عدالت واقعی برای فرخنده‌ها با آگاهی و مبارزه زنان میسر است و بس!
- رده: فعالیت‌های حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در سه شنبه، 28 حوت 1397
«حزب همبستگی افغانستان» در ۲۸ حوت ۱۳۹۷، در چهارمین سالروز زجرکش شدن فرخنده و بخاطر تقبیح قتل هولناک مهسای کوچک و سایر زنان ستم‌دیده‌ی سرزمین ما گردهمایی را براه انداختند. شرکت‌کنندگان که پلاکارت‌های فرخنده، مهسا، تبسم و زنان قربانی دگر را با خود حمل می‌کردند، راهپیمایی را از جوار مسجد شاه دوشمیشره آغاز و درکنار منار شهید فرخنده شکل محفل را بخود گرفت، تجمع کردند. در جریان این حرکت شعارهای در تقبیح جنایات وحشتناک علیه زنان سر دادند و خواهان مجازات عاملان قاتل‌های مهسا، فرخنده، تبسم، رخشانه، ثریا و... شدند.
در پای منار شهید فرخنده همگان بصورت ایستاده سخنرانی، شعر، موسیقی اعتراضی و تیاتر را با شعار دادن‌های مکرر همنوایی کردند.
پروین نوا یکی از اعضای «حزب همبستگی افغانستان» در بخشی از سخنان خود در این برنامه گفت:
«ما در اولین سالروز شهادت فرخنده تاکید کردیم که اگر عدالت در مورد وی بصورت شایسته اجرا نگردد، دیگر هیچ زن و دختر این سرزمین در امان نخواهد ماند و امروز می‌بینیم که خون فرخنده نخشکیده ده‌ها زن و دختر دیگر این سرزمین قربانی ددمنشی جانیان زن‌ستیز گردیده، گلوی تبسم ۱۲ ساله توسط طالبان خون‌آشام بریده شد؛ رخشانه در ملاعام سنگسار گردید؛ زهرا در ولایت بادغیس توسط خانواده شوهر کشته و جسدش سوزانیده شد؛ ثریا در ولایت تخار به محکمه صحرایی کشانیده شد؛ و در هفته قبل مهسای ۶ ساله توسط آدم‌ربایان خاین به قتل رسید. گرچه غنی با چشم‌پارگی وعده داد که قاتلان مهسا را به جزای اعمال شان می‌رساند اما باید از این گدی‌گک دست‌نشانده پرسید که قضیه فرخنده شهید به کجا رسید که حالا با ریا و لاف‌های انتخاباتی از تامین عدالت برای مهسا می‌گویی؟!
این نکته بر همگان روشنست که افسار تمامی باند‌های اختطاف‌گر و رهزن و مافیایی به دست سرجنایتکاران تنظیمی‌ست و بدون حمایت و پناه رهبران خود در دولت وحشت ملی قادر به ادامه جنایت نیستند...»
وی همچنان اضافه کرد:
«فرهنگ معافیت مخصوصا در قضایای خشونت علیه زنان تار و پود سیستم حاکم افغانستان اشغال‌شده و تحت سیطره بنیادگرایان را تنیده است. غداران خلق و پرچم و تنظیمی چندین سال قبل در پارلمان سند عفو جنایات خود را امضا کرده و خون هزاران هموطن بی‌گناه ما را به همدیگر بخشیدند. به زودی خواهیم دید که دولت خاین‌پرور امریکا طالبان سفاک و تروریست را نیز در دولت پوشالی خود بگنجانند. خلیلزاد همان گونه که ۱۸ سال قبل اشک و خون مردم ما را زیر پا و وحشیان تنظیمی را دور یک استخوان جمع نمود، در حال حاضر مصروف چانه‌زنی با جنایت‌پیشگان طالبی است و به یقین خون زرمینه‌ها، تبسم‌ها، قتل‌عام یکاولنگ، مزار و هزاران شهید حملات انتحاری خونبار به آنان بخشیده شده و مانند گلبدین تیزاب‌پاش فاتحانه به کابل آمده و بر مسند قدرت تکیه خواهند زد.»
مادر بزرگوار شهید فرخنده هم به مناسبت چهارمین سالروز شهادت دلبندش پیامی به «حزب همبستگی افغانستان» فرستاده بود که توسط یکی از جوانان حزب خوانده شد. این مادر داغدار در پیام خویش آورده است:
«... از همه اولتر سال نو و بهار نو امسال را به همه تان بی‌درد فرخنده تبریک و تهنیت می‌گویم. بلی دخترانم، من در این روزها درد فراوان با نزدیک شدن روزهای شهادت فرخنده احساس می‌کنم.
مادر هستم. باید بگویم که درد شهید فرخنده که در عالم بیکسی و بی‌مهری انسان‌های زشت سیرت به دل من نشست دردی نبود که من و یا فامیلم این غم را تنها بتوانیم تحمل کنیم، این درد جانکاه و بزرگ بود. ولی همدردی شما عزیزان و عدالت‌‌خواهی زنان و دختران برای خواهر شان فرخنده شهید برایم قوت قلب داده که توانستم در این چهار سال به امید تامین عدالت به زن افغانستان که فرخنده یکتن از نمونه‌های بیعدالتی است زنده باشم.
...
میخواهم بگویم ما زنان زنده برآنیم تا روزی عدالت و برابری زن افغانستان را شاهد باشیم. و من باور دارم که زن و دختر امروز افغانستان زن و دختر بیست سال قبل نیست. آنها توانستند در این چند سال این را ثابت کنند که می‌توانند در تحقق حقوق و مسوولیت‌های خود در کنار مردان مبارزه کنند.
خواهران و دختران عزیزم، من و خانواده‌ام فریاد کردیم که عدالت به فرخنده عدالت به زن و دختر افغانستان است که کسی نه‌شنید. ما بعد از بیعدالتی به فرخنده شاهد رویدادهای غم‌انگیز خشونت بر زنان بودیم که اخیرا دردآورترین‌اش قتل مهسای کوچک در این روزهای دردمندی، غم فرخنده‌ای مرا چند برابر کرده است. من و فامیلم با دل دردمند نهایت تسلیت خود را برای خانواده مهسای کوچک فرستاده خود را در غم آنها و صدها مادری‌که به غم فرزندان خود نشسته اند می‌دانیم....»
خانم نجلا رایل وکیل مدافع فرخنده نیز در این برنامه شرکت داشت، وی به عنوان یک وکیل باوجدان همیشه تلاش داشته است تا عدالت برای فرخنده تامین گردد. وی در بخشی از صحبت‌های خود در مورد قضیه فرخنده اظهار داشت:
«چنانچه شما در جریان هستید چهار سال قبل از امروز فرخنده در همین محلی که ما و شما حضور داریم که از قومندانی امنیه ولایت کابل و ارگ ریاست جمهوری فاصله چندان نداشت بطور بسیار بیرحمانه زجر کش شد. قضیه فرخنده را می‌شود منحیث یک جنایت بشری عنوان کرد، ولی متاسفانه ما امروز که در آستانه چهارمین سالروز شهادت فرخنده هستیم می‌بینیم که تا به امروز هم عدالت در این قضیه تامین نشده است. محاکم دوسیه را به باد فراموشی سپرده است، دوسیه تا به امروز که چهار سال از آن می‌گذرد در عقب میزهای محاکم از یک ولایت به ولایت دیگر و از یک محکمه به محکمه دیگر سرگردان است.
از زمانی که ما پنج نفر از سوی فامیل فرخنده قضیه را به عهده گرفتیم به ارگان‌های عدلی و قضایی مراجعه کردیم، اعتراضات خود را رسما تحریر و به محاکم تقدیم کردیم. ما خواسته بودیم که در جریان جلسات محاکم فرخنده که در ستره محکمه برگزار می‌شد باید حضور داشته باشیم ولی متاسفانه زمانیکه جلسه ستره محکمه برگزار می‌شد ما را هیچ نخواستند و حضور نداشتیم. ما خواهان این هستیم که قاتلان فرخنده که هنوز آزاد هستند به جزای اعمال خود برسند، تمام افراد نظامی که در این قضیه سهل‌انگاری کرده بودند امروز آزاد هستند، یک نفر هم تحت نظارت قرار ندارد، فقط هشت یا نه نفر که در بند هستند. از آن هم نمی‌دانیم که آیا آنان واقعا در پشت میله‌های زندان هستند یا خیر؟..
ما بارها گفتیم که اگر عدالت را در قضیه فرخنده تامین کرده نتوانیم ما شاهد قضایای مانند مهساها و دیگر زنان که عکس‌های شان در پلاکارت‌های اینجا است و صدها حادثه دیگر خواهیم بود.
.... باید در قضیه فرخنده تجدید نظر گردد، بخاطری تجدید نظر که قضیه فرخنده به سرنوشت تمام زنان افغانستان ارتباط دارد ...و من به عنوان وکیل مدافع فرخنده تا آخرین لحظه از قضیه فرخنده دفاع می‌کنم.»
همچنان در این برنامه شعر کوتاه «مهسای من بخند» که در سوگ شهید مهسا سرود شده بود توسط یک دختر خردسال بنام میهن دکلمه گردید.
گروپ تیاتر «حزب همبستگی افغانستان» درامه‌ی را که متاثر از جریان زجرکش کردن فرخنده بود اجرا نمودند که مورد استقبال حاضرین قرار گرفت.
گروه هنری ۹۹٪ هم پارچه موسیقی را برای شهید فرخنده سروده بودند که در برنامه اجرا کردند.
