از فارغان پوهنتون کلمبیا: «وقت آن رسیده که دیپلوم‌های خود را به آتش کشیم»
- رده: ترجمه از منابع بیرونی
- نویسنده: جنیفر اسکارتلت
- منتشر شده در دوشنبه، 27 حوت 1403
نویسنده: جنیفر اسکارتلت
منبع: سایت «کامن دریمز» | تاریخ نشر: ۱۶ مارچ ۲۰۲۵
ترجمه توسط هوش مصنوعی با اصلاحات اندک
من در ماه می سال ۱۹۸۶ سند ماستری خود را از فاکولته روابط بین‌المللی و عامه پوهنتون کلمبیا دریافت داشتم. مدرکی که طی این سال‌ها بخش افتخارآمیزی از دستاوردهای زندگی‌ام بوده است.
اما حال که با اخراج، تعلیق و لغو مدارک تعداد فزاینده‌ای از محصلانی که به دلیل اعتراض مسالمت‌آمیز و استفاده از حق قانونی آزادی بیان و تجمع متهم شده‌اند، پوهنتون کلمبیا عجولانه می‌کوشد تا اداره‌ی ترمپ را راضی کند، من بدون هیچ تردیدی از مدرک خویش و هرگونه وابستگی به این پوهنتون صرف‌نظر مینمایم. من پوهنتون کلمبیا را به همدستی در نسل‌کشی غزه و کرانه‌ی باختری و به ارعاب محصلان، استادان و کارمندان ضد نسل‌کشی و حامی فلسطین متهم می‌کنم. و نیز به سازش و همکاری با حکومت‌های فاشیستی (بایدن و ترمپ) در واشنگتن.
تسلیم‌طلبی بی‌شرمانه‌ی پوهنتون کلمبیا در برابر فشارهای دولتی، بازتابی از به فروش رفتن نهادهای اکادمیک در نظام سرمایه‌داری نولیبرال است. نهادهای اکادمیک به ویژه پوهنتون کلمبیا، از ادعای رسالت‌اش مبنی بر استقلال فکری، تلاش علمی و جستجوی دانش و پیشرفت اجتماعی دست کشیده است.
محمود خلیل متولد سوریه و دارنده «گرین‌کارت» امریکا از برگزارکنندگان تظاهرات علیه نسل‌کشی غزه در پوهنتون کلمبیا بود. بازداشت و تلاش دولت برای اخراج او از امریکا موجی از اعترضات خشماگین را در شهرهای مختلف آن کشور برانگیخت.
امروز در غزه، در جریان ماه رمضان بیش از ۲ میلیون نفر چهاردهمین روز از محاصره جنایتکارانه اسراییل را سپری کردند. بدون غذا، آب، برق برای روشنایی، گرمایش، شیرین‌سازی آب یا تجهیزات طبی، و بدون هیچ گونه کمک بشردوستانه یا تدارکات ـ برای دو هفته هیچ چیزی به نوار ویران‌شده‌ی غزه اجازه‌ی ورود نیافته است.
مردمی که همچنان قربانی نسل‌کشی مشترک امریکا و اسراییل اند، بر اثر گرسنگی، تشنگی و بیماری جان می‌دهند. بخاطر زخم‌های درمان‌نشده، سرمازدگی، بمباران و هدف قرار گرفتن تک‌تیراندازها و طیاره‌های بی‌سرنشین به قتل می‌رسند. آنان به دلایل بی‌شماری جان می‌بازند.
امروز در کرانه‌ی باختری، فلسطینیان کماکان از اردوگاه‌های پناهجویان جنین، طولکرم و نورشمس رانده می‌‌شوند -اردوگاه‌هایی که به دلیل نکبت ۱۹۴۸ برای پناهجویانی برپا گشت که در سرزمین خود آواره بودند. امروز نیروهای دفاعی اسراییل (که بهتر است به نام واقعی آن -نیروهای اشغالگر اسراییل- خوانده شوند) به تخریب جاده‌ها، چاه‌ها و زیربناهای کرانه‌ی باختری ادامه داده و فلسطینیان را از حق مسلم بازگشت محروم ساخته‌اند، در میان ویرانه‌های خانه‌ها و مکاتب عکس یادگاری می‌گیرند، بر کودکان شلیک می‌کنند و بر کف و وسایل ساختمان‌های تخلیه‌شده مدفوع خود را.
یهودیان ضدصهیونیست مدافع مردم فلسطین نیز به تظاهرات در تقبیح بازداشت و اخراج محمود خلیل پیوستند.
به عبارتی دیگر، این یک روز معمولی در زندگی سربازان اسراییلی و صاحب‌نظران در تل‌آویو و واشنگتن دی‌سی می‌باشد. و با این حال در جهانی که فاشیزم و نسل‌کشی آن را دگرگون کرده است، این نه عاملان چنین جنایات تاریخی، بلکه محصلانی بدست ادارات آموزشی و دولت خویش مورد محاکمه قرار می‌گیرند که به صورت مسالمت‌آمیز دست به اعتراض زده‌اند.
در ۱۳ مارچ اداره‌ی صهیونیستی پوهنتون کلمبیا (به یاد داشته باشید که صهیونیزم یک ایزم نژادپرستانه، برتری‌طلبانه و استعماری است) پس از آن که نامه‌ای دریافت داشت حاوی ۹ مطالبه که باید پوهنتون برای جلوگیری از قطع ۴۰۰ میلیون دالر بودجه‌ی فدرال آن را برآورده می‌ساخت، با شتاب به همکاری با اداره‌ی ترمپ پرداخت. مشتاق به رعایت این باج‌گیری، مقامات پوهنتون اعلام داشتند که ۲۲ محصل دیگر نیز اخراج و یا تعلیق شده و یا هم مدارک تحصیلی‌شان لغو گردید.
روز بعد وزارت به‌اصطلاح «امنیت داخلی» امریکا (DHS) و اداره‌ی مهاجرت و گمرک (ICE) پس از ربودن و انتقال محمود خلیل، فارغ‌التحصیل پوهنتون کلمبیا و دارنده کارت سبز به لوئیزیانا، محصل فلسطینی دیگری را نیز بازداشت کردند. وزیر DHS کریستی‌نوم با یادآوری از تبلیغات دوران «وحشت سرخ» که هر منتقدی را «همدست کمونیست‌ها» می‌نامیدند، این محصلان را «حامیان تروریزم» خواند. ضمنا پوهنتون کلمبیا به ماموران فدرال اجازه داد که اتاق‌های لیله محصلان را بازرسی نمایند. همچنین به درخواست ماموران «امنیت عمومی» پوهنتون کلمبیا، اداره‌ی پولیس نیویارک جهت بررسی یک پوستر دیواری در تشناب مردانه وارد کتابخانه‌ی باتلر شد.
در ۱۴ مارچ من از خانه‌ام در غرب ماساچوست به خیابان ۱۱۶ غربی و برادوی در منهاتن رفتم تا در کنار محصلان حامی فلسطین از پوهنتون کلمبیا و بارنارد و رهبران سازمان «Within Our Lifetime» بایستم. به مثابه یک فارغ‌التحصیل، احساس می‌نمودم که باید در کنار این انسان‌های شجاع باشم -کسانی که با تعهدی بی‌وقفه و تسلیم‌ناپذیر برای آزادی فلسطین از رود تا بحر، می‌رزمند.
جوانان سازمان «صدای یهودیان برای صلح» که بارها علیه نسل‌کشی غزه تظاهرات راه انداخته اند، این بار به دفاع از محمود خلیل در برابر برج ترامپ با پولیس درگیر و تعدادی از آنان بازداشت شدند.
خطاب به داکتر کرن یاری-میلو، رییس فاکولته روابط بین‌المللی و عامه پوهنتون کلمبیا و افسر و تحلیل‌گر استخباراتی پیشین نیروهای اشغالگر اسراییل: ما می‌دانیم که شما کی هستید. ما نقش شما را در فرا خواندن پولیس نیویارک علیه محصلان صلح‌جوی اردوگاه همبستگی با غزه در بهار گذشته دیدیم. ما شاهدیم که شما چگونه میزبان صدراعظم پیشین اسراییل و جنایتکار جنگی، نفتالی‌بنت (کسی که گفته بود «در زندگی‌ام عرب‌های زیادی را کشته‌ام و هیچ مشکلی در این نمی‌بینم.») بودیدـ همانی که چند روز قبل در هاروارد در مورد توزیع پیجرهای انفجاری برای محصلان ضد نسل‌کشی شوخی کرد.(اشاره به پیجرهای دست‌کاری شده اسراییل که در دست نیروهای حزب‌الله لبنان انفجار داده شدند. مترجم)
امروز، من مدرک ماستری خود را که در سال ۱۹۸۶ دریافت نمودم، دور می‌اندازم. این کار را به نام محمود خلیل، به نام داکتر حسام ابوصفیه، به نام هند رجب، به نام شعبان الدلو، و به نام همه‌ی آنانی که اسم دارند اما شمرده نمی‌شوند، انجام می‌دهم. من تروریزم پوهنتون کلمبیا و دولت‌های امریکا اعم از دموکرات و جمهوری‌خواه را که از دهه‌ها در نابودی انسانیت و نسل‌کشی مردم فلسطین نقش داشته‌اند، محکوم مینمایم. من آمیزش شریرانه‌ی ضدصهیونیزم با ضدیهودیت توسط پوهنتون کلمبیا و دولت امریکا را محکوم می‌کنم، اقدامی که یهودیان را در معرض خطر جدی قرار داده و ذاتا ضدیهودی است.
با الهام از معترضان جنگ ویتنام که کارت‌های سربازی خود را به آتش کشیدند، من از تمام فارغان پوهنتون کلمبیا می‌خواهم تا با من یکجا دیپلوم‌های خود را به طور علنی به آتش کشند.
بسیاری از فارغان می‌توانند از نزدیک در باره‌ی اعتراضات ضدجنگ ویتنام در سال ۱۹۶۸ در پوهنتون کلمبیا شهادت بدهند -اعتراضاتی که منجر به اشغال غیرخشونت‌آمیز ساختمان‌های پوهنتون شد. زمانی که مذاکرات داخلی پوهنتون شکست خورد، کلمبیا ۱۰۰۰ پولیس نیویارک را به آنجا فراخواند که منتج به دستگیری بیش از ۷۰۰ محصل و تعطیلی پوهنتون گشت -حرکتی کاملا منطبق با سنت سرمایه‌داری نولیبرال و فاشیزم نوین. اما اعتراضات در محوطه‌ی پوهنتون کلمبیا و سایر نهادهای علمی امریکا، پایان دادن به بزرگ‌ترین جنگ استعماری قرن بیستم امریکا را تسریع نمود.
هیچ اقدام نمادینی، حتی سوزاندن دیپلوم‌ها، نمی‌تواند درد و رنجی را که نهادهای صهیونیستی مانند کلمبیا و بارنارد به آن دامن زده و در آن شریک اند، جبران کند. هر روزی که فاشیزم امریکا عمیق‌تر می‌گردد، روز دیگری از گرسنگی، آوارگی و وحشت برای فلسطینیان غزه و کرانه‌ی باختری به شمار می‌رود. اما من با انصراف از مدرک تحصیلی و سوزاندن دیپلوم‌ام، می‌گویم: «هرگز در باره‌ی فلسطین خاموش نخواهم شد.» این فشار توسط پوهنتون کلمبیا و دولت امریکا، مانند همه سرکوب‌های تاریخی، تنها آتش مقاومت و تغییر را شعله‌ورتر و گسترده‌تر خواهد ساخت.
مردم به حاکمان صهیونیست درسی را خواهند آموخت که از دیر زمانی به تاخیر افتاده است. همان گونه که محصلان «گروه حذف سرمایه‌گذاری آپارتاید دانشگاه کلمبیا» در پاسخ به خشم اداره‌ی پوهنتون از شعار «همه را آزاد کنید» که در ۱۴ مارچ روی خانه‌ی رییس پوهنتون نوشته شده بود، گفتند: «مردم در برابر همدستی بی‌شرمانه‌ی پوهنتون کلمبیا در نسل‌کشی سکوت نخواهند کرد. سرکوب این پوهنتون تنها مقاومت را افزایش داده است و کلمبیا آتشی را برافروخته است که دیگر قادر به کنترل آن نیست.»
«همه را آزاد کنید» فقط به محمود خلیل اشاره ندارد. تنها مشمول محصلان حامی فلسطین که توسط کلمبیا، اداره امنیت داخلی امریکا و اداره‌ی مهاجرت و گمرک، رییس‌جمهور دونالد ترمپ و وزیر خارجه مارکو‌روبیو تحت پیگرد قرار گرفته‌اند، نیست. این شعار، همه‌ی زندانیان فلسطینی را که در شکنجه‌گاه‌های اسراییل اسیر اند در بر می‌گیرد. این شعار گذشته، حال و آینده مردم فلسطین را در بر می‌گیرد و در نهایت همه ما را چرا که بالاخره ما همه فلسطینی هستیم. امیدوارم تا شعله‌های دیپلوم‌های سوخته‌ی کلمبیا، راه را به سوی این آزادی روشن نماید.
بازداشت ناعادلانه‌ام نشان‌دهنده‌ی نژادپرستی ضد فلسطینی است که هم اداره‌ی بایدن و هم اداره‌ی ترمپ در شانزده ماه گذشته به نمایش گذاشته‌اند، در حالی که امریکا همچنان به اسراییل سلاح فراهم می‌کند تا فلسطینی‌ها را بکشد و از مداخله‌ی بین‌المللی جلوگیری کرده است. برای دهه‌ها، نژادپرستی ضد فلسطینی نیروی محرک گسترش قوانین و سیاست‌های امریکایی بوده است که برای سرکوب خشن فلسطینی‌ها، عرب‌تباران امریکایی و دیگر جوامع استفاده شده‌اند. دقیقاً به همین دلیل است که من هدف قرار گرفته‌ام.
بخشی از نوشته محمود خلیل که از زندان فرستاده است، «اندیز تایمز»، ۱۹ مارچ ۲۰۲۵
