انتخابات و «صلح» زیر سایه امریکا و جاسوسانش مشکل‌گشای مردم شده نمی‌تواند!
- رده: دیدگاه حزب
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در دوشنبه، 08 دلو 1397
در شرایطی که مردم ما هرروز زیر قیمومت متجاوزان امریکایی و دولت دست‌نشانده‌اش سلاخی می‌شوند؛ فرزندان شان چه آسان و ارزان قربانیان انفجار، انتحار و ده‌ها ددمنشی دیگر خون‌آشامان طالبی و داعشی می‌گردند؛ ناامنی، فقر، بیکاری و فساد ناشی از حاکمیت جنایتسالاران کارد را به استخوان شان رسانیده، غنی، اتمر، راکتیار، عبدالله، علومی، نبیل، ولی مسعود، پدرام و چند بی‌نام و نشان دیگر در کنار این سرجنایتکاران، سرمست بازی‌های انتخاباتی شده و بار دیگر با شعارهای عوام‌فریبانه‌ی «دولت‌ساز»، « ثبات و همگرایی»، «صلح و اعتدال» و... به میدان آمده تا به مضحکه دموکراسی امریکایی در این سرزمین اشغال‌شده رنگ و لعاب دهند.
در حالی که طبل رسوایی کمیسیون‌های نامستقل انتخابات در افغانستان در دوره‌های پیشین انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی هم به صدا درآمده بود، لیکن انتخابات دوره قبلی ریاست جمهوری که بالاخره با پادرمیانی و دست بالا کردن جان‌کیری به نتیجه رسید، و انتخابات اخیر پارلمانی که کمیسیون پرفساد انتخابات بعد از ماه‌ها تاخیر فقط توانست نتایج ابتدایی آن را اعلام کند و شرم و بینی‌بریدگی‌اش در حدی است که حتی سرور دانش هم از بی‌حیثیت شدن دولت در آن سخن گفت، بوی تعفن این کمیسیون را بالاتر کرده است.
کشوری که استقلال نداشته باشد، پایگاه‌های خارجی در آن مستقر و وزیرخارجه یک دولت بیگانه دست رییس جمهور «برنده» را بلند نماید، معلوم است که رییس جمهوراش پیشاپیش در کاخ سفید انتخاب می‌شود که وظیفه اصلی این دست‌نشانده کماکان پاسبانی از اهداف استراتژیک بادار خواهد بود. نتایج ابتدایی انتخابات پارلمانی گواه این ادعاست؛ با آن که خوشبختانه مردم ما به این حد آگاهی رسیده اند که به روی سردسته‌های تنظیمی و تفرقه‌افگنان و جاسوسان ایران نظیر پدرام وغیره خط بطلان کشند، اما بازهم کاملا قطعی‌ست که پارلمان آینده مملو از مافیای تنظیمی، مزدبگیران سفارت امریکا و دزدانی اند که آخرین رمق را از مردم ما خواهند ربود. احتمال دارد به مشکل یکی دو انسان وطندوست و باوجدان وارد پارلمان شوند که مبارزه بسا مشکل و خطیر را در پیش خواهند داشت.
دار و دسته راکتیار به شمول پسرش با گرفتن ۱۵۱ رای و ۴۰ رای در انتخابات پارلمانی میزان منفور بودن شان میان مردم را نمایان ساختند. خود راکتیار به معنی واقعی سوخته، از سوی برادرانش سیاف، قانونی، محقق، خلیلی و دوستم هم جواب شد که در ساختن ایتلاف مورد نظر ناکام ماند، اما با آن هم با وقاحت کم‌مانندی که مناسب حال یک جاسوس است خود را کاندید انتخابات ریاست جمهوری کرد. راکتیار فقط می‌خواهد در بازار گرم خرمستی‌های انتخاباتی سهیم باشد تا در نظام آینده امتیاز بیشتر نصیبش گردد، ورنه خود هم می‌داند که دیگر حتی برای بادار امریکایی لته پاکی شده که به هیچ صورت در سطح رییس جمهور دولت دست‌نشانده مطرح نیست.
انتخابات ریاست جمهوری آتی از همین اکنون با کاندیدان مسخره‌اش بین مردم به طنز و انزجار بدل گشته است، جریان ثبت نام کاندیدان و پرت و پلا گفتن‌های دوستم و یونس قانونی و دیگران بیانگر شروع وضعیت اسفناکی می‌باشد که در انتظار کشور ماست. غنی با نصب چند روزه امرالله صالح در پست وزارت داخله خواست از این تربیت‌یافته «سیا» با عوامفریبی قهرمان قلابی کار و ابتکار بتراشد. امرالله هم با حرکات جمیزباندی برای دستگیری یک جنایتکار درجه شش شورای نظاری که در نهایت با تمام دم و دستگاه موفق به دستگیری وی نشد، کوشش نمود چهره ملی برای خود دست و پا نماید تا در بازی‌های انتخابات پیشرو عده‌ای را فریفته رای بدست آورد. در حالی که غنی از کارکرد امرالله صالح لاف‌های زیاد را عنوان کرد اما نگفت او در بیش از یک دهه ریاستش در امنیت ملی جز فساد و قدرتمندشدن تروریست‌ها و ازدیاد انتحار و انفجار و دهشت چه دستاوردی داشت که باز به این مهره سوخته چشم انتظار داشته باشیم؟
«حزب همبستگی افغانستان» بارها گفته است که صلح با گروه خونخوار طالبان هیچ تغییر مثبتی در وضع فاجعه‌بار جاری مردم ما، وارد نمی‌کند. خلیلزاد مهره ناشناخته برای ما نیست، وی به عنوان عملی‌کننده‌ی برنامه‌های خاینانه امریکا در منطقه، نه برای صلح و ثبات کشور ما بلکه برای آشتی دادن جنایتکاران و برقراری نظام مطابق میل امریکا در افغانستان تلاش می‌کند، چنانچه این وظیفه را در ۲۰۰۱ به خوبی به سرانجام رسانید. واقعیت امر اینست که هر پروژه صلح که بانی و مجری آن امریکا باشد در زیر سایه دست‌نشاندگان فاسد و خاین‌اش منجر به ناکامیست. صلحی که با قربانی کردن عدالت و آزادی بدست آید، در طولانی مدت بدتر و مخرب‌تر از جنگ خواهد بود. همانگونه که عروسک ساختن راکتیار در کابل جز تکمیل‌تر شدن حلقه جانیان هیچ سودی به حال مردم ما نداشت، شمولیت بخش‌هایی از طالبان در قدرت نیز به پایان جنگ و کشتار در وطن ما منجر نخواهد شد. البته این گروه تروریست و مزدورپیشه سال‌هاست که با بادار امریکایی‌اش در حال آتش‌بس قرار دارد و تمامی حملات جنایتکارانه‌اش متوجه غیرنظامیان و مردم ماست. صلح زمانی می‌تواند در کشور ما حاکم گردد که چنگال خونین امپریالیزم امریکا، پاکستان، ایران، عربستان سعودی و دیگر کشورهای مغرض و جاسوسان و مزدوران شان با خیزش سرتاسری ملت ما از کشور ما کوتاه گردد.
