ژرژ ابراهیم عبدالله کمونیست، ضد امپریالیست و ۴۰ سال در زندان فرانسه!
- رده: از سایتهای دیگر
- نویسنده: مجله جنوب جهانی
- منتشر شده در پنج شنبه، 01 قوس 1403
منبع: مجله جنوب جهانی
ژرژ عبدالله که در سال ۱۹۵۱ در شهر کوبایت لبنان به دنیا آمده بود، از جوانی به ایدههای مارکسیستی علاقهمند شد و به جبهه خلق برای آزادی فلسطین پیوست تا از آزادی فلسطین دفاع کند. در سال ۱۹۷۸، او وارد مقاومت در برابر اشغال جنوب لبنان توسط اسرائیل شد. یک سال بعد، در ۲۸ سالگی، او گروه «جناح مسلح انقلابی لبنان» (FARL) را برای مبارزه با اشغال امپریالیستی لبنان – از سوی اسرائیل، ایالات متحده و فرانسه – و برای آزادی فلسطین تأسیس کرد. دو حملهای که در سال ۱۹۸۲ به عبدالله نسبت داده میشوند، نخستین حملاتی بودند که توسط FARL انجام شد. در همان سال، با حمایت آمریکا، اسرائیل بار دیگر لبنان را اشغال کرد و این تهاجم ۲۰,۰۰۰ کشته بر جای گذاشت.
در همان دوران، عبدالله در فرانسه به سر میبرد. موساد به اداره پلیس اطلاع داد که او تحت فشارها و تهدیدهای سرویسهای اطلاعاتی اسرائیل قرار دارد و به دلیل داشتن پاسپورت جعلی الجزایری بازداشت شد.
جورج عبدالله بیشتر از ۴۰ سال زندان را متحمل شد ولی از افکار و عقایدش حتا یک گام عقب نرفت.«ما میدانستیم که او عضو مهمی از FARL است، زیرا بسیاری از سرویسهای اطلاعاتی اروپایی در جستجوی او بودند و علاوه بر این، گروههای فرانسوی Action Directe یا بریگاد سرخ ایتالیا با جنبشهای رادیکال ارتباط داشتند»، این روایت ایو بونه، رئیس وقت سرویسهای اطلاعاتی فرانسه است. در ابتدا قرار نبود حبس عبدالله طولانی شود؛ در محاکمه سال ۱۹۸۶ او به چهار سال زندان به دلیل نگهداری اسلحه و استفاده از مدارک جعلی محکوم شد.
اما بین بازداشت عبدالله و آغاز پرونده جدید در ۲۳ فوریه ۱۹۸۷، اتهامات او بهطور اساسی تغییر کرد. رئیسجمهور وقت ایالات متحده، رونالد ریگان، از بازداشت او حمایت کرد. رسانههای بزرگ نیز در مدت کوتاهی از او تصویری بهعنوان «تروریست خطرناکی که فرانسه را به وحشت انداخته» ساختند. قاضی به دلیل اسلحهای که در منزل او پیدا شده بود و به اتهام قتل دو دیپلمات، او را به حبس ابد محکوم کرد.
ایالات متحده در این پرونده طرف مدنی بود و از آن زمان تاکنون فشارهای واشنگتن هرگز متوقف نشده است. روزنامه کمونیستی لومانیتِ در آن زمان این محاکمه را چنین خلاصه کرد:
«این محاکمه، از آغاز با تشویقهای تلآویو و با رهبری کشوری بیگانه بر علیه عبدالله آغاز شد». ژاک ورژس، وکیل عبدالله، بارها «وتوی غیرقابل قبول آمریکا» را در پرونده موکلش محکوم کرده است. تصور کنید، او از سال ۱۹۹۹ میتوانست آزاد شود، اما تاکنون ده بار درخواست آزادی مشروط او رد شده است.
برای توضیح این تعصب مداوم علیه عبدالله، لوموند دیپلماتیک به فضای حاکم بر فرانسه در میانه دهه ۱۹۸۰ اشاره میکند: «تروریست یک روزه، تروریست همیشه؟» در این گزارش آمده است که در ماههای منتهی به این پرونده، حملات متعددی رخ داد که بدون مدارک، از سوی مسئولان سیاسی و رسانهها به FARL و بهطور خاص به دو برادر ژرژ ابراهیم نسبت داده شد. با این حال، این سازمان ضد امپریالیستی هرگز علیه غیرنظامیان دست به حملهای نزده بود و همواره هدفهای خود را بر نظامیان و دیپلماتها متمرکز کرده بود. بعداً مشخص شد که این حملات توسط حزبالله و در اعتراض به همکاری نظامی فرانسه در جنگ عراق و ایران انجام شده بودند.
در جریان دادگاه ۲۰۱۲-۲۰۱۳، فشارهای آمریکا آشکار بود. سرانجام، پس از گذشت ۲۸ سال زندان، آزادی مشروط عبدالله – پس از هفت بار رد شدن – تأیید شد. دادگاه اجرای احکام با خوشبینی به درخواست او پاسخ داد، اما بهزودی فشارهای آمریکا احساس شد:
«ما از حکم آزادی این تروریست گناهکار، ژرژ ابراهیم عبدالله، متأسفیم… امیدواریم که مقامات فرانسوی درخواست تجدیدنظر کنند و این حکم لغو شود»، این جملات سفیر آمریکا در فرانسه، چارلز ریفکین بود. و دقیقاً همین اتفاق افتاد: دادستانی درخواست تجدیدنظر کرد. رأی دوم آزادی او را تأیید کرد، اما مشروط به بازگشت او به لبنان بود – وزیر امور خارجه لبنان، عدنان منصور، «با خوشبینی به این حکم نگریست» و فرآیندهای لازم برای صدور مجوز ورود را آغاز کرد – لبنانیهایی که بعد از ۲۸ سال در حال آماده کردن جشن استقبال بودند، زیرا عبدالله عزیزشان قرار بود بازگردد. اما ایالات متحده هشدار دوم را نیز داد: «میدانیم که از لحاظ قانونی دولت فرانسه نمیتواند این حکم را لغو کند، اما امیدواریم که مقامات فرانسوی راهی برای مخالفت با این حکم قانونی پیدا کنند»، این سخنان هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا بود. سه روز بعد، پاسخ داده شد: وزیر کشور فرانسه، مانوئل والس، از امضای حکم اخراج خودداری کرد. این پایان کار بود. عبدالله و خانوادهاش با ضربهای شدید مواجه شدند. با گذشت سالها، این وضعیت همچنان ادامه دارد؛ زیرا در سال ۲۰۲۲، ژرارد دارمنین نیز از امضای حکم اخراج او امتناع کرد.
۱۵ نوامبر نتیجه یازدهمین درخواست آزادی مشخص خواهد شد. در جلسه ۷ اکتبر نیز سیاست بر روند محاکمه چیره شد. دو نماینده قضایی، عبدالله را با حزبالله و حماس مرتبط دانستند ودو نماینده قضایی، عبدالله را با حزبالله و حماس مرتبط دانستند و با آزادی او مخالفت کردند. آنها ادعا کردند که آزادی این زندانی ۷۳ ساله «خطرناک» خواهد بود، چرا که ممکن است دوباره به مبارزه مسلحانه روی آورد. این همان بهانه همیشگی است، در شرایطی که اسرائیل بار دیگر لبنان را اشغال کرده و غزه را درهم کوبیده است.
معترضان با پرچمهای فلسطین در مقابل زندانی که جورج عبدالله در آنجا زندانی است.به تاریخ اول اپریل ۲۰۲۱ روزنامه «الاخبار» لبنان در رابطه با شرط جدید دولت فرانسه برای رهایی جورج عبدالله این خبر را نشر کرد:
ورای نقض قانون اساسی با زندانی کردن طولانی مدت ژرژ ابراهیم عبدالله، فرانسه شرط جدیدی برای آزادی او گذاشته است. این که وی توبه کند. فرانسه که خود از ابراز ندامت در قبال جنایتهای استعماریاش طفره میرود، این شرط را به شرط قبلی که بازگشت او به لبنان با استقبال عمومی و مردمی روبرو نشود اضافه کرده است. اینکه او به کشور خود نه به عنوان یک قهرمان بلکه یک شرمگین برگردد. طی سی و هفت سال زندانی کشیدن، فرانسویها تحت تمامی دولتهای خود با هر گرایشی هرگز به شناخت دقیقی از شخصیت او نرسیدهاند: مغرور مانند یک درخت بلوط، محکم همچون یک صخره، صریح و روشن همچون شفافیت کریستال و فساد ناپذیر.
پاسخ او که در روزنامه الاخبار به چاپ رسید به خوبی گواهی بر شخصیت اوست: من بر سر بی گناهی ام مذاکره نمیکنم. من از موضع خود کوتاه نمی آیم.
در ذیل بیانیهی جورج ابراهیم عبدالله را میخوانیم که برای رزمندگان غزه و لبنان نوشته و در آن مبارزات و مقاومت آنان را مایهی امید و آزادی تمامی زحمتکشان و ستمدیدهگان دانسته است.
دوستان و رفقای عزیز:
سالهای طولانی پشت دیوارهای نفرتانگیز گذشت و همچنان همان عزم و اشتیاق به مبارزه در پاسخ به همبستگی شما باقی مانده است. حضور شما در نزدیکی سلول من، قدرت و گرمای قلبی به من میبخشد. با این حال، چه احساسی است که برای اولین بار در این سالها، سوزان عزیز ما نیست که این بیانیه را میخواند. او چند هفته پیش از دنیا رفت، اما همیشه در قلب و خاطرات ما زنده خواهد ماند، بهویژه در چنین شرایطی.
رفقا و دوستان عزیز:
همبستگی شما در اینجا بیتأثیر نیست. فضای زندان زمانی تغییر میکند که پژواک زندگی فعال به گوش میرسد. زندانیان زیبایی و قدرت روابط انسانی را حتی برای لحظهای حس میکنند. این بیداری انسانیت در چشمانشان دیده میشود و در نظرات صادقانهشان شنیده میشود، هرچند ممکن است آیندهای نداشته باشد.
رفقا و دوستان عزیز:
در آغاز چهل و یکمین سال اسارت، حضور شما نشاندهنده شکست کسانی است که به پایان یافتن همبستگی شما امید داشتند. حمایت واقعی از رفقای زندانی ما باید بخشی از تعهد واقعی به مبارزه جاری باشد. تنها با پذیرش همبستگی در این زمینه است که ادامه حضور رفقای ما در زندان بیش از تهدیدات احتمالی آزادیشان اهمیت پیدا میکند.
رفقا و دوستان عزیز، در این زمان بحران جهانی سرمایهداری و تشدید تناقضات آن، جنگ، کشتار گسترده، سرکوب، فاشیسم، تبلیغات و دستکاریها، مبارزات بزرگ و بسیجها و بهویژه موج هیجانانگیز جوانانی که در بربریت ذاتی سرمایهداری رو به زوال عمل میکنند… برای اولین بار در تاریخ بشریت، میلیونها نفر شاهد یک نسلکشی در حال وقوع هستند. بیش از ۳۸۰ روز است که جنایتکاران به عملیات خود در غزه و کرانه باختری ادامه دادهاند و اکنون با حمایت فعال قدرتهای امپریالیستی غربی جنگ خود را به لبنان گسترش دادهاند. با این حال، به لطف مقاومت قهرمانانه تودههای مردمی فلسطین و پیشگامان مبارزشان، و به ویژه به لطف بسیج گسترده همبستگی جهانی، فلسطین مقاومت کرده و بیش از هر زمان دیگری جایگاه خود را در صحنه بینالمللی بازپس گرفته است.
رفقا و دوستان عزیز:
ضروری است که برای مقابله و متوقف کردن بربریت صهیونیستی در غزه، کرانه باختری و لبنان هر کاری انجام دهیم. علیرغم این تجاوز نسلکشی گسترده علیه غزه که علاوه بر دهها هزار شهید و زخمی، تخریب وحشتناک کل فضای زندگی غزه را نیز به همراه دارد، مقاومت همچنان پابرجاست و توسط تودههای مردمی فلسطین محافظت میشود.
غزه هرگز پرچم سفید تسلیم را بالا نخواهد برد. نه صهیونیستها و نه هیچ نیروی جنایتکار دیگری هرگز اراده مقاومت در غزه را نخواهند شکست.
شرم بر کسانی که در برابر بربریت نسلکشی صهیونیستی سکوت و چشمپوشی میکنند!
هزاران ابتکار عمل برای حمایت از فلسطین و مقاومتش شکوفا شوند!
سرمایهداری جز بربریت نیست؛ افتخار بر کسانی که در برابر آن مقاومت میکنند!
با هم پیروز خواهیم شد! فلسطین زنده خواهد ماند و پیروز خواهد شد!
با سلامهای انقلابی،
رفیق شما ژرژ عبدالله
شنبه، ۲۶ اکتبر ۲۰۲۴
پوستری در دفاع از رهایی جورج عبداللهجبهه خلق برای آزادی فلسطین:باید با دولت بایدن مقابله کرد، نه مذاکره
منبع: مجله جنوب جهانی
«ابو احمد فؤاد» معاون دبیر کل سازمان چپ گرای مارکسیستی لنینیستی «جبهه خلق برای آزادی فلسطین» تأکید کرد که هیچ یک از نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا، به سود ملت فلسطین کار نمیکند.
فؤاد به شبکه المیادین گفت که «حمایت از اسرائیل، از جمله اصول ثابت سیاست آمریکا و امپریالیسم جهانی است؛ صرف نظر از اینکه دموکراتها برنده [انتخابات] شوند، یا جمهوریخواهان».
وی ادامه داد: «آنچه برای ما اهمیت دارد، این است که مذاکراتی با دولت بایدن صورت نگیرد؛ زیرا این مسئله، هیچ سودی و نتیجه مفیدی ندارد».
این مقام فلسطینی خاطر نشان کرد، دونالد ترامپ برای جنایات بیشتر، فرصت داشت، مانند موافقت با اشغال کرانه باختری یا حمله به محور مقاومت، ولی پیش از اینکه رئیس جمهور جدید سر کار بیاید، قصد دارد هدایای خود به رژیم اسرائیل و مزدورانش در منطقه را تکمیل کند.
فؤاد با بیان اینکه هر کس بر روی دولت بایدن حساب باز کند، اشتباه بزرگی مرتکب میشود، گفت: «در خصوص مناقشات عربی-صهیونیستی و فلسطینی-صهیونیستی هیچ تفاوتی بین جمهوریخواه و دموکرات وجود ندارد».
وی ادامه داد: «آنچه دموکراتها به اسرائیل دادند، در برخی زمینهها بسیار بیشتر از چیزی است که ترامپ به آنان داد… [باراک] اوباما خدمات زیادی به این کشور کرد و حقوق ملت فلسطین را نادیده گرفت، ولی این کارها را بدون هیاهو انجام میداد».
این مسئول جبهه خلق برای آزادی فلسطین باز هم تأکید کرد که «نباید مذاکره کنیم تا در موازنه قوایی که در حال حاضر به هم خورده، به سود دشمن [اسرائیلی] و دولتهای آمریکا تغییر ایجاد شود… بایدن پیشتر بارها اعلام کرده که یک صهیونیست است و اقداماتی علیه منافع ملت ما انجام داده است».
فؤاد خاطر نشان کرد، بایدن هیچ تغییری در موضوع فلسطین ایجاد نخواهد کرد و مانند ترامپ رفتار خواهد کرد و احتمالا مسیر عادیسازی با اسرائیلیها را تکمیل و به عربستان سعودی اعمال فشار میکند تا عادیسازی را تکمیل کند.
وی در پایان تأکید کرد، باید اوضاع را به گونهای ترتیب داد که با بایدن و دولت وی مقابله کرد و «اگر متحد نباشیم، فشار بر ما ادامه پیدا خواهد کرد نه بر دشمن».
