هفتم اکتوبر نقطه عطف تاریخی جهان
- رده: مقالات
- نویسنده: کاوه عزم
- منتشر شده در شنبه، 19 عقرب 1403
عملیات هفت اکتوبر، فوران خشم مردم ستم‌دیده اما همواره مقاومتگر فلسطین بود که از ۷۶ سال بدین‌سو زیر بمب و گلوله‌های توپ و تانک هست و بود شان را از دست داده‌اند. این مبارزه عادلانه نه‌تنها برای حاکمیت ملی و سیاسی فلسطین قطعی است بلکه بخشی از مبارزه آزادیبخش جهانی است که به مردم سایر کشورهای زیر یوغ امپریالیزم امریکا و متحدان، الهام و نیرو می‌بخشد.
به گفته «جان وایت»، این عملیات باید انجام می‌شد چون راهی دیگر وجود نداشت. فقط دو انتخاب بود: زندگی در خواری و ذلت یا ایستاده مردن و مردم فلسطین دومی را انتخاب کردند. اما شماری به خصوص روشنفکران «چپ» و راست وطنی و ایرانی مزدور امریکا و رسانه‌های وابسته به کشورهای امپریالیستی و ارتجاع عربی شب و روز در تلاش اند علیه این پیکار عادلانه و پرافتخار لجن بپاشند تا سر به پای امپریالیزم و صهیونیزم ساییده باشند. ملک‌ستیز با گفتن این که «حماس هیچ اشتباهی نکرده، حماس جنایت کرده و شعله جنگ را روشن کرده است. جنایت‌کار اصلی و عامل وضعیت کنونی حماس است. به هر پیمانه‌ای که حماس جنایت کرد، اسرائیل هم دست به جنایت بشری زد. حماس و اسرائیل دست به دست هم غزه و مردم قشنگش را نابود کردند» و حمید تقوایی با این فرمایش که «برای اینان (چپ غیرسیاسی) مهم نیست که نیروهایی مثل حماس و حزب‌الله و حوثی اگر پیروز شوند جهنمی مثل ایران را در کشورهای اسلام‌زده پیاده می‌کنند. امر آنها موضعگیری علیه امپریالیسم آمریکا و دولت اسرائیل است و بس... امروز برای حل انسانی مساله فلسطین به همان میزان باید علیه نیروهای اسلامی که در واقع مساله برحق مردم فلسطین را هایجک کرده‌اند مبارزه کرد که علیه دولت نتانیاهو در اسرائیل»، پست‌ترین و رذیلانه‌ترین توهین را به اراده عظیم و خون خلق فلسطین در نبرد دوران‌ساز ضدامپریالیستی و ضد صهیونیستی آنان روا داشته اند. همچنین «افغانستان اینترنشنال»، «ایران اینترنیشنال»، «بی.بی.سی.»، «رادیو آزادی»، «صدای امریکا»، «دویچه وله» و... از آغاز، نسل‌کشی مردم غزه را صرفاً عملیات علیه «بنیادگرایان حماس» تبلیغ نموده و افتراهای بیشرمانه علیه رهبران حماس می‌بندند که مثلا یحیی سنوار در تهکوی خانه‌اش گاوصندوقی پر از پول داشته و یا اینکه فرزندان آنان در عیش و عشرت به سر می برند؛ در حالی که تنها از خانواده اسماعیل هنیه ۶۰ تن در جنایتکاری فاشیزم اسراییلی‌ها در غزه و نه در اروپا جان باختند. همدلی کثیف ملک ستیزها و حمید تقوایی‌ها با بایدن و نتانیاهو ادای دین و نوکری به امپریالیزم و صهیونیزم می‌باشد.
جان وایت نویسنده سایت «کنسرسیوم نیوز» و مولف کتاب «غزه می‌گرید» در مورد اهمیت هفتم اکتوبر نوشت:
«حمله جنایتکارانه اسراییل به مردم غزه - در طول سال گذشته – با حمایت مادی، دیپلماتیک و سیاسی کشور های غربی – به سان تماشای سگ هاری بوده که گوشت‌های استخوان‌های جهانی را می‌درند که بسیاری باور داشتند جایی شایسته برای زندگی است. در حال حاضر، چنین نیست.
کشتار جاری جنون‌آمیز اسراییل درست شبیه خشم برده‌داریست در واکنش به بردگانی طغیان کرده برای خروج از مزارع. و در اینجا است که «جرم» واقعی فلسطینیان غزه را درک می‌کنیم: امتناع از ماندن در جایی که استعمارگران و ستمگران شان بر آنان تحمیل کرده اند یعنی تن ندادن به زندگی‌ای در وضعیت زانو زده، شکست‌خورده و از نظر ذهنی، جسمی و روحی درهم‌شکسته.
این است اهمیت راستین ۷ اکتوبر ۲۰۲۳. ۷ اکتوبر به اسراییلی‌ها و حامیان غربی‌شان ثابت نمود که فلسطینیان علی‌رغم زندگی دربند و زیرحاکمیت راسیستی، کماکان سرسخت و مقاوم باقی مانده‌اند. این تاریخ همچنین سطحی از برنامه‌ریزی نبوغ آمیز را نشان داد که کلیه خلق های تحت استعمار باید به آن دست یابند.»
او «خشونت» هفتم اکتوبر را با جنبش‌های آزادیبخش دیگر مقایسه کرده می‌نویسد:
«هفتم اکتوبر کمتر شبیه یازدهم سپتامبر اسراییل و بیشتر به تهاجم تت فلسطینی(۱) شباهت دارد. این روز فریادی از اعماق ستم بنیادی بود و تجدیدی بر احترام به نفسی که فرانتس فانون در خشونت مردم استعمارزده و ستم‌دیده شناسایی کرده بود. در مجموع، این روز نمایانگر خشم کشنده آنانی بود که حاضر به پذیرش وضعیت بی‌هویتی و ناپدید شدن نبودند.
...
در روحیه‌ی هر حرکت و مبارزه‌ی ضد استعماری که تا به حال وجود داشته است، فلسطینی‌های غزه در ۷ اکتوبر ۲۰۲۳ جرات به خرج دادند که بگویند «نه»! موج دهشت تمام عیاری که از آنزمان علیه مردم فلسطین راه انداخته شد، دلیل عادلانه‌ای ندارد. دقیقا برعکس است. مانند فرانسوی‌ها در الجزایر، امریکایی‌ها در ویتنام، و انگلیس‌ها در ایرلند، این پروژه شهرک‌نشینی-استعماری صهیونیستی با شرایط خودش شکست خورده است. تنها با خشونت و کشتار می‌توان آن را حفظ کرد، ناپایداری آن بر اساس ایده برتری‌طلبانه‌اش چنین است.
امروز غزه کاملا به مخروبه بدل گشته است. تاکنون بیش از ۴۰۰۰۰ نفر در نتیجه انتقام‌گیری جنون‌آمیز اسراییل جان خود را از دست داده‌اند. به طور طبیعی، برخی خواهند بود که منطق پشت ۷ اکتوبر را با توجه به میزان رنجی که به مردم غزه در پی آن وارد شده است، زیر سوال ببرند. اما تفاوت قابل توجهی بین زمان تقویمی و زمان تاریخی وجود دارد. و با در نظر گرفتن دومی، هنوز خیلی زود است که بگوییم آیا این اقدام ارزشش را داشت یا نه.
اما اگر بخواهیم به این سوال عمیق‌تر غور کنیم، این امر موجب می‌شود که معیارهای غیرمستعمره‌شدگان را بر مستعمره‌شدگان تحمیل کنیم. در حقیقت، سوالی که باید یک سال پس از این واقعه از خود بپرسیم این است: آنها چه انتخابی داشتند؟ وقتی انتخاب بین زندگی کردن در خفت و زانو زدن یا با افتخار ایستاده مردن است، آیا واقعاً انتخابی باقی می‌ماند؟»
جان وایت به نقل از فانون در مورد خشونت می‌نویسد:
«هیچ کس بهتر از مبارز و متفکر افسانه‌ای ضد استعمار، فرانتس فانون، روانشناسی ستمدیدگان را درنیافت: او زمانی در باره نیاز "خشونت" نوشت:
"بومی را از عقده حقارت و یأس و بی‌عملی رها می‌کند. او را نترس می‌سازد و عزت نفسش را باز می‌گرداند."
فانون ممکن در سال ۱۹۶۱ درگذشته باشد، اما تحلیل او از استعمار غربی، وحشی‌گری و تاثیر غیرانسانی‌اش بر قربانیان — که زنجیرهای روانی ستم و نفرت از خود را ایجاد می‌کند و تنها از طریق یک «مبارزه مرگبار و سرنوشت‌ساز» علیه استعمارگر قابل شکستن است — بیش از پنج دهه پس از انتشار در اثر کلاسیک او «دوزخیان روی زمین»، همچنان معتبر است.»
جان‌وایت با این نوشته خود لگدی محکم بر پوزه مجیزگویان دشمنان بشریت زده که بخاطر مقام و پول و شهرت حاضر به هر بی‌شرافتی و ذلت اند.
توضیحات مترجم:
۱- مقایسه با حمله بزرگ «تهاجم تت» ویتنام در جنوری ۱۹۶۸ که در آن نیروهای ویتنامی به طور ناگهانی و هماهنگ به نیروهای امریکایی و ویتنام جنوبی حمله کردند و موفقیت بزرگی بخصوص در تغییر دیدگاه مردم امریکا نسبت به این جنگ به دست آوردند.
در ذیل ترجمه فارسی تعدادی از پیام‌ها در انستاگرام را می‌خوانیم که نه تنها گویای وجدان بیدار آنها است بلکه سیلی محکمی بر روی روشنفکران خاین وطنی ما نیز است که بخاطر پول و چوکی و مقام حتی شهامت این را ندارند که در برابر وحشی‌گری امپریالیزم امریکا و سگ‌پاسبانش در خاورمیانه صدا بلند کنند.
گزیده‌ای از پیام‌ها:
چیزی فوق‌العاده عجیب در فرهنگ اسراییلی وجود دارد. هرچه مردم درباره‌ی سنوار فکر کنند، او مثل یک قهرمان «هالیوود» مرد. آخرین مردی که تنها در میان رفقای مرده‌اش ایستاده بود، پوشیده از گرد و غبار، به سختی نفس می‌کشید، در مقابل شرایطی بسیار نابرابر، با یک دست باقی‌مانده‌اش، نزدیک‌ترین سلاحی که می‌توانست به آن برسد را به سمت طیاره بی‌پیلوت بی‌احساس پرتاب کرد که توسط یک بزدل از پشت ماشین کنترل می‌شد. این صحنه مانند «ترمیناتور» است، اما واقعی. و اسراییلی‌ها فکر می‌کنند با پخش این نوار سنوار و مقاومت فلسطین را تحقیر می‌کنند. در جامعه‌ی اسراییل مشکل عمیق وجود دارد.جکی واکر HRH، MP، MBE، ABC
اسراییلی‌ها به تعدادی از فقیرترین مردم جهان ۴۰۰ هزار دالر و فرصتی برای فرار از مرگ پیشنهاد دادند اگر به یحیی سنوار خیانت کنند، اما هیچ‌یک از آنها حاضر نشدند این کار را انجام دهند. اینجا، در ثروتمندترین کشور جهان، مردم برای حفظ حرفه‌های بازیگری خود در برابر نسل‌کشی سکوت می‌کنند. چه تضاد عجیبی.شان پادریک مک‌کارتی
اسراییل با انتشار ویدیویی از آخرین لحظات زندگی یحیی سنوار اشتباه کرد. او که یک «کوفیه» [نوعی دستار عربی] به سر داشت و به شدت زخمی بود، چوبی را به سمت طیاره بی‌پیلوت که از او فلم‌برداری می‌کرد، پرتاب کرد که آخرین عمل مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی بود. او با مرگش به یک اسطوره مبدل شد.دن کوهن
یحیی سنوار در حال نبرد جان باخت. او لباس نظامی به تن داشت و در حالی که دست راستش قطع شده بود، با قهر و کینه چوبی را به سمت طیاره بی‌پیلوت اسراییلی که از او فلم‌برداری می‌کرد پرتاب کرد. از لحظه‌ای که او توفان (اشاره به توفان الاقصی است) را به راه انداخت، مرگ خود را پذیرفته بود. این ویدیو عملاً تضمین می‌کند که موج مقاومت افزایش خواهد یافت.مکس بلومنتال
او با یک دست قطع شده، چوبی را به سمت طیاره بی‌پیلوت پرتاب کرد... این صحنه مرا به یاد فلم «شجاع‌دل» انداخت. نه از سر ناامیدی، بلکه سرسختی و مقاومت تا آخرین نفس.jess_i_s_p
من مردی را نمی‌بینم که در حال مرگ روی زمین افتاده باشد. همچنین مردی را نمی‌بینم که از روی ناامیدی چوبی پرتاب کند. او نشسته بود و برای مرگش آماده می‌شد و چوب را از روی مقاومت و ایستادگی پرتاب کرد.سارا دولسینیا
سنوار به سان یک قهرمان برای کشورش جنگید و تا آخرین لحظه نبرد کرد. هیچ‌گونه تبلیغاتی از حماس نمی‌توانست که حماسه سنوار را که در لحظات پایانی زندگی‌اش و با یک دست چوبی را به سمت طیاره بی‌پیلوت ارتش اسراییل پرتاب کرد، بیشتر از ویدیوهای اسراییل نشان دهد. واقعاً نمی‌توانم باور کنم که آنها آن ویدیو را منتشر کردند.Belarmanmhdr
بگذارید این را برای «رویترز» شما اصلاح کنم، خوشحالم که می‌توانم کمک کنم! تصاویر آخرین لحظات سنوار با احساس عمیقی از انسانیت همراه است. آنجا او، مثل یک مبارز که تمام عمرش را جنگیده، نشسته بود؛ خسته، زخمی و خونین، تنها در یک خانه ویران که حس پایان دنیا را القا می‌کرد.
آخرین همراه او یک انسان نبود، بلکه یک طیاره بی‌پیلوت، یک ماشین بی‌احساس بود که در فاصله‌ای دور در حال پرواز بود. در یک عمل قهرمانانه، او چوبی را با دست باقی‌مانده‌اش به سمت آن پرتاب کرد، حرکتی که نمایانگر آخرین ایستادگی یک مرد در برابر ماشین و نیروهای بی‌احترامی به انسانیت بود.یاهلام صافی
