عامل بی‌کاری و سیه‌روزی کارگران و زحمتکشان ما، اشغالگران امریکایی و رژیم دست‌نشانده و طالبان خون‌آشام اند!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در چهارشنبه، 11 ثور 1398
اول می یا روز جهانی کارگر ریشه در اعتصاب کارگران امریکا جهت تعدیل در شرایط کار و کاهش ساعات کار به هشت ساعت دارد که در اول می ۱۸۸۶ آغاز شد و در سرتاسر کشور یک هزار و دو صد کارخانه را به گرد خود جمع نمود تا این که در چهارمین روز اعتصاب در «میدان بیده» شهر شیکاگو تعداد معترضان به ۹۰ هزار تن رسید، پولیس بر آنان آتش گشود و سبب کشتار و زخمی‌شدن تعداد زیادی گردید. سرانجام کارگران محکوم به زندان و چند تن اعدام شدند. سپس اول می به نماد جهانی روز اتحاد و مبارزه کارگران در سراسر جهان مبدل شده و همه‌ساله این روز خجسته را احزاب و اتحادیه های کارگری با راه‌اندازی اعتراضات و راهپیمایی گرامی می‌دارند.
هرچند در دهه‌های پیش از تجاوز روس‌ها، تعداد کارگران افغانستان اندک بودند و باوجود این نقش برازنده‌ای را در اعتصابات و مبارزات آن دور ایفا کردند که مثال‌های ارزشمندی از کارخانه جنگلک کابل و کود برق مزار داریم. اما با یورش رژیم دست‌نشانده خلق-پرچم و حاکمیت شدید خاد کار میان کارگران تقریبا ناممکن گردیده و به ادامه آن با ورود هیولاهای تنظیمی و طالبی دیگر ماشین آلات کارخانه‌های ما به نرخ آهن کهنه بخصوص توسط تنظیم‌های جنایت‌پیشه اخوانی در پاکستان به فروش رسیدند. یکی از کارگران آگاه فابریکه جنگلک در واکنش به لاف‌های یونس قانونی در سال‌های خون و خیانت تنظیمی حین دیدارش از این فابریکه، از جایش برخاسته و می‌گوید:
«سر ما سنگدان است که هر کدام شما چکش تان را در آن می‌کوبید. دولت قبلی [خلق و پرچم] که لاف دفاع از حقوق کارگران را می‌زد، چیزی نکرد، تو خو بیخی چیزی نمی‌کنی!»
امروز دولت متجاوز امریکا و دیگر دول شریک جرم‌اش در تبانی با ارتجاع داخلی بنیادگرا و غیربنیادگرا همان طوری که با ایجاد طالب و اربکی و داعش کار میان توده‌های روستایی را محدود ساخته‌اند، به همان گونه افغانستان را به یک کشور مصرفی مبدل کرده‌اند تا از یک سو از نگاه اقتصادی خودکفا نگردید و از سوی دیگر جلو رشد طبقه کارگر را گرفته باشند. از همین رو بخش عمده کارگران کشور ما به‌ویژه نسل جوان در پی کار جان شیرین خود را به خطر انداخته به ایران، پاکستان، ترکیه و کشورهای اروپایی سرگردان و لشکر ارزان فروش نیروی کار اند. کارگران و زحمتکشان داخل کشور هم تحت مشقت‌های فراوان همه‌روزه آرد شده و حتا زندگی بخورنمیری ندارند چه رسد به این که از مزایایی مانند تقاعد، بیمه‌کار و خدمات صحی رایگان خبری باشد. آنان در هراس از دست دادن کار شان زندگی کرده و عده‌ای هم برای پر کردن شکم خانواده وادار به پیوستن به صف پولیس و اردو گردیده و یا طعمه باند‌های جنایت‌پیشه و خاین می گردند.
«حزب همبستگی افغانستان» به‌مثابه یک تشکل پیشرو و انقلابی بدین باور است که نیروی اصلی مبارزه برضد هر نوع ارتجاع داخلی و باداران خارجی شان را ستمبران شهر و ده می‌سازند، از اینرو بر ماست تا کار میان این نیروی دگرگونساز را تشدید بخشیم و اوضاع را بهانه نسازیم. فقط با فشردن صمیمانه دست تمامی زحمتکشان بالاخص کارگران بایست این شرایط فاجعه‌بار را دگرگون سازیم و پایگاه خویش را میان کارگران، دهقانان، مزدورکاران روزمزد، کارگران شاروالی، ماموران پایین‌رتبه دولتی و خصوصی، دست‌فروشان، غرفه‌داران، پیشه‌وران، زنان قالین‌باف، تکسی‌رانان و ده‌ها قشر دیگر ساخته و دست به ایجاد اتحادیه‌ها زد و با بردن آموزش و آگاهی انقلابی، قهر و تنفر بالقوه‌ی آنان را به نیروی سیل‌آسا علیه اشغالگران امریکایی و ایادی منفور بنیادگرا و غیربنیادگرای مبدل کرد.
گرامی باد روز جهانی گارگر!
حزب همبستگی افغانستان
اول می ۲۰۱۹ – ۱۱ ثور ۱۳۹۸بامیان
