مبارزات و فعالیت‌های مان بر اساس ریشه‌کن نمودن مشکلات و مسائل زنان است. تمامی رویکردهای زن ستیز نشات گرفته از حاکمیت گروه‌های بنیادگرای اسلامی و قدرت‌های امپریالیستی و ذهنیت مردسالاری و دولتی است و می‌بایست اساس فعالیت‌ها و مبارزات سازمان‌ها و احزاب زنان تغییر این ذهنیت ضدانسانی و ضداجتماعی باشد تا هیچ‌گاه شاهد قتل و مرگ هیچ زنی به دلیل سوءظن و فقر فرهنگی نگردیم. سکوت و عدم کنش در برابر توحش بنیادگرایان و دست‌نشاندگان امپریالیزم امریکا و سیستم مردسالاری به معنای تشدید و تدوام خشونت و سرکوب خواهد بود و این رسالت و وظیفه همه زنان است که در برابر هرگونه واپسگرایی و سنت‌باوری ایستاده و جامعه‌‌ی آزاد و دمکراتیک و آزادی خود و تمامی افراد جامعه را تضمین نمایند.
ژن ژیان ئازادی
جامعه زنان آزاد شرق کردستان/ حزب همبستگی افغانستان
