جرگه کفتاران، ادامه فجایع ۸ و ۷ ثور
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در جمعه، 06 ثور 1398
سیاهروز‌های ۸ و ۷ ثور در حالی فرا می‌رسند که جانیان می‌کوشند در ۹ ثور، ننگ دیگری را بر تقویم تاریخ ما حک کنند. عناصر ضدملی و خیانت‌پیشه زیر نام‌های دلپسند صلح، آرامی و ترقی باز در یک «لویه جرگه» فرمایشی و امریکایی، می‌کوشند طالبان خون‌ریز و قرون‌وسطایی را با پشتاره جنایت و سفاکی شان بخشیده در حاکمیت شریک سازند. این جرگه ضدمردمی راه باز می‌کند تا این سرزمین نگونبخت عمیق‌تر به کام اشغال، بنیادگرایی، ارتجاع، خونریزی، ناامنی، فساد، چپاول، بی‌عدالتی و مصایب دیگر غرق گردد. در این جرگه‌ها و گفتگوهای نمایشی، نمایندگان واقعی مردم رنجدیده ما نه، بلکه جانیان ۷ و ۸ ثوری در کنار برادران طالبی و تکنوکرات خویش گردهم می‌آیند تا ملت را عمیق‌تر در پنجال‌های نحس شان اسیر سازند.
در ظاهر خلیلزاد برای آوردن صلح در تک و دو است، اما «حزب همبستگی افغانستان» بار بار اعلام داشته است که «جنگ‌افروزان بانی صلح شده نمی‌توانند!» خلیلزاد فقط برای ادامه بی‌دردسرتر حضور جنایت‌بار امریکا در افغانستان تلاش دارد، در غیر آن بر همگان روشن است، امریکا، ناتو و متحدان که در لیبیا، عراق، سوریه، اکراین، سودان و سرزمین‌های دیگر تاریخچه ننگین و پرخون دارند، چطور حامی دموکراسی، پیشرفت و آرامش در کشور ما شده می‌توانند؟ البته مردم ما ددمنشی‌های دولت استیلاگر امریکا به‌شمول بمباردمان‌ها و تروریست‌پروری‌هایش در افغانستان را نیز فراموش نکرده و هنوز داغدار اند. آنان به یاد دارند که چگونه از سران خون‌آشام تنظیم‌های هفت‌گانه و هشت‌گانه که همه مبدل به موش شده بودند، یک‌شبه گرگ وحشی ساخته آنان را به جان مردم طالب‌گزیده ما رها کرد. و امروز خیانت دیگری را مرتکب شده در کنار راکتیار، طالبان قساوت‌پیشه را بر تن زخمی ملت ما رها می‌کنند.
نکته دیگر این است که آیا روشنفکران اخته امریکاپرست وطنی که همه‌روزه تحلیل‌های بویناک تلویزیونی و فیسبوکی شان برای دفاع از اشغال و زایده‌هایش هر انسان شرافتمند را مالامال از خشم می‌سازد، آن قدر وجدان دارند که احساس شرم کنند که امروز امریکا و متحدان‌اش همان طالبی را که ظاهرا ساقط کرده بودند، دوباره بر ارگ می‌نشانند و در واقع بر گرده‌های پرزخم مردم ستم‌دیده ما سوار می‌کنند؟ عده‌ای از نبود «بدیل» و «جایگزین» می‌نالند، اما اینان با انفعال، مماشات و معامله‌گری‌های شان عملا وطن را در توفان ارتجاع و اشغال و بنیادگرایی عمیق‌تر غوطه‌ور می‌سازند. موضع‌گیری یک روشنفکر است که او را در صف یک مبارز پیشرو و دوست مردم قرار می‌دهد یا به یک انسان مرتجع و آستانبوس جنایت‌پیشگان بدل می‌سازد.
سران تنظیمی مانند عطا، محقق، قانونی، تورن اسماعیل و... یکبار دیگر ماهیت پلید شان را به نمایش گذاشتند که تا دیروز لاف «مقاومت برضد طالبان» را می‌زدند، حال برای بوسیدن پای طالبان چاکر آی‌اس‌آی به مسکو می‌شتابند و برای زیارت نمایندگان آدمخوار این گروه مزدور در دوحه سر می‌شکنند. مردم ما به درستی پی برده‌اند که اینان چه میهن‌فروشان زبونی اند که تن به هر رذالتی می‌دهند. در ضمن، ع و غ که اکت ضدیت با این گفتگوها را کردند، اگر ریاکار و پوشالی نمی‌بودند، حداقل می‌توانستند مطابق خواست جمعی ملت، انس حقانی را برای انتقام خون ده-هاهزار سرباز و پلیس و هموطنان ملکی ما به دار آویزند. ولی دیگر در تجربه دریافته‌ایم که این دو با مردم همدردی‌ای نداشته تنها عشق شان حفظ کرسی‌هایی‌ست که جان کیری برای شان عنایت فرموده است!
بر ملت ماست همان‌طوری که افتخار خیزش در برابر تجاوزکاران انگلیسی و روسی را دارند، یکبار دیگر دست به دست هم داده برضد دولت اشغالگر امریکا و نوکران داخلی تنظیمی و طالبی‌اش به پا خیزند. تا استقلال دوباره وطن نگونبخت خود را به دست نیاوریم، این بازی‌های خاینانه با سرنوشت مردم از سوی اجانب و ایادی شان به اشکال گوناگون تا بی‌نهایت ادامه خواهد یافت. باید گروه‌های مقاومت را در سرتاسر کشور در برابر اینهمه ظلم و ستم تشکیل داد. زنان کشور ما با الهام از ملالی میوند، مینا و ناهید پرچم مقاومت علیه طالب و تنظیم‌های هفت‌گانه و هشت‌گانه بلند کنند. باید به‌سان ملالی جویا و بلقیس روشن ماهیت این گونه جرگه‌های کفتاران را برملا کنند تا شاهد فاجعه ۷ و ۸ دیگری نباشیم. تاریخ بارها به اثبات رسانیده است که جز مبارزه و مقاومت و ایستادگی علیه خاینان ملی و اربابان خارجی شان، هیچ راه دیگری برای رسیدن به صلح، عدالت، دموکراسی و خوشبختی وجود ندارد.
حزب همبستگی افغانستان
۶ ثور ۱۳۹۸ – ۲۶ اپریل ۲۰۱۹
