گزارش اشتراک سیلی غفار در کنفرانس جهانی زنان
- رده: فعالیت‌های حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در شنبه، 26 عقرب 1397
به تاریخ ۶ و ۷ اکتوبر ۲۰۱۸، سیلی غفار، سخنگوی حزب همبستگی در اولین کنفرانس بین‌المللی زنان تحت عنوان «انقلاب در حال وقوع» (Revolution in the Making) اشتراک ورزید که توسط «شبکه زنان آینده‌ساز»(Network Women Weaving the Future) در شهر فرانکفورت آلمان تدویر یافته بود. در این کنفرانس برعلاوه افغانستان، نمایندگان احزاب و جنبش‌های پیشرو زنان کوردستان، عراق، سوریه، ترکیه، ارجنتاین، هند، فلیپین، هندوراس، مکسیکو، مصر، برازیل، الجزایر، سودان، امریکا، انگلستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا و تعداد دیگر از کشورهای اروپایی شرکت داشتند.
برنامه مذکور توسط چند زن مبارزی افتتاح شد که نقش مهمی در رهایی زنان کشور شان ایفا نموده‌اند. آنان با پوشیدن لباس‌های ملی خود، هر‌کدام به‌صورت مختصر از وضعیت کشور شان سخن گفتند. در کنار این، برای یادبود از زنان مبارز جانباخته شمع‌هایی روشن در دست گرفته و تعهد سپردند که پیکار شان تا رهایی زنان سراسر جهان ادامه خواهد داشت.
در روز نخست بحث روی مبارزات مردم کوردستان در چهار کشور (ایران، عراق، سوریه و ترکیه) به‌ویژه نقش زنان انقلابی که در خط اول مبارزه مسلحانه علیه دشمن قرار دارند، متمرکز بود. آنان از دستاوردهای مبارزات شان یاد کردند که در چهل سال گذشته با شیوه‌های گوناگون در برابر رژیم‌های مستبد، نظام سرمایه‌داری و مردسالاری حاکم در جامعه، به گونه خستگی‌ناپذیر رزمیده‌اند تا اینکه موفق به کسب جایگاه شایسته شان در بین اجتماع شده‌اند. چنانچه امروز شیرزنان کوبانی، عفرین، قندیل وغیره مایه الهام و امید برای تمام مبارزان جهان اند. آنان امروز ضد‌زن‌ترین موجودات عصر حجر را به زانو درآورده و با تفنگ شان پیروزی خود را جشن گرفته و از آزادی، برابری و انسانیت در مناطق زیر کنترول شان بهره می‌برند.
نمایندگان کوردستان درمورد شیوه‌های دفاع خودی زنان و بسیج آنان در مناطق جنگ‌زده و همچنان رهبری زنان در دستگاه قضایی و اداری دولت‌های خودگردان شان صحبت کرده و افزودند که این شیوه کار باعث کاهش خشونت علیه زنان در اجتماع شان شده است. آنان با تاکید فراوان یادآور شدند که زنان برای رهایی مردم شان باید اول خود را از قید و بند و زنجیرهای مردسالاری رهایی بخشند.
روز دوم کنفرانس عمدتا روی مبارزات جهانی و تجارب جنبش‌های زنان در دیگر نقاط جهان اختصاص یافته بود. کشورهای مختلف چون فلیپین، هند، برازیل، الجزایر، مصر و افغانستان تجارب خود را در زمینه با یکدیگر در میان گذاشتند. اکثریت به این باور بودند که بنیادگرایی و امپریالیزم دو روی یک سکه اند، امپریالیزم برای تحقق برنامه‌هایش بر نیروهای بنیادگرا و جنایت‌پیشه در تمام نقاط جهان اتکا دارد. مثال‌های رشد بنیادگرایی در مصر، فلیپین، هند، افغانستان، سوریه و عراق مورد بحث قرار گرفتند. همه با درنظرداشت تجارب کشورهای شان این حقیقت را تایید نمودند که یکی مشخصات بارز بنیادگرایان ضدیت شان با زنان است. دید عمومی این بود که در بسیاری از جوامع زن به‌عنوان شهروند درجه دوم شناخته شده و فرهنگ مردسالاری حاکم است. زنان باید برای رهایی از این جو مبارزه نمایند. اکثر نمایندگان این نکته را بیان نمودند که در حال حاضر جنبش‌های زنان در کشورهای شان در حال اوج گیری و قدرتمند‌شدن اند، که تمام دولت های ضد زن، آنان را یک خطر جدی در برابر خویش می‌بینند.
نماینده جنبش زاپاتیستا از مکسیکو اظهار داشت که زنان چیاپاس بعد از چندین دهه مبارزات پیگیر و جدی توانستند به آزادی‌هایی دست یابند و امروز خود را در اجتماع برابر با مردان تثبیت نموده‌اند. آنان امروز دوشادوش مردان برای عدالت و برابری مبارزه می‌نمایند. نماینده سودان به درستی بیان کرد که کشورهای استعمارگر در تبانی با حکومت‌های دست‌نشانده شان و با اتکا به حربه دین، رسوم و عنعنات و قوانین ضدزن، زنان را به بند کشیده و سعی به خاموشی آنان می‌کنند. در ضمن، خانمی از جنبش ملی ارجنتاین ابراز داشت که استعمارگران همیشه در صدد اند تا کشتار و خشونت را به فرهنگی در آن کشور مبدل سازند.
سیلی غفار به نمایندگی از مردم رنجور افغانستان درباره وضعیت اسفناک امنیتی، اقتصادی و اجتماعی مردم و افزایش خشونت علیه زنان و نقش غارتگرانه امریکا و کشورهای غربی صحبت نمود. او نیروهای اشغالگر امریکا و ناتو را حامیان دولت‌های پوشالی و جنایتکاران بنیادگرا که عاملان اصلی تیره‌روزی و فجایع ۴۰ ساله افغانستان به‌شمار می‌روند، خوانده و تاکید ورزید که در طی یک قرن گذشته نقش زنان افغان در مبارزه علیه رژیم‌های پوشالی و مستبد و ضدزن بارز بوده و به‌طور نمونه از ملکه ثریا طرزی، مینا، ملالی میوند، ناهید و وجیهه یادآور شد.
خانم غفار در قسمتی از سخنانش پیرامون وضعیت پردرد زنان گفت:
«با آنکه دولت امریکا مضحکانه ادعا می‌کند که زندگی زنان افغان را از سال ۲۰۰۱ به بعد تغییر داده، اما در واقع بربریت به امر روزمره در افغانستان مبدل شده است. در این مدت، آنان یک مشت زنان سرکاری را پرورش داده و در رده‌های بلند حکومت نصب کرده‌اند و برای عده‌ای هم نهاد‌های به‌اصطلاح جامعه مدنی و موسسات زنان ساخته‌اند. اکثریت مطلق زنان افغان در این ماتمسرای ویران و تحت حاکمیت خون‌خواران بنیادگرای حکومتی و طالبی و داعشی عذاب‌کش شده، فریاد جگرسوز شان از هرگوشه سرزمین ما بلند است. دهشت در برابر زنان، معلول عواملی‌ست که تا ریشه‌ای به آن‌ها برخورد صورت نگیرد نمی‌توان گام موثر در زمینه برداشت. تجارب سایر کشورها ثابت می‌سازد که کسب آگاهی، مبارزه پیگیر و سهیم‌شدن در حیات سیاسی و اقتصادی دلایل عمده‌ای بوده‌اند که زنان به جایگاه رفیع رسیده همدوش مردان در رهایی و پیشرفت جامعه نقش شایسته ایفا نموده‌اند.»
در پایان سخنانش افزود:
«"حزب همبستگی افغانستان" معتقد است که بدون شرکت فعال زنان هیچ حرکت عدالتخواهانه و دموکراسی‌طلبانه نمی‌تواند پا گیرد. برای کسب استقلال کشور و غرس نهال آزادی و سایر ارزش‌های بزرگ انسانی، باید در کنار مردان، نیروی خفته زنان را نیز به سیل بنیان‌برکن بدل نمود؛ تنها چنین خروشی می‌تواند در رفع خشونت و تبعیض علیه زنان موثر واقع گردد.
ما به همبستگی بین‌المللی میان تمام جنبش‌های مترقی باورمند استیم و در مقاطع مختلف می‌توان صدای یکدیگر باشیم. ما خواهان رزم مشترک گسست‌ناپذیر علیه فاشیزم مذهبی و قدرت‌های خونریز جهانی استیم. پس بیایید دست به دست هم داده و برای انسانیت و رهایی زنان در سراسر جهان مبارزه نماییم.»
در اخیر کنفرانس، قطعنامه‌ای مشترکی به تصویب رسید که بخشی از آن قرار ذیل است:
«در حال حاضر اشکال گوناگون ستم علیه زنان وجود دارد. نژادپرستی، استعمار، سرمایه‌داری و مردسالاری در تبابی با هم در برابر زنان ایستاده‌اند.
این را باید بدانیم که ما در پی به‌دست‌آوردن چیزی استیم که متعلق به ماست: قدرت ما و آزادی ما! این پیکار را در شرایطی ادامه می‌دهیم که نیروهای مردسالار وحشیانه بر ما می تازند.
زمان آن فرا رسیده تا با درک و احساس و ارزش‌دهی به اشکال مختلف مبارزه زنان، از آن‌ها حمایت کرده و مهمتر از همه بخشی از این مبارزه باشیم!
در دو روز اخیر بیشتر از ۵۰۰ زن از نقاط مختلف جهان اینجا در فرانکفورت جمع شده‌ایم تا پیرامون ساختن آینده و کمک به انقلاب زنان که در حال شکل‌گیری است، باهم بحث کنیم. چنانچه توسط تعدادی از اشتراک کنندگان مطرح گردید، باید روی ساختن شبکه‌ای کار کنیم که سازمان‌های مختلف زنان را در سراسر جهان به یکدیگر پیوند دهد.
در پایان این کنفرانس تعهد می‌سپاریم که مبارزه مشترک مان برای رهایی تا آخر ادامه خواهد داشت.»
