دستاورد دیگر دولت پوشالی کرزی: مقام اول جهان در فساد اداری!
- رده: مقالات
- نویسنده: ارسالی نعیم احمدی
- منتشر شده در شنبه، 18 قوس 1391
نهاد «شفافیت جهانی» که همه ساله کشورها را براساس میزان شفافیت رتبه بندی می‌کند، امسال افغانستان را در رده اول کشورهای فاسد جهان جا داده است. افغانستان در کنار سومالی و کوریای شمالی با داشتن رتبه ١٧٤ منحیث فاسدترین کشور جهان ثبت گردید.
از دهسال بدینسو، افغانستان همیشه در رده بدترین کشورهای جهان از نظر شفافیت قرار داشته است، اما امسال مقام اول را کسب نمود و این در حالیست که سال گذشته حامد کرزی در کنفرانس بن دوم برای جهان وعده سپرد که با فساد اداری مبارزه جدی را در پیش خواهد گرفت و برای عوامفریبی لیست طویلی از اقداماتی را جهت مبارزه با فساد اعلام نمود. اما نتیجه این اقدامات این شد که اگر سال گذشته افغانستان در رده چهارمین کشور فاسد جهان قرار داشت، امسال مقام اول را از خود کرد!
افغانستان در طول تاریخش اینچنین اداره بویناک و گندیده نداشته است. حتی در دوران جهل و استبداد طالبی و جهادی، فساد و غارت چنان عام و همه‌گیر نبود. در دهسال گذشته در کنار اینکه افغانستان به پایتخت مواد مخدر جهان مبدل شد در فساد نیز مقام اول را از خود کرد که تنها همین وضعیت کافیست که به دروغین و مکارانه بودن ادعاهای «آوردن دموکراسی» توسط امریکا پی برد. در فاسدترین کشور تحت اداره مافیای موادمخدر، دموکراسی، عدالت، حقوق بشر و دیگر مقوله های انسانی به بازی گرفته شده از آن علیه مردم سوءاستفاده صورت می‌گیرد.
در افغانستان، کرسی های دولتی بر اساس زدوبند ها و معامله گری های سیاسی به افراد داده می‌شوند و شایستگی و لیاقت و یا دید خدمت به مردم و وطن به حرفهای پوچ و بی‌معنی می‌ماند. پست های پایین تر در سطح ریاست و مشاور و سفیر و دیگر مقام های پول آوربه قیمت های هنگفت خرید و فروش می‌شوند و کسانیکه مقرر می‌شود، آن کرسی را بزنس شخصی پنداشته بدون دغدغه خاطر به جمعاوری پول از هر طریق نامشروع و حرام می‌پردازد و با این پولهای بادآورده که به قیمت سیهروزی مردم فقیر ما به چنگ می‌آورند در دوبی، دهلی، لندن و سایر جا ها به سرمایه گذاری و عیاشی می‌پردازند.
در حالیکه شخص اول مملکت حامد کرزی با دو معاونش از فاسدان درجه یک کشور اند، چطور می‌شود از مبارزه علیه فساد حرفی به میان آورد؟ حامد کرزی و خانواده‌اش، طی دهسال از هوتلی های خارج نشین، به میلیونر ها مبدل شدند و برادرانش در راس مافیای اقتصادی و مواد مخدر کشور قرار دارند. این خانواده تنها در چپاول ده هزار جریب زمین و اعمار شهرک عینومینه قندهار، غصب فابریکه سمنت غوری، کابل بانک، املاک دوبی و غیره سرمایه گذاری های قارونی به جیب زدند اما در جریان ثبت دارایی مقامات شاهد بودیم که کرزی چطور با چشم‌پارگی وصف ناپذیری مجموع داراییش را فقط بیست هزار دالر عنوان نمود.
معاون کرزی، فهیم قسیم با برادرش حسین فهیم در راس مافیای زمین قرار داشته، از طریق چپاول دارایی های عامه و غصب زمین، سرمایه سرسام آور اندوخته و پول های حرام را در داخل کشور با اعمار بلندمنزلها و شرکت ها و در خارج از کشور به کار انداخته اند. کریم خلیلی با برادرش حاجی نبی زمین های وسیع را در کابل قبضه کرده به میلیونها دالر به فروش رسانیدند و از هیچ به سرمایه داران اصلی کشور تبدیل و صاحب غلغله گروپ، چینل تلویزیونی وغیره شدند.
تنها در قضیه کابل بانک، قریب یک میلیارد دالر از پول ملت به غارت رفت، اما از آنجاییکه خانواده کرزی و فهیم در این کلاهبرداری تاریخی سهیم اند تا حال بر دوسیه این چپاول پرده انداخته شده و اقدام جدی در برابر عاملانش صورت نمی‌گیرد در حالیکه گردانندگان اصلی این بانک حقایق مهمی را در دست داشتن شخص حامد کرزی، حسین فهیم، محمود کرزی، قدیر فطرت، عمر زاخیلوال و دیگران در فساد و چپاول بانک فاش نمودند. اما دیر یا زود فرنود و فیروزی نیز از بند رها شده برایشان حق‌السکوت پرداخته خواهد شد.
در انتخابات مسخره ریاست جمهوری شخص کرزی و عبدالله مجموعا بیش از یکونیم میلیون رای را تقلب کردند، اما یک تن هم به خاطر این خیانت ملی محاکمه نشد و تقلب کار درجه یک به ریاست جمهوری رسید و گردانندگان کمسیون انتخابات که باید برای این کثافت کاری شان پاسخ می‌دادند از سوی کرزی ارتقا داده شدند، رئیس کمسیون انتخابات، عزیزالله لودین به ریاست «کمسیون مبارزه با ارتشاء و فساد اداری» منسوب گردید و رئیس دارالانشاء کمسیون انتخابات، داوود نجفی به کرسی وزارت ترانسپورت نصب گردید! انتخابات پارلمانی نیز یک نمایش مملو از تقلب و ساخت و پاخت بود که دیدیم اکثریت جنگسالاران خونخوار و بدنامترین عناصر به این طریق توانستند کرسی ها را اشغال کنند و اکنون با حکومت یکجا در خوان غارتگریها شریک اند.
مردم افغانستان باید به آگاهی برسند و برای رسیدن به استقلال و آزادی مبارزه کنند، تا با نابودی میهنفروشان و غداران حاکم، کشور ما از گودال فساد و غارت و جنایت و بربریت خلاصی یابد.
فساد در رده های پایین تر دولت از والیان ولایات تا شاروالی ها، محاکم، پولیس، اردو، امنیت ملی، گمرک ها، سفارت ها، ریاست های مستقل، پارلمان و سنا و ... آنچنان همه‌گیر است که فغان ٩٩٪ مردم بدبخت را که ضربه اصلی این وضعیت اسفبار را می‌خورند به آسمان بلند کرده است چون در هیچ اداره دولتی ممکن نیست بدون پرداخت رشوه یا داشتن واسطه بتوان کاری را از پیش برد. بنابر گزارش «شفافیت جهانی»، در سال ٢٠١٠، از هر هفت افغان یکی مجبور به پرداخت رشوه بوده که مقدار اوسط آن سه برابر معاش یک افغان عادی بوده است.
روزی نیست که بوی گند فساد و دزدی های میلیون دالری بالاترین مقامات دولت کرزی، اعضای پارلمان و دیگر نهادهای دولتی به مطبوعات درز نکند، اما در برابر تمامی این خیانت های ملی دستگاه پوسیده و شخص کرزی سکوت نموده تا حال یک تن از مقامات هم به جرم فساد محاکمه نشده است چون تمامشان غرق دزدی و پر کردن جیب های گنده شان اند. اداراتی هم که زیر نام «مبارزه با فساد» یکی پی دیگری ساخته می‌شوند، خود منشای فساد بوده و جز مصارف هنگفت از بودجه ملت هیچ دستآوردی ندارند.
مطبوعات داخلی و غربی بارها نمونه‌های گیج کننده فساد را افشا نموده اند اما آب از آب تکان نخورده و عاملان این کثافت کاری ها هنوز هم از یک پست مهم به پست دیگر می‌لولند. چند نمونه را که بالایش خاک انداخته شده توجه کنید:
دزدی ٢٥ میلیون دالری یونس قانونی در وزارت معارف،
رشوه ٣٠ میلیون دالری ابراهیم عادل وزیر سابق معادن،
خریداری بلدنگ های چندین میلیون دالری توسط وزارت خارجه در نیویارک و دوبی،
چپاول ده هزار جریب زمین دولتی توسط خانواده کرزی در قندهار،
سرقت هفتاد میلیون دالری توسط اسماعیل خان،
غارت تجهیزات و ادویه به ارزش ١٥٣ میلیون دالر و ٢٠ میلیون دالر پول نقد در شفاخانه سردار محمد داوود که در آن بسم الله خان و جنرال احمد ضیا یفتلی مظنون درجه یک اند،
چورکان زمین های دشت چمتله، چونغر، قرغه و غیره توسط سیاف، ملاعزت، ممتاز و غیره هم‌باندی هایش،
دزدی حدود نیم میلیون دالر توسط صدیق چکری از وزارت حج و اوقاف،
اختلاس هشتصد میلیون دالری عمر زاخیلوال در گمرک های جلال آباد و حیرتان،
دریافت بوجی های دالر از ایران توسط عمر داوودزی،
اختلاس بیست میلیون دالری امین فرهنگ در وزارت اقتصاد،
دزدی صدمیلیون دالری نادر آتش از شرکت هوایی آریانا،
گرفتن رشوه های کلان توسط فاروق وردک، حنیف اتمر و عمر زاخیلوال از کابل بانک،
فساد قدیر فطرت در ارتباط به قضیه کابل بانک و موارد دیگر،
فساد چندین میلیون دالری و دیگر نابکاری های ظاهر اغبر در کمیته ملی المپیک،
زمین دزدی های عطامحمد در بلخ،
دزدی زلمی حقانی از سفارت افغانستان در پاریس،
.... و بیشمار موارد دیگر.
طی چند سال گذشته ما موج تازه‌ای از فساد را در قراردادهای خاینانه معادن افغانستان شاهدیم. این گنج زیرزمینی که تحت اداره یک دولت ملی می‌توانست به بازسازی و خوشبختی کشور منجر گردد، در دست خاینان ملی به یک رنج مضاعف به ملت ما مبدل شده و از حالا شاخ به شاخ شدن های زورمندان و مافیای اقتصادی را بر سر تصاحب آن شاهدیم.
یک نمونه خیانت در زمینه معادن، قرارداد سه میلیارد دالری برای استخراج ١٦٠ میلیون بیرل نفت خام از سه حوزه دریای آمو برای ٢٥ سال آینده است که به کمپنی بدنام «وطن» که بوسیله پسران کاکای کرزی (راتب پوپل و راشد) گردانندگی می‌شود مدتی قبل سر وصدا های زیادی را به دنبال داشت. راتب پوپل که در گذشته از دیپلماتهای طالبان در سفارت اسلام آباد بود هنوز هم با طالبان رابطه دارد و در بدل انتقال امن مواد لوژستیکی امریکا و ناتو به طالبان باج می‌پردازد. او قبلا به جرم قاچاق مواد مخدر نه سال را در امریکا در بند گذشتانده است، اما با واسطه شخص کرزی قرارداد پول آور بالا را همراه با یک کمپنی چینی به چنگ آورد.
نهاد های امریکایی و غربی نیز در گستردن فرهنگ فساد و غارتگری در کشورما نقش مهم دارند. بخش مهمی از کمک های جهانی توسط خود خارجی ها حیف و میل شده و به شیوه های گوناگون از آن به جیب میزنند. پایگاه هوایی بگرام که مرکز عمده نیروهای امریکایی در کشور است، منبع فساد و دزدی بشمار می‌رود. قسمت اعظم پولهایی که به نام پروژه های بازسازی افغانستان واریز می‌شوند، در قدم اول در همینجا به جیب مقامات امریکایی می‌ریزند و بعد از طریق قراردادی ها و «سب کانترکت» ها قدم به قدم دزدی می‌شوند و یک فیصدی ناچیز آن به اصل مقصد به مصرف می‌رسد.
افغانستان تنها کشوری نیست که در آن مافیا حکم می‌چلاند. امریکا در هر کشوری که گام گذاشته، آنکشور را به مرکز مافیا و فساد مبدل کرده است تا بتواند به آسانی مردمش را به غلامی بکشاند. از کشوری که مافیایی شد و آدمکشان و عناصر خاین بر آن حکمرانی داشت، نباید انتظاری بالاتر از این داشت. فساد و میهنفروشی و ستم نتیجه منطقی حاکمیت های ضدملی و مزدور بیگانه می‌باشد.
فساد با وضعیت کنونی افغانستان پیوند ناگسستنی دارد. تا مزدوران امریکا و غرب حاکمیت دارند و کشور ما تحت سیطره امریکا قرار دارد، ننگ هایی که از آن ذکر به عمل آمد و باعث شده که از افغانستان و مردمش یک تصویر بد و هولناک به جهانیان به نمایش گذاشته شود، دامان وطن ما را رها نخواهند کرد. این مردم افغانستان اند که باید با مبارزه شجاعانه شان این لکه های ننگ را از افغانستان بزدایند. مردم افغانستان باید به آگاهی برسند و برای رسیدن به استقلال و آزادی مبارزه کنند، تا با نابودی میهنفروشان و غداران حاکم، کشور ما از گودال فساد و غارت و جنایت و بربریت خلاصی یابد. از حاکمان مزدور و بی‌غیرت کنونی هیچ انتظاری برای بهبود وضعیت نباید داشت.
تنفر از فساد حاکمان افغانستان در شبکه های اجتماعی چون فیسبوک انعکاس وسیع داشته و افغانها انزجار و تنفر شانرا از مافیازادگان برسر اقتدار با پست کردن تصاویر و اسناد فساد ابراز داشته اند. دو نمونه از اینگونه عکس‌العملهای مردم که عینا از فیسبوک برداشته شده اند.
