استقلال و دموکراسی با راندن اشغالگـران و مزدوران ٧ و ٨ ثوری آنان معنی می‌یابد!
- رده: اعلامیه‌ها
- نویسنده: حزب همبستگی افغانستان
- منتشر شده در چهارشنبه، 07 ثور 1390
ما همواره نه تنها به افشای جنایات ٧ و ٨ ثوری ها پرداخته‌ایم بلکه این دو روز سیاه را لکه ننگ ابدی در تاریخ کشور بلا دیده‌ی ما و آغازگر تمام نگونبختی ملت میدانیم، امروز بعد از گذشت سالیان سخت به جای این که این دسته های جنایت پیشه‌ی خادی و جهادی بر سر دار یا در پشت میله های زندان عمر ننگین خود را سپری نمایند، همچون لنُگ حمام تعویض شده و گسترده تر از دیروز در رده های بالایی دولت بویناک ملا- مافیایی کابل تحت حمایت بیدریغ باداران غربی شان خاصتآ متجاوزین امریکا بر گرده های مردم ترکتازی میکنند.
اینان به مثابه دشمنان قسم خورده مردم و چوبدست چپاولگران روسی، امریکایی و کشور های منطقه به هر وسیله‌ی ممکن برای نابودی افغانستان عزیز دست انداختند تا فریاد استقلال خواهی را در ضمیر ها خاموش و افکار منحط بنیادگرایی، وطنفروشی و تسلیم طلبی را در اذهان تزریق کنند.
٧ ثوریهای وطنفروش با شعار کور، کالی، دودی هوراکنان زیر پای سوسیال امپریالیزم شوروی افتادند و برومند ترین فرزندان میهن ما را در پولیگون های مخوف خاد شکنجه و سر به نیست کردند. اما مقاومت افسانوی ملت ما چه در زندان های هتلری باند خلق و پرچم و چه در گوشه گوشه افغانستان چنان اوج گرفت که شعله هایش تا دورها زبانه کشید و سرانجام تجاوزکاران و مزدبگیرانش را به زانو درآورد.
حاکمیت خون و خیانت و خر مستی های بنیادگرایان پلیدتر از باند دموکراتیک در پی خود کشتار، بی ناموسی، چپاولگری و وحشت چنگیزی را به همراه داشت که بر تارک صفحه سیاه تاریخ کشور ما حک گردید. ٨ ثوری ها با شیر امریکا و پرورش پاکستان و رژیم جنایتکار ایران به قدرت رسیدند و حاصل این تخم حرام ویرانی کامل شهر کابل، قتل بیش از ٦٥٠٠٠ کابلی، مهاجرت های ماتمزا، چپاول داشته های مادی و معنوی ما و خلاصه به نابودی هست و بود افغانستان انجامید که تا امروز ادامه دارد. بنیادگرایان به مثابه مولودات حرامزاده سی آی ای امریکا، آی سی آی پاکستان و واواک ایران، درحقیقت حیثیت کمربند سبز در جنوب آسیا را در رقابت با روسها دارا بودند. ازینرو امریکا برای حفظ و گسترش موقعیت اش در آسیا به سازماندهی، تجهیز و تمویل آنان پرداخت تا همیشه همچون مزدوران سرسپرده‌اش آنان را برای اجرای مقاصد تجاوزی و توطئه گرانه‌اش به کار گیرد. این احزاب خاین ترور شخصیت های ملی و دموکرات را وظیفه مقدس خود دانسته و با اشاره امریکا، تعداد بیشماری از افراد ملی، انقلابی و میهن پرست را سر به نیست کردند. اینان نه تنها حاصل مقاومت بزرگ مردم غیور افغانستان را دزدیدند، بلکه با دامن زدن آتش جنگ های قومی، مذهبی، لسانی و قدرت طلبانه، جنایت بیسابقه‌ای را در حق ملت ما مرتکب شدند که مردم افغانستان تا روز انتقام خون دلبندان شان از سران باند دموکراتیک خلق و پرچم و بنیادگرایان جهادی و طالبی،فراموش نخواهند کرد.
امریکا بعد از رسوایی و ناکامی تنظیم های بدنام جهادی به سیاست های خاینانه‌اش ادامه داده اسامه و طالبان این نیروی انسان ستیز و قرون وسطایی را روی صحنه آورد تا با این نوع فاشیزم دینی مردم ما را از حرکت به سوی آزادی و دموکراسی و پیشرفت باز دارد. بدین ترتیب دولت امریکا با توجه به وضعیت فلاکتبار سیاسی و اقتصادی، خستگی مردم در سه دهه جنگ، سرکوب عناصر دموکراتیک و... زمینه را برای آرزوی دیرینه‌اش، اشغال افغانستان، مهیا ساخت.
با حادثه ١١ سپتامبر، امریکا و متحدانش با پرچم دروغین "مبارزه علیه تروریزم "، "بازسازی"و "حقوق بشر" وارد افغانستان گورستانی شده، شدند. متجاوزین امریکایی که جز غارت و جنایت عامل هیچ صلح و سعادت در هیچ گوشه‌ای از جهان نبوده، بخاطر اهداف دراز مدتش در منطقه بار دیگر میهن ما را به میدان جنگ و بزکشی مبدل کرده و پوشالی ترین دولت تاریخ را از خادی، جهادی، گلبدینی و طالب بچه هایش تحت رهبری کرزی بر شانه های زخمی مردم ماتم دیده ما تحمیل کرد. این مزدوران که تا دیروز به فرمان باداران خارجی بنام اسلام و کفر شکم یکدیگر را می دریدند، اینک بخاطر منافع خود و بادار در کنار هم نشسته، هم قدرت دولتی را در اختیار دارند و هم "جبهه ملی" و به اصطلاح اپوزیسیون دولت را تشکیل میدهند.
امروز مردم بیگناه ما از یک سو توسط بمباردمان های کور و جنایات ضد بشری نیروهای اشغالگر سلاخی میشوند و از سوی دیگر قربانی حملات و ترور طالبان جاهل قرار می گیرند . با وجود سرازیر شدن میلیارد ها دالر، بدامنی، قتل و کشتار مردم بیدفاع، فساد لجام گسیخته، فقر استخوانسوز، تجاوز جنسی، تولید سرسام آور مواد مخدر، بیکاری و اعتیاد نسبت به هر زمان دیگر افزایش یافته که در نتیجه وطن ما در پایین ترین رده های فهرست توسعه انسانی ملل متحد قرار گرفته و در تنها مواردی که بین کشور های جهان مقام برتر را داراست عبارتند از میزان تولید مواد مخدر، فقر و فساد !!
دولت امریکا برای اینکه هرچه بیشتر افغانستان را به دام شیطانی اش بکشد، سیاست کهن "تفرقه بیانداز و حکومت کن" را دنبال میکند. دولت جهادی ـ امریکایی، روشنفکران و رسانه های مزدور و خود فروخته شب و روز می کوشند تا اذهان توده ها را برای پذیرش پایگاه های دایمی نظامی امریکا در افغانستان آماده سازند و بصورت منزجر کننده‌ای در وصف مادروطن فروشی و "ضرورت و مفیدیت" بردگی برای امریکا تیوری میتراشند.
در چنین شرایطی دولت پوشالی حتی از ویرانه های کابل هم شرم نمی کند به تماشای این همه فجایع نشسته با دیده درآیی سیاهروز ٨ ثور را با مصارف گزاف تجلیل کرده و نمک بر زخم های مردم می پاشند. در حالیکه بیش از هشتاد در صد مردم ما زیر خط فقر زندگی مشقت بار را تجربه میکنند، برگزاری و تجلیل از روز سیاه ٨ ثور در زیر پرچم امریکا به عنوان روز استقلال تمسخر ملت دربند ماست.
ما به خیزش های مردم مبارز تونس، مصر، یمن،سوریه ، ایران و سایر کشورها در برابر رژیم های خودکامه و دیکتاتور درود میفرستیم و اعتقاد راسخ داریم که یکچنین خیزش های مردمی تنها راه رسیدن به آزادیست و وطن ما نیز بیش از هر زمان دیگر به آن نیاز دارد. ما به این باوریم که بدون مبارزه مردمی و خیزش سراسری در برابر استبداد و جهالت و اشغال هیچ آزادی و سعادتی نصیب ملت ما نخواهد شد. و این مبارزات زمانی به پیروزی میرسند که به وسیله نیروهای ملی، دموکرات و مترقی رهبری و سمت داده شوند. درین روزها عناصر مرتجع و مزدور به اصطلاح اپوزیسیون نیز با عوامفریبی سخن از خیزش های مردمی در کشور ما میزنند، اما در حقیقت اینان خود از قیامهای مردمی هراس دارند چون وقتی مردم برخیزند، اربابان اشغالگر اینان را هدف قرار خواهند داد که در نبود آنان عمر بلندپروازی ها و قدرت نمایی های نوکران شان نیز به پایان خواهد رسید. بی جهت نیست که سرکرده کمپ خاینان هشت ثوری هراسش را از برپایی مردم ابراز نموده در مورد افتیدن رهبری به دست "جوانان فیس بکی" هشدار داد.
"حزب همبستگی افغانستان " ٧ و ٨ ثور را به عنوان روزهای سیاه تاریخ ما میشمارد که تا امروز از عواقب فاجعه بار آن رهایی نداریم. ما خواستار محاکمه عاملین همه ویرانی های سه دهه اخیر، که مسبب جنگ های خانمان سوز، قتل هزاران انسان بی گناه، نابودی ٩٥ درصد زیربناهای اقتصادی و صد ها جنایت و خیانت دیگر هستند می باشیم. میلیونها هموطن ما که بار اینهمه فجایع را به دوش کشیدند برای روز دادخواهی و عدالت انتظار میکشند. تا وقتی عدالت برقرار نگردد، نمیتوان از دموکراسی در کشور سخنی به میان آورد. و تاریخ به ما می‌آموزد که با اتکا به ابرقدرتهاي خونخوار و جنایتکار هرگز ممکن نیست که به عدالت، دموکراسی و رستگاری برسیم.
"حزب همبستگی افغانستان" از تمامی افراد، شخصیت ها و نهاد های ملی، مترقی و دموکرات، میخواهد تا دست به دست هم داده؛ با یکپارچگی و وحدت در برابر جنایتکاران ٧ و ٨ ثوری نگذارند که بیشتر از این سرنوشت مردم و وطن نگونبخت ما بدست این خاینان و باداران خارجی شان رقم خورد.
حزب همبستگی افغانستان
٨ ثور ١٣٩٠ (٢٨ اپریل ٢٠١١)
کابل - افغانستان
